ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : เพื่อนเก่า
ความเดิมตอนที่แล้ว
"ไม่ว่าซีแอลหรือคนอื่นอย่าไปสนใจพวกนั้นมากกว่าฉัน ฉันไม่อยากให้เธอไปยุ่งกับใคร
เพราะ...ฉันหวง!!"
หลังจากที่ฉันพูดจบ ยังไม่มีเสียงตอบรับจากคนตรงหน้า มีเพียงความเงียบเท่านั้นระหว่างเราสองคน เพราะประโยคข้างต้นมันค่อนข้างจะน่าอึดอัด แต่ฉันแค่บอกว่าหวงเองนะ หวงแบบเพื่อนก็ได้หนิ แอมคงจะไม่คิดเป็นอย่างอื่นหรอกมั้ง
ขอร้องล่ะแอม พูดอะไรซักหน่อยเถอะ เงียบแบบนี้ฉันใจคอไม่ดีเลยนะ
"เอ่อออ...." และเป็นฉันที่เป็นฝ่ายเอ่ยออกมาก่อน ส่วนแอมก็ยังก้มหน้าเช่นเคย จะไม่สบตากันหน่อยหรอ ฉันจะได้รู้ว่าตอนนี้เธอคิดอะไรอยู่
"อะแฮ่มม ลืมเรื่องนี้ไปก่อน เดี๋ยววันนี้ไปทานข้าวข้างนอกกันไหม ฉันเลี้ยงเอง" ฉันพยายามเปลี่ยนเรื่อง โดยเอาเรื่องกินมาล่อ เพราะฉันรู้ว่าแอมไม่มีวันปฏิเสธของกิน แต่ครั้งนี้ฉันไม่แน่ใจนะ
"อื้มมม" เยส อย่างน้อยเธอก็ไม่ปฏิเสธ ฉันคงคิดมากไปเองมั้ง หรือบางทีเธออาจจะแค่เขินเฉยๆ
"งั้นกลับห้องกันเถอะ" แอมไม่ตอบแต่พยักหน้า และก้มหน้าก้มตาเดินออกไป
ระหว่างทางที่เราสองคนเดินมันเหมือนมีความรู้สึกมากมายออกมา อาการเขินเหมือนเดทแรก เหมือนคู่ข้าวใหม่ปลามันที่ยังเขินอายต่อกัน ฉันไม่ค่อยกล้าชวนเธอคุยเท่าไหร่ และคิดว่าเธอก็คงเป็นเหมือนฉัน
ความอึดอัดระหว่างเรา
.
.
ไม่ชอบเลย
เมื่อคิดได้ดังนั้นฉันจึงหยุดเดิน และเมื่อแอมเห็นฉันหยุด เธอจึงหยุดเดินและมองมาที่ฉันด้วยความสงสัย
"ฉันคิดว่าฉันน่าจะถามเธอ"
"ถะ ถามอะไร" แอมเอ่ยด้วยความกล้าๆกลัวๆ และดูลนลานแปลกๆ
"แค่จะถามเฉยๆว่าเป็นอะไร ทำไมถึงทำหน้างั้นอ่ะ คิดอะไรอยู่หรอ"
"เปล่า"
"เปล่าอีกแล้ว โกหกไม่เก่งแต่ชอบโกหกกันจังเลยนะ"
"ง่าาา"
"ถ้าไม่อยากให้ถามก็ยิ้มสิ ทำตัวเป็นปกติด้วยล่ะ เงียบแบบนี้มันไม่ใช่เธอเลย"
".........." แอมเงียบ พร้อมทำหน้าครุ่นคิด
"ไม่งั้นเย็นนี้ฉันไม่เลี้ยงอาหารล่ะ ไปคนเดียวก็ได้"
"ไม่ได้นะ พูดแล้วห้ามคืนคำสิ ทำไมทำแบบนี้ล่ะ เป็นคนพูดเองแต่เปลี่ยนใจไวอย่างกับเปลี่ยนหญิงแบบนี้ได้ยังไง"
"ฮ่าๆๆ เธอนี่ตลกจังนะ หลอกนิดเดียวก็เชื่อ"
"นี่แกล้งฉันรึไง รู้ไหม สำหรับฉันเรื่องกินเรื่องใหญ่นะ"
"คร้าบๆรู้แล้วคร้าบ" ต้องเอาของกินล่อสินะ ถึงจะยอมพูด บ๊องจริงๆ
"ไปที่ห้องเรียนกันเถอะ ป่านนี้อาจารย์เข้าแล้วมั้ง" ฉันพูดพร้อมจูงมือแอมเดินกลับห้อง ระหว่างทางมีสายตากว่าหลายสิบคู่มองมาที่เรา แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ฉันอยากปล่อยมือแอมเลยซักนิด
17.54น.
