คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : แคมป์ไฟ
“เอาล่ะ คืนนี้จะมีกิจกรรมแคมป์ไฟกับเกมวัดใจนะคะ น่าตื่นเต้นมากๆเลยใช่มั้ยล่ะ” ไวท์เปิดกิจกรรมอย่างตื่นเต้น
“โดยแคมป์ไฟก็คือล้อมวงแล้วก็เล่นเกมวัดใจกันนะครับ กติกาก็คือพวกพี่จะจับฉลากชื่อน้องๆและพี่ๆขึ้นมา โดยคิดคำถามไว้ก่อนเพื่อไม่เป็นการแกล้งเกินไป” พริ๊นซ์พูดต่อทำให้สาวๆในคณะกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่
“เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า” และพูดปิดโดยไวน์ ทุกคนนั่งล้อมกองไฟอย่างลุ้นๆ เมื่อรุ่นพี่จับชื่อแรกขึ้นมา
“แคลร์ครับ” รุ่นพี่จากคณะอักษรพูดโดยดาวมหาลัยลูกครึ่งอังกฤษ-ญี่ปุ่นก็ยืนขึ้นอย่างมั่นใจ
“คือ...ฉันชอบพี่พริ๊นซ์เดือนคณะนิเทศน์ค่ะ” สิ้นเสียงของแคลร์ เสียงวี๊ดวิ้วก็ดังขึ้นทั่วทิศทางซึ่งทุกคนกำลังนั่งคอยคำตอบจากพริ๊นซ์อยู่ แต่พริ๊นซ์ก็ยิ้มก่อนจะส่ายหน้าเบาๆซึ่งก็แปลว่าไม่นั่นเอง
“แหม เป็นการเปิดเกมส์ที่น่าสนใจมากๆเลยนะคะเนี่ย” ไวท์แซวอย่างร่าเริง แก้ไปสถานการณ์ตึงเครียด รุ่นพี่จับรายชื่อคนต่อไป ได้ชื่อของใครไม่รู้ ความลับที่บอกก็ทั่วๆไป จนมาถึงคิวของครีม
“ฉันเป็นแฟนกับพี่ไวน์ค่ะ!” ครีมตะโกนอย่างเขินๆเรื่องของเธอกับไวนไม่ค่อยมีคนรู้เท่าไหร่ ก็คงมีรู้แค่ไวท์ ไวน์ พริ๊นซ์เท่านั้น เสียงวี๊ดวิ้วดังขึ้นอีกครั้ง
“มันเป็นความจริงรึเปล่าคะ พี่ไวน์ ไม่ใช่ยัยนี่กุเรื่องขึ้นมาน่ะ” สาวคนหนึ่งจีบปากจีบคอพูด
“จริงครับ พี่เป็นขอครีมเป็นแฟนเอง” ไวน์พูดก่อนส่งยิ้มละลายใจไปให้ครีมที่ยืนทำอะไรไม่ถูกอยู่ตรงกองไฟ กรี๊ด ~ เสียงกรี๊ดในความเท่ของไวน์ดังไม่ขาดสาย ดูเหมือนททุกคนจะหันมาอิจฉาครีมกันแล้วล่ะสิ
“พี่ไวน์” ครีมเขินจนแทบเป็นลมทั้งๆที่เธอเป็นคนเปิดประเด็นก่อนแท้ๆ น่าแปลกที่คนที่ต้องบอกความลับคนต่อไปคือไวน์ มีใครแกล้งรึเปล่าเนี่ย แต่ถ้าเป็นไวน์จริงๆเขาจะบอกอะไรล่ะ ในเมื่อครีมก็บอกไปหมดแล้ว
“พี่จะขอเล่าเรื่องวันที่พี่ขอครีมเป็นแฟนล่ะกัน” ไวน์พูดหน้าตายพร้อมกับครีมที่ทำหน้าตกใจมาก
