คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter : 1 โลกที่น่าเบื่อของคนอย่างผม
เช้านี่คงเป็นเช้าที่น่าเบื่ออีกวันของผม...
"แทน แต่งตัวเสร็จแล้วก็รีบลงไปกินข้าวสิ เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก" หญิงวัยกลางคนยืนเท้าสะเอวพูดอยู่ที่ตรงประตู ในมือยังมีตะหลิวอยู่เลย เดาไม่ยากหรอกครับนี่แม่ผมเอง
"คร้าบๆ ผมก็ไม่อยากโดนขัดห้องน้ำโรงเรียนเหมือนกันแหละน่า เดี๋ยวผมตามลงไป"
ผมพูดปัดๆไปอย่างนั้นแหละ แต่จริงๆแล้วผมก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่หรอก แต่มันอยู่ช่วงอยากเอาชนะชาวบ้านไงครับ ฮ่าๆ แต่มันก็ทำให้แม่ที่แสนขี้บ่นของผมเดินลงไปได้แหละนะ
_______________________
" แม่ผมไปละนะ ถ้ากับข้าวตอนเย็นเป็นพะโล้จะขอบคุณมากเลย " ผมหันหลังมาพูดกับแม่ พร้อมกับเดินไปโรงเรียนด้วยความเร็วต่ำ...
'ผมจะต้องใช้ชีวิตซ้ำซากอย่างนี้ไปอีกเท่าไหร่กันเนี่ย' ผมคิดในระหว่างที่ผมเดินไปเรื่อยๆ กว่าจะรู้ตัวอีกทีผมก็อยู่หน้าห้องเรียนของผมเองซะแล้ว
“ไอ้แทนนนนนนนน นน” เสียงนี้ทำให้ผมถึงกับเสียวสันหลังวาบ ขอให้มันไม่ใช่อย่างที่ผมคิดเถอะนะ!
“อ่ะ อ่า ว่าไง คอต...” เป็นมันจริงๆด้วย! = = เหตุผลที่ผมไม่อยากเจอมันนะเหรอ! ทุกคนมองว่ามันเป็นคู่Y ของผมหน่ะสิ !!! ไม่นะ ไม่จริงเลย อย่าพึ่งเข้าใจผมผิด ผมเป็นผู้ชายยย!!! ที่รับไม่ได้ยิ่งกว่าคือมันมองผมเป็นเคะ...
“ ฉันรู้ว่าแกชอบอ่านหนังสือ ฉันเลยเอาการ์ตูนมาให้แกลองอ่าน อย่างนายปกติคงอ่านแต่หนังสือเรียนอะเด่ะ ” มันพูดเหมือนรู้ดี แต่มันก็รู้ดีจริงๆ เฮ้ย! มาสนใจอะไรกับผมมมมมมมม และมันก็ยื่นหนังสือการ์ตูนเล่มนึงมา ผมเดาจากหน้าปกได้เลยว่ามันต้องเป็นการ์ตูนต่อสู้แหงๆ
“เออ ขอบใจ แต่ฉันว่าฉันคงไม่ได้อ่านหว่ะ แค่หนังสือที่บ้านก็พอที่จะถมบ้านได้แล้วหว่ะ” ผมพูดพลางเดินไปวางกระเป๋าที่ริมหน้าต่างแถวที่สาม โต๊ะประจำของผมเอง
.”บ้านแกมันก็มีแต่ หนังสือชีวประวัติงี้ หนังสือเคมี ชีวะงี้ ใหนจะสารานุกรมเป็นตั้งๆ แกจะเรียนไปจนตายรึยังไงว่ะ เอาไปอ่านคลายเครียดบ้าง เอาไป๊! ” มันพูดแล้วมันก็ยื่นหนังสือเล่มนั้นกลับมาให้ผมอีกครั้งไม่สิ เรียกว่ายัดใส่มือผมอีกครั้งจะเข้าท่ากว่า ว่าแต่...มันไม่เคยไปบ้านผม!! แล้วมันรู้เรื่องหนังสือที่บ้านของผมจนหมดเปลือกเนี่ยนะ!
“ว่าแต่.. แกรู้ได้ไงว่าบ้านฉันมีหนังสืออะไรบ้างเนี่ย” ผมขอถามมันทีเหอะ สงสัยมานานแล้วจริงๆ
“อย่าว่าแต่แค่นี้เลย เรื่องของนายฉันรู้ทุกเรื่องแหละหว่ะ” โอ้วก๊อด... ไอ้... ไอ้คอต!!!! ผมไม่ได้เป็นอะไรเกินเลยนอกจากเพื่อนนะครับ!!!อย่างเพิ่งเข้าใจผมว่าผมเป็นคู่Y กับมันน!!!
‘ อ่อดดดดดดด’
ฟู่... ขะ เข้าคาบเรียนคาบแรกครับ เสียงนี้ช่วยชีวิตผมจริงๆ.. เพราะหลังจากประโยคนั้นผมเดาได้เลยว่า
พวกผู้หญิงต้องสรรหาคำถามมากระแทกหน้าผมแน่ๆ! แหงหล่ะครับ พวกเธอเป็นสาวY!!!
