คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5: แผนการ
นอกใจ (Out Of Your Heart)
ChanYeol x BaekHyun
Chapter 5: แผนการ
บรรยากาศภายในห้องแต่งตัวทำให้แบคฮยอนหายใจไม่ออก ขณะที่ช่างแต่งหน้ากำลังลบเครื่องสำอางค์ให้ร่างบางอยู่นั้น ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมาจากชานยอลและแบคฮยอน ต่างคนต่างจมอยู่ในห้วงความคิดของตนเอง ในหัวของแบคฮยอนมีแต่คำถามว่าชานยอลมาได้ยังไง แล้วจะมาทำไม พอถ่ายทำเสร็จชานยอลก็มาปรากฏตัวต่อหน้าพร้อมความโกรธ พอแบคฮยอนต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าและลบเครื่องสำอางค์ ชานยอลก็เดินตามเข้ามาในห้องแต่งตัวด้วย แบคฮยอนได้ยินเสียงบอกของช่างแต่งหน้าว่าล้างเครื่องสำอางค์เรียบร้อยแล้ว และบอกให้แบคฮยอนไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วกลับไปพักผ่อนได้ ร่างบางจึงรีบทำตามอย่างว่าง่าย เท้าเรียวก้าวไปยังเต้นท์เล็กๆที่เอาไว้ใช้เปลี่ยนเสื้อผ้า ถึงแม้จะเป็นการซื้อเวลาเพียงไม่กี่นาที่แต่ถ้าทำให้แบคฮยอนถ่วงเวลาในการเผชิญหน้ากับชานยอลช้าลงไปอีก มันก็คุ้ม เพราะตอนนี้แบคฮยอนไม่อยากจะคุยกับชานยอลเท่าไร ยิ่งเห็นหน้าชานยอลความรู้สึกเจ็บมันก็จุกอยู่ที่อก ความน้อยใจมันท่วมท้น ความรู้สึกของคนนอกสายตา นอกหัวใจ มันเป็นความรู้สึกที่เจ็บปวด คนที่เรารัก คนที่เราชอบ ไม่เคยเห็นว่าเรามีตัวตน แบคฮยอนเข้าใจมันดี และตั้งใจแล้วว่าจะลบความรู้สึกที่มีออกไปให้ได้ เขาต้องแข็มแข็งขึ้น ชานยอลจะไม่มีทางรู้ว่าเขารู้สึกยังไง การทำตัวเย็นชาและไม่แคร์ชานยอล และทำตัวเป็นเพื่อนเหมือนเดิม คงเป็นวิธีที่ดีที่สุด เมื่อแบคฮยอนรู้แล้วว่าตัวเองจะต้องทำยังไง เขาก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับคนที่ทำให้เขาเจ็บปวดที่สุดแล้ว
“นายมาได้ไง ชานยอล” แบคฮยอนถามขณะเดินไปนั่งหน้าโต๊ะที่เอาไว้สำหรับแต่งหน้า โดยสายตาไม่ได้มองร่างสูงแม้แต่นิด มือบางเก็บข้างของๆตนใส่กระเป๋าสะพายใบเล็กที่ติดตัวมา
“เห็นเซฮุนอัพในทวิต เลยตามมาถูก แล้วใจคอจะไม่บอกกันเลยเหรอแบค” ชานยอลลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วเดินเข้ามากระชากแขนแบคฮยอนเพราะไม่พอใจกับท่าทีเฉยเมยของแบคฮยอน ร่างบางไม่แม้แต่จะมองหน้าเขา
“บอกเรื่องอะไร ถ้าเป็นเรื่องที่มาที่นี่ ฉันมาทำงานไม่ได้มาเที่ยว และฉันไม่อยากจะกวนเวลาแห่งความสุขของนายกับแฟน” แบคฮยอนดึงมือของชานยอลที่จับออก ในใจคิดจะไปต่อว่าเซฮุนสักหน่อย มันใช่เวลามาอัพทวิตมั้ยเนี่ย มันน่าซัดสักที