“ในวันนั้นพี่กำลังเตรียมการจัดกิจกรรมรับน้องอยู่กับพริ๊นซ์และไวท์ พี่ก็เห็นเด็กคนนึง มีดวงตาสดใสเป็นประกาย กำลังยิ้มและหัวเราะอยู่กับน้องชูการ์ พี่เอาแต่จ้อง จ้อง จ้อง แล้วก็จ้อง จนเด็กคนนั้นหันมา หน้าของเธอแดงนิดๆก่อนจะรีบหันหลังแล้ววิ่งไป พี่อยากรู้จักเขามากแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง พริ๊นซ์มันเดินเข้ามาตบไหล่แล้วพูดว่า เด็กคนนั้นน่ะชื่อครีมเป็นเพื่อนสนิทของชูการ์ 7(‘s) อยู่ปี 1 ทำให้พี่มีความหวังขึ้นมาในวันรับน้อง พี่ก็เลยไปบังคับแลกน้องรหัสกับพี่ที่เป็นพี่รหัสของครีม ตอนเย็นพี่เลยนัดครีมมาเจอแล้วก็บอกว่าพี่ชอบครีม เขาทำหน้าตกใจและหน้าค่อยแดงขึ้น เขาไม่ตอบอะไรพี่เลยพูดซ้ำอีกครั้งหนึ่ง เขาก็เงยหน้าขึ้นมาแล้วบอกว่าเขาชอบพี่มานานแล้วตั้งแต่มัธยม พี่ดีใจมากเลย...หอมแก้มครีมไปทีนึงแล้วเราเลยเป็นแฟนกันตั้งต่นั้นมา” ไวน์จบเรื่องได้อย่างโรแมนติกสุดๆ ครีมเขินแทบมุดทรายหนีเลย ทุกคนเงียบไปพักหนึ่ง
“เน่ามากอะไวน์” ไวท์เอ่ยทำลายความเงียบทำให้บรรยากาศกลับมาครึกครื้นอีกครั้ง คนต่อไปก็น่าเบื่ออีกครั้งและอีกครั้งและอีกครั้ง ในที่สุดก็ถึงคนที่เรารอคอย นั่นก็คือ...วอดก้าที่พูดอย่างมั่นใจว่า
“พี่ชอบน้องชูการ์ เป็นแฟนกับพี่นะ!!!” เหมือนฟ้าผ่ากลางวง ทุกคนเงียบกริบ
“เอ่อ...ม...ไม่ดีกว่าค่ะ ฉันนับถือพี่เป็นพี่ค่ะไม่สามารถคิดเป็นอื่นได้ ขอโทษด้วยนะคะ” ชูการ์พูดก่อนจะโค้งๆ พริ๊นซ์แอบทำหน้าสะใจพร้อมๆกับโล่งอกไปด้วยเช่นกัน แต่ประโยคต่อมาทำให้ทุกคนอึ้งยิ่งกว่า
“ก็ไม่เป็นไรหนิครับ พี่ก็จะจีบจนกว่าน้องชูการ์จะยอมรับ” วอดก้ายิ้มหวานจนน่าหมั่นไส้ ชูการ์อยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกได้แต่นั่งเงียบก้มหน้าเท่านั้น
“ถ้าน้องเขาไม่ชอบก็ไม่ต้องไปฝืนใจน้องเขาสิ ดูซิ นั่งเงียบไปแล้ว” ไวท์ตะโกนด่าวอดก้า
“อ้าว! แล้วเธอมาเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ ยัยซีด” วอดก้าเริ่มกลับมาปากเสียอีก
“พูดอย่างนี้หาเรื่องกันใช่มั้ย ตายซะเถอะ ไอ้เหล้าเน่า!!!” ไวท์พุงเข้าไปหาวอดก้าก่อนจะระดมทุยวอดก้า เหมือนเขาจะเจ็บเลยรวบมือไวท์ไว้ด้วยมือข้างเดียว ไวท์หน้าแดงก่อนจะรีบสะบัดออก กระทืบเท้าตึงๆกลับมานั่งที่ทันที ดูเหมือนเหตุการณ์จะไม่ค่อยดี พี่ๆจึงปล่อยให้ไปพักได้
“เดี๋ยวก่อนครับ น้องชูการ์” พริ๊นซ์เรียกเมื่อเห็นชูการ์กำลังจะเดินกลับห้อง
“คะ พี่พริ๊นซ์” ชูการ์หันกลับมายิ้มให้
