Fic.Naruto รักนะครับคุณหนูดอกไม้

ลำดับตอนที่ #3 : ภารกิจสำเร็จกับความรู้สึกที่แปลกประหลาด

หลังจากที่เราสอบถามคนที่รอบทำร้ายเราแล้วเราก็มุ่งหน้ากลับโคโนฮะทันที ระหว่างทางเราก็ช่วยกันแบกมาซาโอะ เราหยุดพักเหนื่อยระหว่างทางแล้วไปต่อ ความจริงมันชั่งบังเอิญมากกว่าที่พวกเราเจอตัวระหว่างทาง และแล้วพวกเราก็มาถึงโคโนฮะ พวกเรารีบมุ่งหน้าไปหาท่านโฮคาเงะทันที พอพวกเราไปถึงท่านโฮคาเงะก็ถึงกับตกใจเพราะพวกเราทำภารกิจแค่2วันก็เสร็จสิ้นแล้ว
      "เร็วดีนี่"
     ท่านโฮคาเงะพูดสั้นๆก่อนส่งจดหมายไปทางซึนะ
      "ขอบคุณครับ/ค่ะ"
     พวกเราประสานเสียงตอบพร้อมใบหน้ายิ้มแย้มเว้นผมที่ได้แต่ปั้นหน้ายิ้มไม่ได้ยิ้มจากใจ หลังจากนั้นพวกเราก็แยกย้ายกันคนละทางส่วนผมขึ้นไปอยู่บนต้นไม้เหมือนเดิม(เป็นลิงรึไงชอบอยู่บนต้นไม้ :คนแต่ง)(ข้างบนมันสบายเลยชอบอยู่ :ซาอิ)แล้วผมก็เห็นฮินาตะกำลังเดินมาผมจึงโดดลงไปทัก
       "หวัดดีฮะ ฮินาตะ" ผมทักฮินาตะอย่างง่ายๆ
       "อะ...อืมหวัดดีจ๊ะ" ฮินาตะทักพลางยิ้มให้ผม
     หลังจากนั้นผมก็ชวนฮินาตะไปที่บ้านของอิืโนะแต่อิโนะไม่อยู่พวกเราสองคนเลยไปเดินเล่นรับลมตอนเย็นแล้วผมก็หันไปเจออิโนะกำลังคุยอยู่กับชิกามารุอย่างสนิทสนมแต่ทำไมใจผมเห็นแล้วรู้สึกเจ็บปวด ผมจึงตัดสินใจเดินไปร่วมวงคุยด้วย
       "หวัดดีอิโนะ ชิกามารุ"ผมทักให้อย่างง่ายๆ
       "หวัดดีซาอิ ฮินาตะ"
     ทักสองทักพร้อมกันมันเลยยิ่งทำให้ผมเจ็บที่หัวใจอีกรอบ ผมจึงชวนทุกคนไปกินราเม็งกัน พอกินเสร็จพวกเราก็แยกย้ายกันกลับแต่ระหว่างที่ผมเดินกลับอิโนะเรียกผมไปคุยด้วย หลังจากนั้นผมก็เข้าห้องเตรียมตัวนอน แต่ผมเห็นเหงาดำๆอยู่ในห้อง
      "กลับมาแล้วหรอ ซาอิ" เสียงนั้นทักผม ผมจำเสียงนี่ได้นี่เป็นเสียงของนารูโตะ
      "มีไรนารูโตะพูดมาเลย" ผมทักนารูโตะพลางเปิดไฟ
      "ซาอิ นายแอบชอบอิโนะใช่ป่าว" นารูโตะพูดพลางทำเสียงทะเล้นใส่ผม
      "ปะ...ป่าวผมไม่ได้ชอ..."
     ผมยังพูดไม่จบผารูโตะก็เอามือมาปิดปากผมแล้วก็หายไปเลย ผมไม่รู้จะทำยังไงเลยล้มตัวนอน