คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ใช่...งั้นเหรอ
“ชูการ์ๆ มาเล่นกับพี่นะครับ” เด็กหญิงชูการ์ลืมตาขึ้นมาในห้วงความฝัน เสียงใคร ? ชูการ์ได้แต่คิด เป็นเสียงที่นุ่มนวลและอบอุ่น เสียงนี้ช่างคุ้นเหลือเกิน
“น้องชูการ์ มาหาพี่สิครับ” เสียงนั้นเรียกอีก
“คุณเป็นใครคะ” ชูการ์ร้องถามกลับไป
“อะไรกัน น้องชูการ์จำพี่ไม่ได้เหรอครับ นี่พี่...” กริ๊ง!!! เสียงนาฬิกาปลุกที่ดังขึ้นทำให้ชูการ์ตื่นขึ้นมาอย่างไม่เต็มใจเท่าไร อดรู้เลยว่าคนในฝันคนนั้นเป็นใคร ทำไมเธอคุ้นจังนะ ชูการ์ได้แต่ครุ่นคิดแต่ก็ไม่พบคำตอบ จึงได้แต่ตัดใจลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปมหาวิทยาลัย 1 ชม.ต่อมา ชูการ์ก็มาถึงมหาวิทยาลัย เธอตรงเข้าไปที่ตึกเรียนคณะอักษรศาสตร์ นั่นพี่พริ๊นซ์นี่นา เขามานั่งหลับอะไรตรงนี้ล่ะ ใบหน้าคมคาย จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตาปิดสนิท ด้วยผสมเค้าโครงหน้าเช่นนี้ ทำให้คนหลงได้ง่าย เธอจะปลุกเขาดีมั้ยนะ ในขณะที่ชูการ์กำลังชั่งใจอยู่นั้น
“อืม~ มาเล่นกับพี่นะครับ” พริ๊นซ์ละเมอออกมา ชูการ์ตกใจจึงรีบวิ่งเข้าไปในตึกทันที กริ๊ง!!! โทรศัพท์พริ๊นซ์ดังขึ้นมา ทำให้พริ๊นซ์ต้องลืมตาตื่น
“ฮัลโหล” พริ๊นซ์รับโทรศัพท์
“ฮัลโหล แกอยู่ไหนเนี่ยพริ๊นซ์” เสียงไวน์ว้ากมาตามสาย
“หน้าตึกคณะอักษร ฉันมานั่งรอน้องชูการ์” พริ๊นซ์ตอบ
“รออะไรตอนนี้เล่า! อาจารย์เข้าห้องแล้วเว้ย!” ไวน์ตะโกนมา
“เออๆ ฉันจะรีบไป” พริ๊นซ์รีบลุกแล้ววิ่งไปที่คณะนิเทศน์ศาสตร์ ให้ตายเถอะ พริ๊นซ์ แถมมานั่งรอน้องเขา แล้วดันเผลอหลับเนี่ยนะ แต่เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ตีสามแล้ว เหตุผลตีกันมั่วไปหมดในหัวพริ๊นซ์ ชูการ์เดินเข้ามาให้องเรียน บนเก้าอี้ของเธอเห็นกล่องช็อกโกแลตกล่องเล็กๆน่ารักวางอยู่กล่องนึง แต่นั่นก็ไม่น่าสนใจเท่าจดหมายสีฟ้าที่เธอรอคอย
“ถึงน้องชูการ์ ชอบอาหารเช้าของเมื่อวานมั้ยครับ ถ้าไม่ชอบพี่ก็ขอไถ่โทษด้วยช็อกโกแลตกล่องนี้แล้วกันนะครับ ปล.น้องชูการ์อาจไม่รู้ว่าพี่เป็นใคร แต่พี่เฝ้ามองน้องชูการ์อยู่นะ” เนื้อความในจดหมายเขียนไว้เพียงสั้นๆ แต่ก็ทำให้ชูการ์อารมณ์ดีได้ เธอจึงหยิบกระดาษสีชมพูขึ้นมาเขียนบ้าง
