คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ปฏิบัติการจีบครั้งที่ 1
เช้าอันสดใสที่มหาวิทยาลัยอันดับ 1 ของอินเตอร์พาร์ก พริ๊นซ์รีบมาโรงเรียนแต่เช้าเพื่อปฏิบัติภารกิจของพี่รหัสที่แสนดีของน้องชูการ์แต่ตอนนี้เพิ่มมาอีก 1 อย่าง คือ ผู้ชายที่จะจีบน้องชูการ์นั่นเอง เมื่อวานไวน์อุตส่าห์ติวให้อย่างดีว่าชูการ์เป็นคนมาเช้า ถ้าอยากเจอก็ไปยืนที่หน้าคณะอักษร เขาก็บ้าจี้มายืนหน้าคณะจริงๆ ตึก! ตึก! ตึก! เสียงฝีเท้าดังเข้ามาใกล้ๆทำให้พริ๊นซ์หันไปมองก็พบชูการ์ที่มายืนอยู่ข้างหลัง
“พี่พริ๊นซ์ สวัสดีค่ะ มายืนทำอะไรตรงนี้คะ” ชูการ์ทักงงๆนิเทศน์กับอักษรก็อยู่ห่างกันตั้งเยอะทำไมมาอยู่ตรงนี้
“พี่...เอ่อ...พี่มาหาเพื่อนน่ะ” พริ๊นซ์พอพูดอย่างนี้ออกไป ก็อยากจะกัดลิ้นตัวเองเมื่อเห็นใบหน้าใสสลดลงไปวูบหนึ่ง ก่อนจะกลับมาสดใสเหมือนเดิม
“หรอคะ ฉันพาไปมั้ยคะ เพื่อนพี่ชื่ออะไรคะ” ชูการ์บอกอย่างใจดีโดยปัดความรู้สึกที่อยากจะถามว่าเพื่อนพี่เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายคะออกไป
“เอ่อ...ไม่เป็นไร พี่หาเองก็ได้ครับ แต่ตอนนี้คงยังไม่มา ถ้าไม่รังเกียจน้องชูการ์อยู่คุยเป็นเพื่อนพี่ก่อนได้มั้ยครับ” พริ๊นซ์ถามก่อนเตรียมใจจะโดนปฏิเสธแต่ชูการ์ก็บอกว่า
“ได้สิคะ ฉันกำลังว่างๆอยู่พอดีเลยค่ะ” ชูการ์ยิ้มให้อย่างสดใสและบริสุทธิ์ใจสุดๆ
“น้องชูการ์เป็นคนที่ฉลาดที่สุดในอินเตอร์พาร์กอย่างนี้ ไม่รู้สึกเหงาบ้างหรอครับ คงจะมีแต่เพื่อนรุ่นพี่” พริ๊นซ์ถามได้อย่างตรงจุด ชูการ์อึ้งไป
“ถ้าไม่สะดวกใจจะตอบ ก็ไม่ต้องตอบก็ได้นะครับ พี่ขอโทษ” พริ๊นซ์รู้สึกผิด แทนที่จะสร้างความทรงจำดีๆกลับไปจี้จุดน้องเขาซะงั้น
“เปล่าหรอกค่ะ ฉันแค่คาดไม่ถึงว่าจะมีคนเข้าใจด้วยน่ะค่ะ ฉันดีใจนะคะ” ชูการ์มองพริ๊นซ์ด้วยสายตาที่ดีขึ้นอีก ดูเหมือนเขาจะเข้าใจเธอเป็นอย่างดี
“ครับ พี่เข้าใจแล้วก็สงสารน้องชูการ์ แล้วก็คิดว่าน้องชูการ์โชคดีด้วยนะครับที่เก่งขนาดนี้” พริ๊นซ์ชื่นชมจากใจจริง ทำให้ชูการ์ได้แต่มองเขาด้วยสายตาขอบคุณเท่านั้น
“น้องชูการ์ครับ” วอดก้าพุ่งเข้ามาทักขัดจังหวะการคุย
“อ๊ะ! พี่วอดก้าสินะคะ มีอะไรรึเปล่าคะ” ชูการ์หันไปมอง
“เปล่าหรอกครับ แค่อยากทักน่ะ” วอดก้าหันไปทำสายตาเยาะเย้ยให้พริ๊นซ์
