ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Dreams !?

    ลำดับตอนที่ #2 : Chapter : 1 โลกที่น่าเบื่อของคนอย่างผม

    • อัปเดตล่าสุด 27 มี.ค. 53


         เช้านี่คงเป็นเช้าที่น่าเบื่ออีกวันของผม...

    "แทน แต่งตัวเสร็จแล้วก็รีบลงไปกินข้าวสิ เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก" หญิงวัยกลางคนยืนเท้าสะเอวพูดอยู่ที่ตรงประตู ในมือยังมีตะหลิวอยู่เลย เดาไม่ยากหรอกครับนี่แม่ผมเอง


    "คร้าบๆ ผมก็ไม่อยากโดนขัดห้องน้ำโรงเรียนเหมือนกันแหละน่า เดี๋ยวผมตามลงไป"
    ผมพูดปัดๆไปอย่างนั้นแหละ แต่จริงๆแล้วผมก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่หรอก แต่มันอยู่ช่วงอยากเอาชนะชาวบ้านไงครับ ฮ่าๆ แต่มันก็ทำให้แม่ที่แสนขี้บ่นของผมเดินลงไปได้แหละนะ

    _______________________

    " แม่ผมไปละนะ ถ้ากับข้าวตอนเย็นเป็นพะโล้จะขอบคุณมากเลย " ผมหันหลังมาพูดกับแม่ พร้อมกับเดินไปโรงเรียนด้วยความเร็วต่ำ...
     

    'ผมจะต้องใช้ชีวิตซ้ำซากอย่างนี้ไปอีกเท่าไหร่กันเนี่ย'  ผมคิดในระหว่างที่ผมเดินไปเรื่อยๆ กว่าจะรู้ตัวอีกทีผมก็อยู่หน้าห้องเรียนของผมเองซะแล้ว
     

    “ไอ้แทนนนนนนนน นน” เสียงนี้ทำให้ผมถึงกับเสียวสันหลังวาบ ขอให้มันไม่ใช่อย่างที่ผมคิดเถอะนะ!
     

    “อ่ะ อ่า ว่าไง  คอต...” เป็นมันจริงๆด้วย! = = เหตุผลที่ผมไม่อยากเจอมันนะเหรอ! ทุกคนมองว่ามันเป็นคู่Y ของผมหน่ะสิ !!! ไม่นะ ไม่จริงเลย อย่าพึ่งเข้าใจผมผิด ผมเป็นผู้ชายยย!!! ที่รับไม่ได้ยิ่งกว่าคือมันมองผมเป็นเคะ...
     

    “ ฉันรู้ว่าแกชอบอ่านหนังสือ ฉันเลยเอาการ์ตูนมาให้แกลองอ่าน อย่างนายปกติคงอ่านแต่หนังสือเรียนอะเด่ะ ” มันพูดเหมือนรู้ดี แต่มันก็รู้ดีจริงๆ เฮ้ย! มาสนใจอะไรกับผมมมมมมมม และมันก็ยื่นหนังสือการ์ตูนเล่มนึงมา ผมเดาจากหน้าปกได้เลยว่ามันต้องเป็นการ์ตูนต่อสู้แหงๆ
     

    “เออ ขอบใจ แต่ฉันว่าฉันคงไม่ได้อ่านหว่ะ แค่หนังสือที่บ้านก็พอที่จะถมบ้านได้แล้วหว่ะ” ผมพูดพลางเดินไปวางกระเป๋าที่ริมหน้าต่างแถวที่สาม โต๊ะประจำของผมเอง
     

    .”บ้านแกมันก็มีแต่ หนังสือชีวประวัติงี้ หนังสือเคมี ชีวะงี้ ใหนจะสารานุกรมเป็นตั้งๆ แกจะเรียนไปจนตายรึยังไงว่ะ เอาไปอ่านคลายเครียดบ้าง เอาไป๊! ” มันพูดแล้วมันก็ยื่นหนังสือเล่มนั้นกลับมาให้ผมอีกครั้งไม่สิ เรียกว่ายัดใส่มือผมอีกครั้งจะเข้าท่ากว่า ว่าแต่...มันไม่เคยไปบ้านผม!! แล้วมันรู้เรื่องหนังสือที่บ้านของผมจนหมดเปลือกเนี่ยนะ!
     

    “ว่าแต่.. แกรู้ได้ไงว่าบ้านฉันมีหนังสืออะไรบ้างเนี่ย” ผมขอถามมันทีเหอะ สงสัยมานานแล้วจริงๆ

     
    “อย่าว่าแต่แค่นี้เลย เรื่องของนายฉันรู้ทุกเรื่องแหละหว่ะ” โอ้วก๊อด... ไอ้... ไอ้คอต!!!! ผมไม่ได้เป็นอะไรเกินเลยนอกจากเพื่อนนะครับ!!!อย่างเพิ่งเข้าใจผมว่าผมเป็นคู่Y กับมันน!!! 
     


    ‘ อ่อดดดดดดด’

    ฟู่... ขะ เข้าคาบเรียนคาบแรกครับ เสียงนี้ช่วยชีวิตผมจริงๆ.. เพราะหลังจากประโยคนั้นผมเดาได้เลยว่า
    พวกผู้หญิงต้องสรรหาคำถามมากระแทกหน้าผมแน่ๆ! แหงหล่ะครับ พวกเธอเป็นสาวY!!!
    ผมไม่แปลกใจเลยว่าข่าวลือของผมมันเกิดที่ใหน! และเหตุอำนวยก็คือเพราะผมกับไอ้คอตหน้าตาก็จะอยู่ในขั้นดีนะครับ =____=
    แถมไอ้คอตก็เป็นเพื่อนสนิทที่โรงเรียนของผม พวกผู้หญิงเลยยิ่งเชียร์กันเข้าไปใหญ่......


