ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ง้อ
เอาไงเอากันเว้ย เตรียมใจมาแล้ว ต้องทำให้ได้ซิวะ แค่ชวนไปทานข้าวมันยากตรงไหน
หลังจากอาจารย์ออกไป ซักพักเสียงอ๊อดพักกลางวันก็ดังขึ้น นั่นก็หมายความว่าจังหวะนี้แหละที่ฉันต้องชวนแอมไปทานข้าว
แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะอ้าปาก กลับมีเสียงมารมาขัดจังหวะ
"แอม ไปทานข้าวกับฉันมั้ย" ยัยนี่ใครเนี่ย แอม อย่าไปนะ T3T
"จ้ะ รอแป๊ปนึงนะ" แอมตอบพร้อมก้มลงเก็บของ แล้วหันมาสบตาฉันแป๊ปนึง แล้วเดินออกไป
ทำไมสายตาเย็นชาจัง แง๊ น้องอยากร้องไห้
โรงอาหาร
ทำไมวันนี้คนเยอะจังเลยแล้วฉันจะหาแอมเจอไหมเนี่ย
ตอนนี้ฉันกำลังเดินหาแอม พร้อมกับข้าวกะเพราไก่ในมือ เพื่อที่จะปรับความเข้าใจ แต่ปัญหาคือฉันหาแอมไม่เจอ
โอ๊ะ! เจอแล้ว ได้ข่าวว่าฉันเดินวนตรงนั้นหลายรอบแล้วนะ ทำไมไม่เห็นล่ะ
"ขอนั่งด้วยคนนะครับสาวๆ" ฉันเดินไปยังโต๊ะที่แอมนั่งอยู่ โดยไม่รอให้อนุญาติ ฉันก็นั่งลงตรงข้ามแอม ซึ่งมันคือที่ข้างๆของผู้หญิงอีกคนนึง ที่กำลังนั่งหน้าแดงเพราะได้เห็นหน้าหนุ่มหล่อระยะเผาขน รู้นะครับว่าหล่อ แต่อย่ามองเยอะ เขิน
"แอม ทานข้าวเสร็จจะไปต่อหรือป่าว" ฉันถามแอม ที่กำลังก้มหน้ากินข้าว ไม่สิ เขี่ยข้าวมากกว่า เธอเงยหน้าขึ้นมามองฉันสลับกับผู้หญิงคนข้างๆ แล้วทำหน้าบึ้งพร้อมกับลุกออกไป
"อ้าว แอม จะไปไหนอ่ะ" เธอไม่สนใจเสียงเรียกแล้วเดินออกไป และก็เป็นฉันนี่แหละที่เดินตามเธอไป
ณ สวนหย่อมในโรงเรียน
"แอม หยุดก่อนครับ" ฉันพูดพร้อมจับแขนแอมให้เธอหยุด แต่เธอกลับสะบัดออกแบบไม่ใยดี ให้ตายเถอะ ฉันเริ่มหงุดหงิดล่ะนะ วิ่งตามมาตั้งไกล ทำเหมือนฉันไม่มีตัวตน ทำเหมือนฉันเป็นตัวน่ารังเกียจ เริ่มทนไม่ไหวแล้วนะเฟ้ย
"แอม!! หยุดเดี๋ยวนี้นะ" ฉันพูดพร้อมวิ่งไปจับแขนเธออีกครั้ง ด้วยแรงที่มากกว่าเดิม
"โอ๊ยยย!!" สงสัยฉันจะบีบแขนเธอแรงไปหน่อย เธอจึงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
"ผะ ผมขอโทษ จะ เจ็บมากไหม" ฉันถามด้วยความเป็นห่วง
"เป็นห่วงฉันเป็นด้วยหรอ" แอมพูดกับตัวเอง แต่ฉันก็ได้ยินเต็มสองหู ฉันอมยิ้ม
"ยิ้มอะไร!! มีอะไรน่ายิ้มห้ะ!!" คนอะไร งอนว่าน่ารักแล้วแต่ตอนโมโหน่ารักกว่าอีก คิดอะไรเนี่ย บ้าไปแล้วฉัน
"ป่าว แค่ยิ้มเฉยๆ ว่าแต่เธอเถอะ หนีฉันทำไม"
"ไม่ได้หนีสักหน่อย" ปากแข็ง
"หรือว่าหึงฉัน ที่ไปนั่งกับผู้หญิงคนเมื่อกี้"
"จะบ้ากันไปใหญ่แล้ว ฉันไม่ได้หนี แล้วก็ไม่ได้หึงด้วย แล้วนายตามฉันมาทำไม"
"ก็มาตามง้อ คนขี้งอนไง"
"นายหมายถึงใคร "
"ก็หมายถึงเธอนั่นแหละ ทำไมเธอถึงไม่ฟังฉันเลยล่ะ แอม" แอมเงียบ เมื่อเห็นฉันทำหน้าจริงจัง
"ฉันแคร์เธอนะ ฉันไม่อยากให้เรื่องระหว่างเราเป็นแบบนี้เลย ฉันขอโทษนะที่โกหกเธอ ความจริงฉันก็แค่อยากโดดเรียนไปนอนที่ห้องสมุด น้องมีนาเค้าแค่เดินผ่านมา ฉันก็ชวนเธอคุยตามมารยาท แล้วที่เธอเห็นก็แค่เรื่องเข้าใจผิด"
แอมยังคงเงียบ แต่สีหน้าเริ่มอ่อนลงเมื่อฉันพูดความจริง คงหายโกรธแล้วมั้ง ยิ่งแอมทำหน้ารู้สึกผิดฉันยิ่งอยากแกล้ง
"เธอมาโกรธฉันแบบนี้ มันทำให้รู้สึกว่าเธอกำลังหึงฉันอยู่นะ" ได้ผล เมื่อฉันแกล้งแซวเธอ เธอก็เริ่มหน้าแดง พร้อมกับตวาดกลบเกลื่อน
"หลงตัวเอง ทำไมฉันต้องหึงนายด้วยล่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย"
"พูดแบบนี้ หรือว่าอยากจะเป็น"
"บ้าาาา!!"
