คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ชอบงั้นเหรอ ? ไม่ใช่มั้งงงง
“น..นาย...จูบ...ฉัน...” วิคตอเรียพูดทวนอีกครั้ง
“ฉันคิดว่าฉันชอบเธอแหละ วิคกี้” เทมส์ก้มลงกระซิบข้างหูวิคตอเรีย คำพูดที่ออกจากปากเทมส์ทำเอาเธอตาโตขึ้นอีกเป็น 2 เท่า
“ม..ไม่...ไม่ๆๆเป็นไปไม่ได้หรอก ไม่ใช่แน่ๆ นายเป็นถึงดาราจะมาชอบฉันได้ยังไง ไม่จริงอ่ะๆ ฉันหูฝาดแน่ๆ” วิคตอเรียพูดเมื่อสติกลับเข้าร่าง
“งั้นเธอตอบคำถามฉันหน่อย ความรู้สึกนี้มันคืออะไร ?”
“ค...ความรู้สึกอะไรของนาย ปล่อยฉันเลยด้วย ฉันหิวจะไปกินข้าว” วิคตอเรียดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดเทมส์
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย มาคุยเรื่องของเราก่อน” เทมส์ว่าพร้อมรัดอ้อมกอดแน่นขึ้น
“ไม่ปล่อยใช่มั้ย นี่แน่ะ !” วิคตอเรียก้มลงงับแขนเทมส์เต็มแรง
“โอ๊ยยย”
พอเทมส์เผลอเธอก็ได้โอกาสผลักเทมส์ซ้ำแล้ววิ่งออกจากห้องทันที
“เจ็บนะเนี่ย งับมาได้ เดี๋ยวได้เจอดีแน่ๆวิคกี้” เทมส์เดินตามออกไป
ห้องอาหาร
“ชูการ์ อาหารเช้าเสร็จยังอ่ะ” วานิลลาเดินเข้ามาหาชูการ์ที่กำลังวุ่นวายกับการทำอาหารอยู่ พร้อมกับพริ๊นซ์ที่คอยช่วยอยู่ไม่ห่าง
“ขอโทษทีนะจ๊ะ พอดีฉันตื่นสายไปหน่อยน่ะจ้ะเลยลงมาช้า” ชูการพูดหน้าขึ้นสีเล็กน้อย วานิลลาพอได้ยินดังนั้นก็เหล่มองไปที่พริ๊นซ์ที่ยืนยิ้มกว้าง
“อ่าฮะ แล้วหน้าแดงทำไมน่ะ ?” วานิลลาแกล้งถาม
“เปล่าหน้าแดงนะจ๊ะ อากาศแค่ร้อนเกินไปต่างหาก” ชูการ์แก้ตัวอุบอิบ
“555 ชูการ์หน้าแดงใหญ่แล้วล่ะ” ชูการ์ขำท่าทางเพื่อนตัวเอง
“หน้าแดงทำไมล่ะ ครับ ชูการ์ของพี่” พริ๊นซ์แกล้งเดินเข้าไปหาชูการ์ที่หน้าแดงตัวแดงไปหมดแล้วนั่นเอง
“ป..เปล่าซะหน่อยนะคะ อ..อาหารเช้าเสร็จแล้ว ไปทานกันยเถอะจ้ะ” ชูการ์พูดตะกุกตะกักแล้วเดินนำไปโต๊ะอาหาร วานิลลาเดินตามขำๆ พริ๊นซ์ก็ยิ้มอย่างอารมณ์ดี เขาชอบเวลาแฟนเขาเขินซะจริง
“วานิลลา !! ช่วยด้วยยยยยย” วิคตอเรียวิ่งตึกตักพรวดพราดลงมาจากชั้นบนลงมาเกาะแขนวานิลลาแน่น
“ไหน ใครมาบังอาจทำเพื่อนฉัน มันไม่ได้ตายดีแน่!!!” เชอร์เบทถีบประตูวิ่งตึกตักลงมาพร้อมส้อม
“มีอะไรกันเหรอ ?” สมูตตี้เดินลงมาถามงงๆ
“อ๊าา เทมส์จะปล้ำฉันอ่ะ” วิคตอเรียพูดหน้าแดงๆ
