คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2
ไฟ มองใบหน้าน่ารักที่ทำท่าทางกลัวเขามากมายราวกับเขาเป็นปีศาจ หรือนี่จะเป็นมุขใหม่ของเด็กขายเอาไว้เพื่ออัพราคา?
“ มองหน้าฉัน “ ไฟเอ่ยเสียงเข้ม จนคนตัวเล็กสะดุ้ง แต่ยังคมก้มหน้าหลับตาปี๋
“ ไม่มองใช่ไหม ...ได้ “ ร่างสูงเชยคางเล็กมองดวงตาที่ยังคงปิดสนิท เรื่อยลงมายังริมฝีปากบางชมพูยั่วยวน ริมฝีปากหนาจะก้มลงไปประกบยังเป้าหมาย แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเสียงอันคุ้นเคยของน้องชายดังขึ้น
“ นั่นพี่จะทำอะไร “ อัณณ์ผลักตัวพี่ชายให้ออกห่างคนตัวเล็ก จ้องพี่ชายตาเขม็ง
“ ก็เล่นกับเด็กนายนิดๆหน่อย ทำหวงไปได้ “ ร่างสูงยักไหล่
“ พี่คงเข้าใจผิด ไอติมเป็นเด็กที่ผมช่วยจากรถชน พ่อแม่เขาเสียหมดแล้ว แถมยังเป็นเด็กออทิสติก ต่อไปนี้เขาจะมาอยู่ในความดูแลของผม “ จากการที่อัณณ์คุยโทรศัพท์กับเพื่อนเมื่อกี้ ได้ความว่า ไอติมเป็นครอบครัวที่บ้านยากจน แม่ท้องตอนยังเด็กทำให้เกิดมาเป็นเด็กออทิสติก ตอนนี้ครอบครัวของไอติมเสียชีวิตหมดแล้ว พ่อเสียจากการโดนเจ้าหนี้ฆ่า ส่วนแม่ก็เป็นโรคมะเร็งตาย ไอติมทำงานขายพวงมาลัยเลี้ยงชีพไปวันๆจากการช่วยเหลือของคุณป้าข้างบ้าน ทำให้ไอติมอยู่รอดมาจนถึงทุกวันนี้
อัณณ์มองเด็กตาใสที่กำเสื้อเขาแน่นด้วยความสงสาร อายุก็สามสิบ เอาเด็กมาเลี้ยงสักคนก็ไม่ไปไรหรอกมั้ง ไหนๆก็ไม่มีลูกมีเมีย...
“ พ่อกับแม่ไปอยู่บนสวรรค์แล้ว คุณป้าบอก คุณป้าบอกว่าพ่อกับแม่จะไม่ต้องลำบากแล้ว “ ไอติมหันมาพูดกับอัณณ์เสียงใส มือหนาลูบหัวเล็กเบาๆ
“ ครับๆ พ่อแม่ไปสวรรค์แล้ว ต่อจากนี้ไปไอติมก็มาอยู่กับพี่นะ โอเคไหม “ อัณณ์เปลี่ยนสรรพนามแทนตัวเองเมื่อได้รู้เรื่องต่างๆจากเพื่อนของเขา อย่างน้อยเด็กคนนี้จะได้รู้สึกว่ายังมีคนคอยอยู่ข้างๆ ถึงแม้อายุของเขานี่พ่อจะเป็นรุ่นลุงหรือรุ่นพ่อของไอติมได้ด้วยซ้ำ
“ ครับ! ไอติมอยากอยู่กับพี่ชาย พี่ชายใจดี “
ไฟมองสองคนที่สนทนากันโดยไม่สนใจเขาแล้วยักไหล่ ก็แล้วแต่น้องของเขา ยังไงถ้าเกิดอะไรขึ้นหมอนั่นคงจัดการได้ แต่เขาก็ยังสงสัย ไอเด็กนี่มันเป็นออทิสติกจริงเหรอ หรือแค่จะหลอกน้องชายเขาเพื่อจะหาความสบาย?....
ร่างสูงหรี่ตามองใบหน้าใสที่คุยเจื้อยแจ้วกับน้องชายเขา ภายใต้ใบหน้าไร้เดียงสานั้น ฉันต้องรู้ให้ได้ว่านายซ่อนอะไรไว้
ไฟหันหลังเดินขึ้นบันไดเพื่อไปยังห้องของตน แต่ในหัวของเขายังคิดถึงเรื่องเด็กคนนั้นอยู่ตลอดเวลา....