“ถ้าไม่มีอะไร ฉันขอคุยกับพี่พริ๊นซ์ต่อนะคะ” ชูการ์ปฏิเสธนิ่มๆทำให้พริ๊นซ์หันไปทำสายตาผู้ชนะให้วอดก้าแทน เค้าว่ากันว่าหัวเราะทีหลังดังกว่า หึๆทำให้ครั้งนี้วอดก้าต้องถอยทัพไปก่อน
“เราคุยกันถึงแล้วนะคะ” เสียงชูการ์เรียกสติให้พริ๊นซ์หันมาสนใจคู่สนทนาตรงหน้าต่อ
“ก็...น้องชูการ์ไม่คิดจะประกวดดาวบ้างหรอครับ น่ารักขนาดนี้” พริ๊นซ์ชมหน้ายิ้มอย่างจริงใจ แต่น่าแปลกว่าทำไมพี่พริ๊นซ์ชม เธอกลับเขินทั้งๆที่ก็ได้ยินบ่อย
“ไม่ดีกว่าค่ะ แค่นี้ก็เด่นจะแย่อยู่แล้ว” น้องชูการ์จะรู้รึเปล่านะว่าที่เธอเด่นมันไม่ใช่แค่ว่าเธอเป็นหญิงสาวอัจฉริยะแต่เพราะหน้าตาที่ดีมากด้วยเช่นกัน แต่ก็ไม่แปลกเพราะ7(‘s) ก็หน้าตาดีกันทุกคนอยู่แล้ว พริ๊นซ์แอบคิดในใจ
“ก็จริงและครับ” พริ๊นซ์ได้แต่พูดไปแค่นี้เท่านั้น
“แล้วพี่พริ๊นซ์ทำไมถึงมาประกวดเดือนล่ะคะ” ชูการ์เองก็สงสัยเช่นกัน
“ก็เพื่อให้มีคนหันมาชอบน่ะครับ” พริ๊นซ์พูดว่าให้มีคนหันมาชอบแต่ไม่ได้ระบุว่าใคร
“ถึงจะไม่ประกวดก็คงมีคนชอบพี่พริ๊นซ์แยอะแยะอยู่แล้วล่ะค่ะ” ชูการ์พูดถึงข้อเท็จจริง โดยไม่ได้รู้ว่ามีใครจีบเธออยู่
“รวมทั้งคนแถวนี้ด้วยรึเปล่าครับ” เป็นคำพูดที่ทั้งคนพูดและคนฟังต่างตกใจทั้งคู่
“เอ่อ...ครับ” พริ๊นซ์ได้แต่ปวดหัว น้องชูการ์ต้องเกลียดเขาแล้วแน่ๆแย่แล้วไง พริ๊นซ์เอ๊ย! จีบครั้งแรกก็แห้วซะแล้ว ขณะที่ที่พริ๊นซ์กำลังนั่งเครียดอยู่ ชูการ์ที่วิ่งไปแล้วก็ตะโกนกลับมาว่า
“บางที...อาจจะใช่ก็ได้นะคะ” ซึ่งเป็นคำพูดที่พริ๊นซ์ได้แต่อมยิ้ม ความเครียดหายวับไปทันที
“ทำได้ดีนี่หว่า” ไวน์กับไวท์เดินเข้ามาตบบ่าคนละที
“น้องชูการ์เขินวิ่งไปนู่นเลยนี่นา” ไวท์พูดก่อนมองไปที่ชูการ์ที่กำลังคุยกับครีมอยู่
“อืม ขอบใจมากนะ ไวท์ ไวน์” พริ๊นซ์ที่กำลังอารมณ์ดีเอ่ย
“ได้เสมอจ้ะ” ไวท์ยิ้มให้ ไวน์ก็เช่นกัน
“คุยอะไรกับพี่พริ๊นซ์อ่ะ ชูการ์” ครีมถามอย่างตื่นเต้น ก่อนที่ชูการ์จะเล่าให้ฟัง หน้าใสแดงแจ๋เลย
“ชูการ์” เสียงใสๆดังมาจากหญิงสาวที่สวยที่สุดในอินเตอร์พาร์กที่กำลังวิ่งเข้ามาหา
“วานิลลา มาได้ไงจ้ะเนี่ย” ชูการ์เอ่ยอย่างดีใจ
“ฉันมาซื้อขนมใกล้ๆแถวนี้อ่ะ เลยแวะมาหา” วานิลลาเอ่ยก่อนยิ้มอย่างสดใส
“วานิลลา 7(‘s) !!!” ครีมตกใจกับการโผล่มากระทันหันของ 7(‘s) ถึงเธอจะเตรียมใจไว้แล้วตั้งแต่เธอเป็นเพื่อนกับชูการ์ก็ตาม