ตอนนี้ก็เย็นแล้ว ถึงเวลานัดพอดีด้วย ฉันกำลังยืนอยู่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่งใกล้ๆกับโรงเรียนของฉัน ฟ้าก็เริ่มจะมืดแล้วด้วย บรรยากาศดี๊ดี
"ซัมเมอร์" ระหว่างที่กำลังชมบรรยากาศยามเย็น ก็เหมือนมีคนมาสะกิดไหล่ฉัน ฉันจึงหันกลับไป เผชิญหน้ากับบุคคลนั้น
"รอนานไหมคะ" เมื่อหันกลับไปก็พบกับแอมเบอร์ และเธออยู่ตรงหน้าฉัน บรรยากาศโดยรอบทำให้ฉันเผลอมองแอมอยู่นาน มันสวยมากจริงๆ บรรยากาศน่ะนะ
"ไม่นานครับ สักพักนั่นแหละ"
"หรอคะ งั้นเข้าข้างในกันไหมแอมหิว" แอมพูดพร้อมลูบท้องเบาๆ ฉันอมยิ้มให้กลับความน่ารักของเธอ แล้วเดินเข้าไปในร้าน แต่ระหว่างที่เราสองคนกำลังจะเปิดประตูเข้าไป กลับมีบุคคลอีกคนหนึ่งซึ่งกำลังจะเข้าไปในร้านอาหารเหมือนกัน เราทั้งสามคนจึงชนกันเล็กน้อย
"ขอโทษครับ" ฉันเอ่ยขอโทษเธอ แต่เธอกลับมองแรงใส่ฉัน เอ๊ะ!! แต่นี่มัน...
"เจนนี่/ซันนี่" เราทั้งคู่เอ่ยออกมาพร้อมกัน
"ซันนี่ แกจริงๆหรอ ไม่เจอกันตั้งนานคิดถึงจัง จุ้ป~" เจนนี่ คือเพื่อนสนิท สมัยที่ฉันอยู่โรงเรียนเก่า เราเป็นเพื่อนกันมานานมาก แต่เมื่อ2ปีที่แล้วเจนนี่มันถูกส่งไปเรียนที่อังกฤษเราเลยไม่ค่อยได้เจอกัน อ่อ แล้วไอการจุ๊บปากเนี่ย เป็นการทักทายของเราสองเองแหละ เพราะสนิทกันมากไงล่ะ
"กลับมาเมื่อไหร่ไม่เห็นบอกกันเลย" ฉันถามต่อหลังจากที่เราทักทายด้วยการจุ๊บปากกันเสร็จแล้ว อ่ะนะ -.-
"เพิ่งกลับมาเอง นี่แวะมาทานข้าวอ่ะ ทานเสร็จแล้วฉันว่าจะไปหาแกพอดี แต่ดันมาเจอกันที่นี่ซะก่อน"
"ฉันก็ลืมไปเหมือนกันว่าบ้านเธออยู่แถวนี้ งั้นทานด้วยกันเลยม่ะ"
"ไม่มีปัญหา ว่าแต่ ทำไมแต่งตัวแบบนี้อ่ะ เปลี่ยนรสนิยมตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ชู่ววว~" ฉันทำท่าจุ๊ปาก พร้อมเอามืออีกข้างปิดปากเจนนี่ไว้ แล้วหันไปหาแอมเบอร์
"แฮ่~ แอมเข้าไปข้างในก่อนก็ได้นะ เลือกโต๊ะเลยเดี๋ยวผมเข้าไป" ฉันก็ลืมไปว่าแอมก็ยังยืนอยู่ข้างๆฉัน ฉันส่งยิ้มให้แอมที่เดินเข้าไปในร้านด้วยใบหน้าเรียบเฉย
"!@^%$#!#$^"
"เออๆ ปล่อยแล้ว โวยวายทำไมเนี่ย น้ำลายเต็มมือฉันหมด ยี๋~"
"แล้วแกจะปิดปากฉันทำไม แล้วผู้หญิงคนเมื่อกี้คือใคร แล้วเกิดอะไรขึ้น แกมีความลับอะไร ที่ไม่อยากให้ผู้หญิงคนนั้นรู้ เล่ามานะ!!"
