คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 FIGHTING
“ตัวแค่นี้ทำไรได้”เด็กหนุ่มผมแดงคนนั้นหยุดกรโดยแค่ดันหัวกรไว้ห่างแค่นั้น
“เดี๋ยวๆ นายชื่ออะไร”ต๊ะตะโกนถาม
“ยู”ยูหันไปคุยด้วยขณะที่มือก็ดันหัวกรอยู่
“หนอยจะดูถูกมากเกินไปแล้ว”กรเบี่ยงหัวหลบมาข้างๆพร้อมกับพุ่งเข้าไปต่อยท้อง ยูสุดแรง
ตุบ ไม่มีปฏิกิริยาความเจ็บปวดใดๆออกมาจากเด็กหนุ่มที่ชื่อว่ายูเลย
“โอ๊ยยย เจ็บโว๊ยยย”กรร้องโวยวายเอามือตัวเองมาสะบัดด้วยความเจ็บปวด
“ใครเค้าให้ต่อยกันแบบนี้ หมัดจริงๆหนะมันเป็นแบบนี้ต่างหาก”ยูพูดเสร็จก็ซัดหมัด1ดอกไปเต็มๆหน้ากรทันที
ตุบ แรงหมัดทำให้กรกระเด็นไปไกลเหมือนกัน
“โอย ซี๊ด”กรลุกขึ้นมาได้ก็เอามือปาดเลือดที่ออกมุมปากออกทันที
“หนอย มันจะมากไปแล้ว”กรกระพริบตาพอเปิดตาอีกที ตาที่แต่ก่อนสีเขียวกลับกลายเป็นสีเทา
‘ตาสีนี้อีกแล้ว’ไนซ์คิดในใจ
แว๊บ!!ร่างของกรหายไปจากตรงนั้นทันที
“หรือว่า พลังเอสพีของมันคือ เทเลพอต”ยูทำตาโตด้วยความตกตะลึง
“มันใช่ที่ไหนหละ”เสียงกรกระซิบข้างหูยู ก่อนที่ยูจะหันหน้าไปก็ถูกหมัดที่รุนแรงกว่าครั้งที่แล้วหลายเท่าซัดเข้าไปเต็มๆหน้าทำเอายูถึงกับเซไปข้างหลังทีเดียว
“เทเลพอต ที่เคยได้ยินมา มันเป็นพลังจิตชนิดหนึ่งใช่มั้ยหละ นั่นแหละ เทเลพอตเป็นส่วนหนึ่งของพลังของเรา”กรอธิบายตากรยังเป็นสีเทาอยู่
“หนอยเล่นใช้พลังเอสพีอย่างงี้ต้องใช้บ้างแล้ว”ยูพูดพร้อมกับแบมือออก ลูกไฟก้อนกลมๆเริ่มขยายเท่าฝ่ามือ
“Fire ball”พอยูแบมือไปทางกร ลูกไฟนั้นก็พุ่งไปหากรอย่างรวดเร็ว
“จิตใจนายเนี่ย คิดอะไรไม่ซับซ้อนเลย”กรพูดพร้อมกับบังคับให้อิฐก้อนหนึ่งลอยมากันลูกไฟไว้
ตูมมม ทั้งอิฐและลูกไฟต่างก็ระเบิดด้วยกันทั้งคู่
“ฮึ่ย ควบคุมเอสพีได้พอๆกับฉันเลยนี่”ยูบอกยิ้มๆ พร้อมกับแบมือสองข้างเหมือนเรียกอะไรบางอย่าง
“ไฟเออร์ สวอร์ท”ยูพูดเสร็จไฟก็ก่อตัวบนมือยู คล้ายรูปดาบขึ้นมา
“เอ่อแน่ใจนะว่ามันจะเข้าเรียนพร้อมเรา”จ้านหันไปกระซิบกับฟิล์มเนื่องจากเห็นการควบคุมเอสพีของยู
“ย๊ากกกก”ยูวิ่งเข้าไปหากรอย่างรวดเร็วเตรียมยกดาบฟัง
‘ขวา’กรคิดในใจ ตามที่กรคิดจริงๆยูฟันมาจากทางขวาและกรก็นั่งลงแล้วเตะตัดล่างขาของยู ทำให้ยูล้มลง
“ควบคุมเก่งแต่ไม่ใช้สมองมันก็เท่านั้นแหละ”กรบอกยิ้มๆ แล้วหันหลังให้ยูเพื่อเดินไปหาเพื่อนๆของเขาแต่ยูยังไม่ยอมแพ้ง่ายๆลุกขึ้นมาเงื้อดาบจะฟันกร
แว๊บบบ!!ร่างของกรหายไปอีกครั้ง
“ไม่มีคนบอกหรอว่าลอบกัดหนะ พวกหมามันทำกัน”เสียงกรดังขึ้นจากข้างบนหัวยู พร้อมกับส้นเท้าของกรได้ตอกไปบนหัวของยูเต็มๆ
“หมดเรื่องซะที”กรพูดสบายๆ
“ยังยังไม่จบ ตราบที่ฉันจะหมดทางสู้”ยูลุกขึ้นอีกครั้งด้วยท่าทีที่สะบักสะบอมเต็มทน
