ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : หวง
ลัล ลั๊ล ลา ลัล ลั๊ล ลา
อากาศดี อารมณ์ดี วันนี้ต้องเป็นวันดีแน่ๆ
"ฟรุตโตะ ฉันหล่อยัง"
"ก็เหมือนเดิม"
"อะไร วันนี้ฉันหล่อนะ เปลี่ยนทรงผมด้วยเห็นม่ะ แต่งตัวเนี๊ยบกว่าเดิมด้วย นายนี่มีตาหามีแววไม่จริงๆ" หึหึ ใครว่าฉันไม่หล่อเดี๋ยวจะตีปากให้ วันนี้ฉันอุตส่าห์ตื่นแต่เช้าเพื่อมารีดผ้า แต่งหน้า ทำผม หล่อจนยากจะหาใครเทียบ แถมฉีดน้ำหอมแบร์นดัง ที่พร้อมจะดึงดูดสาวๆมาซบข้างกายฉัน
หลังจากที่สำรวจตัวเองผ่านกระจก ฉันจึงเดินผ่านนายฟรุตโตะ พร้อมสบัดบ๊อบใส่ หึ หล่อไม่ได้เท่าฉันหรอกย่ะ
07.30 น.
หอหญิง
ฉันยืนอยู่หน้าหอหญิงด้วยสภาพมือล้วงกระเป๋า หลังพิงกำแพง หน้าเชิด พร้อมโปรยตาหาสาวๆและส่งยิ้มเจ้าเสน่ห์ให้แก่ผู้ที่เดินเข้าออก รู้สึกว่าฉันคงฮอตมากเลยทีเดียว สาวๆถึงกับเหลียวหลังมอง แต่นั่นไม่ใช่จุดประสงค์หลัก เพราะ ณ จุดๆนี้ ฉันสนใจแค่ผู้หญิงคนเดียวเท่านั้น เมื่อไหร่เธอจะลงมา จะถึงเวลานัดแล้วนะ
พูดยังไม่ทันขาดคำ บุคคลที่ฉันรอคอยก็ปรากฏตัวขึ้น พร้อมรอยยิ้มอันสดใส
"ทางนี้ครับ" ฉันกวักมือเรียกเธอ พร้อมรอยยิ้มเช่นกัน
"รอนานไหมคะ??"
"ไม่นานนะ แต่ถึงนานก็รอได้ วิ๊งค์" วิ๊งค์โปรยเสน่ห์กระชากใจสาว เอ๊ะ แต่ลืมบอกไป ว่าผู้หญิงตรงหน้าฉันนี่ ไม่ใช่ใครที่ไหนไกล 'แอมเบอร์คนเดิม' เพิ่มเติมคือความน่ารัก
"วันนี้ดูอารมณ์ดีจังเลยนะคะ"
"ก็แน่สิ เพราะ ผมได้อยู่กับคุณไง" อร๊ายยยย พูดไปได้ไง ทำไมเวลาฉันอารมณ์ดี ฉันจะต้องพูดทุกอย่างตามที่ใจคิดตลอดเลยนะ มันน่าอายที่สุด
เราสองคนเดินไปโรงเรียนพร้อมกัน เพราะฉันสัญญากับเธอไว้ว่าฉันจะเลี้ยงอาหารเธอหนึ่งมื้อ เพื่อแลกกับการสอนการบ้านวิชา ฟิสิกส์ ซึ่งเป็นวิชาที่ฉันเกลียดที่สุด แต่ฉันอาจจะชอบก็ได้นะถ้าแอมเป็นคนสอน
ไม่นานเราสองคนก็เดินถึงโรงอาหาร คนเยอะเหมือนกันนะเนี่ย
"ทานอะไรดีครับ เช้านี้"
"เช้าๆแบบนี้ก็ต้องทานโจ๊กร้อนๆสิคะ"
