ขอปรบมือดังๆ ให้กับคนแต่งคะ ตอนแรกที่เข้ามาก็เพราะว่าอ่านจนไม่มีอะไรจะให้อ่านอีกแล้ว และดูจะเกริ่นนำน่าสนใจดี แต่พออ่านบทแรกก็เหมือนยังไม่มีอะไร แต่พออ่านบทที่ 2 เป็นต้อนไปต้องขอบอกว่าตกหลุมคะ เพราะชอบในความบ้าบิ่นของนางเอกดี ฉีกบทบาทความเป็นนางเอกนิยายไทยหลายๆ เรื่องที่อ่านมา อีกทั้งการใช้ภาษาก็สละสลวยดีคะ อ่านแล้วลื่นไหล อินไปกับตัวละคร และมีแอบฮาในความบ้าๆ บอๆ ของนางเอกดี บทอย่างว่าไม่จำเป็นต้องมีแบบโจ่งครึ้มก็สามารถสร้างแรงดึงดูดให้กับคนอ่านได้แล้วคะ ขอเป็นกำลังใจให้เขียนต่อไปจนจบนะคะ

เป็นผู้เขียนอีกคนที่ต้องตามอ่านนิยายมาทุกเรื่อง ตั้งแต่บ่วงดวงใจ เป็นเรื่องแรกที่ทำให้ตกหลุมพรางของคุณแก้วคะ เพราะชอบลักษณะการบรรยายมากๆ เพราะการดำเนินเรื่องที่เหมือนไม่หวือหวา แต่เล่นโปรดขนมปังให้นกอย่างเราๆ ต้องจิกกินไปเรื่อยๆ จนถึงปากหลุม (ตอนจบ)ที่เดียว 555 แต่เป็นหลุมที่ลงไปแล้วไม่อยากขึ้นคะ จนมาถึงจอมใจนายเหมือง กลายเป็นนิยายเรื่องแรกที่จะเป็นสิ่งแรกเมื่อเปิดคอมฯ มาจะต้องเปิด Fav ดูว่ามีการอัพหรือยัง เพราะบรรยายได้หวานเลี่ยนมากๆๆๆๆๆ แต่คนอ่านชอบ มันให้ความรู้สึกที่มีความสุขจริงๆ เพราะไม่ต้องมีเลิฟซีนหวือหวา คนอ่านก็ไปไหนไม่รอดแล้วคะ ทำให้คนอ่านไม่สามารถอ่านต่อหน้าผู้คนได้ เพราะอาจถูกกล่าวหาว่าเป็นบ้าได้ เอาเป็นว่าบรรยายได้ใจสุดๆ ไปเลย ไม่ว่าจะหวาน จะซึ้ง อบอุ่น หรือร้องไห้ คนอ่านรู้สึกมีอารมณ์ร่วมกับทุกวรรคตอนจริงๆ จนมาเรื่องนี้แค่อ่านตอนแรกๆ ก็ต้องเอด fav เลยคะ แล้วจะติดตามผลงานตลอดไปคะ

เป็นอีกหนึ่งนามปากกาที่คอยติดตามอ่านงานมาตลอด ตั้งแต่เรื่องแรกที่รู้จักกับนามปากกานี้ คือ ดอกรักจอมเถื่อน จนถึงทุกวันนี้เกือบ 3 ปี ชื่นชอบสไตล์การเขียนมาก เพราะมีสไตล์ที่เรียกว่าสำบัดสำนวนเหลือเกิน สามารถเขียนโดยใช้คำเปรียบเปรย หรือสำนวนไทยต่างๆ ในประโยคคำพูดของตัวละครได้กินใจมาก และสามารถเขียนทั้งหมดให้เชื่อมโยงได้ เหมือนกับแบ่งออกเป็นนิยายของ 2 ซี่รี่ส์ คือ ซี่รี่ส์เหมืองเถื่อน กับซี่รี่ส์เจ้าพ่ออ่าง และที่สำคัญเดินเรื่องได้เร็ว ไม่น่าเบื่อ มีการผูกปมต่างๆ ที่น่าสนใจและทำให้คนอ่านคอยลุ้นตามอยู่ตลอด เขียนฉากหวานก็หวานจนมดขึ้น เขียนฉากเศร้าก็บีบเค้นอารมณ์กันน่าดูเลยทีเดียว ขอให้มีผลงานดีๆ มาให้เราได้อ่านกันเสมอๆ นะคะ