“โอ๊ยยยย คนมีอาวุธกับคนไม่มีอาวุธจะสู้อะไรกันได้ อีกอย่าง สู้กันรุนแรง เดี๋ยวเมืองพังพอดี”กรพูดอย่างรำคาญ
“ไม่เป็นไรเมืองนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างทำจาก วัตุถุที่มีการทนทานสูง”ยูอธิบาย พร้อมกับทำให้รูปร่างของไฟจากดาบกลายเป็น ธนู
“โหย อย่างงั้นขอมีอาวุธบ้างแล้วกัน”กรหลับตานึกถึงภาพมีดพกเล่มพอเหมาะมือก่อนจะลืมตาขึ้น มีดก็ได้มาปรากฏในมือแล้ว
“สำเร็จด้วยแฮะ เทเลพอต สิ่งของ”กรบอกอย่างภูมิใจ แต่ไม่ทันได้ดู ลูกศรเพลิงที่ยูยิงมาเมื่อครู่
“ชิ เอานี่ไป”กรใส่พลังจิตลงไปในมีดแล้วปาออกไปสุดแรง
ฟ้าว~ เสียงมีดเคลื่อนที่ผ่านอากาศไปอย่างรวดเร็ว อยู่ๆลูกศรเพลิงที่ยูยิงมาก็สลายไป
ปึก มีดพกของกรไปปักอยู่ตรงกำแพงข้างหลังยู
แปะ แปะ เสียงหยดเลือดตกลงกระทบพื้น แก้มของยูมีรอยของมีคมเฉี่ยวไปเป็นทางยาว
“นี่แค่การเตือน”กรบอกอย่างอวดๆ
“เราคงต้องใช้เอสพีจริงของเราซะแล้วหละ”ยูบอกกับตัวเอง
ซูมมมมม อยู่ๆไฟก็ลุกไหม้ทั้งตัวของยู
“เห้ยๆ มันทำไรของมันวะ”ไนซ์ตะโกนถามกร
“จะรู้มั้ยเนี่ย ก็ดูๆอยู่ด้วยกัน แล้วซีเอสหนะมีไว้ทำเตี่ยไร เปิดดูข้อมูลมันเด้”กรตะโกนสั่ง แล้วก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว
“มันตัวไรกันแน่วะเนี่ย”กรตะโกนถาม หลังจากที่เห็นไฟส่วนหนึ่ง สยายออกมาเป็นปีกทั้ง2ข้าง และ หางคล้ายๆหางมังกรงอกออกมาส่วนที่เป็นมือและเท้าของยูทั้ง2ข้างก็กลายเป็นกรงเล็บเพลิงขนาดใหญ่
“เอสพีจริงๆของเราหนะไม่ใช่ ไฟหรอก แต่เป็น ร่าง อวตารของเทพแห่งไฟมากกว่า”ยูอธิบายแต่ดูเหมือนจะมีเสียงซ้อนขึ้นมาบางคำ
ซูมมมมม ยูพุ่งตัวเข้าหากรด้วยความเร็ว ทางที่ยูเคลื่อนที่ผ่าน ถูกไฟลุกทั้งหมด
“เห้ยๆ ใจเย็น ว๊าก”กรร้องห้ามแต่ไม่ทันแล้ว ยูพุ่งเข้ามาใกล้ถึงตัวแต่กรก็กระโดดหลบทัน
“โทเทมเพิล เฟรม”ยูยกมือข้างขวาขึ้นเหนือหัว
ซูม ซูม ซูม ซูม รอบๆบริเวณนั้นก็ก่อเกิดเสาเพลิงจำนวนหลายต้นพุ่งขึ้นจากพื้น
“เห้ยๆ มันมาทางนี้ด้วย”ไนซ์ตะโกน
ตูม!มีหินผุดขึ้นมาบังรอบๆอาณาเขตที่พวกไนซ์อยู่ และมีรูขนาดใหญ่ให้เห็นเหตุการณ์ภายนอก
“แหม ใช้คล่องเหมือนกันนี่”ต๊ะแซว ฟิล์มได้แต่ยิ้มน้อยๆ
“อ๊าก ร้อนเว๊ยยยย”กรตะโกนหลังจากถูกเสาเพลิงที่พุ่งมาจากพื้นเฉี่ยวไป
“ยังรอดได้อีกหรอ”คราวนี้เสียงใครก็ไม่รู้ปนเสียงยูออกมาเป็นส่วนใหญ่
“แต่คราวนี้ไม่รอดแน่”ยูยกมือขวาขึ้นเหนือหัวก่อนลูกจะปรากฏขึ้นและค่อยขยายขนาใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
…
“เห้ยๆอะไรวะนั่น”เด็กหนุ่มคนหนึ่งมองไปที่ลูกไฟขนาดใหญ่ทางทิศเหนือสุดของ บีเอสและ รีบวิ่งตามไปดู
...
