ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [End] เมื่อสิ้นกำแพงชิน่า - Attack on Titan [Yuri] [Mikannie]

    ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 แอนนี่...ฉันจะฆ่าเธอ!

    • อัปเดตล่าสุด 24 เม.ย. 57


    ตอนที่ 1 แอนนี่...ฉันจะฆ่าเธอ

    นานเหลือเกินแล้วหลังจากวันที่มนุษย์ได้ปราชัยแก่เหล่าไททัน เหล่าทหารฝึกหัดรุ่น 104 หนีรอดมาได้เพียงไม่กี่คน เอเลน มิคาสะ ชาช่า คริสต้า แจน ทั้งห้าคนรอดจากการไล่จับกินของไททันมาได้ด้วยการหลบซ่อน ณ จุดที่ลึกที่สุดของถ้ำอารีเนล ถ้ำหินตามธรรมชาติที่ถูกสร้างเป็นแหล่งกบดานเมื่อนร้อยปีก่อน ที่นั่นห่างไกลจากกำแพงของมนุษย์ที่ถูกทำลายจนย่อยยับไม่เหลือชิ้นดีมาหลายกิโลเมตร แต่ก็ใช่ว่าจะปลอดภัย พลเมืองไม่มีใครรอดจากเหตุการณ์กำแพงซีน่าแตก ชาวเมืองใต้ดินถูกไล่กินไม่เหลือเว้นแม้แต่คนเดียว กองทหารฝ่ายสำรวจเท่านั้นที่ไม่อยู่ในกำแพง เมื่อกำแพงแตก แต่น้อยคนนักจะอยู่รอดได้โดยปราศจากอาหาร รีไวล์หายตัวไปในเหตุการณ์ครั้งนั้น ยอดฝีมือคนอื่นๆก็กระจัดกระจายหายตัวไปโดยไม่ได้รับข่าวสารใดๆอีกเลย

    ส่วนอาร์มิน...ไททันสูง 12 เมตรฆ่าเขาตายในระหว่างล่าสัตว์เมื่อวานซืน

    ความเศร้าโศกยังคงปกคลุมถ้ำอารีเนล แม้มิคาสะจะพยายามปลอบเอเลน แต่คำตอบของเอเลนยังคงเป็น... “ต้องฆ่าให้ได้ ฆ่าไททันไปให้หมด” และทุกคนรู้...ว่ามันเป็นไปไม่ได้อีกต่อไปแล้ว โอกาสของมนุษย์ได้จบลงไปนานแล้ว และตั้งแต่เหตุการณ์ในครั้งนั้น การกลายร่างของเอเลนก็เริ่มมีปัญหา จนทุกคนลงความเห็นว่าไม่ควรแปลงร่างอีก ไม่งั้นแทนที่จะช่วย เอเลนอาจเป็นฝ่ายมาวิ่งไล่กินพวกเขาแทน

    “มิคาสะ อาหารหมดแล้ว” คริสต้าบอกหน้าตาย เธอเป็นแบบนั้นมาตั้งแต่ถูกจับได้เรื่องที่เธอเป็นใคร แม้ว่าถึงตอนนี้ยศของเจ้าหญิงที่สาปสูญก็ช่วยพวกเขาจากอันตรายข้างนอกไม่ได้

    “ปลุกชาช่า เราจะออกไปล่าสัตว์” มิคาสะตอบ มองดูดาบรูปร่างคัตเตอร์ที่บัดนี้เหลือความยาวแค่ครึ่งเดียว

    “ชาช่าบาดเจ็บนะ ถ้าออกไปจะมีแต่ตายเท่านั้นแหละ” แจนค้าน

    การล่าสัตว์เมื่อวานซืนเป็นความผิดพลาด พวกเขาหาสัตว์ป่าไม่ได้ในเขตใกล้ถ้ำจึงต้องขยายวงล่าออกไป มิคาสะไปกับเอเลนและคริสต้า ส่วนแจนไปกับชาช่าและอาร์มิน กลุ่มของแจนบังเอิญไปเจอฝูงกวางเข้า เขาเลือกจะเสี่ยงเหยียบย่างเข้าไปในถิ่นของไททันเพื่อแลกกันอาหารที่เหลือเฟือพอให้กบดานไปได้เป็นเดือนๆ พวกเขาไม่ได้ระวังเลยว่าในหมู่ไททันที่เชื่องช้าอืดอาดเหล่านั้น จะมีไททันวิปริตอยู่ถึงสามตัว แจนช่วยอาร์มินไว้ไม่ทัน ส่วนชาช่าก็ตกจากหลังม้า กระดูกขาหัก

    “แล้วมันความผิดของใครกัน” มิคาสะส่งเสียงขู่ต่ำๆในลำคอ แม้แต่แจนที่หลงเธอยังผวา

    “มิคาสะ!” เอเลนดุ ทุกคนเงียบ ได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆของไททันเดินผ่านไปที่นอกถ้ำ

