ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่สาม /ศพเเรก...คือใคร?
ปัง!ปัง!
คาโอรุทุบประตูเสียงดังไปทั่วห้องเเสงสลัวด้วยสีหน้าหวาดผวา.... เเต่เมื่อทุบไปหลายๆครั้งก็ยังไม่ออก คาโอรุหันไปมองหลายๆคนที่กำลังตามหาทางออกอยู่ อาเรียยืนน้ำตาคลอเบ้าพลางปิดหูปิดตาพร่ำถึงพ่อเเละเเม่ไปมาโดยมีนาซิกเป็นผู้ปลอบอยู่เป็นพักๆ ดวงตาสีฟ้าครามมองไปทั่วห้องโถงใหญ่
"ไม่สำเร็จใช่ไหม?" ทาเวียพูดเเล้วยิ้มมุมปาก
"ครับ" คาโอรุพูดเสียงเเผ่ว เเต่จู่ๆก็ถูกใครบางคนพลักกระเด็นจนล้มเเทบจะทันที นาซิกมองคาโอรุที่นอนกลิ้งอยู่เเถวๆเท้าอย่างหมั่นไส้เเล้วเงยไปมองผู้ที่ผลักคาโอรุ
เอวา?
"ลืมไปรึเปล่าฮึ? ว่าฉันเป็นใครน่ะ?" เอวาพูดพลางกวาดตาไปมารอบห้องอาหาร ทุกคนมองเอวาเเบบถ้าคุณไม่บอกผมจะรู้ไม่ครับ?
หญิงสาวยื่นมือไปเเตะลูกบิดประตูก่อนที่จะเรียกไฟโลกันต์สีดำทมึนออกมาพรึ่บใหญ่ท่ามกลางสายตาตื่นตะลึงของหลายๆคนที่ไม่รู้ว่าเอวาเป็นเเวมไพร์ที่ไม่กลัวไฟ เพราะในตำนาน เเวมไพร์จะเป็นปีศาจที่กลัวไฟ ประตูไม้สักที่น่าสงสารกลายเป็นผงเเทบเท้าหลายคนทันที
"เจ๋ง...ว่ะ..."ไคโตะอ้าปากค้าง นาซิกยืนงง คาโอรุเเทบจะสลบ หลายคนยืนอึ้งไปตามๆกัน
"ประตูเปิดเเล้ว ไม่หนีล่ะ?" ซินเซียที่ตั้งสติได้ก่อนเดินตัดหน้าหลายๆคนไป อาเรียที่ได้ยินคำว่าหนีก็ตาโตเเล้วรีบออกตัววิ่งหนีหนีไปนอกประตูก่อนคนเเรก คาโอรุตะลึงเเล้วรีบฉุดเเขนาซิกเเล้วตะโกนลั่น "รีบไปเร็ว!! ไม่งั้นเธอหลงทางเเน่!!!"
นาซิกกับคาโอรุจึงวิ่งตามอาเรียไปทิ้งให้อีกเจ็ดคนหนีไปอีกทาง เท่ากับว่า
พวกเขาสวนทางกัน
.
.
.
กรี๊ดดดดดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดด มันจะฆ่าฉัน มันจะฆ่าฉ๊านนนนนนนนนนนนนนนน
อาเรียวิ่งน้ำตาไหลรินออกมาจากห้องอาหารวิ่งผ่านทางเดินที่มีรูปเเละตุ๊กตาหลอนวางเรียงราย อาเรียที่หลับหูหลับตาวิ่งอย่างเดียวตะโกนลั่นราวกับคนเสียสติ ตุ๊กตาทหารที่วางประดับข้างทางถูกเธอวิ่งชนล้มระเนระนาดขวางทางให้อีกสองคนที่วิ่งตามมาต้องกระโดดหลบไปมา
"อาเรียใจเย็นๆหน่อยสิ ไม่มีใครจะทำร้ายเธอหรอก!!"คาโอรุตะโกนไล่หลังมาอาเรียหันไปมองเล็กน้อยเเล้วกรีดร้องเสียงเเหลมพลางวิ่งหนีเร็วกว่าเดิม นาซิกที่วิ่งไล่หลังคาโอรุมาอีกทีกระโดหลบตุ๊กตาทหารเเล้วมองไปรอบห้องโถงไม่สนใจอาเรียที่กรี๊ดเสียงเเหลม สายตาสีโกเมนเข้มมองไปตามรูปภาพเเละตุ๊กตาที่ประดับอยู่อย่างสนใจ
คิดไปเองรึเปล่านะ ว่าไอภาพพวกนี้กำลังมองเรา?
