ห้องเก็บของบ้าๆบอๆ

ลำดับตอนที่ #6 : ลำดับตอนที่ 6

“ ชายรักชายก็คือรัก หญิงรักหญิงก็คือรัก ชายรักหญิงก็คือรัก แล้วทำไมต้องเอาเพศสภาพมาแบ่งแยกในเมื่อต่างก็คือรักเช่นเดียวกัน...”

“นกอินทรีย์ แต่ไหนแต่ไรมันก็บินของมันอยู่ตัวเดียว ไอ้ที่บินกันมาเป็นฝูงเนี่ย... เขาเรียกว่านกกระจอก...”


"ก่อนจะบอกให้ใครไปกู้โลก... ถามความสมัครใจของเขาก่อนสิ..."


 

            บทที่ต้องการ . มนุษย์

            ชื่อ-นามสกุล . เอสเตล มอร์เวนน่า [Estelle(ดวงดาว)  Morwenna(ทะเลขาว) ]

เพศ / อายุ . 18

เผ่าพันธุ์ . มนุษย์

รูปลักษณ์ภายนอก  ผมสีน้ำตาลเปลือกไม้ ดวงตาสีมรกต ค่อนข้างสูงเพรียว(ประมาณ170) ผิวขาวค่อนข้างซีดแม้จะออกแดดบ่อย หน้าเครื่องหน้าคม ถือว่าเป็นคนหน้าตาดีระดับหนึ่ง หน้าตาก็สวย...เรื้อรังมานานแล้วสวยไม่เสร็จสักที(เอาเป็นว่าน่ารักค่อนไปทางสวยละกัน 555)

ลักษณะนิสัย . ไม่ค่อยห่วงตัวเอง(?) ความรู้สึกช้า เดินก็ช้าจนโดนเพื่อนๆลากตัวปลิวอยู่บ่อยๆ เป็นคนเฉื่อยชาแต่กำเนิด (กรุณานึกสภาพสลอทตัวเขียวที่เดินหนึ่งเมตรใช้เวลาเป็นชาติ) ดูเหมือนคนว่าง่ายแต่จริงๆเป็นคนหัวรั้นบอกให้ทำอะไรก็มักทำบ้างไม่ทำบ้างแล้วแต่ความพอใจ ถ้าบอกว่าไม่ก็คือไม่อย่ามาบังคับกันซะให้ยาก เป็นตัวของตัวเองมากถึงมากที่สุด ใจเย็น ใจดี บุคลิกเป็นมิตร เป็นผู้รับฟังที่ดี ออกแนวสาวเท่ทึกทนเพื่อนฝูงไปไหน ลุยได้ไม่หวั่น(แต่อาจจะช้าหน่อย 555) เด็ดขาดกล้าได้กล้าเสีย เป็นคนที่ใจกว้างพอดู แม้จะเป็นคนแบบนี้ แต่กับศัตรูแล้วจะโหดเหี้ยมเย็นชาฆ่าไม่เลือก (ถือว่าไม่ใช่พวกตัวเอง) บุคลิคแทบเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ทำเอาแม้แต่พวกเดียวกันยังหนาวยะเยือก แต่ถ้าศัตรูกลายมาเป็นพวกเดียวกันจะค่อยๆดูไปก่อน ถ้าไว้ใจได้ก็จะไม่อคติอีก(ใจกว้าง) แต่ทุกครั้งจะพยายามเลี่ยงการต่อสู้(เพราะรำคาญ+ขี้เกียจ) แต่ถ้าคุยไม่รู้เรื่องก็มีเฮกันละ ทั้งๆที่คอยบอกคนอื่นๆว่า "อย่าฝืน" แต่ตัวเองกลับ "ฝืน" แบกรับเรื่องของตัวเองและคนอื่นไว้คนเดียว แถมยังไม่ค่อยยอมรับผิดในเรื่องนี้ซะด้วยสิ ชอบเห็นใจแม้กระทั่งคนทำเลวที่ทำเพราะเหตุผลบางอย่างบ้าเลือดอยู่ดีๆ ก็ปล่อยไปซะเฉยๆ เชื่อว่าทุกอย่างมีเหตุผลของมันเอง แม้แต่คนที่เลวที่สุด เขาอาจเคยเป็นคนดีที่โดนทำร้ายมาก่อนก็ได้สำหรับเธอเพื่อนก็คือเพื่อนไม่ว่าจะมนุษย์หรืออินเฟอร์และศัตรูก็คือศัตรูไม่ว่าจะมนุษย์หรืออินเฟอร์เช่นกัน

