คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : โดนลักพาตัว
“บ้าที่สุด ฮึ่ย!” วิคตอเรียนั่งรออยู่ในรถ
“ออกรถได้ครับ” เทมส์ปีนขึ้นมานั่งข้างๆ
“ไปเลยนะ ชิ” วิคตอเรียเขยิบหนี เทมส์ก็เขยิบตาม เป็นอย่างนี้จนวิคตอเรียเขยิบจนชิดหน้าต่าง
“กลับไปนั่งตรงนู้นเลย มาเบียดฉันทำไม” วิคตอเรียตวัดสายตาเคืองๆ
“อ้าว ก็ฉันอยากนั่งใกล้เธอนี่ ไม่ได้หรอ ?” เทมส์ทำหน้าตาให้น่าสงสาร
“ไม่ได้”
“ทำไมล่ะ”
“ฉันหงุดหงิดอยู่เถิบออกไปเลยนะ” วิคตอเรียพยายามออกแรงดันตัวเทมส์ให้เถิบออกไป แต่แรงเธอก็ไม่ได้ทำให้เทมส์ขยับเขยื้อนเลยซักนิด เทมส์จัดการรวบมือวิคตอเรีย
“ปล่อยฉันเลยนะ ปล่อย” วิคตอเรียเขย่ามือแรงๆแต่เทมส์ก็ไม่ปล่อย
“มือเธอนุ่มนิ่มดีจังเลย” เทมส์พูดยังไม่พอ ยังบีบมือวิคตอเรียเหมือนกำลังนวดแป้ง
“โอ๊ย ฉันเจ็บ ปล่อยนะ” วิคตอเรียร้องบอก จริงๆมันก็ไม่ได้เจ็บเท่าไหร่หรอกร้องให้สงสารไปอย่างนั้นแหละ
“อยากให้ปล่อย เธอต้องให้ฉันนั่งใกล้เธอก่อนสิ” เทมส์ยิ้มให้กวนๆ
“โอเคๆก็ได้ๆ ปล่อยซะทีสิ” เทมส์ปล่อยมือแล้วเขยิบมานั่งข้างๆวิคตอเรีย
“ขอนอนหน่อยนะ”
“แล้วจะนอนยังไงล่ะ ที่มีนิดดียวเองนะ”
“แบบนี้ไง” เทมส์พูดแล้วเอนซบไหล่ของวิคตอเรีย
“นี่นาย...”
“วิคกี้” เธอจะว่าต่อแต่เทมส์พูดขัดขึ้นซะก่อน ลมหายใจของเขารดลงที่แก้มข้างซ้ายทำเธอหน้าร้อนผ่าว
“อะไร” เธอกลั้นใจพูดออกไปไม่ให้เสียงตะกุกกัก
“เธอ...มีแฟนหรือยัง ?” เทมส์ตัดสินใจถามออกไป วิคตอเรียตกใจกับคำถามมาก
“ทำไมจู่ๆถึงถามเรื่องแบบนี้ล่ะ” วิคตอเรียถามกลับ
“ฉันถามเธอก่อนนะ วิคกี้ เธอตอบคำถามฉันมาก่อน”
“ทำไมในถึงอยากรู้นักล่ะ”
“วิคกี้...”
“ก็ได้ๆฉันยังไม่มีแฟนหรอก โอเคฉันตอบแล้ว ตานายตอบฉันบ้าง ทำไมถึงอยากรู้นักว่าฉันมีแฟนหรือไม่มี” วิคตอเรียถามกลับ
“ก็ฉันอยากรู้นี่ มันต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ ?” เทมส์ตอบตามตรง วิคตอเรียจึงเงียบ
“วิคกี้” เทมส์พูดกลบเกลื่อนความเงียบขึ้นมา
“อะไรอีกล่ะ”
“ฉันขอถามอีกคำถามนึงได้มั้ย ?”
“เอาสิ จะถามอะไรล่ะ” วิคตอเรียพูดงงๆ ทำไมวันนี้เทมส์ถึงถามเธอเยอะจังเลยนะ แปลกจัง
“ตอนนี้เธอมี...คนที่ชอบหรือยัง ?”
