คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ♡ WGM EP.13 (100%)
WGM EP.13
มาร์คได้คุยบางอย่างกับทีมงานโดยที่แจ็คสันไม่รู้ ทุกคนตกลงกันจะทำตามที่มาร์คขอไว้ ทีมงานหลายคนเอ็นดูมาร์คทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นเขายังไม่ค่อยชอบเท่าไหร่แต่เวลาผ่านไปหลายเดือนมันทำให้หลายๆคนรู้จักตัวตนของมาร์คมากขึ้น ข้อกังขาที่เคยคัดค้านการทำรายการแต่งงานแบบคู่รักชายๆกระแสต่อต้านน้อยลงมากแถมเรตติ้งเพิ่มขึ้นจากตอนก่อนๆจนน่าตกใจ
“มาร์ค พี่ติดต่อปาติซิเย่ร์ของโรงแรมให้แล้วนะรีบไปเลย กับแจ็คสันเดี๋ยวพี่บอกเองว่าเรามีมิชชั่นด่วนก่อนกลับ” นิชคุณบอกมาร์คหลังจากตกลงว่าจะทำเซอร์ไพร์สให้แจ็คสันที่นี่
“ผมฝากบอกแจ็คสันด้วยว่าพาพีเนียลไปหาคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะครับ” มาร์คพูดด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินเข้าลิฟต์ไปพร้อมผู้จัดการส่วนตัว
วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วที่เราจะได้อยู่ที่ฮ่องกง ผมมีไฟล์บินกลับมืดๆแต่แจ็คสันยังอยู่ต่อเพราะเขายังอยากมีเวลาอยู่กับครอบครัวอีกหน่อย แจ็คสันรบเร้าให้ผมอยู่ด้วยแต่เพราะตอนนี้ตารางงานผมเริ่มแน่นเลยทำให้ผมต้องกลับตามตารางงานของบริษัทอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ผมไม่ต้องการให้แจ็คสันพูดยกเลิกงานให้ผมเพราะมันเป็นงานกลุ่ม สมาชิกอีกสองคนคือคนที่ผมร่วมทุกข์ร่วมสุขมาตั้งแต่ต้น
ต่อให้ผมมีความสุขผมก็จะไม่ทิ้งพวกเขา
แผนที่วางไว้ก็ไม่มีอะไรมากผมแค่จะลองทำคุกกี้ให้แจ็คสันเองก่อนจะกลับเกาหลี ทุกคนเห็นดีเห็นงามด้วยเพราะนี่เป็นหกเดือนที่เราสองคนแต่งงานกันนั่นก็เท่ากับว่าครึ่งปีแล้วที่เรามีความทรงจำดีๆร่วมกันมา และนั่นหมายความอีกไม่กี่เดือนผมกับแจ็คสันก็อาจจะต้องกลับไปเป็นเหมือนเดิม คนที่เคยแต่งงานกันในรายการ เป็นอดีตคู่รักของวีก๊อตซึ่งก็ไม่รู้ว่าเวลาที่เหลือมันมีอีกเท่าไหร่
“ต้องค่อยๆทำมันครับ ถ้าคิดว่าทำให้คนรักเราจะตั้งใจแล้วมันจะออกมาดี”
ปาติซิเย่ร์ของโรงแรมพยายามอธิบายวิธีการทำคุกกี้ให้ผมแบบละเอียด ถึงผมจะชอบทำอาหารแต่ยังไม่เคยลองทำขนมแบบจริงๆจังๆเลยสักครั้ง ผมจ้องคุกกี้รูปหัวใจที่อยู่ในเตาอบหลายอันก่อนจะออกมานั่งพักแล้วหยิบถุงที่ให้ทีมงานไปหามาจัดระเบียบถุงก่อนเตรียมเอาคุกกี้ใส่มันแล้วหยิบสติ๊กเกอร์รูปผมกับแจ็คสันแปะลงไป มีข้อความแปะอยู่ที่ถุงทุกถุงเขียนถึงเรื่องราวๆดีของผมกับแจ็คสัน