“สวัสดีนะ ฉันวานิลลา พี่ชื่ออะไรอ่ะ” วานิลลาหันมามองครีม
“เอ่อ...ฉันชื่อครีม ผิวเธอ...” โห ขนาดในนิตยสารว่าขาวสวยมากแล้วนะเนี่ย ตัวจริงยิ่งกว่าอีก สว่างไสวอย่างกับหลอดไฟนีออน
“ขาวใช่มั้ยล่ะจ๊ะ” ชูการ์ต่อให้จบ
“คำว่าขาวยังน้อยไปเรียกว่าวิ้งเลยดีกว่า” ครีมตอบ
“วานิลลา 7(‘s) เธอบังอาจทิ้งฉันไว้ในที่หวานแหววอย่างนั้นเหรอ!” เสียงโวยวายอย่างหงุดหงิดดังมาจากเชอร์เบท หญิงสาวผู้เลวที่สุดใน7(‘s)
“เชอร์เบท 7(‘s)!” แล้วครีมก็ตกใจอีกครั้ง
“ทำไม!” เชอร์เบทหันมามองหน้าแล้วแผ่รังสีความน่ากลัวออกมา
“ปะ...เปล่า” ครีมกลัว
“ไม่เอาน่า เบ็ตตี้” ชูการ์เข้ามาห้าม
“เชอร์เบทอ่า ฉันขอโทษน๊า ฉันแค่ลืมอ่ะ” วานิลลาเข้าไปพันเข้าพันขาเชอร์เบท
“ไม่ต้องมาแบ๊วเลยนะ เธอตั้งใจชัวร์ๆ” เชอร์เบทคลายความหงุดหงิดไปได้หน่อย
“หันไปสวัสดีครีมหน่อยก็ดีนะ คนที่เธอหงุดหงิดใส่เมื่อกี้อ่ะ” วานิลลาบอก
“อืม ดี ฉันเชอร์เบท” เชอร์เบทหันไปทักสั้นๆ พอสังเกตดีๆครีมก็เห็นรอยช้ำรอยแผลเต็มตัวเชอร์เบทไปหมด ต่างกับวานิลลาที่ไม่มีแม้แต่รอยแดง สองคนนี้เป็นเพื่อนกันได้ไงนะ ครีมยังคงสงสัยก่อนจะหันไปคลี่ยิ้มให้เชอร์เบทที่ยิ้มตอบนิดๆ
“ว่าแต่เมื่อกี้คุยอะไรกันอยู่อ่ะ” วานิลลาถามเพราะตอนที่เธอวิ่งเข้ามา ชูการ์กำลังหน้าแดงอยู่
“คุยเรื่องพี่พริ๊นซ์น่ะ” ครีมตอบ
“พี่พริ๊นซ์ ?” เชอร์เบทกับวานิลลางง
“พี่เขาเป็นเดือนคณะนิเทศน์ศาสตร์น่ะ พี่เขามาคุยกับชูการ์” ครีมตอบแทนอีกครั้งเมื่อเห็นชูการ์เอาแต่ก้มหน้าเงียบ
“ชูการ์เป็นอะไรอ่ะ” วานิลลาเข้าไปกอดชูการ์ทำให้ชูการ์เงยหน้าขึ้นมาเห็นหน้าที่แดงแจ๋
“มันมายุ่งอะไรกับชูการ์ ฉันไปจัดการให้!!” เชอร์เบทถลกแขนเสื้อพร้อมหาเรื่องเต็มที่
“ไม่ใช่ๆ เขาแค่ทำให้ฉันเขินแค่นั้นแหละจ้ะ” ชูการ์รีบห้ามก่อนที่เชอร์เบทจะพุ่งไปจริงๆแล้ววานิลลาก็คงไปร่วมด้วยช่วยวางแผน
“คือ...เรื่องมันเป็นอย่างงี้” ครีมก็เริ่มเล่าจนจบ
“อ๋อ! เข้าใจละ ว่าแต่เบ็ตตี้ พี่พริ๊นซ์คนนั้นจะใช่...” วานิลลายังพูดไม่ทันจบ เชอร์เบทก็แทรกขึ้นมาว่า
“ไม่ใช่แน่นอน คนนั้นน่ะทั้งเตี้ย ทั้งดำ”
“งั้นเหรอ แต่บางทีเขาอาจจะหล่อขึ้นก็ได้นะ” วานิลลายังคงสงสัยแต่ก็ได้แต่เก็บไว้ในใจ
“กลับกันเถอะ รบกวนชูการ์” เชอร์เบทพูดก่อนจะลากวานิลลาออกไป
ความคิดเห็น