“ถึงพี่เจ้าชาย พี่รหัสที่น่ารักของฉัน ขอบคุณมากๆนะคะสำหรับช็อกโกแลต มันเป็นของโปรดของฉันเลย แล้วยี่ห้อที่พี่ซื้อมาก็เป็นยี่ห้อโปรดของฉันด้วยนะคะ พี่รู้ได้ยังไงเนี่ย ปล.พี่เป็นคนใกล้ตัวกว่าที่ฉันคิดแน่ๆหรือว่าได้ข้อมูลมาจากไหนคะ” พอเขียนเสร็จ ชูการ์ก็พับจดหมายอย่างเรียบร้อยใส่ซองสีชมพู ก่อนจะเดินไปที่คณะนิเทศน์ศาสตร์เพื่อเอาจดหมายไปให้พี่ไวท์นำไปให้พี่รหัสของเธอ แต่ว่าพี่ไวท์อยู่ห้องไหนนะ ปกติก็จะส่งให้ตอนที่พี่เค้ามากับพี่ไวน์ ชูการ์ยืนทำอะไรไม่ถูกอยู่หน้าคณะนิเทศน์จนเห็นไวท์ ไวน์และพริ๊นซ์เดินลงมาพอดี
“อ้าว! น้องชูการ์” ทั้งสามคนทักเป็นเสียงเดียวกัน
“สวัสดีค่ะ พี่พริ๊นซ์ พี่ไวน์ พี่ไวท์” ชูการ์ทักทายอย่างนอบน้อม
“มาหน้าคณะของพวกพี่ มีอะไรรึเปล่าเอ่ย” ไวท์เอ่ยอย่างใจดี
“คือ...ฉันจะเอาจดหมายฝากให้พี่ไวท์ให้พี่รหัสฉันน่ะค่ะ” ชูการ์ยื่นจดหมายสีชมพูให้ไวท์ ไวท์รับแล้วหัน ไปพยักเพยิดกับไวน์ยิ้มๆ
“เอามั้ยน้องชูการ์ พี่ซื้อมาเกินพอดีน่ะครับ” พริ๊นซ์ยื่นแก้วน้ำแตงปั่นมาให้ชูการ์ที่ทำหน้าแปลกใจ
“พี่รู้ได้ได้ยังไงคะว่าน้ำแตงโมปั่นเป็นน้ำโปรดของฉัน” ชูการ์แปลกใจมากๆเพราะแทบไม่มีคนรู้เลย
“เป็นน้ำโปรดของน้องชูการ์เหรอครับ น่าแปลกจังที่พริ๊นซ์ดันซื้อมาพอดี” ไวน์สนับสนุน
“หรอครับ พี่ดีใจนะที่น้องชูการ์ชอบพอดีเลย เราอาจจะใจตรงกันก็ได้นะครับ” พริ๊นซ์หยอดหน้ายิ้ม ทำให้ ชูการ์เขินได้แต่ก้มหน้าดูดน้ำแตงโมปั่นไปเงียบๆ
“เฮ้! คุยอะไรกันอยู่น่ะ” วอดก้าเข้ามาจังหวะ(อีกแล้ว)
“นายมาจากไหนวะเนี่ย” ไวน์เซ็ง แผนกำลังไปได้ดีอยู่แล้วเชียว
“มาตามเสียงหัวใจเรียกร้องน่ะสิ หึๆ” วอดก้าเอ่ยอย่างเจ้าเล่ห์
“พี่วอดก้าชอบพี่ไวท์หรอคะ” สิ้นเสียงของชูการ์ไวท์กับวอดก้าก็สะดุ้งโหยง ขณะที่ไวน์กับพริ๊นซ์กลั้นขำ เพราะ 2 คนนี้ไม่ถูกกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วได้
“พี่ไม่ได้ชอบยัยดาวค้างฟ้านี่หรอกครับ พี่ชอบ...” วอดก้ากำลังจะพูดต่อแต่ไวท์ก็แทรกขึ้นมา
“คิดว่าฉันชอบนายงั้นเหรอ ไอ้เหล้าค้างปีเอ๊ย!” พี่ไวท์ที่น่ารักเรียบร้อย เมื่ออยู่ต่อหน้าพี่วอดก้ากลายเป็นเหมือนเสือขึ้นมาซะอย่างนั้น
“นายน่ะ มานี่ มากับฉันเลย” ไวท์ตรงเข้าไปหาวอดก้าแล้วลากออกไปทันทีพร้อมๆกับไวน์ที่ค่อยๆหลบฉากไปหาครีมเช่นกัน ปล่อยให้พริ๊นซ์กับชูการ์ได้อยู่ด้วยกันสองคน