บัดนี้ลูกไฟได้ขยายขนาดใหญ่ จนเป็นเหมือนดวงอาทิตย์ย่อมๆเลยก็ว่าได้
“เห้ยๆ ขืนกุไม่หลบเละแน่ๆ แต่ถ้าหลบ ก็เละอยู่ดีนั่นแหละ”กรพูดกับตัวเอง
“ตาย~!”ยูพูดขึ้นเตรียมจะปล่อยลูกไฟนั้นออกไป
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ”เสียงตะโกนปริศนาดังขึ้นจากข้างหลังเขา
“อะควอด์ ดราก้อน”เด็กหนุ่มคนหนึ่งสวมหน้ากากรูปร่างประหลาดถือดาบคาตาคานะเล่มหนึ่งพุ่งออไปทางลูกไฟที่กำลังจะถูกปล่อย ดาบของเขาเหมือนมีละอองน้ำลอยตามไปด้วย
“จงสงบ”เด็กหนุ่มตะโกนพร้อมกับฟันดาบลงไป น้ำจำนวนมหาศาลก่อนรูปเป็นมังกรและพุ่งลงไปตาม
ตูม!น้ำมหาศาลเมื่อครู่ละเหยกลายเป็นไอบังทัศนการมองเห็น จากจุดที่กรยืนอยู่ ไม่สามารถเห็นอะไรได้เลยนอกจาก ไอน้ำ ควัน และหมอกหนาปกคลุมอยู่
“เป็นไงบ้าง นึกว่าเมิงตายแล้วนะเนี่ย”ไนซ์กับเพื่อนของกรอีก3 คนวิ่งมาทักอย่างปากเสีย
“ปากเสีย”กรตอบสั้นๆ
“เห้ยๆนั่นไงมีคนมาแล้ว”ฟิล์มชี้ไปที่เงาของคน2คนพยุงกันมาอยู่
เงาของทั้ง2คนเดินออกมาคือ เด็กหนุ่มที่ใส่หน้ากากเมื่อครู่แต่ตอนนี้ไม่ได้ใส่แล้วเผยให้เห็นใบหน้าขาวสว่างจั๊วะ ผมสีน้ำเงินอ่อนยาวลงมาประมาณเกือบถึงไหล่ ข้างหน้าตัดเป็นหน้าม้านัยส์ตาสีฟ้าไล่มองพวกเขาทั้ง5ทีละคน
“เอ่อ เราชื่อ เต้ย ยินดีที่ได้รู้จัก นี่เพื่อนเราเอง มันทำไรไว้เราก็ขอโทษแทนด้วยนะ”เต้ยบอกขอโทษขอโพยอย่างรวดเร็วและ พายูไปเลย โดยไม่ได้ฟังการแนะนำตัวของ ทั้ง5คน
“ไปง่ายเนาะ”ต๊ะบ่น
“เอ้อ แล้วรู้ยังพลังของเจ้านั่นมันอะไร”กรหันไปถาม
“รู้และ พลังของมัน เอสพี ออฟ ไฟล์เออร์ อวาต้า เวลาใช้พลังถ้ายังควบคุมไม่ดีพอ จะถูกเทพแห่งเพลิงควบคุมร่าง จนกลับร่างเดิมไม่ได้”ไนซ์อธิบาย
“อ้ออออ มิน่าหละ”กรพยักหน้าเข้าใจ นึกถึงเสียงที่แทรกเสียงยูออกมา
“โอ๊ยเหนื่อย จะกลับที่พักหรือจะหาของกินก่อนหละ”กรหันไปถามอีก 4คน
“หาของกิน”ทั้ง4ตอบพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
“งั้นไปหอนาฬิกาก่อนเถอะ นี่ก็เย็นมากแล้วด้วย”กรเดินนำไปเข้าเครื่องวาป
“ฮะ อย่าบอกนะว่าจะไปทางไอ้เครื่องบ้านี้อีกแล้ว”ไนซ์โอดครวญ
“เออ”ทั้ง 4ตอบพร้อมกันพร้อมกับช่วยกันลากไนซ์เข้าไป
...