ผมไม่แปลกใจเลยว่าข่าวลือของผมมันเกิดที่ใหน! และเหตุอำนวยก็คือเพราะผมกับไอ้คอตหน้าตาก็จะอยู่ในขั้นดีนะครับ =____=
แถมไอ้คอตก็เป็นเพื่อนสนิทที่โรงเรียนของผม พวกผู้หญิงเลยยิ่งเชียร์กันเข้าไปใหญ่......
__________________________________________
พักกลางวัน...
“เฮ้ย แทนมีข่าวลือมาเล่าเว่ยเฮ้ย!” มันพูดพลางวางถาดก๋วยเตี๋ยวลงบนโต๊ะด้านหน้าตรงข้ามผม
“เรื่องอะไร อย่างนายให้เดาเลยว่าคอมมิคเรื่องใหม่ นางเอกหุ่นไฉไลวางแผงแล้วอ่ะเด่ะ!~” ผมพูดเอาฮา แต่จริงๆนะมันจะมีข่าวดีอย่างนี้มาบอกผมอยู่เรื่อยจริงๆ
“บ้า ไม่ไร้สาระขนาดนั้นเว่ย!” ....
“ได้ข่าวมาว่า บัว ห้องสองอ่ะ มีคนนี่ชอบแล้วเว่ย ” มันพูดด้วยหน้าตาตื่นเต้นเอาการเชียวครับ แล้วมันมาบอกผมทำไม ? ถึงเขาจะหน้าตาน่ารักดี แต่ผมไม่ได้ชอบเขานี่นา
“
.” ผมก็นั่งกินเส้นเล็กยำของผมต่อ เพราะมันยังไม่มีอะไรที่เกี่ยวกับผม 555
“ตามข่าวลือนะเว่ย คนนั้นอ่ะ สูงประมาณ 170 ผิวขาว ผมสีดำ สั้นประมาณคอ ใส่แว่นอีกต่างหากนะมรึงง~” มันพูดเหมือนอยากให้ผมมีส่วนร่วมกับข่าวนั้นให้ได้ 5555
“เออ สงสัยคงจะเป็นกรูเองหล่ะคอต 555” ผมก็พูดเอาฮาตามภาษาผมแหละนะ ว่าแล้วผมก็ซดน้ำต้มยำให้มันหมดๆไป
“เออ ก็มึงอะเด่ะ!” อุ๊บ! ผมแทบจะพรวดเอาต้มยำออกมาใส่ชามคืนนะนั่น หน้าตาที่มันพูดผมก็เดาได้เลยว่ามันพูดเรื่องจริง เพราะมันเป็นคนเก็บสีหน้าไม่เป็น ไม่สิ ที่สำคัญ คนอย่างผมเนี่ยนะมีคนมาชอบ ??
“เออ ช่างมันเหอะมันก็เป็นแค่ข่าวลือหว่ะ” ผมทำใจกลืนต้มยำลงคอไปให้หมดแล้วเปิดปากพูดอย่างลำบาก
“หนังสืออะไรว่ะเนี่ย = =* คงไม่ใช่หนังสือเรท 18นะ” ผมพูดกับตัวเองพลางหยิบหนังสือที่ไอ้คอตมันยัดมันให้เมื่อเช้า แปลกนะเมื่อเช้าผมเห็นมันเป็นหนังสือแนวต่อสู้นี่นา แต่ตอนนี้หน้าปกหนังสือมันเหมือนหนังสือนิยายยังไงยังงั้น
ผมค่อยๆเป็นหนังสือออกดู
สิ่งแรกที่ผมเห็นคือ มันก็เป็นแค่กระดาษเปล่าๆเท่านั้นเอง = =* มันเล่นอะไรกับผมเนี่ย
“อะไรของมันว่ะเนี่ย มีแต่หน้ากระดาษขาวๆเต็มไปหมด” ผมเริ่มจะหงุดหงิดกับหนังสือที่มันให้มา= =* เอ๊ะ ผมเจอหน้าที่มีรูปแล้วครับมันอยู่หน้าแรกของหนังสือ
“ไนท์เชสเตอร์...” เป็นรูปปราสาทครับ ถึงจะวาดมุมไกลซักหน่อยแต่ผมก็รู้ได้เลยครับว่าคนวาดมีความสามารถจริง ๆ แต่เฮ้ย ทำไม ทำไมปราสาทมาค่อยๆใกล้ขึ้นหล่ะเฮ้ย!!
“เฮ้ย!!!!! อะไรว่ะเนี่ย เมื่อกี้ตรูแค่ดูรูปปราสาทแล้วไหงตรูมาโผล่ที่ปราสาทเลยว่ะ!!!!!” อ๊ากกกก นี่ผมอยู่ที่ใหนกัน ?? ผมพอ จะรู้ว่าข้างหน้าผมคือปราสาท แต่เมื่อกี้ผมอยู่ในห้องนะ! แล้วปราสาทบ้าๆนี่เมื่อกี้ก้ออยู่ในหนังสือ! อะไรกันว่ะเนี่ยยยย
“เฮ้ย ผู้บุกรุก!!!!” เฮ้ยตายละวา =A =” ทำไมตรูต้องซวยงี้หว่ะเนี่ย!! เฮ้ย... มันวิ่งมาแล้ว!!!!!!!!!
ความคิดเห็น