คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : PLAYING WITH FIRE : 19 (END) (REWRITE)
จัสตินปรับตัวเก่งกว่าที่เฉิงเฉิงคิด
อีกฝ่ายอยู่บ้านหลังใหม่และวางตัวดีเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก
แต่มันก็ทำให้เขาคิดถึงตอนที่จัสตินฮวงดื้อเพราะมันน่ากำราบแบบที่ทำให้ร้องไห้แล้วค่อยโอ๋อะไรประมาณนั้น
พอตอนนี้กลายเป็นคนสงบเสงี่ยมและตั้งใจเรียนจนเฉินลี่หนงยังมาเตือนๆเขาเรื่องจัสตินอาจจะเครียดกับเรื่องเรียนมากเกินไป
แต่สำหรับเขาแล้วจัสตินกำลังซ่อนอะไรบ้างอย่าง
ดวงตาคมมองเจ้าลูกหมาที่กำลังนั่งทำการบ้านในห้องนั่งเล่น
เหมือนอีกฝ่ายจะไม่ได้สนใจเขาที่นั่งอยู่ใกล้ๆเลยสักนิด
เพราะช่วงนี้เขากำลังรับภารกิจหนักเกี่ยวกับเรื่องธุรกิจทำให้ไม่ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันมากนัก
“ไม่คิดจะสนใจกันเลยรึไง”
ฟ่านเฉิงเฉิงถามเสียงเบา
จัสตินเงยหน้าจากโต๊ะมองเจ้าของบ้านที่นั่งหน้าบูดดูไม่ได้เข้ากับลุคตอนนี้เลยสักนิด
เจ้าตัวส่ายหัวไปมาแล้วพับสมุดการบ้านพักไว้
“คุณยังไม่สนใจผมเลย”
ใช่…
เดี๋ยวนี้จัสตินไม่เรียกเขาว่า
‘นาย’ แต่กลายเป็น ‘คุณ’
ไปแล้ว โคตรขัดใจเลย
“น้อยใจฉันหรอก็ช่วงนี้ที่บริษัทกำลังยุ่งๆ”
จัสตินกลอกตาแล้วถอนหายใจยาวเหยียดยันตัวลุกขึ้นหอบการบ้านทั้งหมดไว้ในอ้อมอก
มองคนที่นั่งอยู่บนโซฟาอีกครั้งก่อนจะหันหลังขึ้นห้องโดยไม่สนใจเจ้าของบ้านที่ได้แต่นั่งเกาหัวตัวเอง
กลายเป็นฟ่านเฉิงเฉิงที่ไม่มีสมาธิทั้งเรื่องเรียนและเรื่องงาน
จิตใจเขาเอาแต่จดจ่ออยู่กับความเปลี่ยนแปลงของจัสติน
นานแค่ไหนไม่รู้อาจจะเกือบสองเดือนที่ไม่ได้แตะต้องกันและกันไม่แม้กระทั่งกอดกันด้วยซ้ำ
มันทำให้เขาหงุดหงิดเป็นบ้าคิดถึงกลิ่นหอมๆคิดถึงสัมผัสนุ่มนิ่ม
และแน่นอนการประชุมที่ลากยาวไปจนมืดค่ำไม่ได้ทำให้แวมไพร์หนุ่มรู้สึกสงบจิตสงบใจได้มากขึ้นเลยสักนิด
กระวนกระวายใจจนช่ายสวี่คุนที่วันนี้ก็เข้าบริษัทมาด้วยยังดูรู้
เขาปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องของเจ้าลูกหมาที่บ้านช่ายสวี่คุนทำหน้าแปลกใจก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมาราวกับว่ามันเป็นเรื่องโจ๊ก
“นี่นึกว่านายรักกันจนแทบบ้าซะอีก
ที่ไหนได้ดันไม่ยุ่งกันเลยแปลกดีแหะ”
ใช่มันโคตรจะแปลก…
“ไปทำอะไรให้เด็กนั่นไม่ชอบใจรึเปล่าล่ะเฉิงเฉิง”
เจ้าของชื่อขมวดคิ้วแทบจะเป็นโบว์แล้วส่ายหน้าปฏิเสธ
“ยังไม่ได้ทำอะไรเลย
นี่งงไปหมดแล้วเนี่ยตอนนี้”
