If you know. หากเธอรู้ (Yuri)

ลำดับตอนที่ #8 : ฉันคิด

Amber talk:

ตอนนี้ฉันอยู่ที่สวนสาธารณะตรงข้ามโรงเรียนของฉัน ฉันมักจะมาที่นี่เสมอเวลาที่ฉันไม่สบายใจ เวลาที่ฉันอยากอยู่คนเดียวไม่อยากพบใคร แต่ก็มีคนนึงนะที่รู้ว่าฉันชอบมาที่นี่ นั่นก็คือเพื่อนสนิทของฉัน

"ฉันกะแล้วว่าเธอต้องมาที่นี่" พูดถึงก็มาเลย

"มาได้ไงเนี่ย ซีแอล" และเพื่อนสนิทที่ฉันพูดถึงก็คือนายซีแอล มันเป็นนายแบบ หล่อมาก เราสนิทกันตั้งแต่มัธยมต้นถึงมันจะไม่นานเท่าไหร่แต่ก็มีแต่มันนี่แหละที่รู้เรื่องฉันทุกเรื่อง และคอยอยู่ข้างๆฉันเสมอ ตอนนี้ก็เช่นกัน

"ก็นี่มันจะมืดแล้ว แกไม่กลับหอ ฉันเลยรู้ว่าแกต้องอยู่ทีนี่" 

"รู้ดีจริงๆ ชิส์"

"มีเรื่องอะไรหรอ มาทีนี่แสดงว่ามีเรื่องไม่สบายใจใช่ม่ะ"

"ก็นิดนึง"

"เรื่องเพื่อนใหม่คนนั้นอ่ะดิ ที่นั่งข้างแกอ่ะ"

"จะรู้มากไปล่ะนะ"

"ก็เห็นคนเค้าคุยกันว่ามีเรื่องในห้องสมุด พอถามว่าใครถึงรู้ไง ว่าแกไปทะเลาะกับซัมเมอร์ เรื่องผู้หญิง"

"อะไร ไม่ได้ทะเลาะกันเรื่องผู้หญิงซักหน่อย"

"งั้นก็เล่ามาเรื่องอะไร"

'เรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อสามอาทิตย์ก่อน ฉันได้รับมอบหมายให้ดูแลนักเรียนใหม่ ซึ่งฉันก็ไม่ค่อยจะเต็มใจซักเท่าไหร่หรอกนะ หลังจากที่ได้รับมอบหมายฉันจึงกลับไปที่ห้องก็พบกับเด็กหนุ่มหน้าตาหล่อก็ไม่ใช่น่ารักก็ไม่เชิงออกจะสวยซะมากกว่า หึ ตุ๊ดป่ะเนี่ย และเมื่อฉันเดินไปถามเค้าจึงรู้ว่าเป็นเด็กใหม่ แต่ผอ.ไม่เห็นบอกเลยว่าเด็กใหม่เป็นผู้ชาย นี่ให้ฉันมาดูแลผู้ชายแถมยังต้องนั่งข้างๆกันทั้งวันแบบนี้อ่ะหรอ เหอะ แล้วชีวิตฉันจะสงบสุขไหม เพราะทุกวันนี้ชีวิตก็ถูกรบกวนจากผู้ชายมากพอล่ะ แถมน่าตาก็ดูเจ้าชู้ใช่เล่น

"ผมชื่อซัมเมอร์นะครับ คุณชื่ออะไรครับ" พูดยังไม่ทันขาดคำ เห้อ ผู้ชายนี่นะ เห็นผู้หญิงไม่ได้เลยใช่ไหม ชอบชวนคุยนู่นคุยนี่เพื่อสานสัมพันธ์

"ดีค่ะ ฉันแอมเบอร์ค่ะ เรียกแอมเฉยๆก็ได้ค่ะ" ฉันยิ้ม เพื่อกลบเกลื่อนคำนินทาในใจของฉัน

หลังจากที่ฉันตอบไปเค้าก็ส่งยิ้มกลับมา ย้ำ แค่ส่งยิ้มกลับมา แล้วก็ไม่ตอบอะไรอีกเลย ไรอ่ะ เสียเซลฟ์นะ ถึงฉันจะไม่ชอบให้ผู้ชายมาตื้อ แต่แค่แนะนำตัวแล้วก็เมินฉันเนี่ยนะ 