“หะ ! ว่าไงนะ” ทุกคนร้องออกมาอย่างพร้อมเพรียงแล้วหันไปมองเทมส์ที่เดินเข้ามาด้วยกางเกงตัวเดียวเผยแผงอกแกร่งที่ใครเห็นเป็นต้องเลือดกำเดาพุ่ง
“อะไรกัน ทำไมทุกคนถึงทองฉันแบบนั้นล่ะ แล้วเธอมานั่งกับฉัน” เทมส์นั่งลงที่เก้าอี้ตัวหนึ่งแล้วกวักมือเรียกวิคตอเรีย
“นายจะปล้ำวิคกี้เหรอ?” สมูตตี้ถามตาโต
“เฮ้ยย ! ฉันไม่ได้จะปล้ำซะหน่อย เมื่อกี้แค่มีเรื่องคุยด้วยเฉยๆ วิคกี้ไปบอกพวกเธอใช่มั้ยเนี่ย มานี่เลย ยัยตัวดี” เทมส์หรี่ตามองไปที่วิคตอเรียที่หลบอยู่หลังวานิลลา
“แล้วนายจะถอดเสื้อโชว์ทำไมวะ ปกติก็ไม่เห็นจะเคยถอด” เชอร์เบทว่า ซึ่งทุกคนก็เห็นด้วย เว้นวิคตอเรียไว้คน
“ ก็วันนี้อากาศมันร้อน ใส่สเสื้อแล้วเหงื่อแตก ส่วนเธอวิคกี้ เธอมานั่งนี่เดี๋ยวนี้” เทมส์ตอบๆไปแล้วหันไปมองวิคตอเรีย
“แล้วทำไมฉันจะต้องไปนั่งกับนายตรงนั้นด้วย ฉันจะนั่งกับชูการ์กับวานิลลา” วิคตอเรียเอ่ยแย้งทันใด
“เธอจะมาดีๆหรือจะให้ฉันไปลากเธอมา ?”
“เออๆ ไปก็ไปน่า ไม่เห็นต้องขู่เลย ชิ” วิคตอเรียเบ้ปากแต่ก็ยอมไปนั่งแต่โดยดี ทุกคนที่มองท่าทางของเทมส์ก็เกิดคำถามในหัวเหมือนกัน
‘มันเป็นอะไรของมันวะ ทีผู้หญิงคนอื่นล่ะไล่เชียว’
“ดีมาก” เทมส์ยิ้มอารมณ์ดี เอามือพาดไหล่วิคตอเรีย หัวก็เอนซบด้วยท่าทางสบายใจสุดๆ
“พอๆ จะมาหวานอะไรอายคนอื่นเขาบ้างนะเว้ย กินข้าวๆ” เชอร์เบทว่า ทุกคนก็มานั่งกินอาหารเช้าที่เป็นอาหารเที่ยงอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา
“อร่อยจังเลยอ้ะ” วิคตอเรียว่าพร้อมตักข้าวเข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ
“แหงล่ะ ชูการ์ทำอาหารเก่งจะตาย ก็ต้องอร่อยอยู่แล้วล่ะ” เทมส์พูด
“ชูการ์ เธอช่วยสอนฉันทำอาหารหน่อยได้มั้ยอ่ะ น้าๆๆ ฉันอยากทำเป็นบ้างอ่า”
“ได้สิจ๊ะ งั้นเดี๋ยวกินเสร็จ เราไปทำขนมกันเนอะ” ชูการ์ยิ้มอย่างยินดี เธอจะได้มีเพื่อนทำอาหารด้วยกันแล้ว
“เย้”
วิคตอเรียยิ้มสดใสทำเอาเทมส์ที่เผลอมองอยู่นานสองนานยิ้มตามไม่ได้ รอยยิ้มที่ไร้เดียงสาแบบเด็กๆ เขาไม่เข้าใจตัวเองซักเท่าไรหรอกว่าทำไมถึงรู้สึกชอบวิคกี้มากกว่าใครที่เคยเจอ ทั้งที่ผู้หญิงคนอื่นๆเขาไม่เคยเป็นแบบนี้เลยแท้ๆ
“นี่เทมส์ นายเป็นอะไรอ่ะ เห็นมองฉันอยู่ได้ หน้าฉันมีข้าวติดหรอไงอ่ะ” วิคตอเรียหันมาถามงงๆ เธอรู้ตัวอยู่ตลอดนั่นแหละว่าเทมส์มองมา