“ผมเขียนข้อความถึงแจ็คสันถึงถุงเลย ลายมืออาจจะไม่สวยมาก” ผมพูดกับกล้องขณะที่เขาซูมมาที่หน้าถุงใส่คุกกี้สีใสถุงขนาดเท่าฝ่ามือ
“คุกกี้คงใกล้จะได้แล้วไม่รู้ว่ามันจะดีหรือเปล่า”
ปาติซิเย่ร์ค่อยๆสอนให้ผมเอาคุกกี้ออกจากเตาอบและเป็นโชคดีของผมเมื่อมันออกมาดูดีตั้งแต่ครั้งแรกแม้จะมีหลายๆอันที่ไม่เป็นรูปร่างแตกหักคาถาดแต่ก็ถือว่าส่วนใหญ่มันใช้ได้เกือบหมด
คุกกี้ทุกชิ้นที่มันใช้ได้ถูกวางเรียงในถุงอย่างสวยงามตามที่ได้ถูกสอนไว้ตั้งแต่แรก ผมค่อยๆเรียงทีถุงๆแล้วผูกด้วยโบว์สีขาวและสีแดง ทุกอย่างออกมาดีส่วนที่ยังเหลือผมใส่มันในถุงที่ไม่ได้ใช้และยังเหลือเอาไปเผื่อพี่ๆทีมงานกับพีเนียล
“แจ็คสันกลับมาแล้วหรอครับ” ผมหันไปพูดกับตากล้องและเขาก็พยักหน้า
“งั้นผมต้องรีบไปแล้วเขาไลน์มาถามว่าผมอยู่ที่ไหน” ผมโชว์โทรศัพท์ใส่กล้อง
GaGa: อี้เอินอยู่ไหน!?
Yien: เพิ่งทำมิชชั่นเสร็จ กลับมาแล้วหรองั้นรอเอินที่แถวๆลอบบี้นะเดี๋ยวไปหา
GaGa: โอเคครับผม
ผมยื่นคุกกี้ที่จะให้ธีมงานให้พี่อายอนจัดการมันส่วนคุกกี้ที่ถูกแพ็คใส่ถุงให้แจ็คสันตอนนี้มันอยู่ในขวดโหลแก้วขนาดกลาง
“ผมต้องค่อยๆแอบไปแล้วจะเข้าไปกอดข้างหลังเขา”
มาร์คพูดกับกล้องตลอดเจ้าตัวเองแต่ยิ้มกับกล้องแล้วชูขวดโหลให้ดู เพราะมันเป็นอย่างแรกที่เขาทำให้แจ็คสันแบบจริงๆจังๆแล้วมันได้ออกในรายการ มาร์คตื่นเต้นจะแย่เมื่อแอบมองจากหลังเสาร์เห็นเป้าหมายกำลังสอดส่องสายตาหาเขาอยู่
ขาเรียวค่อยๆย่องตามหลังผู้คนไปช้าๆ มาร์คต้องรีบทำเพราะว่าเขากำลังเป็นจุดสนใจและเพื่อไม่ให้แจ็คสันรู้ตัวก่อนแล้วหันมามอง พอแจ็คสันเริ่มเดินตรงไปมาร์คเลยวิ่งเข้าชาร์ตข้างหลัง
หมับ!
“happy anniversary six month my j”
มาร์คพูดเสียงอู้อี้และขวดโหลก็โดนแจ็คสันรับไปถือไว้เอง พอแจ็คสันจะหันหน้ามาเจ้าตัวเอาแต่กอดข้างหลังไว้แน่นด้วยใบหน้าขึ้นสี
“เขินอะไรหื้ม มาแบบนี้ตกใจหมดเลย” แจ็คสันถามพลางหัวเราะ
“ห้ามล้อนะห้ามถามแล้วด้วยรับไปเลยทำเอง” มาร์คพูดรัว
แจ็คสันหันหน้าไปมอง อีกคนหน้าแดงจนน่าเอ็นดูถ้าไม่ติดว่าตอนนี้ยืนอยู่กลางโรงแรม มีกล้องถ่ายอยู่จะจับมาร์คจูบไม่ก็ขย้ำขยี้ให้หนำใจ