"เขินหรอ ฮ่าๆ นี่แสดงว่าหายโกรธแล้วใช่มั้ย??"
"อื้ม"
ฟอดดดดด
แอมตกใจหลังจากที่ฉันแอบหอมแก้มเธอทีเผลอ
"แทนคำขอโทษ ที่ทำให้เธอเข้าใจผิด"
ตึกตัก ตึกตัก/ตึกตัก ตึกตัก
ถ้าหูไม่ฝาด หัวใจของเราสองคนกำลังผสานเสียงกันใช่มั้ย ทำไมใจต้องเต้นแรงขนาดนี้เนี่ย
"กลับห้องเรียนกันเถอะ"
"อื้ม"
เราสองคนเดินจับมือกันเพื่อกลับห้องเรียน
ระหว่างทางเดินซีแอลก็เดินสวนมาพอดี แอมจึงปล่อยมือฉันแล้วเดินไปหาหมอนั่น
"ซีแอลจะไปไหนหรอ"
"ห้องพักครูน่ะ พอดีมีธุระ"
"ให้ฉันไปเป็นเพื่อนไหม"
"ไม่เป็นไร ฉันไปคนเดียวได้ เธอรีบไปเรียนเถอะ"
"ไปได้หน่า แปปเดียวเอง"
ในขณะที่แอมกับซีแอลกำลังยืนเถียงกันอยู่นั้น ฉันก็รู้สึกเหมือนเป็นตัวอะไรซักอย่างที่ไม่สามารถมองเห็นได้ อากาศ ลม หรืออะไรซักอย่าง ฉันจึงปลีกตัวออกมาเงียบๆ
หลังจากที่เดินออกมาฉันจึงฉุกคิดได้ว่า ฉันไม่ต้องจับคู่ให้พวกเค้าทั้งสองคนแล้วนี่นา นั่นก็หมายความว่าฉันไม่จำเป็นต้องไปยุ่งเกี่ยวกับสองคนนั้นอีก เพราะ ยังไงฉันก็เป็นผู้หญิง มาเรียนที่นี่เพราะมีจุดประสงค์ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว แล้วฉันควรจะอยู่นี่ต่อในฐานะผู้ชาย หรือจะกลับไปเป็นคุณหนูซันนี่คนเดิมดีนะ แต่เหมือนว่าฉันมีคำตอบในใจแล้วนะ ว่าฉันอยากอยู่ที่นี่ต่อ อยากอยู่กับแอม เพราะตอนนี้ฉันเริ่มแน่ใจแล้วว่าฉันรู้สึกดีกับแอม ไม่ว่าจะในฐานะเพื่อนหรืออะไรก็แล้วแต่ แอมคือเหตุผลที่ทำให้ฉันอยากอยู่ต่อ แล้วเลือกที่จะปิดบังความจริงที่ว่าฉันเป็นผู้หญิงต่อไป เฮ้อ ถ้าแอมรู้ความจริงขึ้นมาจะเป็นยังไงนะ กลัวจัง กลัวว่าเมื่อถึงวันนั้นฉันจะทำใจไม่ได้
ก่อนที่แอมจะรู้ความจริงฉันขอเห็นแก่ตัวสักพักล่ะกัน ขออยู่กับเธอในฐานะผู้ชาย คอยดูแลเธอแบบนี้อีกซักพัก แล้วเมื่อถึงเวลาฉันจะเป็นฝ่ายไปเองงง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น