“แรร์ ชิ้นแรกไปอยู่กับใคร”ชายในผ้าคลุมมีฮู้ดปิดหน้าหันมาถาม หญิงแก่ที่ใส่ฮู้ดมีหมวกคลุมด้วยเสียงที่เย็นชา
“ไปอยู่กับคนที่ชื่อ ต๊ะค่ะ”หญิงชราคนนั้นตอบเสียงสั่นๆ
“แล้วเจ้านั่นมันมีพลังอะไร”ชายอีกคนแต่งตัวแบบเดียวกันหันไปถามหญิงชรา
“น่าจะเป็น เอสพี ออฟ สเปเชียลมูฟ”หญิงชราคนนั้นตอบ
“ของชิ้นต่อไป ข้ามอบให้เป็นหน้าที่เจ้าแล้วกัน แฟนธ่อม”ชายปริศนาที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ายื่น สร้อยเงินมีอัญมณีรูปดาวสีขาวห้อยอยู่ให้กับ ชายที่ชื่อแฟนธ่อม
“ครับ”แฟนธ่อมตอบพร้อมกับเปิดฮู้ดออก เผยให้เห็นใบหน้า เนียนไร้รอยแผลเป็น ผมสีดำสนิทถูกจัดทรงให้เรียบร้อย ตาสีนิลของเขาดูแล้วช่างล้ำลึกหาสุดมิได้
...
“โอ๊ยยยยย อิ่มๆจัง”เสียงเด็กหนุ่มหน้าหวานดังมาจากร้านอาหารภายในBSแห่งหนึ่ง
“กินเยอะขนาดนั้นจะไม่อิ่มได้ไงหละ”ต๊ะมองกองจานประมาณ3-4จานเรียงอยู่ข้างหน้าเขา
“ปล่อยมันเฮอะเงินมัน”ฟิล์มบอกก่อนจะลุกเป็นคนแรก และอีก 4ก็ลุกตาม
ร้านอาหารทุกร้านภายในBSเป็นระบบอัตโนมัต มีเครื่อง คล้ายๆเครื่องวาป ที่จะนำอาหารมาเสิฟถึงที่ ต้องสั่งอาหารก่อนแล้วจึงค่อยจ่ายเงิน ทีหลัง และอาหารจะส่งมาให้ทันที
“ช่วยด้วยยยยยย”เสียงร้องขอความช่วยเหลือดังมาจากซอยแคบๆระหว่างตึก2ตึก
“มีเรื่องไรอีกแล้ววะ คนจะพักผ่อนซะหน่อย วู้”ไนซ์บ่น
“ทำไมหรือว่า เอ็งจะไปช่วย”จ้านถามแต่ไนซ์วิ่งเข้าไปแทนคำตอบแล้ว
“เฮ้ยๆ ๆรอด้วย”ทั้ง4คนวิ่งตาม
“ทำไมซอยนี้มันมืดๆจังวะ”กรพูดพร้อมกับมองไปรอบๆ ด้วยความระมัดระวังเพราะซอยที่พวกเขาเข้ามานั้น มืดมาก แสงแทบจะส่องไม่ถึง
“ช่วยด้วยครับช่วยด้วย เจ้าพวกนี้มาจากไหนไม่รู้อยู่ดีๆมันก็มาทำร้ายผม”เด็กหนุ่มผมดำคนหนึ่ง วิ่งร้องขอความช่วยเหลือ
“เอ้าแล้วนายใช้ เอสพี ยังไม่เป็นหรอ”ไนซ์ถาม
“ผมยังไม่รู้รูปแบบเอสพีของผมเลย”เด็กหนุ่มคนนั้นตอบ พร้อมกับชี้บอกว่าพวกที่ทำร้ายเขามาแล้ว
“เฮ้ย ตัวไรวะนั่น”ไนซ์ชี้ไปที่ กลุ่มคนแต่ดูเหมือนจะไม่ใช่คนปกติ เพราะว่าร่างกายที่เละเหมือนกับศพแต่ยังเดินได้อยู่ ตัวหนึ่งมีเบ้าตากลวงโบ๋ อีกตัว ขาขาดไปแล้วข้างหนึ่งแต่ก็ยังเดินได้