“ทำไมไม่บอกว่าทำงานเป็นนางแบบ” ร่างบางที่กำลังเดินออกจากห้องแต่ตัวชะงัก คำพูดของชานยอลทำให้แบคฮยอนงงเป็นไก่ตาแตก
“ทำไมต้องบอกด้วยหล่ะ มันก็แค่เรื่องงาน” แบคฮยอนไม่เข้าใจว่าชานยอลต้องการสื่ออะไรกันแน่ ทำไมเขาจะต้องบอกเรื่องงานกับชานยอล มันไม่ได้สำคัญกับชานยอลสักนิด
“แต่ฉันอยากรู้ เพื่อนคนสำคัญของฉันเป็นนางแบบทั้งที ใจคอจะไม่บอกกันเลยเหรอ” ราวกับมีไม้หน้าสามตีกลางหน้า เพื่อนสนิท...คำนี้อีกแล้ว ไม่ต้องย้ำนักก็ได้ รู้แล้วว่าเป็นได้แค่เพื่อน
“เรื่องของฉันมันไม่สำคัญ นายไม่ต้องสนใจหรอก สนใจแต่เรื่องแฟนนายเถอะ มานี่เขาไม่ว่าเอาเหรอ” แบคฮยอนเปลี่ยนเรื่อง ร่างบางอยากรู้ว่าทำไมฮันคยองถึงปล่อยชานยอลมาง่ายๆ ทั้งๆที่ปกติแล้วตัวติดกันจะตาย
“ฮันคยองไปเที่ยวฮ่องกงกับแม่เขาน่ะ” ว่าแล้วเชียว ไม่มีทางที่ชานยอลจะห่างจากแฟนหรอก นี่คงเหงาหล่ะสิถึงได้ตามมาที่นี่ ถ้าไม่เหงาคงไม่คิดจะมาหาเขาหรอก เขามันแค่ตัวสำรอง .....แบคฮยอน จำไว้ว่าแค่ตัวสำรอง
“ออกไปข้างนอกกัน เพื่อนๆรออยู่” แบคฮยอนตัดบท ไม่อยากอยู่กับชานยอลนานกว่านี้ แค่นี้ก็ทนไม่ไหวแล้ว ไม่รู้ว่าชานยอลจะมาที่นีทำไม มาทำให้เจ็บหนักกว่าเดิม และเมื่อไหร่จะตัดใจได้สักที
แบคฮยอนเดินไปยืนข้างคริสที่กำลังยืนคุยกับเลย์อยู่หน้ามอนิเตอร์ คริสยังไม่ได้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและลบเครื่องสำอางค์ออก เพราะมัวแต่หาข้องอ้างเรื่องงานเพื่อที่จะคุยกับเลย์ แบคฮยอนอดขำไม่ได้ นี่พี่คริสขยันทำคะแนนขนาดนี้เลยเหรอ แต่ดูท่าทางแล้วพี่เลย์จะไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย คงไม่รู้ว่ากำลังโดนจีบอยู่ นี่แหละพี่ของเขา บทจะซื่อก็ซื่อซะ รอยยิ้มหวานของแบคฮยอนทำให้ชานยอลไม่พอใจ ทำไมจะต้องมองไอ้นายแบบนั่นแล้วยิ้มแบบนั้นด้วย รอยยิ้มนั่นต้องเป็นของเขาสิ ใช่...ต้องเป็นของเขา แต่เอ๊ะ....ทำไมเขาต้องอยากให้แบคฮยอนยิ้มให้เขาคนเดียวด้วยหล่ะ แล้วทำไมเขาต้องไม่ชอบที่แบคฮยอนยิ้มให้คนอื่นด้วย นี่เขาเป็นอะไรกันแน่…
คยองซูยืนสังเกตเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างชานยอลและแบคฮยอน คยองซูมั่นใจแล้วว่าไม่ใช่แค่แบคฮยอนที่ชอบชานยอล แต่ชานยอลก็ชอบแบคฮยอนเหมือนกัน เพราะฉะนั้นเขาต้องหาวิธีที่ทำให้เพื่อนทั้งสองคนลงเอยกันให้ได้ แต่ตอนนี้ต้องทำให้ชานอลรู้ใจตัวเองก่อนให้ได้
“นี่จงอิน นายคิดเหมือนฉันมั้ย” คยองซูถามเพื่อนผู้สังเกตการณ์ที่ยืนเป็นเพื่อนอยู่ข้างๆกัน
