ลำนำรักมหาสมุทร

ลำดับตอนที่ #3 : ต้นตอของอาถรรพ์

คำตอบของคำถามคือไซเรนสาวคนโตโผล่ขึ้นมาเหนือผิวน้ำเงียบๆ เธอว่าจะมาดูเรือลำนี้ว่าอันตรายแค่ไหนเพราะยังไงน้องสาวทั้ง2คนของเธอต้องแอบมาที่นี่แน่ๆ มาสืบไว้ก่อนคงจะดีกว่า ดาเฮว่ายเข้าไปใกล้ๆเรือแล้วจับเชือกค่อยๆไถตัวเข้าไปมอง เรือลำนี้ดูไม่อันตรายเท่าไหร่...

เซียงกยองผู้ซึ่งอยู่บนดาดฟ้ามองไปรอบๆเพื่อตรวจความเรียบร้อย หาสิ่งผิดปกติ น่านน้ำตรงนี้อาจมีอันตรายได้ทุกเมื่อแต่สายตาของเขาก็ไปสะดุดเข้ากับร่างหญิงสาวหน้าตาสะสวยที่มาเกาะเรือแอบดูแต่เขาจะไม่ตกใจเลย ถ้าท่อนล่างของผู้หญิงคนนั้นเป็นหางสีน้ำเงินเข้มน่ะสิ!

“เงือกงั้นเหรอ?” ร่างสูงพึมพำพลางไต่ลงมาจากดาดฟ้าอย่างรวดเร็วและย่องเงียบเชียบเข้าไปใกล้ๆ

“ทำอะไรน่ะ”

“ว้าย!” เงือกสาว ถูกเห็นแล้ว รีบไปดีกว่า ดาเฮพุ่งตัวลงน้ำและหายไปอย่างว่องไว

“เจอแล้วสินะ เรื่องแปลกๆ” เสียงทุ้มพึมพำและมองตามไป

ฝ่ายดาเฮว่ายพุ่งตรงกลับไปที่แอตแลนติส

“อ้าว พี่ดาเฮ ไปไหนมาคะ” โซรีถาม พี่สาวเธอหน้าซีดเผือด

“พี่..เฮ้อ...พี่ไปสำรวจเรือลำที่อยู่บนผิวน้ำมา”

“หรอคะ!? แล้วได้อะไรบ้าง” จางมีถามแบบตื่นเต้นสุดๆ

“ไม่..แต่ถูกเห็นแล้ว จะทำยังไงดี”

“ไม่เห็นเป็นไรนี่คะ เดี๋ยวพอเราร้องเพลง พวกฉันก็ตายกันหมดแล้ว” โซรีบอก เดี๋ยวเธอไปจัดการให้ก็ได้ ง่ายนิดเดียว

“แต่เขาก็คงไม่พูดอะไรมั้ง ปล่อยไปเถอะ”

“งั้นเดี๋ยวน้องไปดูหน่อยดีกว่า” น้องสาวเงือกพุ่งตัวขึ้นสู่ผิวน้ำโดยที่ใครก็ห้ามไม่ทัน เธอกระโดดขึ้นไปนั่งบนโขดหินประจำซึ่งถ้ามองจากเรือไม่มีทางเห็นเธอแน่นอน ทั้งๆที่คิดว่าจะเก็บไว้เล่นสนุกนานๆแท้ๆแต่ไม่เป็นไร โซรีสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วเปล่งเสียงร้องเพลงซึ่งมีฤทธิ์หลอนประสาทให้ทุกคนทำตามที่เธอสั่งหรือหลับก็ได้ ครั้งนี้เธอสั่งให้ทุกคนกระโดดน้ำลงมาตาย เสียงของไซเรนได้ผลเสมอ

กโยฮันได้ยินเพลงล่องลอยตามสายลมมาไกลๆ เขาฟังเพลินๆแต่เมื่อสังเกตไป ลูกเรือทุกคนเริ่มมีอาการแปลกๆรวมถึงเพื่อนของเขาทั้ง2คนด้วย

“เสร็จกัน! ทุกคน เอามืออุดหูเดี๋ยวนี้!” เขาตะโกนฝ่าเสียงเพลงที่ทวีความดังขึ้นเรื่อยๆ ทุกคนรีบปฏิบัติตามกัปตันของพวกเขา

โซรีซึ่งแอบดูอยู่หลังโขดหินรีบร้องให้ดังขึ้น ทำไมทุกคนบนเรือลำนั้นถึงไม่กระโดดน้ำลงมา อ๋อ! ผู้ชายคนนั้นนั่นเองที่บอกเอามืออุดหู เก่งนักนะ แต่อย่าคิดว่าจะรอดไปได้ทุกครั้ง ดวงตาสีทองกลอกไปมาอย่างไม่สบอารมณ์ เธอหยุดการร้องเพลงไว้แล้วกระโดดลงน้ำไป เมื่อเสียงเพลงหยุดลงไป กโยฮันก็สั่งให้ ทุกคนเอาที่อุดหูออก

