ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    GOT7 | `♡ We Got Married #JARK (END)

    ลำดับตอนที่ #3 : ♡ WGM EP.2

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 3.33K
      35
      6 ก.ย. 57

     


    EP.02

     



     

    มาร์คกำลังนั่งมองสามีหมาดๆของตัวเองถ่ายภาพนิ่งให้กับโฆษณาเครื่องดื่ม หลังจากที่ต่างคนต่างมีตารางงานดังนั้นตั้งแต่วันที่เจอกันครั้งแรกก็แทบไม่ได้คุยกันเลยมีเพียงข้อความที่ส่งถึงกันไปมาเพื่อเพิ่มความสนิทสนมและความใกล้ชิดเท่านั้นในสองสามวันที่ผ่านมา

     

    ย้อนนึกไปถึงแบมแบมเมื่อวันก่อนแล้วมาร์คอดยิ้มไม่ได้ที่พอน้องเล็กอย่างแบมแบมรู้ว่าคู่แต่งงานเขาคือหวังแจ็คสัน ก็เอาแต่ร้องดังลั่นแล้ววิ่งวนไปวนมาบอกว่าอิจฉาเขาอย่างงั้นอย่างงี้พร้อมตบท้ายด้วยประโยคชวนขำ

     

    “จับให้อยู่หมัดเลยนะพี่มาร์ค ผมอยากมีพี่เขยหล่อๆ”

    “ก็แค่แต่งงานหลอกๆน่า อย่าเยอะดิ่ไอ้แบม” ยองแจพูดขัดขึ้นมาด้วยความหมั่นไส้กับท่าทางโอเว่อร์ของน้องเล็ก

    “โถ่ พี่แตงไม่โรแมนติกเลย คนเราพออยู่ด้วยกันนานๆมันก็ทำให้เป็นความรักเว้ย”

     

    มาร์คได้แต่ส่ายหัวให้กับสมาชิกในวงที่เถียงกันเรื่องนี้ ส่วนตัวเขาเองพอได้คุยกับแจ็คสันจริงๆมันก็อดคิดไม่ได้ว่าจริงๆแล้วคนแบบนี้จะไม่มีแฟนหรอ คนที่ทั้งเป็นมิตร พูดเก่ง และดูจริงใจแบบนั้นแถมยังมีชื่อเสียงมากๆจะไม่มีใครในหัวใจเลยรึไง พอรู้ว่าตัวเองคิดเยอะไปมาร์คก็รีบดึงตัวเองกลับเข้ามาในสงครามของน้องๆอีกครั้งแต่ตอนนี้เปลี่ยนเรื่องไปแล้ว

     

    “มาร์คคึ มาร์ค มาร์ค เฮ้”

    “หะ เห้ ครับ”


    มาร์คสะดุ้งเฮือกเมื่ออีกคนนั่งลงแล้วแตะเข้าที่ข้างแก้มเขาเบาๆ รอยยิ้มที่ได้รับตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันมันยังคงเหมือนเดิม แจ็คสันถูกช่างแต่งหน้าเรียกไปแต่งอีกรอบเพื่อเตรียมถ่ายรายการของเราส่วนมาร์คที่นั่งอยู่เฉยๆก็ไม่ได้โดนเรียกไปเพิ่มเติมอะไรบนใบหน้าหวานนั่น

     

    “ยังตื่นเต้นอยู่หรอ ไม่ต้องตื่นเต้นนะ”

     

    ผมมองเขาที่นั่งดูผมตั้งแต่เข้ามา มาร์คหาวรอบที่สิบแล้วมั้งถ้าผมนับไม่ผิด ตาเรียวปรือๆเหมือนจะหลับซะให้ได้ ก็สมควรจะง่วงทั้งๆที่วันนี้เขาไม่มีตารางงานแต่คนเขียนสคริปต์ต้องการให้วันนี้เป็นวันถ่ายสำหรับตอนที่สองที่จะออกอากาศในสัปดาห์ต่อไปหลังจากที่อีพีแรกกำลังจะเริ่มขึ้นในวันเสาร์นี้แล้ว แน่นอนมาร์คต้องตื่นตามผมมาตั้งแต่ตีสี่ทั้งๆที่ถ้าผมจำไม่ผิดเขาเพิ่งจะถึงห้องตอนตีสอง

     

    “นิดหน่อย แล้วนี่แจ็คสันถ่ายใกล้เสร็จยัง”