“ขอบคุณนะมันน่ารักมาก ดีใจมากเลยรู้เปล่า”
“อื้อ ดีใจที่กากาชอบนะ”
สุดท้ายแจ็คสันก็ได้หอมแก้มนวลๆนั่นออกทีวีสมใจอยากสักที ทุกอย่างถ่ายทำเสร็จสิ้นแล้วแจ็คสันและมาร์คล่ำลากับลูกจำเป็นในคืนวันนั้นเลย พีเนียลชอบใจคุกกี้ของมาร์คแถมยังให้ตุ๊กตาคุณโพโรโระมาเป็นของที่ระลึกก่อนจากกัน
“ไม่อยู่ด้วยกันจริงๆหรออีกแค่สองวันเองนะ” แจ็คสันรบเร้าขนาดเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า
มาร์คส่ายหัว
“กากาก็รู้ว่าเรามีงาน ถ้าไม่มีคงอยู่ด้วยแล้ว” มาร์คตอบ
“โถ่ว...ก็พอเข้าใจแต่ก็คิดถึงไง กลับไปก็ไปนอนหอก่อนนะอย่าเพิ่งกลับบ้านเราเป็นห่วงตอนนอนคนเดียว”
“โอเค กากาก็กลับดีๆวันกลับนะ”
“ครับผม! กลับดีๆนะมากอดก่อนเลย”
ร่างบางๆของมาร์คหายต๋อมเข้าไปในอ้อมอกแกร่ง แจ็คสันทั้งกอดทั้งฟัดจนหนำใจก่อนจะผละออกแล้วก้มลงจูบริมฝีปากสีชมพูเบาๆ จนมาร์คต้องบอกให้พอก่อนแจ็คสันจะกระซิบอะไรบางอย่างที่ทำให้คนฟังยิ้ม
“สุขสันต์วันครบรอบหกเดือนนะอี้เอินต้วน”
50%
มาร์คนั่งเหม่อมองออกไปนอกรถหลังจากกลับถึงเกาหลีได้ไม่ถึงชั่วโมง ความหนาวเย็นของอากาศในเดือนวันที่เกือบจะเป็นสิ้นเดือนสุดท้ายของปี แจ็คสันอยู่ต่ออีกสามวันเพื่อเลี้ยงฉลองวันคริสต์มาสที่จะมาถึงในสองข้างหน้าส่วนตัวเขาต้องกลับมาทำงานตามตารางเพราะใกล้สิ้นปีตารางงานที่เคยว่างเมื่อปีก่อนๆปีนี้ดีขึ้นมาซึ่งนั่นก็หมายความว่าเขาประสบความสำเร็จจากปีก่อนไปได้ไกล
ส่วนหนึ่งก็เพราะแจ็คสันและรายการ
ความรู้สึกบางอย่างที่กำลังทำให้มาร์ครู้สึกแปลกๆที่เขาได้ทำอะไรออกทีวีให้แจ็คสันบ้างหรือแม้กระทั่งยอมให้หอมแก้มออกรายการนั่นก็เพราะมาร์ครู้ล่วงหน้าว่าอีกไม่กี่ตอนรายการก็จะจบลง นิชคุณเรียกเขาไปคุยตอนถ่ายทำอยู่ที่ฮ่องกงแม้สีหน้าของพีดีนิมและคนเขียนบทจะดูหนักใจแต่ยังไงกฎก็คือกฎงานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา เขากับแจ็คสันเองก็คงไม่ต่างกัน
มาร์คไม่ได้สนใจว่าสุดท้ายมิชชั่นในการจบของรายการมันจะไปในทิศทางแบบไหนแต่ที่เขาสนใจคือเรื่องราวหลังจากนั้น ถ้าความสัมพันธ์ไม่สามารถเดินหน้าต่อไปหรือแจ็คสันเองอาจจะไม่ต้องการให้มันเป็นแบบที่เป็นอยู่แล้วมันก็ไม่ต่างกับการดิ่งลงมาจากตึกสูงๆทั้งที่รู้ตั้งแต่แรกว่าไม่เจ็บก็ตาย
ตึ้ง!