ไอติมยังคงคุยกับพี่ชายคนใหม่อย่างร่าเริง แทบจะลืมคนร่างสูงที่น่ากลัวเมื่อกี้ไปจนหมด อัณณ์มองคนตัวเล็กที่ยิ้มอย่างสดใสก็พลอยจะยิ้มตามไปด้วย
“ กินข้าวก่อนนะครับ “ ร่างสูงรับถ้วยที่ส่งกลิ่นหอมมาจากแม่นม
“ อ้า..... “ ร่างเล็กอ้าปากรออัณณ์ที่ตักข้าวมาเป่าเบาๆให้หายร้อน ดวงตาคมมองดูเด็กน้อยที่ทำหน้าเอร็ดอร่อยเมื่อกินข้าวเข้าไป
“ อร่อยไหมหืม? “
“ อร่อยมากครับ “
“ อร่อยก็กินเยอะๆ คุณป้าจะได้ดีใจ “ ไอติมพยักหน้ารัวๆแล้วหันไปยิ้มหวานให้แม่นมที่ยืนอยู่ไม่ไกล คนสูงวัยยิ้มตอบอย่างเอ็นดู
อัณณ์ยังคงตักข้าวในถ้วยให้ไอติมกินอย่างต่อเนื่อง เจ้าตัวก็ไม่มีบ่นหรือยุ่งอะไร เอาแต่อ้าปากๆ รอเขาตักข้าวป้อน
เกือบยี่สิบนาที ข้าวต้มในถ้วยก็พร่องไปจนหมดโดยฝีมือคนที่กำลังนั่งอืดลูบทองตัวเองเบาๆ
“ ไอติมอิ่มจังเลย ขอบคุณครับคุณป้า พี่ชาย “
“ พี่ว่าไอติมไปอาบน้ำก่อนดีกว่า นี่ก็ 4 ทุ่มกว่าแล้ว “
“ อาบน้ำๆ ไอติมชอบอาบน้ำๆ “ ร่างเล็กลุกกระโดดไปมาอย่างร่าเริง
“ ฮ่าๆ โอเคครับๆ งั้นไปกันเถอะ “ มือหนาจูงมือเล็กให้เดินตามขึ้นบันได จนมาหยุดอยู่ที่ชั้น 3 ที่มีห้องเขาและพี่ชายอยู่ ของไออยู่ฝั่งปีกซ้าย ส่วนเขาฝั่งปีกขวา
ไฟ พี่ชายของเขา เป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูด รวมกับหน้านิ่งๆโหดๆทำให้ผู้คนต่างเกรงกลัว วันๆทำแต่งาน พอกลับมาจากโกดังก็เอาแต่คลุกอยู่ในห้อง ไม่เช็ดปืนก็คงนั่งสบายใจดูดซิการ์อยู่ที่ริมระเบียง ไฟไม่ค่อยจะออกไปไหนหรือปรากฎตัวทางสังคม แต่หญิงสาวหลายๆคนก็กรี๊ดกร๊าดให้กับความลึกลับน่าค้นหาของพี่ชายเขา แต่หมอนั่นมันไม่ได้น่าค้นหาอะไรหรอก แค่ไอคนพูดไม่เป็น หน้าโหด และเกลียดการเข้าสังคมเท่านั้นแหละ ยิ่งผู้หญิงท่าทางมีจริตจกร้านนะ....บอกเลยพี่ชายเขาเกลียดเข้าไส้
“ นี่ห้องของพี่เอง ส่วนนั้นก็ห้องของพี่ชายของพี่ เขาชื่อว่าไฟน่ะ เขาก็เป็นพี่ชายไอติมอีกคนนะ “ อัณณ์ชี้ให้ดูอีกห้องที่อยู่ไม่ไกลนัก
“ ไม่เอา คนนั้นน่ากลัว ไอติมไม่อยากได้เป็นพี่ชาย “ มือเล็กจับเสื้อร่างสูงแน่น
“ ไม่น่ากลัวหรอกครับ เขาใจดีจะตาย “ มือหนาลูบหัวเล็กเบาๆ เปิดประตูเพื่อเข้าไปยังห้องตัวเอง
“ ต่อไปนี้ไอติมก็นอนกับฉันที่นี่นะ “
“ ว้าว ห้องพี่ชายใหญ่จัง เตียงก็นุ้มนุ่ม “ ร่างเล็กขึ้นไปกระโดดไปมาอยู่บนเตียง