ชื่นชอบนิยายเรื่องนี้ของไรเตอร์มากคะ มากจนต้องบอกเล่ากันคะ
ตอนแรกที่อ่านเรื่องนี้ เข้ามาเพราะไม่มีอะไรจะอ่าน จะเขียนทีสีสก็เบื่อ เลยลองเข้ามาดู จากพล็อตก็เหมือนจะเดาได้ว่าต่อไปจะเป็นยังไงต่อไป แต่อยากบอกว่าถึงแม้พล็อตนี้จะไม่ใช่อะไรที่ใหม่เลย แต่ที่ทำให้ต้องอ่านและอ่านมาเรื่อยๆ คงเป็นลักษณะการบรรยายของไรเตอร์ที่ไม่เหมือนใคร อ่านแล้วสามารถเข้าถึงตัวละคร อ่านแล้วยิ้ม หัวเราะ สะเทือนใจ และรู้สึกเศร้าไปกับตัวละครนั่นต่างหากคือความแตกต่าง และคิดว่ามันคือจุดเด่นที่ทำให้นิยายเรื่องนี้น่าสนใจ เพราะอ่านแล้วเหมือนเราเป็นเข้าไปอยู่ในตัวละครนั้นๆ เลย มีอารมณ์ร่วมไปกับทุกตัวอักษรที่คุณบรรจงเขียนมันขึ้นมาเลยคะ ยิ่งการบรรยายความรู้สึกระหว่างนางเอก-พระเอก เป็นอะไรที่เคลิ้มมากๆ เพราะอ่านและกระชุ่มกระชวยหัวใจเป็นอย่างยิ่ง จนอยากจะเป็นนางเอกซะเองเลย อิอิ

ขอขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ที่เขียนขึ้นมาเพื่อให้พวกเราได้อ่านกันนะคะ

ไม่ไหวแล้วคะ ต้องเสียน้ำตาช่วงปีใหม่จนได้ เพราะเพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ของไรเตอร์ อ่านรวดเดียวถึงตอนที่ 35 เลยคะ และแล้วไรเตอร์ก็ทำให้วิน้ำตาท่วมจอคอมฯ ต่อจากเรื่องของหมอกัณฑ์กับคุณภัทร และเรื่องนี้ดูเหมือนจะหนักกว่าด้วย ชีวิตคนเราอะไรจะรันทดได้ขนาดนี้หนอ แต่ถ้าชีวิตจริงเจอผู้ชายน่ารักเหมือนคุณภามก็ยอมรันทดคะ อยากบอกว่าชอบนิยายของไรเตอร์มาก แม้จะตามมาอ่านช้าไปหน่อย แต่เป็นนิยายเศร้าตามสไตล์ของไรเตอร์จริงๆ คะ คือแม้ว่าจะเศร้ายังไง แต่พระเอกยังคงน่ารักเสมอ นั่นคือสิ่งที่ชอบมาก เพราะคุณภามของเราน่ารักจริงๆ อ่านแล้วตอนที่คุณภามน่ารัก อบอุ่น หรือต่อว่านางเอกของเราเหมือนตัวเองเป็นนางเอกของเรื่องเลย เพราะรู้สึกอบอุ่น เศร้า และยิ้มไปกับอารมณ์ของตัวละครมากๆ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ที่แม้จะเศร้า แต่ทำให้เข้าใจในความรัก และคนที่ต่อสู้เพื่อความรักจริงๆ คะ ....เอานิ้วหัวแม่มือทั้ง 2 นิ้ว ไปเลยคะ คุณทำได้เยี่ยมจริงๆ