“อืม ฉันก็คิดเหมือนกัน แล้วเราจะเอายังไงกันดี” สองคนปรึกษาหารือกัน ช่วยกันคิดแผนการว่าจะทำยังไงให้เพื่อนทั้งสองคนเข้าใจกัน ทั้งสองตกลงกันได้ว่างานนี้เห็นทีต้องหาตัวช่วย ส่วนเซฮุนน่ะหรอ มัวแต่เม้าท์กับลู่หาน ไม่สนใจหรอกว่าเพื่อนเขากำลังทำอะไรกัน ในที่สุดเซฮุนก็เจอนางฟ้าที่รอมานาน เรื่องของเพื่อนเลยเอาไว้ก่อน ตอนนี้ขอทำตัวสนิทกับนางฟ้าก่อน จะได้จีบง่ายๆ
“พี่ลู่หานฮะ จากนี้พี่กับพี่คริสต้องทำอะไรต่อมั้ยฮะ” คยองซูถามลู่หานที่กำลังคุยอย่างออกรสกับเซฮุน
“ไม่มีหรอก แค่ขึ้นไปพักที่ห้อง ค่ำๆค่อยลงมากินข้าว ถามพี่มีอะไรหรือเปล่า” ลู่หานถามด้วยความสงสัย
“พอดีมีเรื่องอากจะปรึกษาพี่คริสกับพี่ลู่หาน และมีเรื่องที่จะต้องขอให้ช่วยนะฮะ”
“งั้นถ้าคริสคุยกับคุณเลย์เสร็จแล้ว เราไปหาขนมกินแล้วค่อยคุยกัน เดี๋ยวพี่บอกคริสให้” ลู่หานยิ้มให้ด้วยความยินดี อยู่กับเด็กๆพวกนี้แล้วก็สนุกดี ทำให้เขาหายเบื่อได้ และถ้าเขามีอะไรที่ช่วยได้ก็อยากช่วย
ชานยอลเดินตามแบคฮยอนและเพื่อนๆกลับมาที่โรงแรม โชคดีที่สถานที่ถ่ายทำอยู่ใกล้ๆกับโรงแรม สามารถเดินไปมาได้ ไม่งั้นชานยอลคงตามมาไม่ถูกเพราะไม่รู้ว่าเขาถ่ายทำกันที่ไหน ชานยอลเดินตามมาด้วยความไม่พอใจ แบคฮยอนไม่สนใจเขาอีกแล้ว มัวแต่เดินคุยกับนายแบบนั่นอยู่ได้ ไม่รู้จะคุยอะไรกันนักกันหนา ทำเหมือนกับสนิทกันมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว เห็นแล้วโมโห แบคฮยอนไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แต่ก่อนแบคฮยอนจะใส่ใจเขาเสมอ คอยเป็นห่วงเป็นใยตลอด แต่ทำไมเดี๋ยวนี้ชอบทำตัวห่างเหิน ไม่สนใจ ไม่ห่วงใยเขาเหมือนเคย ชานยอลรับไม่ได้ที่ความสัมพันธ์ของเขากับแบคฮยอนดิ่งลงเหวแบบนี้ ชานยอลตกใจมากที่เมื่อเห็นหน้านางแบบ เขาคิดไม่ถึงว่านั่นคือแบคฮยอน ถึงเขาจะรู้ว่าแบคฮยอนน่ารัก แต่นึกไม่ถึงว่าเมื่อแบคฮยอนถอดแว่น และแปลงโฉมใหม่ จะสวยจนเขาตะลึง สวย...สวยมาก สวย...จนอยากเก็บไว้คนเดียว ไม่อยากให้ใครเห็น ไม่อยากให้ยิ้ม ไม่อยากให้คุยกับใคร ร่างสูงคิดว่า เพราะความผูกพันธ์ที่มีเลยทำให้ชานยอลหวงแบคฮยอนมากเกินไป ไม่มีอะไรมากกว่านั้น ชานยอลตั้งใจไว้ว่าจะนอนกับแบคฮยอน แต่พอถามเซฮุนแล้วจึงรู้ว่าแบคฮยอนนอนกับพี่เลย์ ความตั้งใจที่มีจึงต้องพับเก็บไป ชานยอลจึงชวนให้เซฮุนมานอนเป็นเพื่อนแล้วปล่อให้จงอินนอนกับคยองซู