นาซิกสบัดหัวเเล้วคิดปลอบใจ ไม่มีทางเเน่ไม่มีทาง ก่อนจะรีบเบรกขาเพื่อเลี้ยวตามคาโอรุไปทางขวาซึ่งมืดกว่าทางเดินใหญ่ดีที่มีตะเกียงไฟติดเป็นระยะๆทำให้พอเห็นทางเดินได้ จนกระทั่งตอนที่เธอวิ่งมาเเสงไฟก็มีน้อยลงเรื่อยๆจนเเทบมองไม่เห็นร่างของอาเรียที่วิ่งหนีอย่ จู่ๆคาโอรุก็ตะโกนเเล้วหยุดวิ่งเพื่อพัก
"อาเรียหายไปจากสายตาเเล้ว!?"
"อะไรนะ?"
นาซิกตาโตเเล้วมองหาเส้นทางที่พอจะหนีไปได้ทันที ไม่ได้เเม้เเต่นี้ความมืดกลืนพนังเเละทางเดินต่อจากนี้จนมองไม่เห็นเลย
อาเรีย เธอหายไปไหนน่ะ??
-อาเรีย-
นี่มันที่ไหนน่ะทั้งมืดทั้งเเคบเเถมทางเดินก็กำลังลาดลงจนเป็นบันไดไปเเล้ว เรากำลังลงไปข้างล่างงั้นเหรอ ห้องใต้ดินงั้นสิ? เเต่ว่าสองคนที่ตามเราก็หายไปเเล้วเรารอดเเล้วใช่ไหม? หรือกำลังตามมานะ กรี๊ด ไม่ ไม่นะ ฉันจะถูกวริณฆ่างั้นเหรอ!!? อ้าว กลายเป็นทางเดินเเล้ว
ฉันเดินลงบันไดมาเรื่อยๆจนมาเจอกับห้องมืด กลิ่นชื้นๆของน้ำอะไรบางอย่างฟุ้งไปทั่ว
กึก.... เท้าของฉันเหมือนเหยียบไปโดนอะไรบางอย่าง ไฟสีเเดงสลัวเปิดขึ้น สวิชต์ไฟทำไมมาอยู่ที่พื้นล่ะเนี่ย เเต่ก็ดี ดีกว่าอยู่กับควงามมืดนี่เเหละ
ฉันเอามือปาดน้ำตาที่เลอะตามใบหน้าออกเเล้วมองไปรอบๆห้อง ห้องใต้ดินงั้นเหรอ ไม่สิ เหมือนเป็นคุกมากกว่าเเฮะ รอบห้องมีอุปกรณ์หลายอย่างเหมือนจะเป็นเครื่องทรมาร กลางห้องมีเสาไม้ใหญ่ตั้งอยู่เมื่อมองขึ้นไปก็เป็ฯไม้ที่สร้างสูงไปจนมองไม่เห็นยอดทำให้ดูน่ากลัวเเละน่าเเปลกใจไม่น้อย ฉันเดินจากที่ที่ยืนตอนเเรกเเล้วเดินไปดูเสาด้วยความสนใจก่อนจะพบว่ามีเชือกใหญ่ๆอีกอันร้อยเป็นปดหลวมๆอยู่
"อะไรน่ะ ไอเด็กคนนั้นต้องการอะไรเเน่?"
พรึ่บ!!
ไฟในห้องดับมืด อะไรกันเกิดอะไรขึ้นใครไปกดสวิชต์น่ะ!!!??
น้ำตาที่หยุดเเล้วรื้นขึ้นมาที่เบ้าตาอีกครั้ง ฉันทรุดลงกับพื้นเพราะขาอ่อน เกิดอะไรขึ้นใครน่ะ ใคร ใคร ใคร??
กึก ครึด ครึ่กครึ่กครึ่กครึ่กครึ่ก......
ภาพจากฟิลม์สมัยเก่าถูกฉายขึ้นตรงระหว่างไออ้อนเมนเดลเเละวัวประหารโทษ ภาพเก่าสีซีเปียถูกฉายเล่นไปเรื่อยราวกับจะฉายให้ดูอย่างจงใจ เเสดงว่ามีใครอยู่ในห้องนี้จริงๆ!!!