‘ชิ ลองใช้พลังดูหน่อยก็ได้วะ’ไนซ์คิดในใจ ก่อนจะหลับตานึกถึงพลังที่ยู ปล่อยเมื่อตอนนั้น
“โทเทมเพิล เฟรม”ไนซ์พูดพร้อมกับยกมือขึ้น เสาเพลิงสองเสาก็พุ่งขึ้นตรงจุดที่ เจ้าซอมบี้2ตัวนั้นยืนอยู่
“โฮกกกกก”เสียงคำรามอย่างทรมานของซอมบี้2ตัวนั้นค่อยๆสิ้นสุดลง และเสาเพลิงก็สลายไปด้วย ไม่เหลือแม้เศษซากของซอมบี้2ตัวนั้น
“แฮกๆๆๆ”ไนซ์ใช้พลังเสร็จก็หอบอย่างแรง
“เห้ยไนซ์เป็นไงบ้าง”พวกกรที่วิ่งตามมาทีหลังรีบมาช่วยกันพยุงไนซ์
“ขอบคุณมากเลยนะครับ ถ้าไม่เป็นการเสียน้ำใจโปรดรับสิ่งนี้ไว้ด้วยเถอะครับ”เด็กหนุ่มคนนั้นยื่นสร้อยเส้นหนึ่งมาให้
ไนซ์กำลังจะยื่นมือไปรับ
“อย่ารับสร้อยเส้นนั้น”อยู่ๆสีตาของกรก็เปลี่ยนไปและตะโกนออกมา พร้อมกับปัดมือของเด็กหนุ่มคนนั้นออกทำให้สร้อยตก
“ทำไมกร เอ็งเห็นอะไร”จ้านเขย่าตัวกรพร้อมกับถามสีตาของกรได้กลับเขียวเหมือนเดิมแล้ว
“ไม่รู้ เมื่อกี๊เห็นภาพ ที่มีแต่การฆ่าฟัน เข้ามาในสมองแค่แว๊บๆ แต่มันเยอะมาก”กรพูดเสียงสั่นๆ
“ถ้าเพื่อนคุณพูดอย่างนั้น ก็ไม่เป็นไรครับ หวังว่าคงได้เจอกันอีก”เด็กหนุ่มคนนั้นทำเสียงซึ้งพร้อมกับเดินกับเข้าไปทางเดิม
‘ฮึ่ยพลาดจนได้ ขอแอบดูอีกซักหน่อย’เด็กหนุ่มผมดำคนนั้นกลับร่างเดิม ใช่แล้ว เขาคือแฟนธ่อมนั่นเอง
“ปะๆไปกันเถอะ ไปหอพักกัน”กรเดินนำและอีก3คนก็เดินตามไนซ์รั้งท้ายสุด
“จะไม่รับไว้มันก็ยังไงๆอยู่นะ”ไนซ์หันไปหยิบสร้อยข้างหลังมาแล้วจับใส่กระเป๋าและวิ่งตาม
“พลาดที่ไหนหละ หึหึ”แฟนธ่อมพูดพร้อมกับหัวเราะเสียงน่าขนลุก
“ทำไมมาช้าจัง”กรเดินให้ช้าลงเพื่อที่จะเดินพร้อมไนซ์
“อ๋ออออพอดีลืมของนิดหน่อยหนะ”ไนซ์แก้ตัว
“ถึงกุจะไม่ได้ใช้เอสพีแต่แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเมิงโกหก...”กรอ่านจากสายตาไนซ์ที่ไม่กล้าสบตากับเขาตรงๆ ไนซ์ถึงกับเงียบ
“กุเตือนแล้วนะ”กรบอกทิ้งท้ายก่อนจะเดินให้ทันเพื่อนๆ
ไนซ์หยิบสร้อยขึ้นมาดูอีกที พร้อมกับกำไว้ในมือแน่น ไม่ใช่จะโยนทิ้งแต่เอามันมาสวมที่คอแทน
“เห้ย รอด้วยดิ๊”ไนซ์รีบวิ่งตามเพื่อนๆไป
ดวงอาทิตย์ยามเย็นค่อยๆลับขอบฟ้าทีละนิดๆ ฝูงนกกาพากันบินกลับลังของมันภายใต้ม่านฟ้าสีแสด