ช่วงที่ชานยอลกำลังหลับพักผ่อนในห้องอยู่นั้น แก็งค์พรรคพวกที่ประกอบไปด้วยแบคฮยอน คยองซู จงอิน เซฮุน และผู้สมรู้ร่วมคิดอีกสองคนนั่นคือคริสกับลู่หาน กำลังนั่งปรึกษาแผนการที่ร้านเบอเกอรี่ที่อยู่ภายในโรงแรม คยองซูเป็นผู้วางแผนการทั้งหมดเริ่มอธิบายให้เข้าใจถึงหน้าที่และบทบาทที่แต่ละคนต้องทำ แต่คยองซูไม่ได้บอกแบคฮยอนเรื่องที่ชานยอลก็ชอบแบคฮยอนเหมือนกัน ด้วยกลัวว่าเพื่อนจะแสดงได้ไม่เนียนพอ ขืนบอกไป แบคฮยอนเกิดใจอ่อน เดี๋ยวความจะแตก แผนไม่สำเร็จพอดี จึงบอกแค่ว่าให้พี่คริสช่วยทำตัวสนิทกับแบคฮยอนเหมือนพี่คริสกำลังตามจีบแบคฮยอนอยู่ เพื่อเป็นการกันไม่ให้ชานยอลมายุ่งกับแบคฮยอน เพื่อที่แบคฮยอนจะได้ตัดใจง่ายขึ้น แบคฮยอนก็หลงเชื่อตามนั้น แต่แท้ที่จริงแล้วเป็นแผนการให้ชานยอลรู้ใจตัวเองต่างหาก
เมื่อถึงเวลาอาหารเย็น แผนการที่วางไว้ก็เริ่มขึ้นในห้องอาหารของโรงแรม แบคฮยอนนั่งตรงกลางระหว่างคริสและชานยอล ตรงข้ามมีคยองซู จงอิน เซฮุน และลู่หาน ตอนแรกคริสไม่ได้รู้ถึงความรู้สึกของแบคฮยอนที่มีต่อชานยอล แต่เมื่อคยองซูเล่าให้ฟังตอนที่มาวางแผน คริสก็ยินดีให้ความร่วมมือเต็มที่ แต่เท่าที่สังเกตุดูแล้ว ดูจากสีหน้าที่หงิกสุดๆ แล้วชอบทำสายตาไม่พอใจใส่ เวลาที่เขาเอาอกเอาใจแบคฮยอนแล้ว สรุปได้ว่าชานยอลก็น่าจะมีใจให้แบคฮยอนไม่น้อย แต่คงยังไม่รู้ใจตัวเอง อย่างนี้ต้องจัดให้หนักสักหน่อย
“แบคฮยอนอ่า ข้าวติดแก้มนะ มาพี่เช็ดออกให้” คริสหยิบกระทิชชู่เช็ดที่แก้มเนียนเบาๆ
“ขอบคุณฮะ พี่คริส” แบคฮยอนยิ้มหวานเป็นการขอบคุณ
“แหมมมมม จะหวานกันเกินไปป่ะ อิจฉานะเนี่ย นายว่างั้นมั้ย ชานยอล” คยองซูแซวเพื่อดูปฏิกริยาของชานยอล แต่ก็ไร้สัญญาณตอบกลับจากชานยอล
“คยองซู อย่าแซวสิ แบคฮยอนเขินหมดแล้ว จะให้พี่ไม่ดูแลได้ไง แบคฮยอนน่ารักขนาดนี้ ใครจะอดใจไหว” ว่าแล้วก็ส่งสายตาหวานหยดย้อยไปให้แบคฮยอน ถึงจะรู้ว่ามันเป็นแผน แต่เอาเข้าจริงแบคฮยอนก็อดเขินไม่ได้
ชานยอลได้แต่นั่งระงับอารมณ์ โกรธจนควันออกหูแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ร่างสูงได้แต่กำมือด้วยความโกรธ ไอ้นายแบบนั่นมันกำลังจีบแบคฮยอนแน่แล้วแบคฮยอนก็ดูเหมือนจะมีใจให้ไอ้นายแบบนั่นด้วย ปล่อยไว้ไม่ได้ คืนนี้เขาต้องคุยกับแบคฮยอนให้รู้เรื่อง
คริสอาสาเดินไปส่งแบคฮยอนที่ห้อง ทั้งสองเดินไปโดยที่รู้ว่าชานยอลแอบเดินตามมาห่างๆ คราวนี้ถึงฉากไคลแม็กซ์แล้ว หลังจากที่ทำทีมาส่งแบคฮยอนที่หน้าห้อง คริสก็ขอเข้าไปในห้องของแบคฮยอนด้วย เมื่อเข้าไปในห้องคริสเอารองเท้าสลิปเปอร์ขวางประตูไว้ แต่ทำให้ดูเหมือนว่าตนเดินไปเตะรองเท้าแล้วกระเด็นไปขวางประตูไว้ แล้วจับให้แบคฮยอนหันหน้ามาทางเขาแล้วหันหลังให้ประตู ชานยอลจะได้เห็นฉากเด็ดได้ถนัดๆ คริสเหลือบเห็นว่าชานยอลแอบดูอยู่ที่ประตูแล้ว เมื่อตัวละครพร้อม ทุกอย่างก็เริ่มต้นขึ้น
