Evolution Of Fighting

ลำดับตอนที่ #2 : ล็อคอิน

"เฮ้ยไอ้ชาล มึงไม่คิดจะเล่นเกมบ้างหรอวะ" วีถาม

"ก็ไม่รู้สิวะ กูกลัวกูเล่นแล้ว เทพหน่ะสิวะ" ชาล

ถุ้ยยยย มึงเนี่ยนะไอ้ชาลจะเทพ แค่มึงเอาตัวรอดไปวันๆมึงยังจะตายยุละ ประสาอะไรกับเกมวะ วีพลางพูดออกมา ไอ้ชาล มึงไม่คิดจะตามหาพ่อมึงหรอวะ ไหนเห็นว่าพ่อมึงหายสาบสูญไปกับเกมเมื่อ10ปีก่อน ตอนนี้มึงก็อายุ18แล้วนะเว้ย

ชาลถอนหายใจ เฮ้ออ กูก็อยากจะเล่นยุหรอกนะ แต่แม่ไม่อยากให้เล่นนี่สิ กลัวเป็นเหมือนพ่อหว่ะ

"เออ นั่นสินะ ถ้าแม่มึงอนุญาติละติดต่อกูมานะเว้ย กูรอมึงอยู่ในทวีปใหญ่แหน่ะ" วี

"เดี๋ยวกูจะบอกมึงหรอกหน่าไอ้วี มึงนี่เซ้าซี้กูจังวะ" ชาลพูดด้วยความลำคาญ แล้วเขาก็เหม่อคิดถึงพ่อขึ้นมาทันที  ภาพที่เขาฝันเห็นพ่อพูดกับเขา เขายังจดจำได้ทุกคำพูด แล้วจู่ๆวีก็สะกิดเขา "เห้ยไอ้ชาลมึงเปนไรวะ" วีถาม เออกูขอโทดทีคิดไรเรื่อยเปื่อย กูกลับบ้านละหว่ะไอ้วี

18.00 น. แม่ครับสวัสดีครับ ผมมาถึงบ้านแล้ว ชาลทักทายแม่ แม่ครับผมอยากเล่นเกม E.V.L ครับแม่ ชาลถามแม่ด้วยสีหน้าที่จริงจัง

"แม่ก็ไม่อยากให้ลูกเล่นหรอกนะ แม่ก็เสียพ่อไปคนนึงแล้ว แล้วจะให้แม่เสียลูกไปอีกคนหรอ" แม่พูดด้วยสีหน้าที่เศร้าสลด

"ไม่เป็นไรหรอกครับแม่ ผมจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุด แม่ไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอกครับ" ชาลตอบ

เฮ้ออ แม่ห้ามลูกไปยังไงลูกก็ต้องเล่นยุดี แม่พูดจาด้วยความกังวลอย่างสุดๆ

แสดงว่าผมเล่นได้ใช่ไหมครับแม่? ชาลถาม 

"อือ" แม่ตอบ

เย้ๆ ผมรักแม่ที่สุดเลยครับ ชาลพูดด้วยความดีใจ

งั้นผมสั่งซื้อละนะครับ ... ชาลหยิบโทรศัพออกมาแล้วกดสั่งซื้อ

1ชม. ต่อมา เจ้าหน้าที่ได้ติดตั้งเกม E.V.O ให้เรียบร้อยแล้วนะครับ ถ้ามีอะไรก็ติดต่อมาทางอีเมลล์ หรือ ที่ร้านได้เลยนะครับ

ในที่สุดเขาก็ลงไปนอนในเครื่อง E.V.O แล้วภาพทุกอย่างก็หายไป

.....

การเดินทางที่แสนสนุกได้บังเกิดขึ้นแล้ว