"งั้นแอมหาที่นั่งก่อนเลยนะ เดี๋ยวผมไปซื้อให้"
"ค่ะ รีบมานะ"
"คร๊าบ"
ฉันกลับมาพร้อมกับโจ๊กสองชามในมือ เตรียมเดินกลับไปหาแอม แต่ตาฉันก็สะดุดกับอะไรบางอย่าง แอมนั่งอยู่กับนายซีแอล มาได้ยังไงเนี่ย จะปล่อยให้ฉันทานข้าวกับแอมสองต่อสองไม่ได้เลยหรือไง ฉันรีบสาวเท้าไปยังโต๊ะที่แอมนั่ง
"อ้าว!! มาแล้วหรอค่ะ นั่งสิ" ฉันนั่งลงข้างแอมพร้อมส่งสายตาพิฆาตไปให้นายซีแอล ยัง ยังไม่รู้สึกตัวอีก ชิ
"อ่ะนี่ ของแอม"
"ขอบคุณค่ะ" แอมหันมาขอบคุณแล้วกลับไปคุยกับซีแอลต่อ ฉันที่นั่งเป็นส่วนเกินทำได้เพียง ฟังบทสนทนาของเขาทั้งสอง
"ทำไมวันนี้นายมาเช้าจังอ่ะ ซีแอล" เออ มาทำไมแต่เช้า ฉันบ่นในใจ
"ฉันตื่นเช้าก็ไม่ได้หรอ"
"ย่ะ แล้วเมื่อวานไปถ่ายแบบเป็นไงบ้าง"
"ก็ดีนะ สนุกดี"
"หรอ ว่างๆชวนฉันไปด้วยดิ จะไปส่องนายแบบมั่ง"
"ส่องฉันก็ได้หนิ ฉันก็นายแบบเหมือนกัน หล่อด้วย" ยี๋~ หลงตัวเอง
"ชมตัวเองตลอด ฉันนี่ดีเนอะมีเพื่อนเป็นนายแบบด้วย มีแต่คนอิจฉา" ไม่เห็นน่าอิจฉาตรงไหนเลย
"แล้วอยากมีแฟนเป็นนายแบบมั่งป่ะครับ" เห้ยๆเดี๋ยวๆลามปาม
"บ้า พูดอะไรฟ้าผ่าตายพอดี ฉันไม่เอานายหรอก" เออ อย่าไปเอา
"แล้วชอบแบบไหน เธอหาผู้ชายหน้าตาดีกว่าฉันไม่ได้แล้วนะ"
"ใครบอกย่ะ เยอะแยะไป" ช่ายยย ฉันนี่แหละคนนึง คนอะไรชมตัวเองว่าหล่อได้ไม่อายปาก(สาบานว่าไม่ได้ด่าตัวเอง)
"ซัมเมอร์!!" หึ หน้าอย่างนายเรียกหล่อแล้วหรอ
"ซัมเมอร์!!!" หน้าตาก็บ้านๆ
"ซัมเมอร์!!!!!"
"ห้ะ!! มีอะไรหรอ"
"เป็นอะไร เงียบเชียว เรียกก็ไม่ได้ยิน" นายซีแอลเรียกฉันเสียงดัง อยากจะตอบไปเหลือเกินว่าฉันนินทานายในใจอยู่เฟ้ย
"เป็นอะไรหรือป่าว ซัมเมอร์" คราวนี้แอมถามบ้าง ชิส์ งอน ไม่ยอมสนใจฉัน
"ป่าว"
"แน่ใจหรอ เมื่อเช้ายังเห็นอารมณ์ดีอยู่เลยนะ" นั่นมันเมื่อเช้าไง ฉันหงุดหงิดตั้งแต่เห็นหน้านายซีแอลล่ะ เพื่อนกันคุยกันหวานเชียว
"อื้ม เดี๋ยวฉันขึ้นห้องล่ะ เธอคุยกับนายซีแอลต่อเถอะ ฉันไปละ" พูดจบสบัดก้นหนี ชิ ง้อฉันสิ ง้อฉัน!!