“ก็...คงมีมั้ง” วิคตอเรียตอบแล้วเมินหน้าหนี เธอเองก็ไม่ค่อยแน่ใจนักหรอกว่าเป็นเทมส์7(‘s)คนนี้หรือเปล่า เพราะว่าทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันใจมันเต้นผิดจังหวะแปลกๆอ่ะ มันหมายความว่าไง เธอเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
“ใครเหรอ ฉันอยากรู้ บอกได้มั้ย ?” เทมส์ถามอีก
“ฉันยังไม่แน่ใจน่ะว่าใช่รึเปล่า”
“อืม” เทมส์พูดแค่นั้น เขาเอามือมาม้วนผมฉันเล่นแล้วค่อยๆหลับตาจนหลับไป วิคกี้หันไปทางซ้ายเพื่อจะดูว่าเทมส์หลับเป็นยังไงบ้าง พอเธอหันไปเท่านั้นแหละจมูกโด่งๆของเทมส์ก็โดนแก้มเธอทันที เธอรีบหันหน้ากลับมามองตรงเหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว ถ้าเขานั่งซบเธอแบบนี้ไปตลอด เธอต้องนั่งเกร็งไปตลอดแน่ๆ เธอจึงค่อยๆเอามือไปแตะที่ศีรษะของเทมส์แล้วค่อยๆยกย้ายมาที่ตักของเธอเอง เทมส์ขยับตัวน้อยๆ วิคตอเรียก็นั่งมองหน้าเทมส์ที่หลับ ขนาดตอนหลับนายนี่ยังดูดีเลยนะเนี่ย เธอนั่งมองไปซักพักเปลือกตาก็ค่อยๆเปิดออกเผยให้เห็นดวงตาสีทองเป็นประกายด้านใน
“เธอแอบดูฉันหลับหรอ หะ ?” เทมส์ยักคิ้วน้อยๆ
“เปล่าซะหน่อย” วิคตอเรียพูดแล้วเมินหน้าหนี
“งั้นฉันหลับต่อล่ะ อย่าลักหลับฉันนะ” เทมส์หลับตาลงอีกครั้ง ในเวลาไม่นานทั้งคู่ก็มาถึงกองถ่าย
“เทมส์ๆตื่นได้แล้วนะ ถึงกองถ่ายแล้ว” วิคตอเรียเรียกพลางเขย่าหัวเทมส์เบาๆ
“อือ ไม่ตื่นได้มั้ยอ่ะ วิคกี้ ฉันง่วง” เทมส์พูดพึมพำเบาๆ
“ถ้านายไม่ตื่นฉันจะเอาหัวนายโขกกับหน้าต่างรถเลย เอามั้ย ?” วิคตอเรียพูด
“แต่ฉันอยากโขกที่อื่นมากกว่านะ ^^” เทมส์ยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วสายตาคู่นั้นยังมองมาตามร่างกายเธออีกด้วย
“ไอ้บ้า! ทะลึ่งที่สุด นี่แน่ะๆ” วิคตอเรียเตรียมทุ่มกระเป๋าสะพายของเธอใส่หน้าเทมส์ แต่เขาเอามือมาจับเธอไว้ซะก่อน
“ฉันไม่ได้คิดอะไรซะหน่อย เธอน่ะแหละคิดอะไรลามกใช่มั้ยล่ะ ?” เทมส์หัวเราะเบาๆก่อนจะกระโดดลงจากรถวิ่งเข้าไปด้านในกองถ่ายทันที
“นี่นายแกล้งฉันเหรอ กลับมานี่เดี๋ยวนี้นะ!” วิคตอเรียวิ่งตามเข้าไปด้านใน
“อ้าว มาแล้วเหรอจ๊ะ วิคกี้”
“สวัสดีค่ะ พี่ตังเม เห็นเทมส์รึเปล่าคะ ?”