“ทำไมวอดก้าชอบมาขัดจังหวะก็ไม่รู้นะครับ” พริ๊นซ์พูดเซ็งๆ
“นั่นน่ะสิคะ พี่วอดก้าเป็นอะไรรึเปล่าไม่รู้ ชอบมาขัดเวลาเราคุยกัน” ชูการ์เองก็หงุดหงิดไม่น้อยเหมือนกัน
“เพิ่งเคยเห็นชูการ์หงุดหงิดนะครับเนี่ย น่ารักดี” พริ๊นซ์พูดก่อนจะเบาเสียงลงในตอนท้าย
“อะไรนะคะ” ชูการ์ได้ยินไม่ถนัด เหมือนจะได้ยินว่าอะไรรักๆซักอย่าง
“ไม่มีอะไรหรอกครับ” พริ๊นซ์ปัดอย่างสุภาพ
“พี่พริ๊นซ์ได้ยินข่าวเรื่องกิจกรรมทัศนศึกษาที่ทั้งอักษรกับนิเทศน์ไปด้วยกันรึเปล่าคะ” ชูการ์ยกประเด็นใหม่ขึ้นมา
“อ้อ! ทราบแล้วครับ พี่ก็เป็นกลุ่มกรรมการจัดงานนี้ด้วยนะครับ” พริ๊นซ์บอก
“จริงเหรอคะ ดีจังเลย เราคงจะได้ทำกิจกรรมร่วมกันเยอะเลยนะคะ” ชูการ์เอ่ยอย่างดีใจที่เธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่ที่แน่ๆเธอคงได้สนิทกับพี่เขามากขึ้น
“ครับ ไวท์กับไวน์ก็ไปนะครับ” พริ๊นซ์พูดถึงเพื่อนซึ่งไม่รู้หายไปไหน
“ครีมหับพี่วอดก้าก็ไปค่ะ” ชูการ์พูดบ้าง ทำให้พริ๊นนซ์ทำหน้าเซ็งเมื่อได้ยินชื่อวอดก้า
“พี่พริ๊นซ์ไม่ชอบพี่วอดก้าหรอคะ” ชูการ์ถามเมื่อเห็นหน้ารุ่นพี่หนุ่มเซ็งขึ้นมา
“ก็ไม่เชิง ไม่ชอบหรอกครับ จะเรียกว่าศัตรูหัวใจก็ไม่ผิด” พริ๊นซ์บอกก่อนหันมามองชูการ์ ในแววตาของเขาแฝงมาด้วยอะไรบางอย่างที่เธอไม่เคยได้รับมาก่อน ทำไมแววตานี้ถึงทำให้เธออบอุ่นใจที่จะได้รับจังนะ ชูการ์ยิ้มตอบกลับไปอย่างอ่อนหวานเช่นกัน
“เอ่อ...ฉันต้องไปเรียนต่อแล้วนะคะ ไว้เจอกันนะคะ พี่พริ๊นซ์” ชูการ์โบกมือลายิ้มๆก่อนจะเดินไป
“เดี๋ยวครับ น้องชูการ์” พริ๊นซ์คว้าข้อมือเอาไว้ก่อน แต่ด้วยแรงที่มากเกินไป ทำให้ชูการ์เซเข้าไปในอ้อมกอดของพริ๊นซ์พอดี ความเงียบเกิดขึ้นระหว่างคนทั้งสอง พริ๊นซ์ได้สติก่อนจึงรีบปล่อยชูการ์เหมือนจับของร้อน
“พี่ขอโทษนะครับ พี่ไม่ได้ตั้งใจ” พริ๊นซ์โค้งขอโทษถึงใขเขาจะรู้สึกดีใจที่ได้มีโอกาสได้กอดร่างบางก็ตาม
“มะ...ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันไม่ทันระวังเองด้วย” ชูการ์เขินจนพูดติดๆขัดๆ
“พี่แค่จะบอกว่า หวังว่าพรุ่งนี้เราจะสนุกกันนะครับ สำหรับกิจกรรม” พริ๊นซ์เองก็เช่นกัน ชูการ์ได้แต่พยักหน้ารับแล้วรีบเดินไปเรียน
ความคิดเห็น