“น้องชูการ์จะรีบนอนรึเปล่าครับ คือพี่ว่าจะชวนไปดูดาวซะหน่อย” พริ๊นซ์ชวน
“อ๋อ ได้ค่ะ ปกติชูการ์เอ๊ยฉันนอนดึกอยู่แล้ว ยินดีค่ะ” ชูการ์เปลี่ยนสรรพนามพอเธอรู้ว่าเขาคือพี่พริ๊นซ์ เธอก็เผลอใช้สรรพนามที่คุ้นเคย เขาจะเปลี่ยนไปแค่ไหนก็ยังไม่รู้ ชูการ์ได้แต่คิดอยู่ในใจ
“แทนตัวเองว่าชูการ์เถอะครับ เหมือนแต่ก่อนไง” พริ๊นซ์กลับอยากให้บรรยากาศเก่าๆกลับมา มันเป็นช่วงที่เขาจะจำไว้ตลอดไป ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม แววตาของเขาเปี่ยมไปด้วยความรักมากจนชูการ์รู้สึกได้ เธอจึงได้แต่ก้มหน้างุดๆอย่างไม่กล้าสบตา
“ไปดูดาวกันดีกว่านะ” พริ๊นซ์ชวนก่อนจะจับมือชูการ์แล้วจูงไปช้าๆโดยที่ชูการ์ก็จับมือกลับด้วยเช่นเดียวกัน พอถึงที่ดูดาวทั้ง 2 ก็ทรุดนั่งลง
“นึกถึงสมัยเด็กๆนะคะ ที่เรามานั่งเล่นกัน พี่พริ๊นซ์จำได้หรือเปล่า” ชูการ์พูดอย่างสุขใจ
“จำได้สิ ชูการ์ติดพี่มากเลย” พริ๊นซ์พูดล้อๆ
“พี่พริ๊นซ์ก็...พูดอย่างงี้ชูการ์เขินนะคะ” ชูการ์ทำอะไรไม่ถูก พริ๊นซ์หัวเราะอย่างเอ็นดูก่อนจะเอามือโยกหัวชูการ์ไปมา
“เอ้อ...พี่พริ๊นซ์คะ ชูการ์มีเรื่องจะปรึกษานิดนึง พี่พริ๊นซ์รู้จักพี่รหัสของชูการ์รึเปล่าคะ” สิ่งที่ชูการ์ถามทำเอาพริ๊นซ์ชะงักได้ทีเดียว จะตอบยังไงล่ะว่ารู้จักยิ่งกว่ารู้จัก
“เอ่อ...ครับ รู้จักสิ” พริ๊นซ์กลั้นใจตอบ
“พี่ไม่ชอบเขาหรอคะ หน้าเครียดเชียว” ชูการ์สงสัยเพราะพี่เขาทำท่าแปลกๆมาหลายทีแล้วพอพูดถึงพี่รหัสของเธอ
“เปล่าครับๆเขาเป็นคนดีครับ พี่จะไม่ชอบเขาทำไม” พริ๊นซ์พูดเหมือนจะชมตัวเอง แต่ชูการ์ไม่รู้นี่นา
“ยิ่งพูดอย่างนี้ ชูการ์ยิ่งอยากรู้นะคะเนี่ย” ชูการ์แหย่
“เดี๋ยวชูการ์ก็รู้เองล่ะครับ เขาอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนี้แหละ” พริ๊นซ์อมยิ้มเมื่ออยู่กับเขาหญิงสาวอัจฉริยะแห่งอินเตอร์พาร์กก็จะกลับมาเป็นเด็กน้อยใสซื่อบริสุทธิ์คนเดิมเสมอ พริ๊นซ์คิดอย่างเอ็นดูแต่ก็ไม่กล้าพูดออกไป
“จริงๆนะคะ ดีจังเลย ชูการ์จะได้เจอพี่เจ้าชายสักที” ชูการ์ทำตาวิบวับอย่างตื่นเต้น ถ้าพี่เจ้าชายไม่ใช่ตัวเองนี่น่าหึงแน่ แต่ชูการ์ก็เป็นน้องรหัสเรานี่นะ พริ๊นซ์เห็นความโชคดีของตัวเองในตรงนี้ เฮ้อ ~ เรื่องวอดก้าก็ยังน่ากังวลอยู่ดี
ความคิดเห็น