“อ๋อ...ไม่เห็นนี่จ๊ะ สงสัยเข้าไปแต่งตัวแล้วมั้ง”
“แฮ่!!!” มีมือมาจับไหล่สองข้างของเธอ
“กรี๊ดดด!!!” เธอกรีดร้องด้วยความตกใจ
“โอ๊ย!! หยุดกรี๊ดได้แล้ว วิคกี้ ฉันเองนะ” เทมส์เอามืออุดหูพร้อมกับพี่ตังเมที่อุดหูและหัวเราะไปด้วย พอได้ ยินเสียงเทมส์ วิคตอเรียก็หยุดกรี๊ดทันที เธอหันหลังกลับไปปากเตรียมจะอ้าด่าแล้ว แต่พอหันกลับไป เท่านั้นแหละเธอถึงกับตะลึงในความหล่อของเขา ตาสีทองเป็นประกายล้อมรอบด้วยอายไลเนอร์สีดำ ผมสีน้ำตาลถูกเซ็ตขึ้นไปคนละทางทำให้หน้าดูเด่นชัดขึ้น
“เฮ้!! เธอเป็นอะไรน่ะ วิคกี้ ทำไมทำหน้าเหลอหลาเหมือนเห็นผีอย่างนั้นล่ะ” เทมส์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ แล้วก็....ฟอด การหอมแก้มของเทมส์เรียกสติวิคตอเรียกลับมาทันที
“นี่นายขโมยหอมแก้มฉันเหรอ!” วิคตอเรียแหวใส่ทันที ส่วนพี่ตังเมตอนนี้ตะลึงตาค้างไปแล้ว
“อ้าว ก็เธอทำหน้าตาเหมือนเห็นผีอ่ะ ฉันก็เลยหอมแก้มเรียกสติไง” เทมส์หัวเราะในลำคอ
“วันหลังไม่ต้องหอมแก้มเรียกสติเลยนะ ไปเลย! ไปถ่ายแบบได้แล้วไป!” วิคตอเรียสะบัดหน้าหนีด้วยความเขินจัด
“คร้าบๆ ไปแล้วคร้าบ” เทมส์พูดแล้วยักคิ้วกวนประสาทก่อนจะเดินออกไป
“ฮึ่ย! หน้าหงุดหงิดจริงเลย ไอ้คนบ้า!” วิคตอเรียนั่งลงด้วยความหงุดหงิดใจ โดยลืมว่ามีพี่ตังเมนั่งอยู่ด้วย
“วิคกี้ ทำไมเทมส์ถึงหอมแก้มเธอล่ะ ? เธอกับเขาเป็นอะไรกันน่ะ”
“แล้ววิคกี้จะรู้มั้ยคะ พี่ตังเม สงสัยเขาคงแกล้งวิคกี้เล่นมั้งคะ ฮึ่ย! พูดแล้วหงุดหงิด” วิคตอเรียพองลมทำแก้มป่องด้วยความหงุดหงิด
“แต่ว่าพี่ไม่เคยเห็นเทมส์หอมแก้มผู้หญิงเลยนะ”
“แล้วเขาหอมแก้มผู้ชายหรือไงคะ”
“เปล่าจ้ะ พี่หมายความว่าเทมส์ไม่เคยหอมแก้มใครหรือแกล้งใครเล่นอย่างนี้มาก่อนเลยต่างหาก”
“ก็แค่แกล้งเล่นเท่านั้นแหละค่ะ คงอยากให้ฉันตกใจเล่นมั้งคะ ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้หรอกค่ะ” วิคตอเรียพูดอย่างมั่นใจ แต่ในใจเธอรู้สึกเจ็บแปล๊บๆอย่างบอกไม่ถูก
“ก็คงงั้นล่ะมั้งจ๊ะ พี่ไปก่อนนะ”
“ค่า เดี๋ยววิคกี้รอเทมส์ที่นี่แหละ เอ้อ วันนี้เทมส์เลิกกี่โมงคะ ?”