“เอสเตล เธอจงXXXXX” ใครสักคนที่มาสั่งให้เอสเตลทำบางอย่าง

“อืม...” <<นี่ไม่ใช่การรับปากแต่แค่ รับรู้ เฉยๆ (ก็เข้าใจที่พูดมานะ แต่จะทำไม่ทำมันก็อีกเรื่องหนึ่ง)

ประวัติคร่าวๆ . เมื่ออยู่กับครอบครัวค่อนข้างเก็บกด เพราะถูกคาดหวังไว้มาก ว่าเป็นลูกคนโตต้องดูแลน้องๆ ต้องเรียนให้เก่ง มีหน้าที่การงานมีหน้ามีตา โดนเปรียบเทียบกับลูกพี่ลูกน้องคนอื่นเสมอ ถูกบังคับให้เป็นในสิ่งที่ไม่ชอบ เธอไม่เคยใส่ใจว่าตัวเองจะได้ที่หนึ่งหรือไม่อยู่แล้วแต่กลับโดนคำพูดเสียดสีจากคนเป็นแม่แท้ๆบ่อยครั้ง ไม่ว่าจะทำดีเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ หากครั้งนี้เธอทำได้ดี ครั้งหน้าก็จะถูกกดดันให้ทำให้ดีกว่าเดิม ความสัมพันในครอบครัวค่อนข้างเย็นชา คำพูดของแม่ที่ไม่เคยลืมคือ "ฉันเลี้ยงแกมาลงทุนกับแกไปมาก แกต้องทำตามที่ฉันสั่ง ชีวิตแกเป็นของฉัน เข้าใจมั๊ย!?" และ "คิดว่าแกทำดีแล้วรึไง คิดว่าฉันภูมิใจกับแกหรอ ครั้งหน้าให้ดีกว่านี้"

แม่ของเธอเป็นพวกต่อต้านอินเฟอร์ เพราะอินเฟอร์คนหนึ่งเป็นสาเหตุการตายของพ่อ แต่เอสเตลกลับคิดว่าไม่ใช่อินเฟอร์ทั้งหมดจะเลวร้าย ด้วยความอยากรู้อยากเห็นจึงเข้าเรียนที่เคราเธียส แม้ว่าแม่จะคัดค้านและเกิดการทะเลาะกันอย่างรุนแรงแต่ด้วยนิสัยดื้อรั้นแบบหน้ามึน สถานะตอนนี้คือหนีออกจากบ้าน เงินที่ใช้อยู่ทุกวันนี้เป็นเงินมรดกจากพ่อที่แบ่งให้แม่กับเธอคนละครึ่ง(ตอนนี้เธอโตพอจะจัดการมรดกด้วยตัวเองแล้ว) ส่วนน้องสาวและน้องชายของเธอนั้นเป็นลูกคนละพ่อหลังจากที่แม่แต่งงานใหม่ เธอเองก็ไม่เข้าใจว่าทั้งๆที่แม่ยังรักพ่อมากจนเป็นสาเหตุที่ทำให้อาฆาตอินเฟอร์ไปซะทุกคนทำไมต้องแต่งงานใหม่กันนะ

