คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ใช่ พี่พริ๊นซ์คนนั้นจริงๆด้วย
วันนี้เป็นวันที่ต้องไปทัศนศึกษากับทางมหาวิทยาลัย น้องๆของคณะอักษรไปกับรุ่นพี่ที่คณะโดยมีรุ่นพี่จากคณะนิเทศนศาสตร์มาช่วยด้วย เนื่องจากพวกพี่เขาเก่งกิจกรรมมากๆ ทุกคนอยู่บนรถบัสกันเรียบร้อย จึงเริ่มออกเดินทางกันทันที ทริปนี้จริงๆจะเรียกว่าทัศนศึกษาก็คงไม่ได้ เรียกว่าทริปสานสัมพันธ์พี่น้อง 2 คณะดีกว่า ซึ่งเป็นกิจกรรมที่โด่งดังมากของมหาวิทยาลัยนี้ เป็นกิจกรรมที่ที่ให้คนรักกัน ชอบกัน เป็นแฟนกันเยอะมาก ซึ่งข้อนี้ห็เป็นข้อที่ชูการ์รู้เช่นกัน ซึ่งเธอก็คงได้แต่หวังว่าเธอจะเจอเจ้าชายของเธอซักที ชูการ์นั่งยิ้มฝันอยู่อย่างมีความสุขก่อนที่ครีมจะเรียกเธอ
“อะไรจ๊ะ ครีม” ชูการ์หันไปหา
“พี่จากคณะนิเทศน์มากันกี่คนอะชูการ์” ครีมถามอย่างตื่นเต้น
“ก็มีประมาณ 5 คนนะจ้ะ มีพี่พริ๊นซ์ พี่ไวท์ พี่ไวน์ แล้วก็รุ่นพี่ผู้หญิงคนนึง ผู้ชายคนนึงจ้ะ” ชูการ์ตอบอย่างตื่นเต้นไม่แพ้กัน
“แหม เดี๋ยวนี้เอาพี่พริ๊นซ์ขึ้นก่อนเลยนะ” ครีมล้อ
“ก็มันชินปากนี่จ้ะ” ชูการ์แก้ตัวอย่างไม่จริงจังนัก
“เฮ้อ ~ อิจฉาคนน่ารัก มีคนมาชอบเต็มไปหมด ทั้งที่พี่พริ๊นซ์ พี่วอดก้า แล้วก็คนอื่นอีก” ครีมถอนหายใจ
“แหม พี่ๆเค้าไม่ได้ชอบฉันหรอกจ้ะ แล้วอีกอย่างถ้าครีมไม่ได้มีแฟนเป็นกัปตันทีมฟุตบอลก็คงมีคนมาจีบเยอะมากเลยล่ะ” ชูการ์เองก็ล้อกลับได้เหมือนกันทำเอาครีมเงียบไปนั่งเขินเลยทีเดียว เอี๊ยด!! รถเบรกเป็นสัญญาณว่าถึงที่หมายแล้ว พอเดินลงมาก็เห็นทะเลสีฟ้าคราม ทรายสีขาวเป็นประกาย พวกเธอจะได้มาพักที่นี้ตั้งหลายวันแน่ะ เป็นความคิดในใจของทุกคน โดยพวกพี่ๆก็พาเข้าไปพักใน Homestay ห้องละ 2 คน ครีมกับชูการ์นอนด้วยกัน พี่ๆเขาให้เวลาพักก่อนจะถึงกิจกรรม ตอนเย็นประมาณ 2 ชม. ในเมื่อบรรยากาศดีขนาดนี้จะนั่งอยู่ในห้องทำไมล่ะออกไปเดินเล่นดีกว่า แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไร ไวน์ก็มาชวนครีมไปเดินเล่นซะก่อน
“อยู่ได้ใช่มั้ยชูการ์” ครีมยังคงเป็นห่วง
“อื้อ ได้จ้ะ” ชูการ์บอก เพื่อให้ครีมสบายใจ แต่เธอเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะอยู่ได้มั้ย ครีมเมื่อได้รับคำพูดเช่นนี้เลยวางใจไปเดินเล่นกับไวน์ ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“ใครคะ” ชูการ์ร้องถาม
“พี่พริ๊นซ์ครับ” คนนอกประตูบอก ชูการ์จึงเดินไปเปิดประตู
“มีอะไรรึเปล่าคะ” ชูการ์ถาม
“พอดีไวน์ให้พี่มาดูน้องชูการ์น่ะครับ เลยจะมาชวนไปเดินเล่น” พริ๊นซ์ยิ้ม
“ได้สิคะ” เธอกำลังว่างอยู่พอดี ชูการ์ตอบตกลง ทั้งสองคนเดินเคียงกันไปที่ชายหาด
