คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter : 4 การจางหายของความจริง
“โอ๊ะ สวัสดีกาย อ่า~ นี่เหรอสายลับจาก BOX ดูเขาไม่เหมือนสายลับเลยน้า”หลังจากพูดด้วยเสียงนิ่มนั่น ชายชุดสีขาวก็ก้มมองลงมามองหน้าผม เอ่อ...เขาเด็กกว่าที่ผมคิดนะเนี่ย แต่..ยังไงก็ช่วยให้เจ้าบ้าเกย์นี่เอามือแข็งๆของมันออกไปจากปากผมก่อนเซ่!!!
แต่ผมก็ได้แค่ตะโกนในใจนั้นแหละ..
“ต้องเป็นสายลับแน่ๆครับ! ผมเจอมันมาป้วนเปี้ยนที่สวนหน้าปราสาทสองรอบแล้ว ครั้งแรกตามจับไม่ทัน นึกว่าโดนเจ้าจิ้งจกเผือกจัดการไปแล้วซะอีก”เอ่อ..ถึงผมจะไม่ใช่หมอดูหมอเดา แต่เชื่อเลย ว่าไอ้นี่มันไม่มีทางได้เลื่อนตำแหน่งแน่ๆ การคิดวิเคราะห์ของแกนี่มันใช่มนุษย์จริงๆหรือว้า และอีกอย่าง คนบ้าที่ไหนเค้าโดนจิ้งจกลากไปจัดการ สมอง มีมั้ย สมอง!.
และผมก็ได้แค่ด่าในใจอีกครั้ง..
“อืม.. ถ้าเป็นสายลับของBoxsจริง ก็เป็นเรื่องใหญ่เอาการทีเดียว... งั้นผมจะเอาเขาเข้าที่ประชุมในวันนี้เลย แล้วผมฝากคุณกายช่วยตรวจสอบพวกสิ่งแปลกปลอมในตัวเขา แล้วให้เขารออยู่ในห้องพักแถวห้องโถงแล้วกันนะครับ”
ในที่สุดท่านรองแห่งปราสาท ก็เลิกเล่นสงครามจ้องตากับผม และเริ่มจดอะไรบางอย่างลงบนเอกสารในมือ
“ได้เลยครับ” เมื่อสิ้นประโยคสั้นๆนี้ ผมก็ถูกหิ้วต่อไปตามระเบียบ
ตอนนี้ผมขี้เกียจดิ้นแล้วครับ..เหมือนเป็นการใช้พลังงานไปอย่างเปล่าประโยชน์ ไหนๆก็จะต้องเข้าไปในห้องประชุม สู้ไปพูดในนั้นเลยดีกว่า ขอให้การเข้าร่วมการประชุมฟังเรื่องของผมบ้างเถอะ
และขอให้ไอ้บ้านี่เลิกยุ่งกับผมซักที!
....
..
.
ณ ห้องประชุมในปราสาทไนท์เชสเตอร์
ห้องประชุมที่ใหญ่โตของปราสาท มีเพียงเฟอร์นิเจอร์แค่ไม่กี่ชิ้น และที่ใหญ่สะดุดตาก็คงเป็นโต๊ะกลม ขนาดใหญ่ ซึ่งที่นั่งแต่ละที่ มีเพียงไมค์โครโฟน และป้ายตั้งระบุชื่อและตำแหน่งของสมาชิกแต่ละคน ซึ่งตอนนี้เก้าอี้ทุกตัวเกือบมีคนนั่งเกือบครบทุกตำแหน่งแล้ว
“เอาละครับ ผมได้แจ้งไปยังทุกหน่วยแล้วนะครับ ว่าขอให้ทุกท่านเข้าประชุมกันอย่างพร้อมเพรียง เพราะมีเรื่องชี้แจ้งในหลายๆเรื่อง”ชายชุดขาวในตำแหน่งรองหัวหน้าไนท์แฟมมิลี่กล่าวเสียงนิ่มๆแบบผู้ชายอบอุ่นผ่านไมค์โครโฟนของเขา
“และเหตุผลสำคัญที่ต้องกำชับให้ทุกคนเข้าประชุมในวันนี้...... เพราะท่านหัวหน้าจะมาเข้าร่วมประชุมด้วยนะครับ “ชายตัวเล็กผมสีขาวกล่าวด้วยรอยยิ้มที่แฝงนัยยะไว้ ซึ่งสมาชิกทั้งหมดก็รับรู้และรีบเตรียมเอกสาร และคนของหน่วยตัวเองให้ครบ
“กรตื่นเร็ว ประชุมครั้งนี้แกโดดไม่ได้นะเฟ้ย! พีจะเข้าประชุมด้วย รีบมาให้ไวเลย”
“ริต้าจังงงจัดการในครัวเสร็จรึยัง วันนี้32มาประชุมด้วยนะ รีบมาเลยนะจ๊ะ >///< )”
“เห้ย มีใครลากไอ้ต้ามันขึ้นมาจากห้องใต้ดินรึยังวะ”
“จาช่วยต่อสายหาไอ้กายทีมันไปไหนของมัน รีบเรียกมันขึ้นมาให้ไวเลย”
“!#$!@$%^&%*(&*)&*”
สภาพห้องประชุมตอนนี้โหวกเหวกโวยวาย
ไม่ต่างจากสภาพห้องเรียนชั้นมัธยมตอนอาจารย์ยังไม่เข้าสอน..