เสียงไลน์ปลุกมาร์คให้ตื่นจากความคิด ร่างบางถอนหายใจก่อนจะหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อออกมาดู ไลน์จากแจ็คสันที่ถูกส่งมาหลายประโยคล้วนแต่เป็นอะไรที่ทำให้ยิ้มได้ทั้งนั้น
GaGa: ถึงเกาหลีแล้วใช่เปล่าอี้เอิน
GaGa: อ่านแล้วตอบด้วยนะเป็นห่วงรู้เปล่า
GaGa: ที่เกาหลีมันหนาวกลับไปนอนหอล่ะอย่าดื้อไม่งั้นจะโดนดี
GaGa: แม่บ่นเรื่องกลับไม่บอก เขาว่าลูกสะใภ้ขี้อายเกินไป
Yien: ฝากบอกแม่ด้วยว่าขอโทษ… มันทำตัวไม่ถูก
Yien: กากานอนได้แล้วนะเป็นห่วงเหมือนกัน
มาร์คตอบแค่นั้นก่อนจะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าเหมือนเดิม แม้โทรศัพท์จะสั่นตามมาหลังจากที่เขาเก็บแล้วแต่มาร์คก็ไม่คิดจะเอามันออกมาตอบ เพราะตอนนี้เขาไม่อยากจะใกล้แจ็คสันมากไปกว่านี้แล้วจริงๆ ใครจะว่าเขาขี้ขลาดหรืออะไรตอนนี้มาร์คก็จะน้อมรับมันด้วยความจริง
“นายไม่ควรฉุดให้แจ็คสันต่ำลงกว่านี้นะ งานเขาน้อยลงมากหลังจากออกรายการกับนายซึ่งตรงข้ามกันนายงานเยอะขึ้นดังขึ้นฉันพูดถูกใช่ไหมมาร์คต้วน”
ซูจีผู้จัดการส่วนตัวอีกคนของแจ็คสันที่ตอนนี้รับหน้าที่ดูแลแจ็คสันแทนแจบอมที่ผันตัวไปดูแลดาราหน้าใหม่อย่างยูคยอมแทน มาร์คสัมผัสได้ตั้งแต่ก่อนไปแล้วว่าซูจีดูไม่ชอบเขาเท่าไหร่นักแถมยังชอบมองด้วยแววตาแปลกๆจนกระทั่งวันที่เขาไม่ได้ไปกับแจ็คสันและนิคโคลัสวันนั้นบังเอิญเจอกันก่อนเข้าห้อง เธอเลยพูดในสิ่งที่มาร์คเองก็พยายามมองข้ามมันมาตลอดหลายเดือน
แจ็คสันงานน้อยลงจริงๆเพราะไม่งั้นคงไม่ตามเขาไปในหลายๆที่คงไม่มีเวลาอยู่ห้องแม้จะมีงานเยอะบางช่วงแต่แฟนคลับยังบ่นๆว่าตามตัวได้ยากกว่าแต่ก่อน หลายคนบอกเป็นเพราะค่ายต้องการปั้นยูคยอมให้ดังซึ่งหากจะดังต้องทำให้แจ็คสันดังน้อยลงกว่านี้แต่ส่วนหนึ่งก็คิดว่าเป็นเพราะเขา เพราะแจ็คสันมาออกรายการแบบนี้แถมยังเป็นคู่รักผู้ชาย มาร์คไม่อยากโกหกตัวเองว่าจริงๆเขาก็มีส่วนที่ทำให้แจ็คสันเรตติ้งตกลงแถมงานแสดงยังน้อยลง
“มันจะไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยหรอไม่ลองคิดให้ดีๆ นายเป็นผู้ชายส่วนแจ็คสันเองก็เป็นผู้ชายเหมือนกันถึงนายจะบอกว่ารักกันแล้วคิดว่าสังคมรับได้ไหม แฟนคลับแจ็คสันจะรู้สึกยังไงถ้ารู้ว่าแจ็คสันต้องมีแฟนเป็นผู้ชายแทนที่จะเป็นใครก็ได้ผู้หญิงดีๆสักคน”
“คะ...คือผมคือ...”