ต้องบอกว่าติดตามนิยายของป้าดามานานมาก ตั้งแต่รัก ฤา ลวง เริ่มรู้จักป้าดาครั้งแรกจะเวปสิรินดา แล้วก็ตามมาที่นี่ ชอบลักษณะการบรรยายของป้าดามาก ส่วนเรื่องนี้เป็นผลงานอีกเรื่องที่ไม่เคยทำให้คนอ่านต้องผิดหวัง เพราะมันอาจคล้ายหรือเหมือนกับชีวิตของใครหลายๆ คนมากๆ เลยคะ มันเหมือนเป็นเรื่องที่ใครๆ ก็ประสบพบเจอกันได้ เพียงแต่มันอาจจะไม่ซับซ้อนขนาดนี้
แต่มีเรื่องอยากบอกป้าดานิดนึงคะ เรื่องการสะกด อย่างคำว่า 7-11 ที่ป้าดาเขียนเป็นการออกเสียงของตัว V ที่ถูกต้องคือเราจะกัดริมฝีปากล่างเวลาออกเสียง มันเลยออกเหมือน "ฝ" แต่พอเราเอามาเขียนในภาษาไทยมันจะออกเสียงเป็น "ว" นะคะ

แปะๆๆๆ (เสียงปรบมือ นะคะ...อิอิ) ต้องขึ้นด้วยเสียงปรบมือให้เลยคะ เพราะตอนแรกที่เปิดเข้ามาอ่านเรื่องนี้ เพราะไม่รู้จะอ่านอะไรแล้วอะ เห็นจำนวนคนอ่านเยอะดีเลยคิดว่าน่าสนใจแน่เลยคนเลยเข้ามาอ่านเยอะ เลยเปิดอ่านมั่ง แต่สองสามตอนแรกที่อ่านมันงงๆ ยังไงไม่รู้เหมือนมันกระโดดไปกระโดดมา ไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วมกับตัวละคร เลยชั่งใจว่าจะอ่านต่อดีหรือเปล่า แต่สุดท้ายก็ดูนาฬิกาเพิ่งจะตีหนึ่งเองมันยังไม่ง่วงเลยอะ งั้นอ่านต่อดีกว่า...และแล้วก็ตกลงหลุมอย่างจังคะ กลายเป็นเหยื่อของไรเตอร์จริงๆ เพราะจากที่ลังเลว่าอ่านดีมั้ย มารู้ตัวอีกทีก็เกือบหกโมงเช้าแล้ว พร้อมกับบรรทัดสุดท้ายของตอนที่ 24 พอดี เพราะหลังๆ ไรเตอร์ทำได้ดีมากคะ ทำให้เราเข้าถึงตัวละครอย่างดี มีอารมณ์โกรธ อารมณ์หวาน และหัวเราะเหมือนกับตัวละครนั้นๆ ได้จริงๆ จนต้องเอด Fav. เอาไว้ ว่าจะไม่พลาดที่จะเข้ามาอ่านตอนต่อๆ ไป

ปล.ขอถามนิดนึงคะว่าเรื่องนี้เรื่องแรกจริงป่าว เพราะคุ้นกับนามปากกาดมิศรามากคะ เหมือนเคยอ่านงานของนามปากกานี้มา่ก่อนเลยคะ

ขอชื่นชมมากๆ เลยคะ ว่าคุณแต่งนิยายได้ดีมากๆ เลย สำหรับมือใหม่ แม้พล็อตเรื่องอาจจะไม่ใหม่ แต่การดำเนินเรื่องและการผูกเรื่องดีมาก อ่านแล้วไหลลื่นดี ใช้ภาษาสละสลวยและถูกต้อง ไม่มีคำผิดเยอะจนเสียอรรถรสในการอ่าน ทำให้อ่านสนุกและลุ้นไปกับแต่ละตอน ทำให้เป็นอีกเรื่องนึงที่เข้ามาอ่านแล้วต้องเอด Fav. และเข้ามาเช็คทุกครั้งว่ามีการอัพเดทตอนใหม่แล้วหรือยัง ขอให้เขียนผลงานต่อไปจนจบนะคะ

แวะเข้ามาแอด Fav. และทักทายกันก่อน ตอนแรกอ่านชื่อเรื่องก็ผ่านๆ แต่พอเห็นนามปากกานี้ต้องคลิกเข้ามาคะ เพราะประทับใจมาจากเรื่องเรือนสายน้ำมาก เล่นซะเจ้น้ำตาท่วมจอเลย เลยต้องอ่านเรื่องนี้ต่อทันที เพิ่งเข้ามาอ่านได้สองตอน ต้องบอกว่าไม่ผิดหวังที่เ้ข้ามาคะ ยังเขียนได้น่าอ่าน ภาษาสละสลวยเหมือนเดิมเลย จะรออ่านและเป็นกำลังใจให้คนแต่งนะจ้า