     

    มาร์คยิ้มโชว์เขี้ยวขาวให้ทั้งผมและกล้องรอยยิ้มนั้นมันทำให้ผมมีกำลังใจในการทำงานขึ้นมาอีกเป็นกอง วันนี้ผมรู้สึกตัวเองตั้งใจทำงานกว่าทุกครั้งและเหมือนอิมแจบอมจะคิดเหมือนกัน มันเอาแต่แซวผมไม่หยุดแถมชมมาร์คของผมว่าน่ารักอย่างงั้นอย่างงี้น่าอิจฉาจนผมต้องบอกให้มันหยุดนั่นแหละมันถึงจะหยุด

     

    “ใกล้แล้วล่ะ หลังจากที่นอนคิดมาสองคืน ผมว่าเรามาหาชื่อเรียกให้กันและกันดีกว่า มาร์คเห็นด้วยไหม”

    “อืม ก็ดีนะครับ ฮ่าๆ”

     

    เสียงหัวเราะกับท่าทางเขินอายนิดๆมันดูน่ารักเป็นบ้า ผมอยากจะเข้าไปดึงแก้มนุ่มนั่นแล้วถามเขาตรงๆว่าทำไมชอบทำตัวน่ารักใส่รู้ไหมว่ามันทำให้ใจผมสั่น ตั้งแต่มีมาร์คเข้ามาอยู่ในวงจรชีวิตเหมือนจะเว่อร์ไปหน่อยแต่ผมกลับคิดว่าพวกสาวๆวงเกิร์ลกรุ๊ปยังสู้มาร์คตอนใส่เสื้อกล้ามสีขาวไม่ได้เลย

     

    “เอาอะไรดี ยอโบ ชากียา สามี ภรรยา ฮ่าๆ ฮันนี่ หรือที่รัก”

    “เฮ้ ไม่เอานะ มันตลกเอาเป็นชื่อดีไหม แจ็คสันมีชื่อเล่นไหมแบบที่ไม่ใช่แจ็คสัน”

     

    ผมครุ่นคิดอยู่พักนึงก่อนจะตอบที่คิดได้ออกไป

    “ถ้าเป็นชื่อตอนอยู่ฮ่องกง นอกจากแจ็คสันก็ หวังเจียร์เอ๋อ แต่บางทีแม่ผมก็ชอบเรียก กากา ตลกไหมสาวด้วย”

     

    มาร์คเบิกตาโตทันทีที่ได้ยินชื่ออื่นของผม จริงๆชื่อเจียร์เอ๋อมีคนเยอะแยะที่รู้จักชื่อนี้ แฟนคลับทุกคนผมเชื่อว่ารู้หมดแหละแต่ชื่อ กากา ผมเองเพิ่งเคยบอกมาร์คเป็นคนแรก

     

    “กากา นั่นแหละดีเลยเอาชื่อนั้น  ชอบๆ”

    “แล้วมาร์คล่ะ จะให้เรียกมาร์คผมไม่ยอมนะ มีชื่ออื่นนอกจากมาร์คบ้างไหม ใช่สิมาร์คชื่ออี้เอินต้วนหนิ งั้นผมว่าเรียกว่าเอินเอินดีกว่า โอเคตามนั้นคล้องจ้องกันมากๆ”

    “ไม่เอานะ เรียกอี้เอินยังจะดีซะกว่า”

     

    อีกคนดูท่าจะไม่ยอมลูกเดียว มาร์คเอาแต่ทำปากยื่นแล้วเขย่าแขนผมเหมือนเด็กตัวเล็กๆ

     

    “ชื่อนี้ก็ดีอยู่แล้วน่า เอินเอินอย่างอแงนะ”

     

    ว่าแล้วผมก็ลูบกลุ่มผมนุ่มของมาร์คหลายครั้งจนเจ้าตัวย่นจมูกใส่ผมเหมือนจะแอบเคืองๆ กล้องยังคงถ่ายพวกเราไปเรื่อยๆ จนผมพูดตามสคริปต์บ้างไม่พูดบ้าง ผมรู้สึกถ้าพูดตามสคริปต์ผมอาจจะเกร็งๆและดูไม่เป็นธรรมชาติ หลังจากถ่ายทำที่นี่จบและผมถ่ายงานเสร็จ พีดีและคนเขียนบทเรียกผมกับมาร์คไปคุยอีกครั้ง

