ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ความจริง
โอ๊ยยย!! ปวดสมอง ฉันควรจะทำยังไงดี โดนคนโกรธ ก็ต้องง้อ แต่มันง้อยังง๊ายยยยยย เกิดมาหยิ่ง ไม่เคยง้อใคร เครียดสุด แล้วฉันจะมีหน้าไปเจอแอมได้ยังไงเนี่ย
ช่วงเวลาแบบนี้คนที่ฉันคิดถึงเป็นคนแรกก็คือ พ่อ จริงสิ ไม่ได้โทรหาพ่อมาหลายวันแล้วคิดถึงจัง
ตรู๊ดดด~ ตรู๊ดดดดด~
เมื่อนึกได้ดังนั้ันฉันจึงต่อสายหาพ่อ ไม่นานเสียงปลายสายก็ดังขึ้น
'ขออภัยค่ะ หมายเลขของคุณไม่สามารถใช้บริการได้กรุณาเติมเงินด้วยค่ะ'
อ้าว ทำไมพ่อเป็นผู้หญิง แฮร่!! ฉันลืมเติมเงิน
ครืดดด ครืดดด
ไม่นานโทรศัพท์ในมือฉันก็สั่น เนื่องจากมีสายเข้า
'แด๊ดดี๊'
ฉันไม่รอช้ากดรับด้วยความไวแสง
"ฮัลโหลลลล พ๊ออออออ"
"เป็นอาร๊ายยยยย เสียงสูงมาเชียว"
"คิดถึงจัง"
"พูดแบบนี้จะเอาอะไร"
"อะไร เดี๋ยวนี้ลูกคิดถึงพ่อก็ไม่ได้เรอะ"
"ก็ไม่รู้หนิ เห็นพูดแบบนี้ทีไรก็อ้อนเอาของตลอดอ่ะ"
"พ่อมั่วล่ะ ว่าแต่ โทรมามีอะไรหรอคะ"
"อะไร เดี๋ยวนี้พ่อโทรหาลูกก็ไม่ได้เรอะ" แหม่ะ มีการย้อนด้วย พ่อใครเนี่ย
"พ่อล้อเล่นน่า ก็เป็นห่วง เห็นไม่โทรมาเลย แล้วเป็นไงบ้าง ตอนนี้ มีปัญหาอะไรหรือป่าว ไม่เห็นโทรมาเล่าให้พ่อฟังเลย"
"ก็ มีเรื่องนิดหน่อยอ่ะพ่อ แต่หนูขอถามอะไรพ่อหน่อยดิ"
"อื้ม ว่ามาเลยลูก"
"ทำไมต้องให้หนูมาจีบแอมเบอร์แข่งกับลูกเขาด้วยล่ะ เพราะนายซีแอลอะไรนั่นก็ไม่ได้จีบแอมเบอร์อยู่ซักหน่อย เค้าสองคนเป็นเพื่อนสนิทกัน ดูๆแล้วก็แค่นั้นนะ ไม่เห็นจะมีอะไรเกินเพื่อนหนิ ลุงศักดิ์เค้าเข้าใจผิดไปเองรึป่าว"
"อันนี้พ่อก็ไม่รู้นะ ต้องถามลุงศักดิ์เค้าเอง"
"พ่อก็ถามลุงศักดิ์ให้หน่อยสิ เพื่อนสนิทพ่อนะ หนูไม่อยากเสียเวลากับเรื่องนี้แล้ว โตแล้วยังเล่นอะไรไม่รู้เรื่องกันอีก" ตอนแรกฉันคิดว่ามันไร้สาระนะ แต่เห็นมันน่าสนุกดีเลยตกลง แถมข้อแลกเปลี่ยนก็น่าสนใจ แต่ตอนนี้มันไม่สนุกแล้วสิ ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน
"ถามฉันก็ได้นะ" เฮือกกก!! ใครฟะ ฟรุตโตะก็ไปโรงเรียนแล้วหนิ ผีหรอ
เมื่อหันกลับไปฉันถึงรู้ว่าไม่ใช่ผี แต่เป็นนายซีแอลต่างหาก น่ากลัวกว่าผีอีก นายนั่นยืนส่งยิ้มกรุ่มกริ่มมาให้ฉัน ตายๆ มันได้ยินที่ฉันคุยกับพ่อหรือป่าววะ
"พ่อ แค่นี้นะ ไปเรียนล่ะ จุ๊บ" ฉันกระซิบบอกพ่อแล้วกดวางสาย และหันหน้ามาเผชิญกับ นายซีแอล
"อ้าว ซีแอล มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย มีธุระอะไรหรอ" ฉันพยายามตอบนายซีแอลด้วยน้ำเสียงและหน้าตาที่ปกติ ฉันไม่ได้ทำอะไรน่าสงสัยใช่มั้ย
"ก็มานานแล้วแหละ พอดีมีธุระกับฟรุตโตะหนะ แต่สงสัยจะไปโรงเรียนแล้ว"
"อะ อื้มมม ออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว"
"อ่อ แล้วเมื่อกี้นายคุยกับใครหรอ"
"คุยกับพ่อหนะ แหะๆ นี่ไง" เมื่อฉันพูดความจริงไปเค้าทำหน้าเหมือนจะไม่เชื่อ ฉันจึงชูโทรศัพท์ให้เขาดู
"แล้วคุยกันเรื่องอะไรล่ะ"
"ก็เรื่องทั่วไป นายถามทำไมหรอ" เค้าคงไม่ได้ยินสิ่งที่ฉันคุยกับพ่อหรอกนะ
"แล้วทำไมถึงมีชื่อฉันกับแอมอยู่ในบทสนทนาด้วยล่ะ"
"นะ นายได้ยินด้วยหรอ"
"ได้ยินหมดแหละ ตั้งแต่นายกดรับโทรศัพท์เลย เพราะฉะนั้น ก็บอกความจริงฉันมา พ่อฉันส่งนายมาหรอ" ถามขนาดนี้ โกหกก็คงจะไม่ได้ล่ะ
"อื้มมมม"
"ให้มาจับคู่ให้ฉันกับแอมใช่มั้ย"
"อือออ"
"แล้วนายก็ตกลงหรอ"
"อือ"
"พ่อนะพ่อ บอกว่าเพื่อนกันก็ไม่เชื่อ นี่ขนาดส่งคนมาจับคู่ให้เลยหรอ" นายซีแอลบ่นกับตัวเองแต่เผอิญหูดี เลยได้ยิน
"นายไม่ต้องมาจับคู่ให้ฉันแล้วนะ เดี๋ยวฉันเคลียร์กับพ่อเอง" เมื่อพูดซีแอลก็หันหลังเตรียมเดินออกไป
"อ่อ แล้วถ้าไปทำอะไรให้คนอื่นเข้าใจผิดไว้ รีบไปอธิบายซะนะ แล้วทำตามหัวใจตัวเอง"
พูดจบก็เดินออกไปปล่อยให้ฉันยืนนิ่ง คิดกับประโยคที่เขาพูดมา หมายถึงให้ฉันไปง้อแอมเบอร์ใช่ม่ะ พูดเหมือนไปรู้อะไรมา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น