คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ(Rewrite)
“จ้านเอ็งสอบได้มั้ยหนิ”คำถามยอดฮิตดังขึ้นจากข้างหลัง ซึ่งไม่ต้องหันไปสามารถเดาได้ว่าเป็นแม่ของเขา
“ทำได้อยู่น่า”จ้านตอบแต่สายตาก็ยังไม่ละจากคอมพิวเตอร์
“ให้มันจริงเถอะ~เกรดเทอมนี้ไม่ดีหละน่าดู”แม่ของจ้านพูดเสร็จก็เดินเข้าครัวไปทำกับข้าว เขาทำปากพะงาบๆล้อเลียนซักพักก่อนจะไปสะดุดกับ โพสหนึ่งที่เพื่อนสนิทได้โพสไว้ในเฟสบุ๊ค
“SPIRIT ONLINE เกมออนไลน์ยอดดาวโหลดสูงสุดของบริษัท S.S.C(Spirit Soul Community)ตั้งแต่เปิดเกมมา...”เขากดเข้าไปตามลิงค์แล้วค่อยๆอ่านรายละเอียดเกี่ยวกับข่าวนี้
บริษัท SSC เป็นบริษัทที่ผลิตเกมส์เข้าตลาดเป็นจำนวนมากมายหลายแนว และหลายต่อหลายเกมส์ก็มีคนเล่นเยอะ บริษัท SSC จเปิดเกมส์ใหม่ทีไรต้องมีคนสนใจมากอยู่แล้ว แต่ว่าเกม Spirit Onlineก็เป็นเกมที่ออกมาได้นานแล้ว แต่กระแสยังดีอยู่มากเนื่องด้วยเหตุผลบางประการทเพราะเขาเองก็ยังไม่เคยเข้าไปลองสัมผัสดูซักครั้งเพราะไม่มีเวลาว่างเลยในช่วงเปิดเทอม ขณะที่จ้านดูข้อมูลเกมเพลินๆก็มีคนทักแชทเฟสขึ้นมา
Korn : เห้ย ปิดเทอมนี้เล่นเกมเป็นเพื่อนกูหน่อยดิวะ
Jan : เกม Spirit online หนะนะ
Korn : เออ เนี่ยกูเล่นได้มาซักพักแล้ว
Jan : เออ กูก็ว่าจะเล่นเหมือนกันหนิ ว่าแต่มันต้องใช้เครื่องอะไรเล่นวะ เห็นในรูปมันแปลกๆยังไงไม่รู้
Korn : ไอ่ฟาย เค้าเรียกว่า Virtual Image Simulator ทำงานด้วยระบบ Virtual Image System(VIS) หรือระบบสร้างภาพเสมือนจริงขึ้นมาทั้งรูปร่าง ประสาทสัมผัส ความเจ็บปวดหรืออื่นๆที่เรารู้สึกในโลกจริง ก็จะไปรู้สึกในเกมเหมือนกัน
Jan : อ๋อๆเข้าใจๆแล้วแต่ดูถ้าว่าจะแพงหวะเครื่องเท่าไหร่
Korn : แพงสิวะ หลายหมื่นนะนี่ แต่ไม่ต้องห่วงบ้านกูมีสองเครื่องเดี๋ยวกูให้มึงยืมเครื่องหนึ่ง จะเล่นตอนไหนก็ขับรถขับมาเอาแล้วกัน
Jan : เออๆ เดี๋ยวไปเอาวันนี้แหละ...
“แม่ เดี๋ยวมานะไปเอาของกับไอ่กรก่อน”จ้านตะโกนบอกก่อนจะเดินออกไปโดยที่ไม่รอฟังคำตอบเลย (ให้มันได้แบบนี้สิ= =) เขาจับมอเตอร์ไซต์ได้ก็บิดไปที่บ้านของกรทันที
กิ๊ง ก่อง~
“มาเร็วจังวะ”กรรีบวิ่งมาเปิดประตูก่อนจะไล่หมาที่กำลังเห่าอย่างเมามันส์ให้ออกไปพ้นๆประตู
“เออกูอยากเล่นแล้ว”จ้านเดินตามกรต้อยๆเข้าไปในตัวบ้าน บ้านของกรจัดว่าขนาดใหญ่เลยทีเดียว เฟอร์นิเจอร์ถูกจัดเรียงอย่างเป็นระเบียบภายในบ้านทำให้ไม่ดูรก มันเดินนำผมขึ้นไปบนชั้นสองและตรงไปยังห้องนอนของมัน แต่พอจ้านเข้าไปเจอกับไอ่เครื่องอะไรเตอร์ๆซักอย่างเขาก็ต้องตะลึงเพราะมันใหญ่พอที่คนๆหนึ่งจะนอนได้เลย ลักษณะของมันคล้ายๆแคปซูนเป็นอลูมีเนียมสีเงินๆสะท้อนแสงไปมา ด้านบนมีหมวกรูปร่างลักษณะคล้ายๆหมวกกันน๊อคแต่มีสายระโยงระยางเชื่อมต่อเข้ากับภายในเครื่อง
“โหยบ้าแล้ว ใหญ่ขนาดนี้ก็ไม่บอก แล้วกูจะแบกไปยังไง๊”จ้านโอดครวญก่อนที่มือบางๆจะมาตบเขาผมหนึ่งที