“น้องชูการ์หิวน้ำมั้ยครับ พี่จะไปซื้อน้ำมะพร้าวให้” พริ๊นซ์ถามโดยไม่รอคำตอบ เขาวิ่งเหยาะๆหายไปซักพัก พี่เขาก็กลับมาพร้อมกับน้ำมะพร้าวและเก้าอี้อาบแดด 2 ตัว พี่เขาส่งน้ำมะพร้าวไว้ให้ชูการ์แล้วก้มลงกางเก้าอี้ พลางชวนให้ชูการ์มานั่งด้วยกัน
“กิจกรรมที่จะทำตอนเย็นมีอะไรบ้างหรอคะ” ชูการ์ถาม เธอควรจะเตรียมตัวไว้ก่อนว่าจะเจออะไร
“ก็จะมีแคมป์ไฟครับแล้วก็เกมส์วัดใจ” พริ๊นซ์ทวนก่อนหันไปมองชูการ์
“มีอะไรรึเปล่าครับ”
“เปล่าค่ะ แค่อยากจะรู้ว่าต้องเจออะไรเท่านั้นเองค่ะ” ชูการ์โบกมือปฏิเสธก่อนจะยิ้มอย่างสดใสให้พริ๊นซ์ ทำให้เขาตาพร่าไปทันที รอยยิ้มของเธอจริงใจ สดใสแล้วก็ไร้เดียงสา ไม่มีอะไรแอบแฝง ไม่แปลกที่ใครๆก็ต่างพากันชอบเธอ พอคิดมาได้ถึงตรงนี้ เขาก็ได้แต่ถอนหายใจ อย่างที่ไวน์ชอบพูด เขาน่ะ เป็นถึงเดือนคณะ ฮอตกฮอต สาวๆก็ชอบเยอะแต่ดันไม่กล้าสารภาพรักกับคนที่แอบชอบมาหลายปี เฮ้อ...เมื่อเห็นพริ๊นซ์เงียบไป ชูการ์ได้แต่มองอย่างสงสัย เมื่อเห็นหน้าเขาขมวดคิ้วสลับกับถอนหายใจด้วยความเป็นห่วง เธอเลยก้มลงไปใกล้ๆเพื่อเอามือแตะหน้าผากว่าตัวร้อนมั๊ย พริ๊นซ์เงยหน้าขึ้นมามองทำให้ปลายจมูกของทั้งสองชนกัน พริ๊นซ์จึงไล้จมูกไปที่แก้มของชูการ์ด้วยความอดใจไม่ไหว ก็แน่ละ คนที่เขาชอบมาหลายปีนี่ เมื่อได้สติ ชูการ์ก็เบี่ยงหน้าหนีอย่างเขินๆ ไม่ใช่ว่าไม่ชอบปฏิเสธไม่ได้ว่ามันรู้สึกดีแต่มันเขินนี่นา แวบหนึ่งเธอแอบคิดว่าพี่พริ๊นซ์ที่ที่เคยเล่นกับเธอตอนเด็กๆรึเปล่านะ เขาก็แสนดีแบบนี้ แต่ถ้าใช่จริงๆ เขาจะเปลี่ยนไปจนหล่อขนาดนี้เลยงั้นเหรอ ชูการ์คิดอย่างสงสัย ก่อนจะมองหน้าเขาชัดๆโดยไม่ได้สังเกตว่ามันใกล้เกินไปแล้ว
“เอ่อ...น้องชูการ์เป็นอะไรรึเปล่าครับ” พริ๊นซ์กังวลเมื่อเห็นชูการ์เงียบไป
“อ๊ะ เปล่าค่ะ” ชูการ์รีบเด้งออกทันที
“เอ่อ...พี่พริ๊นซ์เคยรู้จักกับฉันมาก่อนรึเปล่าคะ” ชูการ์ถามอย่างเกรงใจ
“อ่า..ครับ” พริ๊นซ์ไม่อยากโกหกจึงตอบไปตามตรง
“แล้วพี่ใช่พี่พริ๊นซ์ที่เคยเล่นกับฉันตอนเด็กๆแล้วก็ย้ายไปรึเปล่าคะ” ชูการ์ถามเป็นพรืดอย่างตื่นเต้น
“ใช่ครับ” พริ๊นซ์ตอบอย่างดีใจที่เธอดูไม่รังเกียจพี่พริ๊นซ์ที่น่าเกลียดเหมือนเจ้าชายอสูรในอดีต
“ใช่พี่พริ๊นซ์จริงๆด้วย ฉันดีใจนะคะที่เราได้เจอกันอีก” ชูการ์ดีใจสุดๆ เธอคิดถึงพี่คนนี้มากๆ หลังจากที่เขาย้ายไป เธอก็ไม่มีเพื่อนต่างเพศเลย
“พี่ก็ดีใจเหมือนกันครับ นึกว่าน้องชูการ์จะรังเกียจพี่ซะอีก” พริ๊นซพูดอย่างโล่งอก
“ทำไมล่ะคะ” เธอจะรังเกียจเขาทำไม
“ก็พี่น่าเกลียดมากเลยนิครับในตอนนั้น” พริ๊นซ์ตอบ
“ไม่หรอกค่ะ” ชูการ์ตอบก่อนที่จะเดินจับมือกันไป
ความคิดเห็น