แต่ท่านรองของปราสาทยังคงยิ้มอย่างสงบและไม่มีทีน่าหงุดหงิดหรือรำคาญแต่อย่างใด
หรือเพราะมันเป็นเรื่องปกติของสมาชิก?
ณ ห้องพักบริเวณห้องประชุม
“เดี๋ยวฉันต้องไปประชุมใหญ่ก่อน ส่วนแกต้องอยู่ในห้องนี้จนกว่าท่านรองจะให้มาพาตัวแกไปห้องประชุม” หลังจากที่มันลากผมมาปล่อยที่ห้องนี้ และให้มันค้นตัวไปเรียบร้อย ในที่สุดผมก็ได้รับอิสระ(เล็กๆ)ซักที แหม..น้ำตาแทบไหล
“จริงๆก็บอกไปแล้วว่าผมไม่ใช่สายลับ..”ผมบ่นโอดครวญงุบงิบคนเดียว แต่ก็รู้ดีว่าพูดไปไอ้กายเกยอะไรนี่ก็ไม่เชื่อผม
“แล้วผมต้องไปเจอกับใครกันบ้างที่ห้องประชุมเนี่ย?” ผมถามขัดนายกายที่กำลังจะเปิดประตูออกไป พร้อมกับนั่งลงบนโซฟาในห้องพัก
“นายต้องเจอกับทุกคนในไนท์แฟมมิลี่ หึหึ..จบแน่ชีวิตแ...”ยังพูดไม่ทันจบดี ก็มีจอภาพอิเล็กทรอนิคเกิดขึ้นกลางอากาศด้านหน้าของกายที่มีรูปเด็กหญิงคนหนึ่ง พร้อมกับเสียงใสๆดังขึ้น
“กายยยยยยยยยยย อยู่ไหนนน จะถึงเวลาประชุมแล้ว วันนี้พี่พีจะมาเข้าร่วมประชุมด้วย รีบๆมาที่ห้องประชุมเลยนะ! พี่พัดพึ่งบอกเมื่อกี้เอง!” เด็กสาวในจอพูดด้วยสีหน้าร้อนรน รวมถึงเสียงที่เร่งอย่างเต็มที่
‘เอ่..พี่พีนี่ใครวะ ดูยิ่งใหญ่จัง กลัวกันขนาดนี้คงไม่พ้นตำแหน่งหัวหน้าแน่ๆ ดีๆจะได้คุยกับพวกใหญ่ๆน่าจะพอทำอะไรได้บ้าง’ กระบวนการวิเคราะห์ในสมองผมเป็นไปอย่างรวดเร็ว
“โอเคพี่จา กายจะรีบไป” นายกายตอบกลับผู้หญิงในจอและเปิดประตูออกไปอย่างรวดเร็ว
'กริ๊ก กริ๊ก'
โดยที่มันไม่ลืมล๊อคกุญแจ..รอบคอบจริงนะแก
“เอาหล่ะ ระหว่างรอเข้าห้องประชุม ก็ต้องหาเหตุผลและหลักฐานให้ได้มากที่สุด เพื่อยืนยันตัวเองว่าไม่ได้เป็นสปายสินะ” ผมกวาดสายตามองรอบๆห้องพักที่เหมือนห้องพักแขก มีโต๊ะและเตียงอย่างละชุด มีเครื่องประดับบ้างพองาม
เอ๋..เตียง?
“เฮ้ย..นี่มันเป็นความฝันไม่ใช่เหรอวะ ฮ่าฮ่าฮ่า ลืมไปเลย คิดอะไรไปเยอะแยะวะเรา ฮ่าฮ่าฮ่าถ้า"ผมหัวเราะและสมเพชตัวเองตัวเองที่ลืมไปว่าผมฝัน!
"นอนในความฝัน เดี๋ยวก็คงตื่นเองแหละหน่า” ผมลุกจากโซฟาและเดินไปล้มลงที่เตียงอย่างเบื่อหน่าย
...
ผมเกือบลืมไปแล้วจริงๆว่าผมฝันอยู่ ก็เรื่องที่เกิดขึ้นมันเหมือนสัมผัสจริงเลยนี่นา
อ่า..พรุ่งนี้มีเรียนเช้า รีบๆตื่นดีกว่าแฮะจะได้ไม่ต้องฟังพ่อกับแม่ทะเลาะกัน
และ
คอตมันคงรอผมอยู่หน้าบ้านนานแล้ว..
ราตรีสวัสดิ์ครับ
ความคิดเห็น