“แบคฮยอนอ่า พี่มีเรื่องจะสารภาพ” คริสจับมือแบคฮยอนขึ้นมากุมไว้ ชานยอลเห็นดังนั้นก็เริ่มที่จะทนไม่ไหว แต่ด้วยความอยากรู้ว่าไอ้นายแบบจะพูดอะไร แล้วแบคฮยอนจะตอบว่ายังไง จึงต้องอดทนรอ
“ถึงแม้ว่าเราจะเพิ่งเจอกัน แต่พี่รู้สึกดีกับแบคฮอนตั้งแต่แรกเห็น ถ้าแบคฮยอนยังไม่มีใคร คบกับพี่ได้ไหม พี่ชอบเรานะ” คริสสวมบทบาทอย่างสมจริง ฝ่ายแบคฮยอนไม่ได้ตอบอะไร เพราะบทบาทคยองซูมอบให้คือ อยู่เฉยๆไม่ต้องพูดเดี๋ยวความแตก ปล่อยให้พี่คริสเป็นคนพูดไป
“ถ้าเราไม่ตอบ พี่ถือว่าเราตกลงนะ” แล้วคริสก็ค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ริมฝีปากทั้งสองใกล้กันเรื่อยๆ ยังไม่ทันไร ร่างกายของคริสก็ถูกกระชากออกจากแบคฮยอนอย่างแรง
“แก จะทำอะไรแบคฮยอน!!!!” ชานยอลคว้าคอเสื้อเตรียมจะปล่อยหมัดใส่คริส
“หยุดนะ!!! ชานยอล นายจะทำบ้าอะไร” แบคฮยอนเอาตัวเข้าไปขวางชานยอลไว้
“ทำไม ปกป้องมันทำไม ชอบเหรอที่จะโดนมันจูบหน่ะ!!! ชอบหล่ะสิ ถึงยอมให้มันเข้าห้องมาง่ายๆ” ชานยอลตะคอกใส่แบคฮยอนด้วยความโมโห
“นายไม่มีสิทธิ์มาพูดกับฉันแบบนี้นะ!!! จำไม่ได้เหรอ นายบอกว่าเราเป็นแค่เพื่อนกัน เพราะฉะนั้นนายไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับเรื่องส่วนตัวของฉัน ออกไปได้แล้ว ชานยอล ฉันนบอกให้นายออกไป!!!!” แบคฮยอนรีบเข้าไปสำรวจคริสว่าบาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า แบคฮยอนทำราวกับว่าชานยอลไม่มีตัวตน แผนนี้คงสำเร็จ ชานยอลคงไม่มายุ่งกับเขาอีก ชานยอลคงเกลียดเขาแล้ว เมื่อชานยอลออกไปจากห้อง น้ำตาของร่างบางก็ไหลริน คริสทำอะไรไม่ได้นอกจากกอดปลอบใจ แบคฮยอนต้องผ่านมันไปให้ได้ คริสคิดได้เพียงแต่ว่าตอนนี้ขึ้นอยู่กับชานยอลแล้วว่าจะคิดได้ไหมว่าจริงๆแล้ว ตัวเองชอบใครกันแน่....
มีไรพูดคุยติดตามได้ในทวิตของไรท์นะค่ะ @darlinrinda
อ่านแล้วร่วมกันสกรีมลงทวิตติดแท็ก
#Ficนอกใจ
สวัสดีค่ะ กลับมาแล้ว เย้!!!!! แอบหนีไปเที่ยวปีใหม่มา ถึงจะมาอัพฟิคช้าแต่ก็มาแล้วน้า~~~ ตอนนี้ก็มีฉากดราม่าอีกแล้ว สงสารแบคฮยอนอ่ะ เขียนเองสงสารเอง T-T แต่แอบชอบคยองซูแสนเจ้าเล่ห์ เห็นอย่างงี้วางแผนเก่งนักนะ.....ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านนะค่ะ จะพยายามอัพให้ได้ทุกอาทิตย์นะ ........
ความคิดเห็น