เมื่อถึงพักเที่ยงฉันรวบรวมความกล้าเพื่อชวนเค้าไปทานข้าวด้วยกัน แต่ก็ไม่ค่อยอยากชวนหรอกนะ ชวนตามมารยาทน่ะ แต่เคราะห์ซ้ำกรรมซัด โดนเมินเมื่อเช้า ยังจะมาโดนเค้าปฏิเสธเนื่องจากเขามีนัดแล้ว ฉันคิดว่าฉันมีเสน่ห์กับผู้ชายนะ แต่ทำไมกับตาซัมเมอร์ ฉันถึงโดนปฏิเสธตลอดเลยเนี่ย ฉันไม่สนใจนายแล้วก็ได้

s'summer  

+เพิ่มเป็นเพื่อน

หลังจากกลับมาถึงหอฉันได้ไลน์ของนายซัมเมอร์มาโดยไม่ตั้งใจ ฉันกำลังคิดอยู่ว่า จะแอดเฟรนด์ดีไหม มันจะดูรุกไปไหมเนี่ย ช่างเถอะ แค่อยากทำความรู้จักเฉยๆ

หลังจากกดแอดไปสักพัก ฉันนั่งรอเค้ารับ หลังจากนั้นไม่นาน

'คุณเป็นเพื่อนกับ s'summer แล้ว'

รับแล้ว เค้ารับฉันเป็นเพื่อนแล้ว เยส เหลือแค่รอเค้าทักมา 

1 ชั่วโมงผ่านไป

2 ชั่วโมงผ่านไป 

3 ชั่วโมงผ่านไป

ยัง ยังงงไม่ทักมาอีกกก

วันต่อมา

วันนี้ฉันมาโรงเรียนแต่เช้า ความจริงคือรอเค้าทักมาจนนอนหลับๆตื่นๆน่ะ คาดหวังอะไรมากเกินไปแล้ว และเนื่องจากฉันมาเช้าเกินไปจึงเกิดภาวะเบื่อ ไปนั่งอ่านหนังสือในห้องสมุดแล้วกัน และเหมือนโชคชะตาเป็นใจ ฉันเจอนายซัมเมอร์พลุบๆโผล่ๆอยู่ หนีใครมาเนี่ย ฉันเดินไปหาเค้า เค้าตกใจเล็กน้อย ฉันจึงชวนคุย จึงรู้ว่าเค้าหนีๆสาวๆมา คิคิ หล่อเองหนิ ช่วยไม่ได้ เราก็คุยกันเรื่อยๆจนถึงเวลาเที่ยง ฉันจึงขอตัวและแอบผิดหวังนิดๆที่เค้าตอบกลับมาคำเดียวคือ 'ครับ' ไม่คิดจะยื้อ หรือชวนทานข้าวตามมารยาทมั่งเลย ชิ

ตาซัมเมอร์ นะตาซัมเมอร์ ทำไมนายชอบทำให้ฉันหงุดหงิดอยู่เรื่อยๆ ขนาดกลับมาที่หอฉันยังเลิกคิดเกี่ยวกับเค้าไม่ได้เลย

ตู๊ดุ๊ง!!

หืมใครเนี่ย

' ไลน์:ข้อความจาก s'summer '

s'summer: หลับรึยังครับ

amber'rr: ยังค่ะ ซัมเมอร์ล่ะคะ ยังไม่นอนอีกหรอ

s'summer: กำลังจะนอนแล้วล่ะครับ แต่ "ผมคิดถึงแอมน่ะครับ" เลยนอนไม่หลับ

amber'rr: แหม ปากหวานจังเลยนะคะ

s'summer: ผมพูดความจริงนะครับ

ตึกตักๆ ตึกตักๆ ใจเต้นระรัว หน้าแดง อ๊ากกกก เขิน

คิดถึงฉันทำไม คิดไรป่ะเนี่ย บ้าาา เค้าต้องชอบฉันแน่ๆเลย ที่ผ่านมาทำเป็นไม่สนใจ หึ ฉันจะพิมพ์ตอบยังดีนะ คิคิ ตอบแบบอ่อยๆให้คิดดีกว่า

amber'rr: แอมก็คิดถึงซัมเมอร์เหมือนกันค่ะ

.