“กโย เมื่อกี๊มันเกิดอะไรขึ้น”

“เพลงประหลาดนั่น...ถ้าข้าจำไม่ผิด” กโยฮันครุ่นคิด

“ไซเรน” เซียงกยองต่อให้จบประโยค

“ใช่ ท่าทางเราจะเจอต้นตอของอาถรรพ์แล้ว”

“ใช่ เจอแล้ว งั้นก็รีบกลับเถอะ” กาจางบอก

“ไม่มีทาง ถ้าข้ายังไม่ได้ตัวไซเรนมา ข้ายังไม่กลับ”

“งั้นข้าจะไปจับไซเรนมาให้เจ้าเดี๋ยวนี้เลย”

“ข้าจะจับเอง”

“เฮ้อ ข้าอยู่ก็ได้วะ” พ่อครัวประจำเรือส่ายหัวปลงๆ ท่าทางไซเรนทั้งมหาสมุทรจะซวยแล้วล่ะ

“เป็นอย่างไร โซรี น้องจัดการได้กี่คน?” พี่สาวคนรองทักยิ้มๆ

“ไม่ได้เลยสักคนเพราะชายคนนั้นแท้ๆ” โซรีเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน”

“ทำไมหรือ?” พี่สาวคนโตถามบ้าง

“เขาบอกให้ทุกคนอุดหูน่ะสิคะ เสียงของข้าจึงทำอะไรไม่ได้” คอยดูนะ ถ้ามีโอกาสครั้งหน้าจะจัดการคนรู้มากคนนั้นก่อน

“อย่าไปยุ่งกับเขาอีกเลย โซรี เราอยู่ส่วนเรา เขาอยู่ส่วนเขาเถอะนะ” ดาเฮเตือน

“เราเป็นไซเรนนะคะ พี่อย่าลืม เรามีหน้าที่จัดการพวกมนุษย์ที่หลงเข้ามาพวกนั้น” น้องสาวคนเล็กเถียงกลับ พี่สาวของเธอใจอ่อนเกินไป

“แต่มันก็เป็นเราที่เลือกได้ว่าจะร้องเพลงหรือไม่”

“ทำไมต้องปกป้องมนุษย์หน้าโง่พวกนั้นด้วย พวกนั้นก็ดีแต่ทำให้ทะเลสกปรก ดูถูกท่านพ่อ มีอะไรดีควรค่าแก่การปกป้องด้วยงั้นหรือ!”

“แต่มนุษย์ไม่ได้เลวร้ายไปหมดทุกคน” อย่างน้อยคนที่เธอเจอก็คนหนึ่ง

“เลิกเถียงกันได้แล้ว พี่ดาเฮ นั่นคือหน้าที่ของเรานะแล้วโซรี น้องก็ฆ่าให้น้อยลงสิ” จางมีพยายามจะไกล่เกลี่ย

“อย่างนั้นก็ได้ แต่พี่อย่าห้ามน้องที่จะฆ่าชายคนนั้น” โซรียกนิ้วก้อยขึ้นมาให้พี่สาวทั้งสองที่ว่ายเข้ามาหา

“เฮ้อ พี่ไม่เถียงด้วยแล้วดีกว่า” เงือกสาวคนโตผละจากไป

“พี่จางมี พี่ว่าพี่ดาเฮแปลกไปไหม?”

“พี่ก็ว่าอย่างนั้นแล้วเรือลำนั้นเป็นยังไง”

“ก็ไม่อย่างไรหรอกค่ะ แต่คนที่น้องแค้นเป็นกัปตันแน่ๆ ถ้าคนนั้นตาย ทุกคนก็ขับเรือกันไม่ได้ หึๆ ยิงหนึ่ง ได้ทั้งลำ” โซรียิ้มบางๆ จางมีส่ายหน้าขำๆ สุดท้ายน้องของเธอก็หาทางพลิ้วคำสัญญาจนได้

“ถ้าอย่างนั้นพี่ลองขึ้นไปสำรวจบ้างดีกว่า ทั้งพี่ดาเฮ ทั้งน้องขึ้นไปกันหมดแล้ว” จางมีตัดสินใ

“ก็ดีนะคะ จะได้คุยกับพวกเราได้”

“พี่ไปล่ะ จะรีบกลับมานะ” เงือกสาวคนรองสะบัดหางไวๆให้เธอเคลื่อนไปข้างหน้า อยากรู้เช่นกันว่าที่พี่น้องเธอไปเจอมาจะน่าตื่นตาแค่ไหน..

แหะๆ สวัสดีค่ะ เจลีนนะ หายจากเรื่องนี้ไปเกือบ2ปี คงไม่มีใครอ่านแล้วแหละเนอะแต่ถ้าใครเปิดมาเจอหรือยังตามอ่านก็ลงให้แล้วนะคะะ