Fic : Reborn!! ขอแค่เธอเท่านั้น

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 เมื่อเจอฮิบาริ และ มุคุโร่(โคลม) มาต่อให้ยาวขึ้นแล้วนะคะ

         ไม่มีใครสนอะ เค้างอนน้าาาาา แง้~

-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+

          โยโนะเดินกลับบ้านโดยไม่รอใคร เพราะไม่มีใครให้รอ- - เนื่องจากตอนนี้ทุกคนหายไปไหนกันหมดก็ไม่รู้
"เฮ้อ~ "โยโนะถอนหายใจออกมา "วันนี้เหนื่อยชะมัด ใหนตอนเที่ยงต้องหลบพวกผู้ชายคนอื่นๆอีก ตอนเย็นก็ต้องคอยปฏิเสธไปเดทกะผู้ชายในห้อง..."ทันใดนั้นก็มีเสียงผู้คนร้องโอดโอยอย่างทรมาน
โยโนะหันไปตามเสียงด้วยความสงสัย...."คะ....คุณ...ฮิบาริ..."
ภาพชายคนหนึ่งกำลังขย้ำคนข้างหน้าอย่างไม่ยั้งมือ "หืม?"เขาหันมาตามเสียงของโยโนะ "มีอะไร ยัยสัตว์กินพืช?"นั่นฮิบาริพูดตามสำนวนตัวเอง
"เฮือก!!  มะไม่มีอะไร...ค่ะ"จริงสิ คุณฮิบาริไม่รู้ว่าเรากลายเป็นผู้หญิงนี่
"ซาวาดะ สึนะโยชิใช่มั้ย? ไม่สิ ตอนนี้ เปลี่ยนชื่อเป็น ซาวาดะ สึนะโยโนะแล้วสินะ"ฮิบาริมองร่างบาง พลางยิ้มที่มุมปากนิดๆ
รู้มาจากไหนนั่น....รีบอร์นแน่ๆT[]T
ฝึบ!! ทันใดนั้น...ฮิบาริก็จับมือโยโนะ และฉุดเข้ามาที่ซอกตึก [ทำอะไรน่ะ!!:รีดเดอร์] "กลายเป็นผู้หญิงอย่างนี้ก็เสร็จชั้นสิ...ซาวาดะ"ฮิบาริพูดกระซิบที่หูของโยโนะที่กำลังแดงซ่าน "0///0"<<<พูดไม่ออกอย่างแรง
"ปะ...ปล่อยนะ"โยโนะพูดออกมาอย่างแผ่วเบา มันยิ่งทำให้ฮิบาริมีอารมณ์มากขึ้นไปอีก
"แล้วถ้าเกิดฉันจะบอกว่า...ไม่ ล่ะ"ฮิบาริพูด พร้อมใช้มือกอดเอวโยโนะให้แนบชิดเข้ามาอีก
"อึก..."โยโนะพยายามดิ้นออก แต่ไม่เป็นผล ฮิบาริแรงเยอะกว่าเธอมาก
             มิโดริ ทานา มิกือ...
เสียงโทรศัพท์ของฮิบาริดังขึ้น "ชิ"ฮิบาริปล่อยมือจากโยโนะ "เจอกันคราวหน้าเธอเสร็จแน่"ฮิบาริพูดก่อนจะเดินออกไป ปล่อยให้โยโนะนั่นอยู่ตรงนั้นคนเดียว...
"อะ...อะไรกันเนี่ย 0///0"โยะโนะรีบลุกขึ้นและวิ่งออกมาจากซอกตึกนั่นทันที
และวิ่งกลับบ้าน ด้วยใบหน้าที่แดงเหมือนสรอเบอรี่  ตึก!! เธอวิ่งชนใครคนหนึ่งเข้า....โคลมนั่นเอง!!
"บอส...?"โคลมก็รู้เหรอ...[กระจายข่าวเราจิงนะรีบอร์น:ไรเตอร์ // นี่ล่ะความสามารถของรีบอร์น= =:ทูน่า // ก็คนมันเทพ:รีบอร์น // = =:ทูน่า,ไรเตอร์] "ทำไมหน้าแดงอย่างนั้นล่ะคะ...?" "..."โยโนะพูดไม่ออก "หรือว่าไม่สบาย!?"พูดจบ โคลมก็พาโยโนะไปที่โกคุโยแลนด์ทันทีเนื่องจากอยู่ใกล้ "นั่นตรงนี้นะคะ บอส"โคลมวิ่งออกไป และกลับมาพร้อมผ้าชุบน้ำและขัน
"ถอดค่ะ..."
"หืม...ถอด?"
"ถอดเสื้อค่ะ..."โคลมพูด
"เอ๊~~!!?"โคลมแกะกระดุมชุดนักเรียนของโยโนะออกทันที [โอ้วววว:ไรเตอร์]
"จะเช็ดตัวให้ค่ะ..." โคลมทาบผ้าที่เปียกไปกลางหลังของโยโนะ
"อ๊ะ...อา"โยโนะครางเสียงเบาแต่ก็พอที่โคลมจะได้ยิน       ทันใกนั้นร่างของโคลมก็เปลี่ยนเป็นมุคุโร่
"มะ...มุคุโร!!"โยโนะรีบเอาเสื้อปิดทันที
ฟุ่บ!! มุคุโร่ผลักโยโนะนอนลงโซฟาทันที
"กลายเป็นผู้หญิงที่น่ารักดีนี่ครับ หึหึหึ..."มุคุโร่พูด
"ปล่อย..."วันนี้มันวันซวยอะไรเนี่ยยยย ใหนจะคุณฮิบาริ แล้วยังมุคุโร่อีก...
"เรื่องอะไรที่จะปล่อยล่ะครับ..."มุคุโร่พูดพร้อมใช้กัดที่หูโยโนะอย่างเบาๆ แล้วเลื่อนลงมาที่คออันขาวนวลของโยโนะ
"มะ..ไม่"โยโนะดิ้นแต่ก็ไม่หลุด
'ช่วยด้วย...'โยโนะคิด        ปัง!!เสียงประตูเปิดออกอย่างแรง "แกจะทำอะไรรุ่นที่ 10 น่ะ"คนที่มาคือโกคุเทระนั่นเอง
แถมไม่ได้มาแค่นั้น ยามาโมโตะก็มาด้วย
"ปล่อยสึนะ นะ มุคุโร่ ถ้าไม่ปล่อยล่ะก็..." มุคุโร่ปล่อยทันที [ไหงง่ายนี้ฟะ:ไรเตอร์ // ก็คุณแต่งอย่างนี้นี่ครับ:สัปป้า]
"ใครจะไปสู้กับจำนวนคนที่มากกว่าล่ะครับ..."พูดจบก็มีหมอกมาบังร่างของมุคุโร่ไว้ แต่ก่อนที่จะหายไป มุคุโร่ก็พูดกับสึนะคุงว่า"ไว้เจอกันใหม่นะครับ...เจ้าหญิง"แล้วก็หายไป
"รุ่นที่ 10/สึนะ เป็นอะไรมั้ย!?"โกคุและยามาวิ่งเข้ามาหาสึนะ
"นะ...นี่มัน...นี่มันเรื่องอะไรก๊านนนนนน!!~"

-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+

เหนื่อยจางงงงงงงงง แง้ววว