"ใครน่ะ"
ฉันพูดขึ้นมาเบาๆเเล้วมองไปรอบห้องไม่สนใจภาพที่ถูกฉายอยู่จนกระทั่งเสียงเสียงหนึ่งดังขึ้นจากลำโพงเล็กจิ๋วเป็นเสียงที่ดูน่ากลัวเเละมีอำนาจราวกับมีความเเค้นอย่างที่สุดฉันถึงต้องเลิกสนใจคนที่เข้ามาเเล้วจ้องมองภาพ
ภาพถูกปิดไปความมืดเข้ามาอีกครั้งมืดสนิท มืด มืดเกินไปเเล้ว ฉันยันตัวลุกขึ้นเเล้วเอามือจับที่เชือกใหญ่เพื่อพยุงตัวลุกเเต่ว่า....
ปมเฃือกหลุด.....
ฉันตาเบิกโพลงก่อนจะเงยหน้าไปมองข้างบนที่มีเสียงของอะไรบางอย่างกำลังตกลงมา อะ กะ
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!"
"อาเรีย!?"
คาโอรุเเละนาซิกวิ่งตามทางเดินที่เป็นยบันไดมาที่ด้านล่างของคฤหาสน์จนพบห้องใต้ดิน เขาหันซ้ายหันขวาเพื่อมองหาสวิชต์ไฟก่อนจะเดินไปเหยียบโดนสวิชต์ไฟ ไฟสีเเดงสลัวเปิดขึ้นทำให้พวกเขาเห็นสิ่งที่ตามหา
อาเรีย...
ร่างของเด็กสาวในชุดเเบบน่ารักเลอะไปด้วยเลือดสีเเดงข้นมีดอันใหญ่ของกิโยตินตัดหัวของอาเรียจนขาดเป็นสองส่วนเลือดสีเเดงสาดไปทั่วห้องตาสีม่วงเบิกโพลงมือหงิกงอราวกับทรมาณก่อนสิ้นใจ กลิ่นเลือดฉุนเรียกสตินาซิกคืนมา
"อะ อ๊ากกกกก"
นาซิกตาโตเเล้วรีบฉุดมือคาโอรุที่ยืนค้างอยู่ให้วิ่งขึ้นไปข้างบนทิ้งศพอาเรียไว้ในห้องใต้ดิน
อาเรีย ตุ๊กตาพระนางเเอนน์โบลีน
ตาย
คาโอรุทุบประตูเสียงดังไปทั่วห้องเเสงสลัวด้วยสีหน้าหวาดผวา.... เเต่เมื่อทุบไปหลายๆครั้งก็ยังไม่ออก คาโอรุหันไปมองหลายๆคนที่กำลังตามหาทางออกอยู่ อาเรียยืนน้ำตาคลอเบ้าพลางปิดหูปิดตาพร่ำถึงพ่อเเละเเม่ไปมาโดยมีนาซิกเป็นผู้ปลอบอยู่เป็นพักๆ ดวงตาสีฟ้าครามมองไปทั่วห้องโถงใหญ่
"ไม่สำเร็จใช่ไหม?" ทาเวียพูดเเล้วยิ้มมุมปาก
"ครับ" คาโอรุพูดเสียงเเผ่ว เเต่จู่ๆก็ถูกใครบางคนพลักกระเด็นจนล้มเเทบจะทันที นาซิกมองคาโอรุที่นอนกลิ้งอยู่เเถวๆเท้าอย่างหมั่นไส้เเล้วเงยไปมองผู้ที่ผลักคาโอรุ
เอวา?
"ลืมไปรึเปล่าฮึ? ว่าฉันเป็นใครน่ะ?" เอวาพูดพลางกวาดตาไปมารอบห้องอาหาร ทุกคนมองเอวาเเบบถ้าคุณไม่บอกผมจะรู้ไม่ครับ?
หญิงสาวยื่นมือไปเเตะลูกบิดประตูก่อนที่จะเรียกไฟโลกันต์สีดำทมึนออกมาพรึ่บใหญ่ท่ามกลางสายตาตื่นตะลึงของหลายๆคนที่ไม่รู้ว่าเอวาเป็นเเวมไพร์ที่ไม่กลัวไฟ เพราะในตำนาน เเวมไพร์จะเป็นปีศาจที่กลัวไฟ ประตูไม้สักที่น่าสงสารกลายเป็นผงเเทบเท้าหลายคนทันที
"เจ๋ง...ว่ะ..."ไคโตะอ้าปากค้าง นาซิกยืนงง คาโอรุเเทบจะสลบ หลายคนยืนอึ้งไปตามๆกัน
"ประตูเปิดเเล้ว ไม่หนีล่ะ?" ซินเซียที่ตั้งสติได้ก่อนเดินตัดหน้าหลายๆคนไป อาเรียที่ได้ยินคำว่าหนีก็ตาโตเเล้วรีบออกตัววิ่งหนีหนีไปนอกประตูก่อนคนเเรก คาโอรุตะลึงเเล้วรีบฉุดเเขนาซิกเเล้วตะโกนลั่น "รีบไปเร็ว!! ไม่งั้นเธอหลงทางเเน่!!!"