“เปล่าๆ แค่คิดอะไรนิดหน่อยน่ะ” เทมส์หันหน้ากลับทันที พอเทมส์ตอบอย่างงี้เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก หันกลับไปคุยกับชูการ์ต่อ
สักพักทุกคนก็กินอาหารกันเสร็จเรียบร้อย แยกย้ายกันไปธุระของตัวเอง
“วิคตอเรียจ๊ะ เดี๋ยวฉันขอล้างจานก่อนน้า เสร็จแล้วไปขนมกัน” ชูการ์พูดยิ้มๆแล้วถือจานเดินเข้าไปในครัว วิคตอเรียก็เดินตามเข้าไป
“ชูการ์ เธอเรียกฉันว่าวิคกี้ก็ได้นะ มา เดี๋ยวฉันช่วยล้าง” วิคตอเรียคว้าจานจากมือชูการ์มาแล้วล้างอย่างรวดเร็ว ไม่ถึง 10 นาที จานทั้งหมดก็ถูกจัดเข้าตู้เก็บอย่างเป็นระเบียบ
“ โห วิคกี้ เธอล้างจานเร็วมากๆเลยจ้ะ ทำได้ยังไงเนี่ย” ชูการ์ประหลาดใจ ปกติเธอล้างตั้งเกือบจะตั้งครึ่งชั่วโมง
“อ๋อ สงสัยเพราะฉันล้างที่คอนโดบ่อยน่ะ อยู่คนเดียวเลยต้อมทำอะไรเองอ่ะนะ” วิคตอเรียตอบยิ้มๆ
“มาจ้ะ มาทำขนมเค้กดีกว่า” ชูการ์เอ่ยชวน
“ได้เล้ยย ไหนดูซิๆ ต้องใช้อะไรบ้างอ่ะ” วิคตอเรียตื่นเต้น ระหว่างที่สองสาววุ่ยอยู่กับการทำขนมเค้กอย่างสนุกสนาน ก็มีสายตา 2 คู่ที่มองอยู่ไม่ห่าง เทมส์กับพริ๊นซ์นั่นเอง
“พี่ครับ เวลาที่พี่ชอบชูการ์ พี่รู้สึกยังไงหรอครับ” เทมส์ถามแต่ไม่หันหน้าไปมอง
“อืม...ถามทำไมหรอครับ เทมส์แอบใครหรอ”
“ไม่แน่ใจว่าชอบน่ะครับ”
“งั้นพี่จะถามว่า เทมส์รู้สึกยังไงเวลาอยู่กับคนคนนั้นล่ะครับ”
“รู้สึกผ่อนคลาย อยากอยู่ใกล้ๆไปนาน อยากให้เขามองมาแล้วยิ้มให้ อยากจะ...เก็บเขาไว้เป็นของตัวเองคนเดียว” เทมส์ว่าพร้อมยิ้มบางมองวิคตอเรียที่กำลังวุ่นกับการทำเค้ก
“555 ครับ พี่รู้แล้วล่ะ เทมส์ชอบวิคตอเรียแน่ๆเลย แสดงออกชัดซะขนาดนี้นี่ครับ เอาเป็นว่า สู้สู้ละกันครับ” พริ๊นซ์ว่าแล้วเดินไปหาชูการ์
“เทมส์ มาทำขนมด้วยกันมั้ย สนุกน๊า” วิคตอเรียยิ้มชวน เทมส์จึงเดินเข้าไปหา
“ให้ฉันช่วยอะไรล่ะ ฉันไม่เคยทำหรอกนะ” เทมส์ว่าเรียบๆ
“อย่าทำหน้าเฉยชาซี่ ยิ้มหน่อยๆ คิกคิก” วิคตอเรียเข้ามือไปจักแก้มแล้วดึงๆให้เทมส์ยิ้ม เทมส์จึงกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ก้มลงหอมแก้มอย่างรวดเร็ว
“นายขโมย..อุบส์!!”
“นายจูบฉัน !....อุ๊บส์!!”
“ง่ะ...” วิคตอเรียถึงกับไปไม่เป็นเมื่อถูกจูบอย่างไม่ทันตั้งตัว
“หึหึ ไม่โวยวายต่อล่ะ “ เทมส์หัวเราะขำ
วิคตอเรียผลักอกเทมส์แล้วรีบเดินหนีทันที
“เธอนี่มันน่ารักจริงๆเลย วิคกี้” เทมส์ก็เดินตามไปยิ้มๆ
ความคิดเห็น