“วันนี้เทมส์เลิกเร็วหน่อย ซักสองทุ่มสามทุ่มน่ะจ้ะ”
“อ๋อค่ะ งั้นเดี๋ยววิคกี้ออกไปข้างนอกนะคะ”
“จ้ะ” วิคกี้จึงออกมาด้านนอกสตูดิโอ เดินเล่นรอบๆ
“ทำไมทุกครั้งที่ฉันเข้าใกล้นายหรือว่านายเป็นฝ่ายเข้าใกล้ฉัน ใจฉันต้องเต้นแรงด้วยล่ะ ?” วิคตอเรียบ่นพึมพำพร้อมนั่งลงที่ม้านั่งยาวในสวนใกล้ๆสตูดิโอ
“เฮ้อ ฉันไม่เคยเข้าใจหัวใจตัวเองเล้ย ช่างเถอะ ไปซื้อของกินดีกว่าชักหิวแล้วสิ เพราะไอ้บ้านั่นแน่เลย ทำให้ฉันต้องว่า ต้องบ่นจนหิว เออ ต้องซื้อของไปฝากไอ้บ้านั่นด้วยนี่นา” วิคตอเรียลุกขึ้นจากม้านั่งเดินตรงไปเรียกแท๊กซี่เพื่อไปซุปเปอร์มาร์เก็ต ซักพักก็มีแท๊กซี่มาจอดตรงหน้าเธอ
“น้องจะไปไหนครับ” คนขับแท็กซี่รูปร่างดี หน้าตาไม่รู้ว่าดีหรือเปล่าเพราะว่าเขาใส่หมวกแก๊ปปิดหน้าจนมองไม่เห็น เปิดหน้าต่างถามเธอ
“เอ่อ ฉันจะไปซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้ๆแถวนี้น่ะค่ะ แต่ไม่รู้ทางไป พี่รู้มั้ยคะว่าแถวนี้มีห้างหรือซุปเปอร์มาร์เก็ตหรือเปล่า” วิคตอเรียพูดอย่างไม่คิดอะไรมาก
“รู้สิครับ รู้ดีมากเลยด้วย พี่ขับอยู่แถวนี้บ่อยๆ ขึ้นมาสิครับเดี๋ยวพี่ไปส่งน้องเอง” พอคนขับพูดอย่างนั้น วคตอเรียก็ยิ้มน้อยๆก้าวขึ้นรถทันที
“น้องเป็นแฟนคลับของเทมส์7(‘s)หรอครับ ถึงมาอยู่ที่สตูดิโอได้”
“ฉันไม่ได้เป็นแฟนคลับเทมส์นะคะ แต่ฉันเป็นผ็จัดการของเขาค่ะ” วิคตอเรียพูดคุยกับคนขับแท๊กซี่ไปเรื่อยๆแต่พอคุยกันไปได้ซักพักเธอก็ชักง่วงนอนจนสุดท้ายก็หลับไปในที่สุด
ทางฝั่งของเทมส์
“วิคกี้!! เธออยู่ไหน แล้วกาแฟนมของฉันล่ะ ?” เทมส์หลังจากถ่ายทำเสร็จตอนนี้เป็นเวลา 2 ทุ่มครึ่ง ปกติเขาจะเห็นวิคกี้นั่งรออยู่ตรงนี้พร้อมขนมหรือไม่ก็นั่งหลับอยู่ตรงนี้นี่นา ทำไมวันนี้ถึงไม่อยู่ เทมส์กังวลใจเป็นอย่างมาก เขาไม่เคยกังวลอะไรอย่างนี้มาก่อนด้วยซ้ำ
“พี่ตังเมครับ!” เทมส์ตะโกนเรียก
“จ๊ะ มีอะไรจ๊ะ เทมส์ ทำไมถึงหงุดหงิดอย่างนี้ล่ะ ?” พี่ตังเมเดินเข้ามาหาอย่างงๆ
“วิคกี้อยู่ไหนครับ พี่เห็นบ้างมั้ย ?” เทมส์พูดด้วยน้ำเสียงร้อนรน
“อ่าว วิคกี้ยังไม่กลับมาหรอจ๊ะ เห็นว่าจะออกไปซื้อข้างนอกตั้งแต่ 3 โมงแล้วหนิจ๊ะ น่าจะกลับมาได้แล้วนี่นา” พี่ตังเมงงอีก เทมส์เมื่อได้ยินดังนั้นก็หงุดหงิดโมโหจนแทบบ้า
“ในขณะนี้ตำรวจได้จับตัวคนร้ายที่พยายามข่มขืนผู้จัดการของเทมส์7(‘s)ชื่อดังที่ปั๊มน้ำมันxxx…” เทมส์ได้ยินเสียงข่าวจากโทรทัศน์ดังแว่วมา
“เดี๋ยวผมกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ พี่ตังเม” เทมส์ลาพี่ตังเม แล้วรีบขับรถมุ่งหน้าไปยังปั๊มน้ำมันxxxทันที ในเวลาไม่ถึง 15 นาที เขาก็มาถึงแล้วรีบมองหาวิคตอเรียทันที
“วิคกี้!! เธออยู่ไหน” เทมส์ตะโกนเรียกเสียงดัง ทำให้คนแถวนั้นหันมามองแล้วซุบซิบกันใหญ่ แต่เขาไม่สนใจ เขามาหาวิคกี้คนเดียวเท่านั้น เขามองหาวิคกี้เท่าไหร่ก็ไม่เจอซักที
ความคิดเห็น