“ ครับๆ ลงมาก่อน เดี๋ยวไอติมไปอาบน้ำก่อนนะ จะได้มานอนกัน นี่ก็ดึกแล้ว “
ร่างเล็กพยักหน้าหงึกก้าวลงมาจากเตียงรับผ้าเช็ดตัวสีขาวมาจากร่างสูง
ติ้ด ติ้ด
มือหนาหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า ขมวดคิ้วมองเบอร์ที่โชว์หน้าจอ คุณธนากร หัวหน้าฝ่ายบริหารของบริษัทเขา มีอะไรทำไมถึงโทรมาดึกๆแบบนี้
“ ครับ มีอะไรรึเปล่าคุณธนากร “
“ เหรอครับ โอเคครับ เดี๋ยวผมจะรีบไป “ อัณณ์หน้าเครียดเมื่อได้รับฟังเรื่องจากปลายสาย เรื่องสินค้าจิววาลี่ที่จะไปส่งให้บริษัทอีกสาขาที่ต่างประเทศเกิดการขัดข้อง เนื่องจากเกิดการเสียหายนิดหน่อยกับเครื่องประดับ เขาต้องรีบไปที่โกดังเก็บของเพื่อไปเช็คสภาพของและเอาอันที่ดีกว่าใส่ไปแทน
“ ไอติม เดี๋ยวพี่มานะ ไอติมไปอยู่กับพี่ชายของพี่ก่อนนะ “
“ พี่ชายของพี่ชาย? ไม่เอา...เขาน่ากลัว “ ไอติมส่ายหน้าระรัว
“ แปปเดียวเองครับ เดี๋ยวพี่ซื้อขนมอร่อยๆมาฝากนะ โอเคไหม “
“ ก็ได้ครับ “ ไอติมรับคำเสียงอ่อย กลัวก็กลัว แต่ก็อยากกินขนม
“ ดีมากครับเด็กดี “
ก๊อกๆ
ไฟ ที่กำลังนั่งเช็ดกระบอกปืนอยู่บนเก้าอี้หนังสีดำในห้องขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูยามดึก
“ มีอะไร “ เมื่อเปิดประตูไปก็เจอน้องชายของเขากับอเด็กหน้าซ่ออยู่หน้าห้อง
“ พี่ ผมฝากไอติมหน่อยดิ ผมต้องไปโกดังตอนนี้ สินค้ามีปัญญาหานิดหน่อย “
ร่างสูงที่อยู่ในห้องมองคนตัวเล็กที่เอาแต่ยืนก้มหน้ามือเล็กจับแขนเสื้อน้องชายเขาแน่น
“ ก็ได้ แต่ถ้าเด็กนายไปยุ่งอะไรเข้า ฉันไม่รับรองความปลอดภัยหรอกนะ “
“ ผมรู้ว่าพี่ไม่ทำแบบนั้นหรอก ไอติมเดี๋ยวพี่มานะ “ ร่างสูงก้มหน้าให้อยู่กับระดับเดียวกับใบหน้าหวาน จมูกโด่งกดลงบนหน้าผากเล็ก
“ ครับ.... “ ไอติมพยักหน้าอย่างหงอยๆ ไฟเห็นแบบนั้นก็ยักไหล่ ทำเหมือนจะไม่ได้เจอกันไปได้
“ เข้ามาสิ หรือจะนอนข้างนอกก็ตามใจ แต่ระวังนะ... “ เมื่อลับหลังน้องชายไป ไฟก็หันมาพูดกับคนตัวเล็ก แต่พูดยังไม่ทันจบไอติมก็รีบวิ่งเข้ามาในห้องทันที
“ เดี๋ยวฉันจะได้พิสูจน์คืนนี้ ว่านายมันเป็นเด็กไร้เดียงสา หรือว่าพวกกร้านโลกที่คิดจะมาหลอกน้องชายฉัน.... “ ร่างสูงพึมพำกับตัวเอง ดวงตาคมมองร่างเล็กที่ยืนตัวลีบอยู่กลางห้องดวงสายตาหมายมั่น
.........
ความคิดเห็น