นาซิกกับคาโอรุจึงวิ่งตามอาเรียไปทิ้งให้อีกเจ็ดคนหนีไปอีกทาง เท่ากับว่า
พวกเขาสวนทางกัน
.
.
.
กรี๊ดดดดดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดด มันจะฆ่าฉัน มันจะฆ่าฉ๊านนนนนนนนนนนนนนนน
อาเรียวิ่งน้ำตาไหลรินออกมาจากห้องอาหารวิ่งผ่านทางเดินที่มีรูปเเละตุ๊กตาหลอนวางเรียงราย อาเรียที่หลับหูหลับตาวิ่งอย่างเดียวตะโกนลั่นราวกับคนเสียสติ ตุ๊กตาทหารที่วางประดับข้างทางถูกเธอวิ่งชนล้มระเนระนาดขวางทางให้อีกสองคนที่วิ่งตามมาต้องกระโดดหลบไปมา
"อาเรียใจเย็นๆหน่อยสิ ไม่มีใครจะทำร้ายเธอหรอก!!"คาโอรุตะโกนไล่หลังมาอาเรียหันไปมองเล็กน้อยเเล้วกรีดร้องเสียงเเหลมพลางวิ่งหนีเร็วกว่าเดิม นาซิกที่วิ่งไล่หลังคาโอรุมาอีกทีกระโดหลบตุ๊กตาทหารเเล้วมองไปรอบห้องโถงไม่สนใจอาเรียที่กรี๊ดเสียงเเหลม สายตาสีโกเมนเข้มมองไปตามรูปภาพเเละตุ๊กตาที่ประดับอยู่อย่างสนใจ
คิดไปเองรึเปล่านะ ว่าไอภาพพวกนี้กำลังมองเรา?
นาซิกสบัดหัวเเล้วคิดปลอบใจ ไม่มีทางเเน่ไม่มีทาง ก่อนจะรีบเบรกขาเพื่อเลี้ยวตามคาโอรุไปทางขวาซึ่งมืดกว่าทางเดินใหญ่ดีที่มีตะเกียงไฟติดเป็นระยะๆทำให้พอเห็นทางเดินได้ จนกระทั่งตอนที่เธอวิ่งมาเเสงไฟก็มีน้อยลงเรื่อยๆจนเเทบมองไม่เห็นร่างของอาเรียที่วิ่งหนีอย่ จู่ๆคาโอรุก็ตะโกนเเล้วหยุดวิ่งเพื่อพัก
"อาเรียหายไปจากสายตาเเล้ว!?"
"อะไรนะ?"
นาซิกตาโตเเล้วมองหาเส้นทางที่พอจะหนีไปได้ทันที ไม่ได้เเม้เเต่นี้ความมืดกลืนพนังเเละทางเดินต่อจากนี้จนมองไม่เห็นเลย
อาเรีย เธอหายไปไหนน่ะ??
-อาเรีย-
นี่มันที่ไหนน่ะทั้งมืดทั้งเเคบเเถมทางเดินก็กำลังลาดลงจนเป็นบันไดไปเเล้ว เรากำลังลงไปข้างล่างงั้นเหรอ ห้องใต้ดินงั้นสิ? เเต่ว่าสองคนที่ตามเราก็หายไปเเล้วเรารอดเเล้วใช่ไหม? หรือกำลังตามมานะ กรี๊ด ไม่ ไม่นะ ฉันจะถูกวริณฆ่างั้นเหรอ!!? อ้าว กลายเป็นทางเดินเเล้ว
ฉันเดินลงบันไดมาเรื่อยๆจนมาเจอกับห้องมืด กลิ่นชื้นๆของน้ำอะไรบางอย่างฟุ้งไปทั่ว
กึก.... เท้าของฉันเหมือนเหยียบไปโดนอะไรบางอย่าง ไฟสีเเดงสลัวเปิดขึ้น สวิชต์ไฟทำไมมาอยู่ที่พื้นล่ะเนี่ย เเต่ก็ดี ดีกว่าอยู่กับควงามมืดนี่เเหละ
ฉันเอามือปาดน้ำตาที่เลอะตามใบหน้าออกเเล้วมองไปรอบๆห้อง ห้องใต้ดินงั้นเหรอ ไม่สิ เหมือนเป็นคุกมากกว่าเเฮะ รอบห้องมีอุปกรณ์หลายอย่างเหมือนจะเป็นเครื่องทรมาร กลางห้องมีเสาไม้ใหญ่ตั้งอยู่เมื่อมองขึ้นไปก็เป็ฯไม้ที่สร้างสูงไปจนมองไม่เห็นยอดทำให้ดูน่ากลัวเเละน่าเเปลกใจไม่น้อย ฉันเดินจากที่ที่ยืนตอนเเรกเเล้วเดินไปดูเสาด้วยความสนใจก่อนจะพบว่ามีเชือกใหญ่ๆอีกอันร้อยเป็นปดหลวมๆอยู่
"อะไรน่ะ ไอเด็กคนนั้นต้องการอะไรเเน่?"