นี่ฉันเดินมาไกลแล้วนะ ทำไมแอมยังไม่ตามมาอีก หรือฉันเดินไวเกินไป แอมเลยเดินตามไม่ทัน ฉันหันกลับไปเพื่อดูว่าแอมตามฉันมาหรือยัง ยังไม่มีวี่แวว เห้อ หวังมากไปแล้วฉัน ยังไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย ทำไมเค้าต้องมาง้อด้วยล่ะ
"พี่ซัมเมอร์!!" หืม แอมหรอ
"อ้าว มีนา" แอบผิดหวังนิดนึงนะ ที่คนเรียกไม่ใช่แอมเบอร์แต่เป็นมีนา
"ผิดหวังหรอคะ คิดว่าเป็นคนอื่นหรอ" หน้าตาฉันมันบ่งบอกขนาดนั้นเลยหรอ
"ป่าวครับ พอดี พี่กำลังเบื่อๆหน่ะ"
"หรอคะ วันนี้มาเช้าจัง แต่งตัวหล่ออีกต่างหาก นัดใครไว้คะ" โอ๊ะ มีคนเห็นถึงความหล่อของฉันด้วย อุตส่าห์แต่งเต็มยศ อย่างกะออกงาน กลับไม่มีคนสนใจ โถ น้องมีนาผู้มีรสนิยมดีเลิศ
"ก็แค่อยากแต่งตัวเฉยๆ แล้วนี่มีนาจะไปไหนหรอ"
"ไปห้องเรียนค่ะ พี่ล่ะค่ะ"
"พี่ก็จะไปห้องเรียนพี่เหมือนกัน แต่เดี๋ยวพี่เดินไปส่งเราก่อนดีกว่า ดีมั้ย"
"ค่ะ ขอบคุณค่ะ"
"ถึงแล้วค่ะ ของคุณนะคะ" อ้าว ถึงแล้วหรอ
"ขอบคุณอะไรบ่อยๆ เรื่องแค่นี้เอง พี่ไปก่อนนะ"
ล่ำลาน้องมีนาเสร็จ ก็ต้องกลับห้อง แต่รู้สึกเหมือนมีคนมองอยู่ แถมยืนอยู่ข้างหลังซะด้วย ใครว่ะ อ้าวแอมเบอร์นี่นา ลืมไปสนิทเลยว่ารอเค้ามาง้ออยู่ นี่ก็เผลอเดินมาส่งน้อง แล้วแอมจะว่าไงเนี่ย รู้สึกเหมือนฉันต้องเป็นฝ่ายง้อซะเองเลย
"อ้าว แอม มาทำไรครับ"
"มาหาซัมเมอร์แหละค่ะ เห็นอารมณ์ไม่ค่อยดีเลยเดินตามมาน่ะ แต่ตอนนี้คงอารมณ์ดีแล้วสิ งั้นแอมกลับล่ะ"
"แอมมมมม รอด้วย" เราสองคนเดินมาเรื่อยๆจนไม่พบผู้คนฉันจึงเดินไปดักหน้าเธอ เอาอีกแล้ว แอมทำหน้าแบบนี้อีกแล้ว หนูกลัวนะ
"ทำไม ทำหน้าแบบนั้นอ่ะ งอนเค้าอีกแล้วหรอ"
"เปล่า"
"แล้วเป็นอะไร"
"เปล่า"
"ปากแข็ง หึงก็บอกสิ"
"ไม่ใช่ซักหน่อย อย่ามามั่ว" ถึงจะพูดแบบนั้น แต่สีหน้าเธอมันบ่งบอกอยู่ว่าเธอโกหก ฉันมองหน้าเธอพร้อมยิ้ม
"จริงหรอ"
"แล้วใครใช้ให้มาอยู่ด้วยกันล่ะ"
"นี่ยอมรับแล้วหรอว่าหึง" ฉันไม่รอให้แอมปฏิเสธจึงพูดต่อทันที
"ก็เห็นน้องเค้าเดินมาคนเดียว แค่จะเดินไปที่ห้องเรียนเป็นเพื่อนน้องเค้าน่ะ โอเคนะ แค่น้องนะ ไม่ได้คิดอะไรเลย"
"ไม่ได้อยากรู้ซักหน่อย" เมื่อพูดเสร็จแอมก็เดินออกไปพร้อมยิ้มเขินๆ น่ารักเสียจริง แต่เดี๋ยวนะ ฉันงอนเธออยู่หนิ
"เธอสนิทกับซีแอลมากเลยหรอ" แอมหยุดเดินทันที่ ที่ฉันถามคำถามจบ
"หืม ว่าไงนะ ถามใหม่สิ"
"ฉันถามว่าเธอสนิทกับซีแอลมากเลยหรอ"
"อ่อ สนิทสิ รู้จักกันตั้งแต่มอต้น พ่อแม่เราก็สนิทกัน ถามทำไม"
"ชอบมันหรอ"
"บ้าหรอ แค่เพื่อนไง เพื่อนสนิท เป็นไรเนี่ย ถามอะไรแปลกๆ"
"เลิกคุยไม่ได้หรอ"
"ห้ะ?? เลิกคุยเลยหรอ ทำไมอ่ะ ทำไมฉันคุยไม่ได้"
"งั้นไม่ต้องเลิกคุยก็ได้ แต่ขออย่างนึงนะ"
"ขออะไร"
"อย่าสนใจมันมากกว่าฉัน"
"........" ความเงียบคือคำตอบ
"ไม่ว่าซีแอลหรือคนอื่นอย่าไปสนใจพวกนั้นมากกว่าฉัน ฉันไม่อยากให้เธอไปยุ่งกับใคร
เพราะ...ฉันหวง!!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น