Fic.Naruto รักนะครับคุณหนูดอกไม้

ลำดับตอนที่ #18 : ซาซึเกะกลับมาแล้ว

     หลังจากนั้นผมก็ไปเดินเล่นในเมืองเพราะไม่มีอะไรทำระหว่างทางผมดันเซ่อไปเดินชนคนเข้า
      "ขอโทษครับ" ผมกล่าวขอโทษยกใหญ่
      "..." แต่คนคนนั้นไม่ยอมตอบ ผมเลยเงยหน้าขึ้นมาดู
      "ซาซึเกะ" ผมพูดชื่อนั้นขึ้น ซาซึเกะก็หันมามองผม
      "ไง!ซาอิ"
     ซาซึเกะทักผม แล้วเราสองคนก็เดินไปด้วยกัน ผมเลยพาซาซึเกะไปหาท่านโฮคาเงะ
       ก๊อก ก๊อก
     ผมเคาะประตูขออนุญาตเข้าไป
      "เข้ามาได้" สิ้นเสียงท่านโฮคาเงะ ผมก็เปิดประตูเข้าไป
      "มีอะไรรึป่าว ซาอิ" ท่าโฮคาเงะถามผม
      "ไม่มีอะไรครับแต่ผมพาคนมาหา"
     ผมพูดแล้วหันไปทางประตูแล้วกวักมือเรียกซาซึเกะ ท่านโฮคาเงะเห็นก็ต้องใจนิดนึง
      "ซาซึเกะ มาทำอะไรที่นี่" ท่านโฮคาเงะถามอย่างปกติแบบว่าเก็บอาการไว้
      "เจ้าโอโร่จิมารุมันได้ภาชนะใหม่ ผมเลยหนีออกมา"
     ซาซึเกะพูดอย่าง่ายๆส่วนผมก็มองซาซึเกะเรื่อยๆ หลังจากนั้นท่านโฮคาเงะก็ให้ผมพาซาซึเกะไปพักที่บ้านผมก่อน หลังจากนั้นผมก็พาซาซึเกะไปหานารูโตะผมรับรองได้เลยว่านารูโตะมันต้องตะโกนลั่นโลกแน่ๆ
      "นารูโตะ ฉันพาคนมาหา"
     ผมพูดกับนารูโตะโดยซาซึเกะไปอยู่หลังนารูโตะ 'ไปตอนไหนฟ่ะ' ผมคิดในใจ
      "คราย~ซากุระจังหรอ"
     นารูโตะพูดพลางมองไปรอบๆ ผมได้แต่ส่ายหน้าแล้วชี้ไปข้างหลัง นารูโตะงงก่อนจะหันไปแต่โดยดี
      "ซาซึเกะนายจริงๆหรอ" 
     นารูโตะตะโกนลั่น 'กะแล้วเชียว' ผมคิดในใจพลางมองไปที่นารูโตะที่กำลังสำรวจซาซึเกะอยู่
      "ก็ฉันนะสิ นายคิดว่าใครล่ะ"
     ซาซึเกะพูดแต่ฟังดูแล้วกวนตรีนชะมัด หลังจากนั้นพวกเราสามคนก็ไปกินราเม็งโดยมีผมกับนารูโตะเป็นเจ้ามือเลี้ยงซาซึเกะ หลังจากนั้นผมก็พาซาซึเกะตามหาซากุระก็เห็นซากุระกำลังนั่งเหม่อลอยอยู่ตรงสวนสาธารณะ
      "ซากุระ"
     ผมตะโกนเรียกซากุระส่วนเจ้าซาซึเกะก็ขึ้นไปอยู่บนต้นไม้แล้ว ซากุระหันมาหาผมแล้วยิ้มอย่างง่ายๆ
      "มีไรหรอ ซาอิ"
     ซากุระถามผม ผมไม่พูดแต่ชี้ขึ้นไปข้างบนซากุระมองตามมือผมไปแล้วจู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมาซะอย่างงั้น
      "ซา ฮึก ซึ ฮึก เกะ ฮึก คุง" ซากุระพูดพร้อมกับปาดน้ำตาที่ไหลไม่หยุด
      "เธอร้องไห้ทำไม" ซาซึเกะถามพลางปาดน้ำตาให้ซากุระ
      "ซาอิ~" เสียงอันแสนคุ้นเคยของผมมาแล้ว ผมหันไปตามเสียง
      "อิโนะ"
     ผมพูดแล้วอิโนะก็มาเกาะแขนผม พออิโนะเห็นซาซึเกะ ตอนแรกผมคิดว่าคงกรี๊ดแล้ววิ่งเข้าไปหาแน่เลย
      "กลับมาแล้วหรอซาซึเกะคุง"
     กลายเป็นว่าอิโนะยังเกาะแขนผมแล้วทักอย่างง่ายๆแล้วซาซึเกะก็พยักหน้ารับแล้วหลังจากนั้นเราก็แยกกันตรงนั้นส่วนผมก็ไปส่งอิโนะที่บ้านโดยมีซาซึเกะตามมาด้วยแล้วผมก็กลับบ้านกับซาซึเกะ