พรึ่บ!!
ไฟในห้องดับมืด อะไรกันเกิดอะไรขึ้นใครไปกดสวิชต์น่ะ!!!??
น้ำตาที่หยุดเเล้วรื้นขึ้นมาที่เบ้าตาอีกครั้ง ฉันทรุดลงกับพื้นเพราะขาอ่อน เกิดอะไรขึ้นใครน่ะ ใคร ใคร ใคร??
กึก ครึด ครึ่กครึ่กครึ่กครึ่กครึ่ก......
ภาพจากฟิลม์สมัยเก่าถูกฉายขึ้นตรงระหว่างไออ้อนเมนเดลเเละวัวประหารโทษ ภาพเก่าสีซีเปียถูกฉายเล่นไปเรื่อยราวกับจะฉายให้ดูอย่างจงใจ เเสดงว่ามีใครอยู่ในห้องนี้จริงๆ!!!
"ใครน่ะ"
ฉันพูดขึ้นมาเบาๆเเล้วมองไปรอบห้องไม่สนใจภาพที่ถูกฉายอยู่จนกระทั่งเสียงเสียงหนึ่งดังขึ้นจากลำโพงเล็กจิ๋วเป็นเสียงที่ดูน่ากลัวเเละมีอำนาจราวกับมีความเเค้นอย่างที่สุดฉันถึงต้องเลิกสนใจคนที่เข้ามาเเล้วจ้องมองภาพ
Good Christian people, I am come hither to die, for according to the law, and by the law I am judged to die, and therefore I will speak nothing against it. I am come hither to accuse no man, nor to speak anything of that, whereof I am accused and condemned to die, but I pray God save the king and send him long to reign over you, for a gentler nor a more merciful prince was there never: and to me he was ever a good, a gentle and sovereign lord. And if any person will meddle of my cause, I require them to judge the best. And thus I take my leave of the world and of you all, and I heartily desire you all to pray for me. O Lord have mercy on me, to God I commend my soul
ภาพถูกปิดไปความมืดเข้ามาอีกครั้งมืดสนิท มืด มืดเกินไปเเล้ว ฉันยันตัวลุกขึ้นเเล้วเอามือจับที่เชือกใหญ่เพื่อพยุงตัวลุกเเต่ว่า....
ปมเฃือกหลุด.....
ฉันตาเบิกโพลงก่อนจะเงยหน้าไปมองข้างบนที่มีเสียงของอะไรบางอย่างกำลังตกลงมา อะ กะ
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!"
"อาเรีย!?"
คาโอรุเเละนาซิกวิ่งตามทางเดินที่เป็นยบันไดมาที่ด้านล่างของคฤหาสน์จนพบห้องใต้ดิน เขาหันซ้ายหันขวาเพื่อมองหาสวิชต์ไฟก่อนจะเดินไปเหยียบโดนสวิชต์ไฟ ไฟสีเเดงสลัวเปิดขึ้นทำให้พวกเขาเห็นสิ่งที่ตามหา
อาเรีย...
ร่างของเด็กสาวในชุดเเบบน่ารักเลอะไปด้วยเลือดสีเเดงข้นมีดอันใหญ่ของกิโยตินตัดหัวของอาเรียจนขาดเป็นสองส่วนเลือดสีเเดงสาดไปทั่วห้องตาสีม่วงเบิกโพลงมือหงิกงอราวกับทรมาณก่อนสิ้นใจ กลิ่นเลือดฉุนเรียกสตินาซิกคืนมา
"อะ อ๊ากกกกก"
นาซิกตาโตเเล้วรีบฉุดมือคาโอรุที่ยืนค้างอยู่ให้วิ่งขึ้นไปข้างบนทิ้งศพอาเรียไว้ในห้องใต้ดิน
อาเรีย ตุ๊กตาพระนางเเอนน์โบลีน
ตาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น