คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : คืนร้อนเบิกรัก 3
“ันเป็นอะไร็ไม่รู้่ะ รู้สึแปลๆ”
อราน์บอเา
พร้อมับเบียร่าเ้ามาหาอย่า้าๆ ้วยสายายั่วยวนวนปั่นป่วนใน่อท้ออศัลย์เหลือเิน
“ไม่ใ่แุ่หรอ ผม็้วย แ่ผมรู้ ว่าผมเป็นอะไร ไ้โปรเถอะอราน์
ถอยออไปาัวผมเี๋ยวนี้ ไม่อย่านั้นแล้วุอาะเสียใภายหลั”
นี่ไม่ใ่ำเือนแ่หล่อนเพียอย่าเียว หาแ่ศัลย์้อารเือนัวเอ้วย
เาพาหล่อนมาที่นี่เพื่อไม่ให้่อวนานมลอาิสาว
ไม่ไ้พามาเพื่อทำเรื่ออย่าว่าเสียที่ไหน
“เมื่อี้...ผู้หิในอนั่นอยู่้าบน ัน....อยู่บนัวุไ้ไหมะ”
“ไม่นะอราน์ เฮ้ย…”
ศัลย์ร้อเสียหล
เมื่ออราน์ผลัเาให้ล้มลไปนอนบนเีย
ปมผ้าที่มวเอาไว้ลายออาันราวับรู้เห็นเป็นใ
“อย่านะอราน์ ไ้โปร...ผมะทนไม่ไหวแล้วนะ”
ศัลย์ัฟันรอ
วามอทนอเาใล้ะหมอยู่รอมร่อ
เ้าหล่อน็ยัะอาหาล้าท้าทายเาแบบนี้เียวเหรอ
“ัน็ทนไม่ไหวแล้ว่ะอยา...เห็นุทั้ัว อยาับ อยาสัมผัส”
โอย...ผู้หิบ้า นี่หล่อนเมาไวน์นเสียสิไปแล้วใ่ไหม
“มะ...ไม่ไ้ ปล่อยเลยนะอราน์ อย่า...”
ศัลย์ห้ามหล่อนเสียสั่น
เมื่ออีฝ่ายยื่นมือไปหาผ้าเ็ัวที่ห่อหุ้มร่าายอเาอยู่หมิ่นเหม่
ทว่าทุอย่า็้าไป เมื่อเ้าหล่อนนั้นแสนมือไวอย่าับมือวาอันับหนึ่ในเมรั
“ุพระ่วย! ทำไมมัน...”
อราน์แทบหัวใวาย
อ้าปา้า้อัวนให่โอศัลย์ราวับเห็นอประหลา
สิ่ที่หล่อนเห็นในอับวามริไม่ไ้่าันมานั แ่ว่า...นาอมัน
“รี๊...”
หิสาวหวีร้อ้วยวามใ เมื่อู่ๆ
็ถูพลิร่าให้ลไปนอน้านล่าแทน
ในะที่เ้าอนาให่โลับนอนร่อมร่าอหล่อนเอาไว้แทน
“ุทำให้ผมอยา...อราน์”
ศัลย์้อหล่อน้วยอารม์ื่นเพริ
ออวบระเพื่อมึ้นลามแรหายใอเ้าัว ยั่วยวนให้เาอยาะบมให้หนำใยิ่นั
อราน์หัวเราะิ
เพราะไม่ิว่าัวเอะทำให้ใรเิวาม้อารแบบนี้ไ้ ใรๆ ่า็บอว่าหล่อนทั้เิ่มและเย
ไหนเลยะทำให้ใรมอา้าแบบนี้ไ้
“ุเมาแล้ว”
หิสาวหัวเราะเบาๆ
่อนะเอื้อมมือึ้นแะริมฝีปาหยัอเาเป็นารหยอล้อ หารู้ไม่ว่าารทำแบบนั้น
มันยิ่ทำให้ายารีอย่าศัลย์ยิ่ลั่หนัเ้าไปให่
“เราเอีเ้าแล้วอราน์ ไวน์นั่นมัน...”
