ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เข้าใจผิด
ตี๊รีรี่ ตี่รีรี้ ~
"หืมมม ไรว้าาา" นาฬิกาปลุกฉันเกลียดแก บังอาจมารบกวนเวลานอนของฉัน หึ่ยยย ว่าแต่กี่โมงแล้วเนี่ยยย
"เห้ย 8 โมงกว่าแล้ว ตายๆ สายแล้ว" หลังจากที่รู้ว่าตัวเองตื่นสาย ฉันก็วิ่งแบบไม่คิดชีวิตไปที่ห้องน้ำทันที
"ว๊ากก หลบหน่อยคร๊าบบบ" ฉันรีบวิ่ง ตะโกนแหกปากตลอดทาง คนยิ่งรีบๆอยู่มายืนขวางอยู่ได้ เอ๊ะหรือเราวิ่งไปหาเค้าเอง ช่างเถอะ ไม่ทันแล้ววว แฮ่ก เหนื่อย
"ถะ ถึงแล้ว ทันพอดี แฮ่กๆ" ฉันรีบเดินไปนั่งที่ของตัวเอง
"แฮ่กๆ แอม"
"อ้าว ซัมเมอร์ มาแล้วหรอ นึกว่าวันนี้จะไม่มาแล้วซะอีก"
"พอดีวันนี้ตื่นสายนิดหน่อยหน่ะ แฮะๆ"
"ตื่นสาย เพราะมัวแต่คุยกับสาวๆจนดึกรึป่าวคะ"
ยังไม่ทันที่ฉันจะตอบอาจารย์ก็มาซะก่อนเราจึงจบบทสนทนาแต่เพียงเท่านั้น แต่ที่แอมพูดเมื่อกี้นี่ หึงรึป่าวนะ เอ๊ะ!!หรือว่าหวง บ้าน่า คิดไปเองละเรา
โอ๊ยยย ขี้เกียจ ขี้เกียจมากๆ ทำไงดี โดดเรียนดีไหม ไม่ต้องเสียเวลาคิดรีบชิ่งเลยล่ะกัน
ยังไม่ทันจะก้าวพ้นประตูห้องเรียนแอมก็โผล่มาพอดี
"อุ่ยย"
"อ้าว ซัมเมอร์จะไปห้องน้ำหรอ รีบเชียว"
"เอิ่ม คือ พอดี อะ โอ๊ย พะ...พอดีผมไม่ค่อยสบายนะครับ"
"หรอ เป็นไรมากไหม"
"ก็ไม่มากเท่าไหร่ครับ เอ่อ งั้น แอมช่วยลาครูให้หน่อยได้ไหมอ่ะ จะกลับไปนอนพักที่หออ่ะครับ นะนะ"
"ค่ะ เดี๋ยวแอมลาให้ รีบกลับไปพักผ่อน แล้วทานยาด้วยล่ะ รู้ไหมคะ"
"ครับผ้ม ไปละครับ"
เยสสส รอด 55 สบายใจ ว่าแต่ไปไหนดี ไม่อยากกลับห้องอ่ะ น่าเบื่อ คิคิ ไปห้องสมุดนี่กว่าแอร์เย็น แถมเงียบอีกตะหาก
ห้องสมุด
"ห๊าววว น่านอนจริงๆ งีบดีกว่า" ฉันยังหลับตาลงได้ไม่ถึงสองวิ ก็มีเสียงดังขึ้นในห้องสมุด ใครว่ะ นี่ห้องสมุดนะเว้ย
"พี่ซัมเมอร์"
"อ้าว มีนา" มาซะเสียงดังเชียว ฉันอายคนนะย่ะ
"มาทำไรที่นี่ครับ"
"มาห้องสมุดก็ต้องมาอ่านหนังสือสิคะ" เออ เนอะ ถามโง่ๆ
"แล้วนี่พี่โดดเรียนหรอคะ"
"แฮะๆ ครับ"
"งั้นขอนั่งด้วยล่ะกันนะคะ"
"อ่อ ได้ครับ"
จากตอนแรกที่ฉันไม่ค่อยจะเต็มใจให้น้องเค้ามานั่งซักเท่าไหร่ แต่ตอนนี้อ่ะหรอ น้องเค้าแทบไม่ได้อ่านหนังสือเลย เพราะอะไรหนะหรอ เพราะฉันชวนน้องเค้าคุยไง แล้วคุยกันถูกคอด้วยนะ ตามประสาผู้หญิงแหละเนอะ
"อ่อ หรอครับ ฮ่าๆ ตลกจัง เอ่อ มีนา"
"คะ??"
"มีแฟนรึยัง"
"คะ?? >///<"
"พี่ถามว่ามีแฟนรึยัง??" ถามแค่นี้ทำไม ต้องหน้าแดง ไม่เข้าใจ
"ยังค่ะ พี่มีอะไรรึป่าวคะ??"