     

    “แจ็คสัน ทำไมวันนี้ถึงพูดนอกสคริปต์เยอะจัง”

    “ฮยองถ้าให้ผมพูดตาที่ คุณฮยองเขียนนะมีหวังตายเลย มันไม่เป็นธรรมชาติเลยบอกตรงๆ ดีนะที่มาร์คหัวไวตามผมได้ตลอดไม่เชื่อหรอกเอาที่คุยกันไม่มีบทกับมีมาเทียบกันเลย”

     

    ผมค้านออกไปจนโดนสายตาจิกๆของนิชคุณพี่คนเขียนสคริปต์ของรายการจ้องหน้าเหมือนไม่พอใจ

     

    “นายจะบอกว่าฉันเขียนไม่ได้เรื่องสินะ”

    “ไม่ใช่ แต่แบบผมว่ามันไม่ธรรมชาติเฉยๆ”

    “เออดี งั้นต่อไป แทคยอนให้คู่นี้มันไม่ต้องมีสคริปต์ ฉันจะเขียนแค่สถานที่วางโครงร่างให้แต่พวกนายจะพูดไงก็พูดไปเลย แล้วที่สำคัญแจ็คสัน อย่าพามาร์คออกนอกเรื่องหรือทำให้มาร์คดูเป็นเจ้าทึ่มนักไม่งั้นจะเหนื่อยกว่าเดิม”

     

    ผมพยักหน้ารับเป็นอันว่าประชุมเร่งด่วนตอนนั้นลงมติกันให้ผมกับมาร์คไม่ต้องมีสคริปต์บทพูดเหมือนคู่อื่นๆของรายการ นั่นแหละที่ผมต้องการมากที่สุด ไม่รู้สิมาร์คจะได้ไม่ต้องมานั่งท่องนั่งจำบทสนทนาที่มันควรจะง่ายแต่กลับยาก ต่อไปผมคิดว่าเขาคงจะทำตัวสบายๆมากกว่านี้

     

    “ต่อไปก็ไปกินข้าวกัน ที่ร้านอาหารที่ทีมงานเตรียมไว้นะมาร์ค โอ๊ะ! เอินเอินสิ”

     

     

     

    ผมกับแจ็คสันกำลังนั่งรออาหารมื้อกลางวัน ผมจำได้ว่าวันก่อนเขาเคยมาถามว่าผมชอบกินอะไรชอบกินข้าวไหมแล้ววันนี้เขาก็พาผมมากินข้าวกับเนื้อย่างโดยบอกร้านให้ทีมงานมาเตรียมจัดและเซตฉากเพื่อถ่ายที่นี่ การถ่ายทำเริ่มไปเรื่อยๆโดยที่แจ็คสันแสดงความเป็นธรรมชาติออกมาทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลาย

     

    “กินเยอะๆตัวผอมมากเลยนะ เวลากอดจะได้อุ่นๆเต็มไม้เต็มมือ”

    “ตลกแล้ว”

     

    เขาพูดประโยคแบบนี้กับผมไม่ต่ำกว่าสิบครั้งต่อวัน ทำหน้าที่สามีสมจริงซะจนบางครั้งผมคิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชายไปแล้ว แจ็คสันคีบอาหารป้อนผมหลายต่อหลายจนผมต้องป้อนคืน สำหรับผมมันไม่น่าอายอะไรหรอกถ้าทีมงานไม่จ้องที่เราทั้งคู่เป็นตาเดียวแบบนี้ แถมกล้องที่จ่ออยู่ตรงหน้าผมอีก

     

    “โฆษณาที่ถ่ายวันนี้จะออกอากาศเมื่อไหร่”

    “ก็คงอีกสักเกือบๆสองถึงสามอาทิตย์ อยากมีโฆษณาคู่ของเราบ้างจังเลย ขอประกาศผ่านรายการใครอยากจ้างเราสองคนติดต่อได้ทางพีดีของรายการนะครับ อ่อ ขอเป็นแนวคู่รักนะ ฮ่าๆ”

    “ตลกอีกแล้วนะ”

    “ไม่นะนี่พูดเรื่องจริง อย่าลืมนะครับ”

     