“อร่อยี่ะ ออีวไ้ไหม”
“เราไม่มีเวลาินแล้ว”
ศัลย์ำรามในลำอ
เมื่อท่อนาเรียวามู่นั้นถูยึ้นมาเาะเี่ยวสะโพสอบอเาเอาไว้
เป็นานเหลือเินแมุ่ นี่ไม่้อเล้าโลมันแล้ว
ท่าทาเย้ายวนอหล่อนมันฟ้อเาั ว่าหล่อนเนัในเรื่อบนเียแ่ไหน
“แล้วเราะินอะไร” ำถามไร้เียสาอหล่อนทำให้ศัลย์ยิ้มมุมปา
“ผมะินุไอราน์”
ศัลย์เอื้อมมือไปอบุมวามนุ่มหยุ่นรหน้า
่อนะลูบไล้ไปมา้วยอารม์ปรารถนาที่ร้อนระอุใล้แเป็นเสี่ยๆ
โอ...เาาะเนผิไป ริๆ
แล้วมันให่ว่าฝ่ามืออเาไปมาทีเียว
แมุ่เอ๋ย...ทั้เนียนมือทั้ามราวับไม่เย้อมือายใ
ทำไมโยธินถึไ้ทิ้หล่อนไปหาผ่อผา็ไม่รู้ น่าเสียายออ
“อือ...ละ...แล้วันล่ะ ะินอะไร”
อราน์นลุู่
รู้สึสั่นสะท้านไปทั้ายและใ สัมผัสาฝ่ามืออศัลย์มันทำให้หล่อนวบุมัวเอไม่ไ้เลย
มันวาบหวิวระนเสียว่านไปหม
หล่อนเป็นอะไรไป ทำไม...หล่อนอบสัมผัสอเาั
มันทั้อบอุ่น ทั้ร้อน และหนาวเหน็บใเวลาเียวัน นี่หล่อนำลัะายหรือเปล่า
หรือว่าหล่อนเมามานแยแยะวามรู้สึและอารม์อัวเอไม่ออ
“ินผมไอราน์ รับรอ...อร่อยอย่าบอใร”
ศัลย์้มลบอหล่อนเสียแหบห้าว
่อนะปิปาอวบอิ่มเย้ายวน้วยริมฝีปาร้อนๆ อัวเอทันที
หิสาวอึอัในลำอ ่อนสุท้ายะเผยอปาและอบรับเา้วยารยับปลายลิ้นอบโ้
สร้าวามพึพอใให้ับศัลย์เป็นอย่ามา
สอหนุ่มสาวปล่อยัวปล่อยใ
่าน่ามอบูบให้แ่ันและัน้วยวามมัวเมา และแม้ศัลย์ะแอบสสัยในฝีมือารูบห่วยๆ
อหล่อนแ่ไหน ทว่าวามหวามไหวที่่อัวึ้นเรื่อยๆ ็ไม่อาทำให้เาเสียเวลาไร่รอใๆ
ทั้สิ้น
วามหอมหวานอนใ้ร่าทำให้ศัลย์แทบาใ
ายหนุ่มปรนเปรอหล่อน้วยปาและลิ้นนหิสาวิ้นพล่านไม่หยุ
ปาอิ่มเผยอราออมา้วยวามรัวนใ
สอมือยี้ยำเส้นผมอนที่้มหน้า้มาิมหล่อนไปทุารานิ้ว้วยอารม์ื่นเพริเ่นัน
“ะ ุ...อืม” หิสาวส่ายหน้าไปมา
บอไม่ถูว่าหล่อนรู้สึเ่นไรในอนนี้
“ศัลย์ เรียผมว่าศัลย์สิอราน์”
ายหนุ่มผละาวามหวานรหน้า
แล้วเยหน้าึ้นมาบอื่อัวเอับหล่อน้วยน้ำเสียเ็ี่เหลือเิน
ในวามรู้สึออราน์
“่ะ ุศัลย์อืม...ุศัลย์า ทรมานัเลย่ะ”
อราน์ส่ายหน้าไปมา
ศัลย์ำลัทำบ้าอะไรับหล่อน็ไม่รู้ ทำไมมันทรมานแทบาใแบบนี้็ไม่รู้
“อีเี๋ยวุะีึ้นทูนหัว ใเย็นๆ”
ศัลย์ปลอบหล่อน้วยรอยยิ้มเ้าเล่ห์
่อนะยับร่าึ้นมาทาบทับหล่อนอีรั้ พร้อมับระิบถามหาอะไรบาอย่า เพราะไม่ใ่แ่หล่อนที่ทรมาน
เาเอ็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนัน
“ถุยาอยู่ไหน
พนัานให้มา้วยหรือเปล่า”
***มัน็ะ้าๆ หน่อยนะะ อิอิ ฝาโหว ฝาเม้น ฝาแอแฟนัน้วยเน้อ
***อีบุ๊็ฝา่ะ หวาน ฟิน โหลเลยๆ
หวานรั
ความคิดเห็น