“ห้องเราหมายเลขอะไรวะ”ไนซ์ถาม
“1 มั้ง”กรตอบ พร้อมกับหยิบซีเอสขึ้นมาดู
“อืม 1 นั่นแหละ”กรหยุดเดินที่หน้าประตู ที่แปะป้ายหมายเลข 1
“แล้วเข้าไปไง แสกนมือกะไอ้เครื่องนี่หรอ”ฟิล์มชี้ พร้อมกับเอามือไปทาบกับเครื่อง สี่เหลี่ยมเล็กๆ พอดีกับมือ
ตี๊ด เสียงจากเครื่องดังขึ้นแล้วประตูก็เปิด
“โห~ นี่หรอห้องพัก ยิ่งกว่าโรงแรม5ดาวอีก”จ้านอึ้งทันที ที่ประตูห้องเปิดออก เพราะว่า ภายในห้องนั้น ใหญ่มาก มีอุปกรณ์เครื่องใช้พร้อม โชฟา คอมพิวเตอร์ โทรทัศน์ โต๊ะ มีห้องน้ำแยกออกมา 2ห้อง ที่ไว้ให้นั่งเล่นอยู่กลางห้อง มีเตียงเรียงกัน 5 เตียง แต่มีผ้าม่านกั้นไว้อยู่ ซึ่งพื้นที่ของแต่ละคนนั้น กว้างอย่างมากอยู่ด้านเหนือของห้อง มีหน้าต่าง อยู่เหนือหัวเตียง
“เอาของไปเก็บก่อนดีกว่า”ไนซ์บอกก่อนจะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า และทุกคนก็จองเตียงของตัวเอง กรได้เตียง ที่2 ต่อจากไนซ์ จ้านเตียงที่ 3 ต๊ะเตียงที่ 4 และฟิล์มเตียงที่5 และเอากระเป๋าเสื้อผ้า ของแต่ละคนซึ่งทางบีเอสได้ส่งมาให้นานแล้ว ไปจัดไว้ในตู้เสื้อผ้าของแต่ละคน จากนั้น ทั้ง5คนก็ผลัดกันเข้าห้องน้ำ กว่าจะอาบน้ำเส็ดก็ ดึกมากแล้ว
“ง่วงนอนแล้วว่ะ”กรบอกก่อนจะทิ้งตัวใส่เตียงและหมอนนุ่มๆที่จัดไว้ให้ ก่อนจะหลับเป็นคนแรก
“ทำไมมันหลับง่ายจังวะ อยู่ที่ๆไม่ใช่ที่บ้านงี้หลับยากว่ะ”ไนซ์บ่นพร้อมกับเดินไปหาหนังสือ อ่านจากชั้นหนังสือเล็กๆตรงที่นั่งเล่น
“เฮ้อ อยู่ที่ไหนก็หลับได้ทั้งนั้นแหละ”ต๊ะพูดพร้อมกับ ทิ้งตัวลงนอน
“เตียงนุ่มๆงี้หลับง่ายกว่าบ้านกุอีกมั้ง”จ้านทิ้งตัวลงนอนตาม
“หลับกันหมดและ หลับบ้างดีกว่า เห้ยไนซ์เมิงก็รีบนอนหละ”ฟิล์มตะโกนบอกไนซ์ก่อนจะทิ้งตัวลงนอน…
เสียงสัตว์ตอนกลางคืนร้องกันระงม
“เฮ้อทำไมนอนไม่หลับเลยวะ”ไนซ์บ่นกับตัวเอง
“โอ๊ะ”ไนซ์รู้สึกเจ็บแปล๊บที่ทรวงอก จึงเปิดดูแต่ก็ไม่เห็นอะไรเห็นแต่สร้อยของเขาสว่างขึ้นเล็กน้อย
“ไอ้สร้อยบ้านี้ มันเป็นอะไรกันแน่วะเนี่ย ฮ้าววววว”ไนซ์เก็บสร้อยลงไปคืนก่อนจะหาวด้วยความง่วง และเขาก็เดินไปที่เตียงพร้อมกับทิ้งตัวไปบนเตียงและหลับตาลง...
ความคิดเห็น