“เชื่อฉันเถอะค่ายไม่พอใจหรอกไม่พอใจมาตั้งนานแล้วด้วย ถ้าอยากให้แจ็คสันมีอนาคตที่ดีรายการก็ใกล้จะจบแล้ว รีบตีตัวห่างออกจากแจ็คสันซะก่อนทุกอย่างมันจะสายไปกว่านี้ ฉันเตือนก็เพราะฉันหวังดีกับนายและก็เพื่อแจ็คสันคงไม่โกรธกันหรอกใช่ไหม” ซูจีเลิกคิ้วถาม ริมฝีปากที่แต่งแต้มด้วยลิปสติกสีแดงสดยกยิ้ม
“ครับผมเข้าใจ ขอบคุณมากครับ”
มาร์คกลับถึงหอพอเจอหน้าสมาชิกในวงรวมไปถึงจินยองก็เอาแต่ร้องไห้ไม่หยุดจนทุกคนตกใจ จินยองไม่ได้ถามอะไรมากเขาได้แต่ลูบแผ่นหลังสั่นนั่นเบาๆ แบมแบมเองที่เห็นพี่ชายร้องไห้จู่ๆก็ร้องไห้ขึ้นมาซะเฉยๆเดือดร้อนยองแจต้องมาปลอบอีกคน มาร์คไม่พูดอะไรออกมาเลยสักนิดเกี่ยวกับเรื่องของแจ็คสันหรือแม้แต่เรื่องที่ซูจีพูดกับเขา
“รายการใกล้จบแล้วพี่แจ็คสันไม่รู้เรื่องเลยหรอ” แบมแบมถามด้วยความแปลกใจ
“อื้อ ก็คงไม่รู้เรื่องเพราะเขาไม่ได้บอกแจ็คสันกัน พี่ทำมิชชั่นน่ะเขาเลยบอกว่าอีกสองตอนก็คงจบแล้ว” มาร์คบอกด้วยน้ำเสียงเบาหวิว
“เพราะแบบนี้แหละผมเลยเกลียดรายการบ้าบอนี่ ไม่ชอบเลยจริงๆ” แบมแบมบ่นอุบ
วันนี้จินยองมานอนกับมาร์คเพราะปกติมาร์คจะนอนคนเดียว เขาทิ้งตัวลงพื้นที่ว่างข้างๆมาร์คแล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เมื่อเห็นว่ามาร์คยังร้องไห้อยู่ จินยองไม่รู้ว่าอะไรไปสะกิดต่อมน้ำตาของเพื่อนเขามาร์คเลยร้องไห้ไม่เลิกแบบนี้
“มีอะไรเกิดขึ้นที่นู้นหรอมาร์คพอจะบอกฉันได้ไหม” จินยองเอ่ยปากถาม
“ฉันเห็นแก่ตัวรึเปล่าจินยองที่รู้สึกดีกับแจ็คสันจริงๆ”
คำถามของมาร์คทำให้จินยองต้องหัวเราะหึในลำคอ เขารู้อยู่แล้วว่าวันนึงมาร์คต้องพูดมันออกมาเอง บ่อยครั้งที่ได้คุยกับแจบอมตอนที่เจอกันในงานต่างๆ เขาสองคนก็คุยกันเรื่องนี้ตลอด แจบอมพยายามบอกเขาเสมอว่าแจ็คสันจริงจังเหมือนที่เขาพยายามจะทำให้แจบอมเข้าใจว่าความจริงจังอย่างเดียวมันไม่พอเพราะทั้งคู่เป็นคนของประชาชน มีแฟนคลับ มีหน้ามีตา
ไม่อยากเอ่ยปากบอกว่ามันไม่สมควรต่อให้มาร์คเป็นผู้หญิงก็เถอะจินยองก็ยังไม่เห็นด้วยเท่าไหร่ถ้าจะคบกัน จินยองพยายามนึกถึงหัวอกแฟนคลับที่คอยอยู่ข้างๆศิลปินมาตลอดเวลาตั้งแต่เริ่มแรกบางคนตั้งแต่ตอนยังเป็นแค่เด็กเทรนด้วยซ้ำ
“เอาจริงๆนะมาร์คฉันก็ไม่ค่อยเห็นด้วยหรอกนะที่นายสองคนจะคบกันจริงๆจังๆ แฟนคลับหลายคนก็แค่อยากให้นายเห็นเขาสำคัญเพราะอะไรรู้ไหมเพราะส่วนใหญ่เวลาที่ศิลปินมีแฟนกันน้อยคนที่จะมองเห็นแฟนคลับยังเป็นอะไรที่สำคัญ ศิลปินบางคนยอมหันหลังให้คนทั้งโลกเพื่อคนๆเดียว ฉันดูจากนิสัยแจ็คสันฉันกลัวหมอนั่นจะทำแบบนั้นแล้วนายยอมได้หรอ” จินยองถามด้วยความสงสัย เขาอยากรู้ว่าคำตอบของมาร์คจะเป็นยังไง
มาร์คส่ายหน้าปากเรียวเม้มเข้าหากันแน่น
“แจ็คสันไม่ใช่คนแบบนั้นหรอกจินยองเชื่อฉันสิ เขาจะพยายามอธิบายทั้งหมดให้ทุกคนเข้าใจ แต่ถ้าเป็นฉันก็คงไม่แน่ไม่รู้สิ อาจจะเป็นฉันก็ได้นะที่จะหันหลังให้คนทั้งโลกเพราะคนๆเดียว”
จินยองกระเด้งตัวขึ้นจากเตียง ตาโตเบิกกว้างเขาเข้าใจความหมายของมาร์คดีเข้าใจมากๆด้วยแต่ไม่คิดว่าคนอย่างมาร์คจะพูดอะไรแบบนี้ออกมา
“หมายความว่านายจะออกจากวงการหรอ” จินยองถามเสียงดังจนแทบจะตะโกน
“ใช่ ฉันคิดดูแล้วฉันทนไม่ไหวแล้ววะ มันเหนื่อยกับการต้องแคร์คนทุกคนรอบตัวฉันมันทำร้ายและกดดันฉันเกินไป ฉันเข้มแข็งเพื่อทุกคนไม่ไหวแล้วขอโทษด้วยนะจินยอง...”