    ผมเหลือบไปเห็นพี่นิชคุณคนเขียนสคริปต์ยืนขำอยู่หลังกล้อง ดูเหมือนเขาจะชอบใจกับสคริปต์สดของแจ็คสันมาก ผมเองก็ชอบที่จะไม่ต้องท่องแต่ถ้าแจ็คสันยังยิงมุกหวานๆเลี่ยนๆผมกลัวว่าจะต้องถ่ายใหม่บ่อยๆเพราะไปไม่ถูกนี่สิ

     

    ไม่อยากเป็นภาระของแจ็คสันเลย

     

    “หื้อ ทำไมเงียบไป เขินหรอ เอินเอิน เขินหรอ”

    “เปล่าซะหน่อย อย่ามามั่วนะ กินข้าวเสร็จไปไหนต่อดี”

    “กลับเรือนหอเราสิ ไปแต่งห้องกันดีกว่า มันยังรกๆอยู่เลย”

    “ดีเลย ง่วงจะตายอยู่แล้ว”

     

    ผมเผลอหาวใส่กล้องก่อนจะเบิกตากว้างอย่างลืมตัวเมื่อรู้ว่าตอนนี้ผมกำลังถ่ายรายการอยู่ สีหน้าตกใจของผมเหมือนจะทำให้แจ็คสันหัวเราะออกมาแล้วลูบหัวผมอีกครั้ง

     

    “กินง่าย นอนง่ายจังนะ เด็กน้อย”

    “เฮ้! หยุดเลยนะ”

     

    เสียงหัวเราะของทั้งคู่ดังจนกล้องตัดจบไปแล้ว มาร์คจัดการเอื้อมมือไปตีที่ต้นแขนแกร่งด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะถูกโต้กลับด้วยมือหนีบพิฆาตที่กำลังจับแก้มเข้าแล้วดึงไปดึงมา

     

    “พวกนายนี่เหมือนคู่รักกันจริงๆเลยนะ เพิ่งเจอกันแท้ๆ” เสียงของแจบอมเรียกให้มาร์คหันไปสนใจก่อนจะนั่งลงเงียบๆตามเดิม

    “แน่นอนครับคุณเจบี นี่ภรรยาผมทั้งคน เน๊อะ”

    “อื้อ”




     

    Q: สนิทกันมากขึ้นไหมหลังจากนั้น

    Mark: มากขึ้นครับ แจ็คสันเขาจะเป็นคนอารมณ์ดีถึงตอนที่อยู่ห้องด้วยกันก็ไม่ค่อยอึดอัดเพราะเขามีงานผมก็ซ้อมสำหรับอัลบั้มใหม่ ก็เลยเจอกันแค่ตอนจะนอนบางครั้งเอง

    Q: มาร์คดูขี้อายมาก

    Jackson: ผมชอบคนขี้อายนะ เขาน่ารักครับเวลาอายนั่นคือเวลาที่เขาเป็นตัวเองมากที่สุด แต่เพราะช่วงนี้ถึงเราจะแต่งงานกันตารางงานผมก็ยังแน่น ทำให้คุยกันน้อยมากแต่จะส่งข้อความหากันมากกว่า เลยไม่รู้ว่าตอนคุยผ่านโทรศัพท์มาร์คเขาอายบ้างรึเปล่า

    Q: ชื่อเล่นที่เขาเรียก เอินเอิน

    Mark: (หัวเราะเขินๆ) ผมว่ามันดูผู้หญิงๆ กากายังไม่เท่าเอินเอินนะ แต่ดูเขาชอบชื่อนี้ผมยังไงก็ได้ยังดีกว่าเรียกที่รัก ผมไม่ชินแน่ๆถ้าแบบนั้น (ยิ้ม)

    Jackson: เฮ้ ชื่อเอินเอินมันเพราะดี ผมชอบจริงๆ ตอนเขาเบะปากใส่ผมเหมือนไม่ชอบผมก็ใจอ่อนกลับไปเรียกมาร์ค แต่ไม่ได้ เขาเรียกผมกากา ผมก็เรียกเขาเอินเอิน ดูเข้ากันจะตาย (หัวเราะ) ผมว่าเขาเหมาะกับทุกชื่อที่ผมจะเรียกทั้งนั้นแหละ

     

     

    Tbc.



    talk!
    EP.2 มาแล้วนะคะ 55555
    ซับไทยค่ะ ๕๕๕
    ติดตามคู่รักคู่นี้เรื่อยๆนะ <3 จุ๊บบ
    Tag: #จตง 




    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×