“คิดให้ดีๆใครจะไปโกรธโดยไม่มีเหตุผลกัน”
สุดท้ายก็ได้แต่เก็บคำถามไว้ในใจ
ฟ่านเฉิงเฉิงไม่ได้หยั่งรู้อนาคตของตัวเองกับจัสตินตอนนี้เพราะเข้าสะกดมันเอาไว้
ไม่อยากรู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นข้างหน้า
แต่ตอนนี้อยากจะได้พลังของพี่สาวเขามากกว่าอยากรู้เหลือเกินว่าเจ้าตัวเล็กของเขาคิดอะไรอยู่
ฟ่านเฉิงเฉิงกลับมืดและแน่นอนอีกคนคงเข้านอนไปแล้ว
จัสตินหลับหน้าด้วยการเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำและตื่นเช้ากว่าเขาเพื่อไปโรงเรียนก่อนจะเจอหน้ากัน
เปิดประตูเข้าไปในห้องนอนความเย็นจากเครื่องปรับอากาศดูเหมือนจะปรับซะเย็นเฉียบ
เจ้าของห้องเดินไปนั่งข้างเตียงมองดูคนรักที่กำลังหลับ
มือใหญ่เอื้อมไปลูบผมนุ่มเบาๆเขาก้มลงบรรจงจูบที่หน้าผากมน
“ลักหลับผมหรอ”
น้ำเสียงอู้อี้เอ่ยถามขึ้น
“ทำได้ก็ดีสิ”
ฟ่านเฉิงเฉิงตอบ
จัสตินดันตัวขึ้นมานั่งมองอีกฝ่ายที่ยังอยู่ในชุดทำงาน
ถึงอย่างนั้นฟ่านเฉิงเฉิงก็ยังคงเป็นคนที่ดูดีที่สุดอยู่ดี
สมกับประธานบริษัทและแวมไพร์ต้นตระกูลผู้ยิ่งใหญ่
“นอนต่อเถอะฉันจะไปอาบน้ำรู้สึกเหมือนจะหมดแรงยังไงไม่รู้”
ใบหน้าหล่อเหลาดูอิดโรยและเหนื่อยล้า
จัสตินมองตามคนที่ถอดเสื้อผ้าแล้วหายเข้าไปในห้องน้ำ
ปากอิ่มเม้มเข้าหากันอย่างใช้ความคิด
สุดท้ายก็ลุกตามเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่ลืมจะถอดเสื้อผ้าตัวเองด้วย
ฟ่านเฉิงเฉิงกำลังยืนหันหลังอาบน้ำเลยไม่ทันได้เห็นเจ้าตัวเล็กที่กำลังเดินตรงเข้ามาหา
ทั้งร่างเปลือยเปล่าก่อนแขนเล็กจะโอบรอบเอวที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม
แวมไพร์หนุ่มสะดุ้งแล้วรีบหันมา
“ทำไมไม่นอน”
“ไม่อยากทำหรอ”
จัสตินถามเสียงเบาแล้วช้อนตาเงยหน้ามองอย่างออดอ้อน
ให้ตายเถอะ…ฟ่านเฉิงเฉิงสติแตกแล้วตอนนี้
“แต่นายโกรธฉันอยู่ไม่ใช่หรอ”
“ใช่
โกรธอยู่”
มือใหญ่รั้งเอวบางเข้ามาใกล้ๆกอดเอาไว้ด้วยแขนข้างเดียว
นัยน์ตาสีเข้มจ้องมองเจ้าลูกหมาที่ดูจะหงอยลงเมื่อพูดว่าโกรธเขา
“มีอะไรก็ต้องพูดกันสินายไม่พูดฉันก็ไม่รู้”
จัสตินถอนหายใจออกมาเจ้าตัวมองหน้าเขาจ้องแบบเขม็ง
“คุณกำลังเดทอยู่กับผู้หญิงหรอครับ”
ฟ่านเฉิงเฉิงขมวดคิ้วเขาไม่เข้าใจคำถามของจัสติน
“ผู้หญิงที่ไหนฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองมีผู้หญิงหรือมีคนอื่นนอกจากนาย”
“ก็ผู้หญิงคนนั้นผมเจอคุณกับเขาที่ร้านอาหาร
เธอดูสวยมากๆเหมาะกับคุณดีนะ ไม่รู้สิคุณจะเดทกับผู้หญิงคนนั้นก็ได้ ผมเข้าใจ”