“มาร์ค…”
Q: ไปเที่ยวฮ่องกงครั้งนี้เป็นยังไงบ้าง
Mark: สนุกมากครับจริงๆผมก็เคยไปมาแล้วแต่พอไปกับแจ็คสันมันสุดยอดมาก เขาแนะนำผมหลายเรื่องโดยเฉพาะอาหารอร่อยๆผมชอบกินมากเลย (หัวเราะ)
Jackson: ผมก็ต้องรู้สึกดีอยู่แล้วนั่นบ้านเกิดผมนะ (ขำ) ดีใจมากที่ได้เจอครอบครัวเพราะผมคิดถึงแม่กับพ่อมากๆครับ ดีใจที่ได้พามาร์คไปหาพวกท่านด้วยเพราะท่านชอบบ่นถึงมาร์คประจำเลยครับเวลาโทรคุยกันว่าอยากเห็นตัวจริงของมาร์ค
Q: ความรู้สึกของครอบครัวตอนเจอคู่แต่งงานของเรา
Jackson: เขาก็รู้สึกดีกันทุกคนครับเพราะมาร์คเขาก็เป็นคนแบบนี้ปกติก็น่ารักอยู่แล้วไง เขาจะไม่ค่อยพูดมากแม่ผมก็จะแซวเขาแล้วเขาก็จะแค่ยิ้มเขินๆ ทุกคนเอ็นดูมาร์คมากๆ (หัวเราะเขินๆ)
Q: ตอนเจอครอบครัวแจ็คสัน
Mark: ผมตอบตรงๆเลยว่ากลัวมากๆ เพราะว่าเขาเป็นผู้ใหญ่ผมไม่รู้ว่าวางตัวแบบไหนถึงจะดี แต่พอเจอกันพวกเขาเป็นคนสบายๆครับไม่ได้เคร่งเครียดอะไรอย่างที่คิดไว้ (ยิ้ม) แม่ของแจ็คสันท่านเองก็สวยมากและดีกับผมมากด้วย เขาใส่ใจผมมากๆ ผมอยากขอบคุณครอบครัวแจ็คสันมากๆครับ (หัวเราะแล้วก้มหัว)
next ep > > >
ลงครบแล้วนะคะ
อีกแค่อาจจะ 1 EP สำหรับรายการและ 1 EP สำหรับตอนจบ
EP.14 จะเป็นตอนจบสำหรับวีก๊อตจาร์คแล้วในรายการแล้ว
มิชชั่นสุดท้ายจะเป็นอะไรแล้วจะจบแบบไหน
มาร์คจะออกจากวงจริงไหม แจ็คสันจะทำยังไง ดูปัญหาเยอะตอนจบ
ไม่รู้จะเขียนออกมายังไงจริงๆนะ แบบเราเป็นแฟนคลับเราไม่อยากศลปมีแฟน(หวง TT)
แต่ลึกๆก็เข้าใจเขาว่ามันคือความสุขของเขาไม่ว่ายังไงเขาอยู่กับเราตลอดไปไม่ได้
เขาร้องเพลงให้เราฟังไปตลอดชีวิตไม่ได้ แต่แฟนคลับสามารถรักศิลปินไปตลอดชีวิตได้ (แปลกดี)
เลยไม่อยากจะแต่งอะไรมาก5555 กลัวตอนนั้นศลปมีแฟนแล้วเดี๋ยวกลืนน้ำลายตัวเอง ฮื่อออ
เอาเป็นว่าก็มารออ่านตอนจบกันเนอะ :)
ปล. แท็กฟิค #จตง
ความคิดเห็น