ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : รักร้ายๆ ของยัยตัวแสบ 10
ตอนเย็นที่โรงพยาบาล
ทิฟฟานี่ยืนอยู่ข้างหน้าโรงพยาบาลด้วยท่าทางลังเลใจ
ว่าจะเข้าไปข้างในดี หรือไม่เข้าไปข้างในดี
เข้าไปเถอะ...จะอะไรหนักหนาก็แค่เยี่ยมคนป่วย
ความคิดข้างหนึ่งดังขึ้นมาในหัว
ไม่ต้องเข้าไปหรอก...ยังไงเค้าก็มีคนดูแลอยู่แล้วนี่
ความคิดอีกข้างหนึ่งก็ดังขึ้นในหัว
แต่เค้าปกป้องเธอนะ จะใจร้ายไม่ไปเยี่ยมหน่อยเลยเหรอ
เอาไว้ขอบคุณตอนเจอกันที่โรงเรียนก็ได้นี่
เข้าไป...
ไม่เข้าไป...
เข้าไป...
"เธอ...เพื่อนของสิก้าใช่ไหม" เสียงหนึ่งดังขึ้น
ทำให้ทิฟฟานี่หลุดออกจากภวังค์ความคิดตัวเอง
เงยหน้าสบตาคนที่เอ่ยทักก่อนจะชะงัก
เมื่อพบว่าเป็นพี่สาวของเจสสิก้า
.
.
.
ร้านอาหารในโรงพยาบาล
ทิฟฟานี่ดูดน้ำในแก้วน้ำตรงหน้าอย่างอึดอัด
หลังจากเข้ามานั่งในร้านได้ประมาณสิบนาที
ก็ไม่มีคำพูดคำจาใดๆ เกิดขึ้น
"เธอชื่อทิฟฟานี่สินะ" ในที่สุดญาติผู้พี่ของเจสสิก้าก็เอ่ยขึ้นมาก่อน
"ค่ะ" ทิฟฟานี่ตอบรับ
"สิก้าบอกว่าอาศัยอยู่กับเธอ
ขอบคุณมากนะที่ช่วยดูแลน้องสาวฉัน"
ฮโยยอนเอ่ยจากใจจริงๆ
"ไม่เป็นไรค่ะ" ทิฟฟานี่ก็ตอบรับส่งๆ
ก็ไม่ได้ดูแลอะไรดีมากสักหน่อย
รู้สึกแปลกๆ กับคำขอบคุณชะมัด
"ตั้งแต่เด็กๆ สิก้าเป็นคนเงียบๆ
จนกระทั่งคุณน้าแต่งงานใหม่
สิก้าก็เงียบมากกว่าเดิม
มีอะไรก็ไม่ยอมบอก เอาแต่เงียบอย่างเดียว
พอหลังจากคุณน้าเสียไปก็ยิ่งเงียบเข้าไปใหญ่
ฉันก็พอจะรู้ว่าทางบ้านของคุณน้าผู้ชายไม่ชอบสิก้า
แต่ในเมื่อสิก้าไม่ยอมพูดอะไรออกมา
ฉันก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี จะชวนออกมาเลยก็เกรงใจทางบ้านนั้น"
"คุณรู้เรื่องที่สิก้าโดนทำร้ายไหมคะ"
ทิฟฟานี่เอ่ยถามขัดขึ้นมา
"รู้หรือเปล่าคะว่าบ้านหลังนั้น
ทุบตีสิก้าเป็นประจำ"
ทิฟฟานี่ถามต่อ เมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบไป
"เอ่อ...ฉันก็สงสัยอยู่ ตอนที่เห็นสิก้าครั้งล่าสุด
เห็นที่แขนมีรอยช้ำ แต่เจสสิก้าบอกว่าเธอหกล้ม"
ฮโยยอนอธิบาย
"สงสัยแต่ก็ไม่ทำอะไรเลยเหรอคะ
รอยช้ำจากการทุบตีกับหกล้ม
มันเหมือนกันขนาดนั้นเลยเหรอคะ"
ทิฟฟานี่ย้อนถามด้วยน้ำเสียงห้วนๆ
ก่อนจะได้สตินึกได้ว่าใส่อารมณ์มากจนเกินไป
"ขอโทษค่ะ" ทิฟฟานี่เอ่ยขึ้น
"ไม่เป็นไร มันเป็นความผิดฉันเอง
เหมือนกับที่เธอว่านั่นแหละ
ยังไงก็ขอบคุณมากน่ะที่ช่วยเจสสิก้าออกมา
หลังจากเจสสิก้าออกจากโรงพยาบาล
ฉันจะมารับเจสสิก้าไปอยู่ที่บ้าน
ขอโทษนะที่ให้เจสสิก้ารบกวนเธอมานาน"
อะไรนะ! รับกลับไปอยู่ที่บ้านงั้นเหรอ!!???