    __________________________________________

     
    พักกลางวัน...
     
    “เฮ้ย แทนมีข่าวลือมาเล่าเว่ยเฮ้ย!” มันพูดพลางวางถาดก๋วยเตี๋ยวลงบนโต๊ะด้านหน้าตรงข้ามผม

     
    “เรื่องอะไร อย่างนายให้เดาเลยว่าคอมมิคเรื่องใหม่ นางเอกหุ่นไฉไลวางแผงแล้วอ่ะเด่ะ!~” ผมพูดเอาฮา แต่จริงๆนะมันจะมีข่าวดีอย่างนี้มาบอกผมอยู่เรื่อยจริงๆ

     
    “บ้า ไม่ไร้สาระขนาดนั้นเว่ย!” ....
     

    “ได้ข่าวมาว่า บัว ห้องสองอ่ะ มีคนนี่ชอบแล้วเว่ย ” มันพูดด้วยหน้าตาตื่นเต้นเอาการเชียวครับ แล้วมันมาบอกผมทำไม ? ถึงเขาจะหน้าตาน่ารักดี แต่ผมไม่ได้ชอบเขานี่นา
     

    “….” ผมก็นั่งกินเส้นเล็กยำของผมต่อ เพราะมันยังไม่มีอะไรที่เกี่ยวกับผม 555
     

    “ตามข่าวลือนะเว่ย คนนั้นอ่ะ สูงประมาณ 170 ผิวขาว ผมสีดำ สั้นประมาณคอ ใส่แว่นอีกต่างหากนะมรึงง~” มันพูดเหมือนอยากให้ผมมีส่วนร่วมกับข่าวนั้นให้ได้ 5555
     

    “เออ สงสัยคงจะเป็นกรูเองหล่ะคอต 555” ผมก็พูดเอาฮาตามภาษาผมแหละนะ ว่าแล้วผมก็ซดน้ำต้มยำให้มันหมดๆไป
     

    “เออ ก็มึงอะเด่ะ!” อุ๊บ! ผมแทบจะพรวดเอาต้มยำออกมาใส่ชามคืนนะนั่น หน้าตาที่มันพูดผมก็เดาได้เลยว่ามันพูดเรื่องจริง เพราะมันเป็นคนเก็บสีหน้าไม่เป็น ไม่สิ ที่สำคัญ คนอย่างผมเนี่ยนะมีคนมาชอบ ??
     

    “เออ ช่างมันเหอะมันก็เป็นแค่ข่าวลือหว่ะ” ผมทำใจกลืนต้มยำลงคอไปให้หมดแล้วเปิดปากพูดอย่างลำบาก

     
     
     
    “หนังสืออะไรว่ะเนี่ย = =* คงไม่ใช่หนังสือเรท 18นะ” ผมพูดกับตัวเองพลางหยิบหนังสือที่ไอ้คอตมันยัดมันให้เมื่อเช้า แปลกนะเมื่อเช้าผมเห็นมันเป็นหนังสือแนวต่อสู้นี่นา แต่ตอนนี้หน้าปกหนังสือมันเหมือนหนังสือนิยายยังไงยังงั้น

    ผมค่อยๆเป็นหนังสือออกดู
    สิ่งแรกที่ผมเห็นคือ มันก็เป็นแค่กระดาษเปล่าๆเท่านั้นเอง  = =* มันเล่นอะไรกับผมเนี่ย
     
    “อะไรของมันว่ะเนี่ย มีแต่หน้ากระดาษขาวๆเต็มไปหมด” ผมเริ่มจะหงุดหงิดกับหนังสือที่มันให้มา= =* เอ๊ะ ผมเจอหน้าที่มีรูปแล้วครับมันอยู่หน้าแรกของหนังสือ
     

    “ไนท์เชสเตอร์...” เป็นรูปปราสาทครับ ถึงจะวาดมุมไกลซักหน่อยแต่ผมก็รู้ได้เลยครับว่าคนวาดมีความสามารถจริง ๆ แต่เฮ้ย ทำไม ทำไมปราสาทมาค่อยๆใกล้ขึ้นหล่ะเฮ้ย!!
     

    “เฮ้ย!!!!! อะไรว่ะเนี่ย เมื่อกี้ตรูแค่ดูรูปปราสาทแล้วไหงตรูมาโผล่ที่ปราสาทเลยว่ะ!!!!!” อ๊ากกกก นี่ผมอยู่ที่ใหนกัน ?? ผมพอ จะรู้ว่าข้างหน้าผมคือปราสาท แต่เมื่อกี้ผมอยู่ในห้องนะ! แล้วปราสาทบ้าๆนี่เมื่อกี้ก้ออยู่ในหนังสือ! อะไรกันว่ะเนี่ยยยย
     

    “เฮ้ย ผู้บุกรุก!!!!” เฮ้ยตายละวา =A =” ทำไมตรูต้องซวยงี้หว่ะเนี่ย!! เฮ้ย... มันวิ่งมาแล้ว!!!!!!!!!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×