    “งั้นก็ล่าแค่สี่คน แยกกันไปเป็นคู่” มิคาสะบอก แน่นอนว่าเธอจะคู่กับเอเลน

    “เป็นคู่เหรอ แต่... ”

    “มีปัญหาเหรอ” มิคาสะจ้องจนแจนต้องกลืนน้ำลาย “ไม่มีก็ดี ไปได้แล้ว”

    มิคาสะขึ้นขี่ม้าสีดำ เอเลนขี่ม้าสีน้ำตาล แจนขี่สีน้ำตาลลายขาว และคริสต้าขี่สีขาว ม้าพวกนี้ถูกเลี้ยงให้เชื่อง ฝึกให้เข้าใจสัญญาณผิวปาก ถ้าเรียก...พวกมันต้องมา...ไม่งั้นเจ้านายก็ตาย ม้าสีเทาอีกตัวยืนเล็มหญ้าอยู่แถวนั้น แต่อีกตัวถูกไททันเหยียบ ตายไปพร้อมกับอาร์มิน มิคาสะควบม้าขึ้นเหนือ ขณะที่แจนลงใต้

    “เป็นอะไรรึเปล่าเอเลน” มิคาสะถาม เห็นสีหน้าเครียดๆของเอเลน

    “ขอดาบให้ฉันเถอะมิคาสะ” เอเลนตอบ มิคาสะรู้เจตนาอีกฝ่ายดี เพื่อฆ่าไททัน! แต่ในสถานการณ์นี้ไม่เหมาะสมเป็นที่สุด การล่าสัตว์จะจบลงด้วยหายนะหากเอเลนแสดงตัวให้ไททันเห็น โชคดีหรือโชคร้ายกันที่ดาบที่ใช้ได้เหลือแค่สองเล่ม เล่มหนึ่งอยู่กับแจน อีกเล่มอยู่กับเธอ และมันจะมีไว้ในยามคับขันที่สุดท่านั้นหลังจากนี้

    “ไม่ได้หรอก ขอโทษนะ” มิคาสะตอบ แล้วควบม้านำไป

    ไม่ไกลถัดจากป่าโปร่งเป็นทุ่งโล่งขนาดใหญ่ สถานที่นี้เต็มไปด้วยกวางเช่นเดียวกับเมื่อสองวันก่อน สถานที่นี้เป็นเขตเดียวกันกับที่อาร์มินถูกจับกิน แต่ในครั้งนี้กลับไม่เห็นวี่แววของไททันแม้แต่ตัวเดียว

    “แปลก” มิคาสะพูดเบาๆ ขณะที่เอเลนง้างคันธนู ชาช่าเป็นคนทำคันธนูให้จากกิ่งไม้แข็งๆ หญ้าเหนียวๆทอเป็นเชือก และลูกธนูจากกิ่งไม้และหินกะเทาะ เป็นเรื่องยากที่จะยิงธนูไม่ค่อยสมประกอบแบบนี้ให้แม่น

    ฟ้าว! ฉึบ! ลูกธนูปักลงพื้นดินห่างจากกวางตัวที่ใกล้ที่สุดไปหลายเมตร

    “แม่นจัง” มิคาสะพยายามชม

    “ขอบคุณที่ประชด” เอเลนตอบ พวกกวางวิ่งหนีกันไปจนได้ “เราอยู่ห่างเกินไป ต้องเข้าไปใกล้กว่านี้อีก”

    “ฉันว่ามัน... ” แต่เอเลนขี่ม้าออกไปแล้ว “เอเลน!

    เอเลนคว้าลูกธนูดอกใหม่ ง้างคันธนู และ...

    “เอเลนนนนน!!!!” มิคาสะแผดเสียงเรียก ทว่าเอเลนมัวแต่สนใจอยู่กับกวาง ลูกธนูของเขาพุ่งออกจากคัน และเสียบเข้าที่คอกวางตัวผู้เขาใหญ่ เอเลนมองฝีมือตัวเองด้วยความดีใจ ก่อนจะหันมาเรียกให้มิคาสะดู

    วืดด..ด... ฝ่าเท้าขนาดมหึมาลอยข้ามอากาศมาทางเอเลนอย่างรวดเร็ว แผละ!

    “อ...เอ...เลน... ” มิคาสะทรุดลงกันพื้นที่ข้างต้นไม้ยักษ์ เอเลนและม้าสีน้ำตาลกลายเป็นกองเลือด ชิ้นส่วนร่างกายกระจัดกระจาย ขณะที่ไททันหญิงวิ่งผ่านทุ่งหญ้าไป มีไททันมากมายวิ่งตามเธอมา

    มิคาสะไม่สนใจ ขึ้นขี่ม้าและควบไล่ตามไททันหญิงไป ไม่มีอุปกรณ์เคลื่อนที่สามมิติ ดาบกุดเหลือแค่ครึ่งเดียว มีไททันวิปริตวิ่งขนานอยู่ข้างๆโดยไม่สนใจเธออีกเกือบสามสิบตัว...ไม่ มิคาสะไม่สน

    “แอนนี่...ฉันจะฆ่าเธอ” มิคาสะขู่คำราม

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×