พ่อของเธอเป็นชนชั้นสูงมรดกและที่ดินที่ได้รับมาเพียงครึ่งก็มากพอให้เธอสบายไปทั้งชีวิต ตอนนี้ความสัมพันในครอบครัวคลุมเครือ เธอคือทายาทสายตรงเพียงคนเดียวของตระกูลมอร์เวนน่า(แม่เปลี่ยนไปใช้นามสกุลสามีใหม่) อ่อนไหวต่อประเด็นครอบครัว แม้ดูเหมือนไม่สนใจ แต่แคร์คำพูดของแม่มากทีเดียวบางครั้งก็แอบไปร้องไห้ด้วยความน้อยใจแม้ต่อหน้าจะปีกกล้าขาแข็งก็ตาม สถานการณ์ตอนนี้เจอครอบครัวตัวเองที่ไร มีได้จิกกัดกันให้เจ็บแสบทุกที

ชอบ / เกลียด / กลัว .ชอบนอนดึกแล้วตื่นสายรักการนอนพอๆกับกิน สถิติสูงสุดคือนอนติดต่อกัน48ชั่วโมง(ตื่นเพราะหิว) ชอบอาหารอร่อย...(มักถูกของกินหลอกล่อบ่อยๆ) ผู้ชาย หน้าสวย(?)<<< เห็นแล้วตาเป็นประกายเหมือนเอฟซีเจอไอดอล พวกสัตว์มีขนฟูๆ<<<จะเข้าไปลูบๆและฟัดอย่างหมั่นเขี้ยว หน้าหนาว+หิมะ<<<เป็นช่วงวันเกิดตัวเอง เงือก<<<มาจากนิทานที่แม่เล่าให้ฟังสมัยเด็กๆ

เกลียด แดดร้อนๆ อาหารที่สั่งมาช้าแถมรสชาติห่วยแตก การถูกปลุกในตอนเช้า คนขี้อวด

กลัว การเปลี่ยนแปลงที่คาดไม่ถึง

ความสามารถพิเศษ . มีเรดาร์ตรวจจับความหน้าตาดี เป็นคนอึดมาก มีความต้านทานเวทสูง(?)

เพิ่มเติม . ผ่าตัดเล็กๆกับปฐมพยาบาลเบื้องต้นได้ รู้เรื่องสมุนไพรดีมาก ต่อสู้มือเปล่าได้บ้าง(ท่าป้องกันตัวของผู้หญิงซะส่วนใหญ่) ประยุคใช้อุปกรณ์ต่างๆได้ดี(เช่นใช้เข็มขัดเปิดขวดเบียร์เป็นต้น 555#ไม่ใช่ละ หมายถึงหยิบของใกล้ตัวมาเป็นอาวุธได้ เช่นไม้บรรทัดเหล็ก(ที่แอบลับจนคม?)เป็นต้น)

คุยกับออริ

“สวัสดี ...เจ้าชื่ออะไรหรือ แนะนำตัวให้ข้ารู้จักได้รึเปล่าเล่า”

:: “ฮืม?” เอสเตลปรือตามอง ก่อนจะขยี้ตาไปมาแล้วหาวไปหนึ่งยก

“ชื่อหรอ? เอสเตลไงละ เอสเตลที่แปลว่าดวงดาว พ่อตั้งชื่อนี้ให้เพราะอยากให้ฉันเป็นดังดวงดาว สดใสสุกสกาวบนท้องฟ้าชั่วนิรันดร์ “

“ตอนเด็กๆ เจ้ามีความฝันไหม เจ้าเคยคิดรึเปล่าว่าโตขึ้นเจ้าอยากจะเป็นอะไร... พ่อมดแม่มด ? อัศวิน ? ราชา ? มหาปราชญ์ ? หรือนอกเหนือจากนี้ ?”