.
.
.
ห้องพักฟื้นของเจสสิก้า
แกร๊ก! ประตูถูกเปิดออก
ทิฟฟานี่เดินเข้าไปข้างใน
ก็พบว่าอีกคนกำลังหลับอยู่บนเตียง
ทิฟฟานี่ยืนดูอยู่เงียบๆ ใบหน้าที่ไม่ได้เห็นสองสามวัน
ดูดีขึ้นมาและผ้าพันหัวก็หายไปเหลือเพียงผ้าก็อตแปะ
บริเวณบาดแผลเท่านั้น
"เฮ้อ~" ทิฟฟานี่แอบถอนหายใจออกมา
ก่อนจะตัดสินใจหมุนตัวเพื่อเดินออกไปจากห้อง
"ฟานี่..." เสียงของคนที่อยู่บนเตียง
ทำให้เท้าของคนที่กำลังจะเดินออกชะงัก
แล้วหันไปมองก็พบว่าเจสสิก้ากำลังมองมาที่เธอ
"ฉันทำให้เธอตื่นงั้นเหรอ"
เจสสิก้าส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะยิ้มออกมา
ทิฟฟานี่จึงเดินกลับเข้าไปใหม่และนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆ เตียง
"เธอยิ้มได้นี่ ยัยสองคนนั้นโม้ฉันแน่ๆ
บอกว่าเธอกลับไปเป็นพวกหน้าตายเหมือนเดิม
ฉันก็ตั้งใจจะมาบ่นเธออยู่พอดีเลย"
"สบายดีไหม" เจสสิก้าเอ่ยถามขัดขึ้นมา
ทำให้ทิฟฟานี่ชะงักไปเล็กน้อย
"อืม สบายดี" ทิฟฟานี่เอ่ยตอบ
"ดีจังที่เธอไม่ป็นอะไร"
"ใช่ ดีที่ฉันไม่เป็นอะไร แต่เธอนะมันบ้า!!
ใครใช้ให้เธอเอาหัวมารับไม้นั่นแทนฉันห๊ะ!!"
ทิฟฟานี่เริ่มต้นโวยวายใส่ทันที
คนฟังก็ยิ้มน้อยๆ ออกมาแทนจะรู้สึกโกรธ
ที่โดนบ่น เพราะการที่ทิฟฟานี่บ่นใส่นี่แหละ
ถือว่าเป็นเรื่องปกติที่สุดเลยก็ว่าได้
"โดนตีหัวจนเสียสติไปแล้วหรือไง"
ทิฟฟานี่ย้อนถามเสียงหลง
"รีบๆ หายเลยนะ คิดว่าเรียนเก่ง
แล้วจะโดดเรียนได้งั้นสิ"
แล้วทิฟฟานี่ก็ยังคงบ่นใส่ต่อไป
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง...
"เย็นแล้ว ฉันกลับก่อนนะ
พรุ่งนี้ฉันจะเอาเสื้อผ้าของเธอที่ห้องมาให้"
ทิฟฟานี่พูดพลางลุกขึ้น
ในขณะที่เจสสิก้าขมวดคิ้วชนกัน
"ทำไม" คำถามของเจสสิก้าทำให้ทิฟฟานี่ชะงัก
"พี่เธอไม่ได้บอกงั้นเหรอ
ว่าหลังจากออกจากโรงพยาบาลแล้ว
จะรับเธอไปอยู่ที่บ้าน" ทิฟฟานี่เอ่ยตอบ
จิ้มฟังเพลงก็ได้นะ~
To be continue...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น