sugar daddy ♡ markno & nct

ลำดับตอนที่ #1 : sugar daddy ♡ 00

Sugar daddy

00

‘Sugar D Website’ เว็บไซต์ลับที่ลีเจโน่กำลังกดเข้ากดออกอยู่เป็นวัน เลื่อนดูหน้าเว็บที่ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าช่องให้กรอกไอดี พาสเวิร์ดและอักษรสีทองสง่าที่ถูกออกแบบมาอย่างดี เพราะคำแนะนำของเพื่อนที่รู้จักทำให้เขาได้เปิดโลกของตัวเอง ได้รู้ว่าสมัยนี้มันมีเว็บที่สามารถซื้อขายบริการได้แบบที่แนบเนียนและแทบไม่มีใครรู้ คนที่รู้ถ้าไม่เคยขายก็คือคนที่เป็นเมมเบอร์ของเว็บและเคยใช้บริการ ไม่ก็ถูกบอกต่อเหมือนกันกับเจ้าตัว

มันคงเป็นเรื่องน่ารังเกียจสำหรับคนส่วนใหญ่ เหมือนที่ทุกคนตัดสินพวกดาราเอวีว่าไม่มีศักดิ์ศรี เจโน่เองก็เคยคิดแบบนั้นจนกระทั่งรู้ว่าศักดิ์ศรีที่ใครพูดกันมันทำให้ท้องไม่อิ่ม ไม่มีค่าเทอม และอีกไม่นานก็อาจจะถูกไล่ออกจากคอนโดที่มีไว้ซุกหัวนอน

บางทีในเวลาคับขันคนเราก็มีทางเลือกไม่มากนักหรอก มันอาจจะไม่ถูกต้องแต่เด็กหนุ่มไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนและมันจำเป็นจริงๆ

อีเมลที่ถูกกรอกลงไปในช่องสมัครถูกตอบกลับมาในเวลาไม่ถึงชั่วโมง เจโน่ตอบคำถามที่ทางเว็บไซต์ถามมาทุกอย่าง ก่อนที่จะได้รหัสไอดีและพาสเวิร์ดเข้าไปสู่หน้าเว็บไซต์จริง

“แล้วใครจะมาซื้อเราวะคนหน้าตาดีโคตรเยอะ” เจโน่เลื่อนดูทุกคนในนั้นมีเยอะจนแอบคิดเล่นๆว่าถ้าเป็นคนซื้อก็คงจะเลือกไม่ถูก

ตอนแรกเจโน่ค่อนข้างกังวลกับข้อมูลของตัวเองแต่กลายเป็นเว็บไซต์นี้รับรองตัวตนของคนที่ลงขายทุกคน ถ้าไม่อยากลงรูปก็ค่อยส่งรูปให้กับคนที่ต้องการซื้อทีหลัง แต่ถ้าลงก็มีโอกาสมากกว่านั่นคือคำบอกกล่าวของคนดูแลเว็บ แต่ยังไงเจโน่ก็ไม่กล้าเอาหน้าของตัวเองไปแปะหราอยู่บนบอร์ดการขายนั่นหรอก ถึงจะมีแค่ประวัตินิดๆหน่อยๆกับส่วนสูงและน้ำหนักก็ได้แต่ภาวนาว่าจะมีใครสักคนมาซื้อเขาไปและขอให้ใครคนนั้นอ่อนโยนสักนิด

เด็กหนุ่มเฝ้าดูกล่องข้อความในเว็บไซต์ของตัวเองมาเป็นอาทิตย์มันเงียบเสียยิ่งกว่าป่าช้า ยิ่งทำให้เจ้าตัวร้อนรนใจ อีกไม่นานมหาวิทยาลัยก็จะเปิดแล้วและค่าเทอมที่ต้องชำระก่อนเข้าเรียนก็เหลือเวลาอีกไม่ถึงสองอาทิตย์

“หรือควรจะลงรูปดีวะ”

ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ก็ทำไม่ได้ เจโน่หน้าบางเกินกว่าจะโพสต์รูปตัวเองลงไปบนนั้น ทำได้แค่ถอนหายใจปิดคอมเตรียมตัวออกไปทำงานพาร์ทไทม์ที่คาเฟ่ใกล้ๆกับคอนโด เป็นพนักงานพาร์ทไทม์คนเดียวของร้านเพราะร้านไม่รับพนักงานที่ทำงานไม่เต็มเวลา แต่กับเจโน่ไปขอร้องจนเขาใจอ่อนและยอมรับเข้าทำงาน ทำมาเป็นปีตั้งแต่พ่อกับแม่หย่ากัน พ่อแต่งงานใหม่เหมือนกับแม่ที่ไปแต่งงานใหม่เหมือนกันและนั่นเป็นจุดเริ่มต้นของความลำบากที่ไม่เคยนึกถึง

ไม่มีใครอยากเลี้ยงดูลูกที่เกิดมาจากทั้งคู่เมื่อตอนยังรักกัน ฟังดูน่าขำแต่กลับขำไม่ออก สุดท้ายกลายเป็นแม่ยกคอนโดนี้ให้โดยที่เจโน่ไม่รู้เลยว่าแม่เองก็ขายให้กับคนอื่นไปก่อนหน้านี้แล้วและเขาจะอยู่ที่นี่ได้อีกไม่นาน ส่วนพ่อบอกจะส่งเสียค่าเล่าเรียนแต่ดันย้ายไปอยู่กับภรรยาใหม่ที่อื่นหายไปเกือบปี