"พี่แค่ถามเฉยๆ ไม่มีก็ดีแล้ว"
"หืมมม ดียังไงคะ??" คิคิ คิดอะไรสนุกๆออกแล้ว
"ก็เวลาที่พี่อยากคุยกับน้องพี่ก็คุยได้โดยไม่ต้องกลัวอะไรไง ไปหาน้องเมื่อไหร่ก็ได้ ดีจะตาย"
"อ่อ ค่ะ"
"แล้วก็ทำแบบนี้ได้ด้วย"
หลังจากพูดจบฉันก็ลุกขึ้นยืนโน้มตัวลงเสมอน้องมีนาพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปช้าๆ หิหิ ไม่มีอะไรสนุกกว่าการหว่านเสน่ห์ใส่สาวๆแล้วล่ะ ใช้ความหล่อให้เป็นประโยชน์ เหมือนจะสำเร็จด้วยนะ น้องเค้าหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆเลย แต่ฉันว่ามันยังแดงไม่พอ ฉันขยับเข้าไปจนจมูกเราแตะกันเล็กน้อย น้องมีนาหลับตาพริ้ม นี่คิดไปไกลถึงไหนแล้วเนี่ย เด็กน้อยจริงๆ พอแค่นี้ดีกว่า
เมื่อนึกได้ดังนั้น จึงจะผละตัวออก แต่ก็ได้แค่คิดนั่นแหละ
"ทำไรกันอ่ะ!!" เออ นี่ห้องสมุดนี่หว่า คนก็เยอะแยะ เล่นอะไรไม่คิดอีกแล้วฉัน ฉันรีบผละตัวออกและหันไปตามเสียง ฉันเริ่มเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปแล้วสิ ไม่น่าเล้ยยย แต่มันก็ยังแย่ไม่พอเพราะเสียงเมื่อกี้ที่ดังขึ้น เป็นเสียงของ 'แอมเบอร์'
"แอม มาไงอ่ะ" ถ้าฉันเดาไม่ผิดสายตาแอมที่มองมาที่ฉัน นั่นมันสายตาของ ความผิดหวัง รึป่าวนะ
"ซัมเมอร์นั่นแหละค่ะ มาอยู่นี่ได้ยังไง" แอมเอ่ยเสียงเรียบ
"ก็.." ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไร แอมก็พูดแทรกขึ้นมา
"ไหนบอกไม่สบาย ไหนบอกจะพักผ่อน ไหนบอกว่ากลับหอไงคะ"
".........." ฉันเงียบ
"แถมยังให้แอมไปลาครูให้อีก นี่แอมก็หวังดีอยากให้พักผ่อน แต่กลับมาโกหกกัน" หมดคำพูด ฉันหมดคำพูดจริงๆ เถียงไม่ออกเลย สายตาแอมแบบนั้นไม่ชอบเลย
"ซัมเมอร์โกหก เพื่อมาอยู่กับผู้หญิงอย่างงั้นหรอคะ มาพลอดรักกันที่สาธารณะแบบนี้หรอคะ แอมผิดหวังในตัวซัมเมอร์นะคะ" เมื่อพูดจบแอมก็เดินจากไป ฉันไม่อยากแก้ตัว ก็ฉันผิดจริงๆนี่นา แต่ฉันไม่ได้ตั้งใจมาหาน้องมีนาซักหน่อย ไว้ค่อยอธิบายทีหลังล่ะกัน
"พี่ซัมเมอร์คะ โอเคไหม"
"ห้ะ อ่อ พี่โอเคครับ"
"โอเคแน่นะ ให้น้องไปช่วยอธิบายไหมคะว่าน้องเป็นคนมาหาพี่ พี่ไม่ได้เป็นคนมาหาน้องก่อน มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญแฟนพี่จะได้ไม่เข้าใจผิด"
"ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณนะ เดี๋ยวพี่เคลียร์เอง แล้วอีกอย่าง เค้าไม่ใช่แฟนพี่ครับ ยังไม่ใช่" น้องมีนามองหน้าฉันเป็นเชิงถามว่า จริงหรอ
"มองหน้าพี่แบบนี้หมายความว่าไงเนี่ย ไม่มีเรียนรึไง ไปได้แล้ว วันหลังค่อยคุยกันใหม่นะ"
"ค่ะ ไปนะคะ"
โอ๊ยยย ทำไงดีเนี่ย แอมโกรธฉันอ่ะ โอ๊ย ยิ่งคิดยิ่งเครียด ปวดหัว ค่อยคิดวันหลัง ง่วงล่ะ นอนดีกว่า
ZZzzz
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น