::ตอนเด็กๆฉันอยากเป็นอาละดิน ไม่ต้องมีพรถึงสามข้อหรอก แค่ให้มาข้อเดียวพรที่ฉันปรารถนาคือการได้พรเพิ่มอีกร้อยอีกพันข้อ แต่ตอนนี้ไม่มีสิ่งใดเย้ายวนไปมากกว่าอิสระอีกแล้ว ฉันคิดว่าฉันอยากเป็นนักพจญภัย! ขึ้นเหนือล่องใต้ ไปในที่ที่อยากไป อยู่ในที่ที่อยากอยู่ ทำในสิ่งที่อยากทำ และ... เป็นในสิ่งที่อยากเป็น... นี่แหละ เขาถึงเรียกว่าการใช้ชีวิตละ!

“คำถามสุดท้ายก่อนที่ข้าจะจากเจ้าไป... เจ้ากลัว ‘คำสาป’ ไหม”

::”งั้นขอถามกลับได้ไหม? คำสาปที่ท่านว่ามามันเป็นแบบไหนละ?”หญิงสาวเสยผมขึ้นไปทัดหลังใบหู

“สิ่งที่ฉันกลัวที่สุดคือความกลัวของฉันนี่ละ ฮะ ฮะ” หัวเราะแห้งๆ

“หวังว่าเราจะได้พบกันอีก... แล้วเจอกันเจ้าหนู”

::”อ่า... คนแปลกแบบท่านนี่ ถ้าบอกว่าฉันอยากลาขาดกับท่านคงเป็นการเสียมารยาทไปหน่อย เอาเป็นว่าแล้วแต่ฟ้าจะเป็นใจก็แล้วกันนะ”ยิ้มสดใส

คุยกับผู้ปกครอง

สวัสดีฮ้ะ ทางนี้ชื่อเนียร์นะ แล้วตัวเองชื่ออะไรหว่า :: เรียกกับแกล้มได้เลยจ้า

เนียร์อาจมีการปรับแก้ลูกของคุณเล็กๆ น้อยๆ นะเออ ; u ;  : เชิญฆาตกรรมอำพรางตามสบายได้เลย! ลุยโลด!

ขอบคุณที่มาสมัครเรื่องนี้นะคะ :: โอม... จงติด จงติด... พึมพัมๆ (ฟังไม่รู้เรื่อง 555)


เพิ่มเติม 2
ประกอบความอึดถึกมึนของเอสเตล

ตูม! เปรี้ยง!

เสียงกัมปนาทสั่นสะเทือนผืนแผ่นดินจนแทบแตกเป็นเสี่ยงๆ แรงระเบิดสร้างรัศมีปะทะไกลหลายร้อยเมตร ข้าวของทุกอย่างปลิวว่อนกระจัดกระจาย เอสเตลยกเเขนขึ้นมากันส่วนใบหน้าไว้ เธอตกตะลึกความอลังการงานสร้างในพลังของอินเฟอร์มากแค่ทะเลาะกันเรื่องข้าวหน้าหมูกรอบของใครได้เยอะกว่าเนี่ยนะ?

"เอสเตล" เพื่อนร่วมชั้นทักเธอมา หน้าซีดเป็นกระดาษเชียว
"ไม่ต้องห่วงหรอก เดี่ยวพวกนั้นก็หายบ้าไปเอง ก็เห็นตีกันทุกวัน" เอสเตลส่ายหน้าเหนื่อยใจ ทำไมรู้สึกเสื้อมันชื้นๆนะ
"ไม่ใช่... นี่เธอ..."
"ฉันทำไม?" รู้สึกเวียนหัวนิดหน่อยแฮะ
"อ๊ะ? ฉันมองเห็นภาพเป็นสีแดงด้วยละ..."เอสเตล
"...."เพื่อนร่วมชั้น
"หน่วยพยาบาลลลลล!!!"เพื่อนที่วิ่งตะโกนออกไป

เอสเตลเกาหัวงงๆแต่สิ่งที่สัมผัสได้คือของเหลวบางอย่างที่รู้สึกจะมีกลิ่นคาวนิดๆ

อ่า... เลือดนี่เอง...
ดูเหมือนจะหัวแตก... รึเปล่าน่ะ?