.

.

.

.

เงียบ

ไม่มีเสียงตอบรับจากไลน์ที่ท่านส่ง ส่งใหม่อีกครั้งค่ะ

คืออัลลัยยย ทำไมไม่ตอบ

 

สองอาทิตย์ผ่านไป

ฉันรู้สึกเหมือนเป็นสองอาทิตย์ที่ยาวนานและแสนจะอึดอัด ทำไมน่ะหรอ เหตุผลก็คือนายซัมเมอร์ไงล่ะ ผู้ชายอะไรไม่มีมนุษย์สัมพันธ์ ตลอดเวลาที่เรียนเค้าไม่เคยคิดชวนฉันคุย ถามคำตอบคำตลอด แต่แปลกที่ยิ่งเค้าไม่ค่อยตอบฉัน มันทำให้ฉันยิ่งอยากคุยกับเค้าขึ้นไปอีก และนั่นคือสิ่งที่ทำให้ฉันหงุดหงิด เบอร์ฉันก็มีไม่รู้จักโทรมา ฉันเคยให้เค้าตอนที่เค้ามาชวนฉันไปกินข้าว แต่ก็นั่นแหละ ทำไมฉันต้องสนใจเค้าขนาดนั้นด้วยเนี่ย ไปไหนเราก็ไปด้วยกันตลอดนะ แต่ฉันไม่เข้าใจทำไมต้องเป็นฉันเป็นฝ่ายชวนคุยตลอดเลย ระหว่างเราใครๆก็มองว่าเราสองคนสนิทกัน แต่จริงๆแล้วมันมีเส้นบางๆกั้นอยู่ ฉันอาจจะคิดคนเดียวก็ได้ว่าเราสนิทกัน

และแล้ววันที่ฉันรอคอยก็มาถึง เมื่อช่วงสายที่ผ่านมานายซัมเมอร์โทรมาชวนฉันไปเดทล่ะ ผีเข้ารึป่าวเนี่ย อารมณ์ไหนเนี่ย กรี๊ดด!! แล้วทำไมฉันต้องดีใจขนาดนี้เนี่ย เค้าแค่ชวนไปเที่ยว ไม่ได้ขอแต่งงาน ตลอดเวลาที่เราไปเที่ยวชายหาดใกล้ ฉันรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ผู้ชายคนนี้มีอะไรพิเศษกว่าที่ฉันคิดเลย ไม่รู้ว่าฉันไปเองรึป่าวนะ ฉันรู้เหมือนเราเริ่มจะสนิทกันแล้วล่ะ ต่อไปคงจะได้คุยกันมากขึ้น ระหว่างที่เรานั่งชิวๆกันริมชายหาด ชื่นชมความงดงามของชายหาด

"ลมพัดเย็นจังเลยนะครับ"

"ซัมเมอร์ ไม่เคยมาทะเลหรอคะ"

"เคยครับ เคยมาตั้งแต่ตอนเด็กๆนู่นนน"

"สวยจังเลย ทะเลตอนเที่ยงๆแดดกำลังดีเลย"

"ครับ ผมว่าก็สวยทุกเวลาแหละครับ"

"หืม หมายถึงทะเลหรอคะ"

"หมายถึงแอมนั่นแหละครับ☺" 

ประโยคเต๊าะข้างต้น ทำเอาหัวใจฉันกระตุกไปวูบนึง พร้อมกลับใบหน้าที่ฉันรู้สึกว่ามันต้องแดงมากแน่ๆ และเมื่อฉันพยายามลุกไปที่อื่น แต่ดันทำตัวซุ่มซ่าม ล้มทับตัวเค้า อ้ายยย เขิน ใจเต้น หน้าแดง ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงมีอิทธิพลกับฉันจังเลยล่ะ เค้าทำฉันเพ้อนอนไม่หลับทั้งคืน แถมยังซื้อกำไลข้อมือมาให้ฉันนั่งมองแล้วคิดถึงเล่นๆอีก

ปล.เนื่องจากกลัวจะยาวเกินไป ค่อยต่อ ep.หน้า ล่ะกันค่ะ