ก่อนที่จัสตินจะคิดอะไรเป็นตุเป็นตะก็โดนอุ้มลอยหวือก่อนที่ฟ่านเฉิงเฉิงจะก้าวฉับๆไปที่เตียงนอน
โยนร่างผอมนั่นลงบนที่นอนแล้วคร่อมเอาไว้เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายลุกขึ้น
“อย่าบอกนะว่าหมายถึงมีมี่
นั่นเลขาฉันไม่ได้มีอะไรเกินเลยด้วยซ้ำไม่ได้”
“แต่ผมเห็นคุณจูบเธอ”
ต้นตระกูลก้มลงไปเอาหน้าผากตัวเองแตะหน้าผากอีกคน
จ้องมองดวงตากลมที่เวลายิ้มจะกลายเป็นพระจันทร์เสี้ยว
“อ่อ
ตอนนั้นขนตาเธอมันเข้าตาฉันก็พยายามเอาออกเป็นมุมพอดีมั้ง”
“จริงหรอครับ”
ฟ่านเฉิงเฉิงประกบปากตัวเองลงบนอวัยวะเดียวกันกับคนใต้ร่าง
สอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากรับรู้ถึงความอุ่นร้อนข้างในนี้แล้วผละออก
“นายเป็นของฉัน
ฉันชอบพูดแบบนี้เสมอถูกไหม”
จัสตินพยักหน้าขึ้นลง
“เพราะฉะนั้นตัวฉันเองก็เป็นของนาย”
มันไม่ใช่คำบอกรักแต่ทำให้จัสตินหน้าเห่อร้อนแต่ดีที่ห้องนี้มืดเกินกว่าเฉิงเฉิงจะเห็นแก้มแดงๆของเขา
จัสตินหลบสายตาเจ้าเล่ห์นั่นเพราะมันเหมือนถูกสะกดเอาไว้
ยิ่งจ้องเข้าไปข้างในดวงตาสีเข้มยิ่งรู้สึกเหมือนถูกดูดเข้าไปอยู่ข้างในนั้น
มือใหญ่ลูบไปตามเอวคอดที่ทั้งนิ่มและลื่น
กลิ่นหอมของจัสตินอยู่ที่ปลายจมูกและมันหอมมากจนต้องซุกไซ้ปลายจมูกลงไปเพื่อสูดดมมัน
ทั้งคู่ต่างใช้ภาษากายบอกรักกันและกัน
จัสตินแทบจะสำลักความสุขนี้เหมือนจะขาดใจ
ยิ่งเวลาอีกฝ่ายพูดกระซิบข้างหูด้วยชื่อของเขาก็ยิ่งเหมือนถูกดูดกลืนให้กลายเป็นหนึ่งเดียวกัน
ริมฝีปากที่กำลังประทับลงบนเนื้อหนัง
รอยจูบนับพันรอยบรรจงจูบซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่รู้จักเบื่อ
พวกเขาเป็นหนึ่งเดียวกัน
ถ้าจะมีใครสักคนเล่นกับไฟก็คงจะมอดไหม้เป็นผงทุลีไปด้วยกันทั้งคู่
“รักนะครับ
อื้อ”
เฉิงเฉิงยิ่งเพิ่มความรุนแรงเข้าไปอีกเมื่อถูกบอกรัก
จัสตินจ้องมองคนที่ยกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ
ฟ่านเฉิงเฉิงชอบใช้ร่างต้นตระกูลเวลาร่วมรักกัน
“ฉันก็รักนาย”
ถึงมันจะเร้าร้อนแต่ก็อบอุ่นหัวใจแทบบ้า
จัสตินโอบกอดร่างของแวมไพร์หนุ่มเอาไว้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน แผดเผากันและกันจากนี้และตลอดไป…
The
end
จบแล้วค่ะ
เย้ๆ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามเรื่องนี้มาจนจบนะคะ
อาจจะจบไม่ตรงใจใครหลายๆคนแต่มันก็เป็นสิ่งที่คิดไว้แล้ว
ยังไงก็ถ้าคิดถึงฟิคเฉิงจัสสักเรื่องก็ขอให้กลับมาอ่านได้นะคะ
ขอบคุณมากๆค่ะ
#เล่นกับไฟเฉิงจัส
ความคิดเห็น