"เล่าตอนนี้ไม่ได้ แต่เล่าคร่าวๆคือ พ่อสั่งให้ฉันปลอมตัวเป็นผู้ชาย ชื่อ ซัมเมอร์ ผู้หญิงคนนั้น คือเพื่อนฉัน แกรู้ว่าฉันเป็นผู้หญิง และแกก็รู้ว่าฉันปลอมตัว เพราะฉะนั้น ถ้าเกิดอะไรแกต้องช่วยฉัน แต่ตอนนี้ เข้าไปข้างในก่อน และอย่าลืมฉันเป็นผู้ชายอยู่อย่ามาทำอะไรลุ่มล่าม เข้าใจนะ ไปค่ะ" ฉันพูดตัดบทและเดินเข้าไปในร้าน โดยไม่สนใจยัยเจนนี่ ป่านนี้แอมรอแย่ล่ะ
ฉันเดินเข้าร้านและไปยังโต๊ะที่แอมนั่งอยู่
"รอนานมะ..." ฉันพูดยังไม่ทันจบประโยคกลับมีคนเดินมาตัดหน้าฉันและเดินไปหาแอม เห้ย!! ทำงี้ได้ไงอ่ะ
"อ้าว แอม มาได้ไงเนี่ย มาคนเดียวหรอ"
"ซีแอล" ฉันกัดฟันพูดชื่อบุคคลที่มาตัดหน้าฉัน ทำไมชอบมาเป็น กขค ชาวบ้านเค้านักห้ะ
"อ้าว ซัมเมอร์ มาด้วยกันหรอ สองคนนี้นี่ยังไงเนี่ย"
ฉันยังไม่ทันตอบอะไรบุคคลที่สี่ก็เดินเข้ามา
"นี่ซันนี่ ฉันไม่เข้าใจที่เธอพูดเลย รีบเดินหนีทำไม อ้าวว ไฮ~ สาวๆหนุ่มๆ"
"แล้วคนนี้ใครอีกล่ะเนี่ย" ซีแอลถามฉัน
"มาด้วยกันสามคน นายมีไรม่ะ ถ้าไม่มีก็รีบๆไปได้ล่ะ" ฉันตอบ
"นั่งทานด้วยกันก็ได้นะ ซีแอล" ควับ ฉันหันไปมองแอมเบอร์ที่เอ่ยปากชวนนายซีแอลร่วมโต๊ะ และดูเหมือนซีแอลก็จะตกลง แต่ฉันไม่อนุญาติให้นายนั่นนั่งทานข้าวโต๊ะ เดียวกับฉันหรอก แต่ยังไม่ทันจะพูดปฏิเสธ กลับมีเสียงซ้อนขึ้นมา....
"ก็ดีนะ ทานหลายๆคนสนุกดีออก" ควับ ฉันหันกลับมามองยัยเจนนี่ พวกผู้หญิงนี่นะ
ต่ออีพีหน้าล่ะกันค่ะ รักสี่เศร้าจะเป็นยังไงติดตามด้วยน้า
ปล.ช่วงนี้ไม่ค่อยว่าง แต่พยายามจะอัพบ่อยๆน้า จุ้ป~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น