ชีวิตเศร้ากว่านางเอกรักใสๆหัวใจสี่ดวงก็ลีเจโน่นี่แหละ…

กลับมาจากทำงานเกือบเที่ยงคืนอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากะจะเข้านอนเพราะง่วงจนตาจะปิด แต่สุดท้ายก็มานั่งเปิดเว็บไซต์ดูว่ามีใครติดต่อมาบ้างรึยัง จุดสีแดงขึ้นเลขหนึ่งที่ด้านบนด้านขวาทำเอาหัวใจของคนรอเต้นรัว

(ขอรูปถ่ายและประวัติมากกว่านี้หน่อยตอบกลับมาด่วนที่สุด…)

รูปถ่ายที่ถูกคัดมาว่าน่าจะพอทำให้ใครอยากซื้อถูกส่งไปพร้อมกับประวัติที่มากกว่าเดิม ไม่ถึงห้านาทีเมมเบอร์คนนั้นก็ตอบกลับมา

(ผมซื้อคุณยังไงก็ขอเบอร์ติดต่อแล้วพรุ่งนี้ผมจะโทรไปนัดอีกที)

เจโน่ขายออกแล้ว

โรงแรมหรูชื่อดังใจกลางย่านธุรกิจทำให้เจโน่รู้สึกเกร็งจนเหงื่อออกเต็มมือไปหมด ห้องรับรองหรูที่มีเพียงแค่เขานั่งอยู่เคว้งคว้างและอดคิดไม่ได้ว่าคนที่ซื้อจะรูปร่างหน้าตาแบบไหน อายุเท่าไหร่ รสนิยมทางเพศจะน่ากลัวรึเปล่า ความกลัวผุดขึ้นมาไม่หยุดจนคิดว่าอาจจะทำมันไม่ได้ก่อนจะคิดอะไรไปมากกว่านั้นประตูห้องรับรองก็เปิดออกพร้อมกับผู้ชายที่ดูดีจนเขาไม่คิดว่าจะเจอใครที่ดูดีได้เท่านี้ถ้าไม่ใช่พวกดารา

เจโน่มองหน้าเขาและเขาก็มองกลับมา ดวงตาสีเข้มกับผมสีน้ำตาลเปลือกไม้รวมไปถึงรูปหน้าหล่อเหลาทำให้เขาดูดีจนคิดไม่ถึงว่าคนที่น่าจะกระดิกนิ้วนิดเดียวขี้คร้านจะหาคนนอนด้วยแบบเขาจะมาซื้อบริการจากตัวเองด้วย

“เจโน่ใช่ไหม” น้ำเสียงเขาทุ้มยิ่งทำให้มีเสน่ห์

“คะ ครับ”

เขามองเจโน่อีกครั้งตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วก็พยักหน้ากับใครอีกคนที่ยืนอยู่ไม่ไกล ผู้ชายคนนั้นออกไปแล้วเหลือแค่เราสองคน

“ห้องที่ฉันจองไว้อยู่อีกชั้นรีบไปเถอะตอนนี้ฉันอยากรู้แล้วว่าพวกที่ขายในเว็บไซต์นั่นมีอะไรดี เพื่อนฉันถึงได้ซื้อนายมา”

เหมือนข้อสงสัยของเจโน่จะถูกทำให้กระจ่างเขาไม่ได้เป็นเมมเบอร์แต่เพื่อนเขาที่คุยกับผม มือใหญ่เอื้อมมือกุมข้อมือเล็กกว่าก่อนจะจูงเจโน่ไปที่ลิฟต์ ใช้เวลาไม่นานก็ถึงห้องสุดหรูที่เขาจองไว้

ความกลัวเกิดขึ้นอีกครั้งถึงจะโล่งใจว่าคนที่ซื้อบริการจากเขาไม่ใช่คนที่ดูหยาบคายหรือชอบใช้ความรุนแรง แต่ใครจะไปรู้ล่ะจริงไหมผู้ชายคนนั้นอาจจะไม่แสดงออกตอนเป็นคนปกติก็ได้

ไม่นานนักผู้ชายคนนั้นก็ออกจากห้องน้ำในสภาพที่ทำให้เจโน่เขินอาย กล้ามเนื้อเรียงสวยดูสุขภาพดีที่มีหยดน้ำเกาะอยู่ตามตัว เด็กหนุ่มคิดว่าเขาดูเซ็กซี่ดี

“เริ่มกันเลยไหม” ชายแปลกหน้าถามแต่ก็เดินมาหยุดที่ปลายเตียง

“คะ ครับ แล้วผมจะต้องเรียกคุณว่าอะไรหรอครับ” เจโน่เอ่ยถามเพราะยังไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อ

เจโน่ถูกสั่งให้ถอดเสื้อผ้าออกจนเหลือแค่ร่างเปลือยเปล่า มันกระดากอายที่ต้องถูกจ้องมองเหมือนเป็นอะไรสักอย่าง ดวงตาคู่นั้นเหมือนตราตรึงไว้ไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัวนอกจากนอนพิงหัวเตียงนิ่งๆ อ้าขาให้ลูกค้าเห็นทุกอย่างตามที่ถูกสั่ง

ชายหนุ่มแปลกหน้าถอดปราการชิ้นสุดท้ายลงบนพื้นเจโน่แอบใจเต้นกับความใหญ่โตที่ดูน่ากลัวเหมือนกับดวงตาของเจ้าของมัน คนตัวขาวรีบเบนหน้าหนีเมื่ออีกฝ่ายขึ้นมาอยู่บนเตียงตรงระหว่างขาสองข้าง เคลื่อนเข้ามาใกล้กระซิบข้างหูเบาๆ

“เรียกฉันว่ามาร์ค”

tbc.

เคยแต่งเป็นของเฉิงจัสแต่ว่าคิดว่ามันซ้ำกับเรื่องที่แต่งอยู่ของตัวเอง

เลยเอาแต่งเป็นมาร์คโน่ เอ็นจอยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ

CRYSTAL TM.