“เอ๊ะมึงรู้อะไรบ้างหนิ เค้ามีให้กดย่อส่วนเว๊ย”กรโวยวายใส่ผมก่อนจะไปกดปุ่มสีเขียวข้างตัวเครื่อง ฉับพลันเครื่องที่มีขนาดใหญ่ก็หดตัวและแปรเปลี่ยนสภาพเหมือนกล่องสีเหลี่ยมจัตุรัสวางตั้งอยู่
“เจ๋งว่ะ เดี๋ยวนี้เค้ามีถึงขั้นนี้แล้วหนะ”เขาได้แต่หัวเราะแห้งๆให้มันก่อนจะรีบก้มเก็บ เครื่อง VIS นั่นก่อนจะขอตัวกลับบ้านเพราะอยากเล่นเต็มทนแล้ว
พอมาถึงที่หมาย จ้านก็รีบเดินเข้าไปในบ้านโดยทันทีและเลือกที่จะตั้งเครื่องนี้ไว้ในห้องของเขาเพื่อไม่ให้เป็นการเกะกะท่านแม่ที่เคารพเพราะอาจจะโดนสวดได้ เด็กหนุ่มรีบเดินเข้าไปในห้องนอนทันทีก่อนจะเปิดกล่องสีเงินที่เอามา ทันใดนั้นกล่องใบเล็กๆก็ขยายออกเองราวกับมีชีวิตมันค่อยๆเปลี่ยนสภาพเป็นเหมือนแคปซูนขนาดที่จะให้คนหนึ่งคนนอนลงไปได้
“เจ๋งว่ะมีเบาะกับที่รองคอให้อีก”เขาพูดเสร็จก็รีบเข้าไปนอนในแคปซูนทันที ก่อนจะกดปุ่มสีฟ้าเพื่อเปิดเครื่อง หน้าจอสีดำข้างหน้าพลันสว่างขึ้นมาทันตาเห็น
“กรุณากดตั้งเวลาด้วยค่ะ เวลาของเกมนี้ สิบสองชั่วโมงในเกมจะเท่ากับ สามชั่วโมงในโลกจริง”เสียงจากระบบคอมพิวเตอร์ดังขึ้น ก่อนจะมีตัวเลขมาให้ตั้งค่าบนหน้าจอ จ้านได้กดปรับเลขให้เป็นเวลา 18.00 ซึ่งหมายความว่า ตัวเกมจะให้ผมออกจากเกมภายในเวลา 18.00 โดยให้ผมทำอย่างอื่นก่อนเวลา18.10เท่านั้นก่อนจะตัดออกจากเกม...
เขาค่อยๆนอนลงไปกับที่รองคอก่อนหมวกกันน๊อค? จะค่อยๆเลื่อนมาใส่ในหัวของเด็กหนุ่มอย่างช้าๆเขาค่อยๆหลับตาลง และรอบๆตัวก็ดับมืดไป
“ที่ไหนวะเนี่ย”จ้านมองไปรอบๆก็พบแต่สีขาวทั่วบริเวณจนแทบดูไม่ออกว่า อันไหนพื้น อันไหนเพดาน อันไหนกำแพง ทุกสิ่งล้วนเป็นสีขาวเหมือนกันหมด มีเพียงเก้าอี้ม้าหินอ่อนสีฟ้าเท่านั้นที่ตั้งอยู่ตรงกลางจำนวนสองตัว หนึ่งในสองตัวนั้นได้ถูกจับจองโดยหญิงสาวผมสีฟ้าสดใสอยู่ในชุดแซ็กสีเดียวกับผมของเธอ เธอค่อยๆหันมาแล้วยิ้มให้เด็กหนุ่มอย่างอารมณ์ดี มันช่างเป็นรอยยิ้มที่น่ารักอะไรขนาดนี้ จ้านรีบตรงปรี่เข้าไปทันทีเพราะจากที่อ่านข้อมูลมานี่น่าจะเป็น NPC ประจำจุดเริ่มต้น
“สวัสดีค่ะ คุณ นัฐวุฒิ พึ่งเข้าเกมนี้มาเป็นครั้งแรก ระบบขออนุญาติตรวจสอบข้อมูลส่วนตัวก่อนการเริ่มเล่นนะคะ”เสียงใสๆฟังดูแล้วไม่น่าจะเป็นระบบคอมพิวเตอร์ เสียงเหมือนกับมนุษย์จริงๆจนน่าขนลุก จ้านรีบสะบัดศีรษะเพื่อไล่ความคิดออกทันที
“ค่ะเรียบร้อยแล้วค่ะ ขอให้คุณได้ตั้งชื่อตัวละครในเกมด้วยค่ะ”เธอพูดก่อนจะกดอะไรบางอย่างในมือเธอ
“ชื่อ ลมแห่งความืด แล้วกันครับ”เขาบอกไปอย่างมั่นใจว่า ชื่อนี้ไม่มีคนใช้ซ้ำแน่นอน
“ชื่อนี้สามารถใช้ได้ค่ะ ทางเกมจะสามารถให้คุณปรับเปลี่ยนหน้าตาได้ไม่เกิน 20 เปอร์เซนของหน้าจริงค่ะ คุณต้องการปรับมั้ยคะ?”เธอถามด้วยน้ำเสียงใส
“ขอให้ผม ยาวขึ้นประมาณละต้นคอครับแล้วก็ สีตากับผมเปลี่ยนเป็นน้ำตาลอ่อน เอ่อ ผิวขาวขึ้นนิดหน่อยด้วยครับ”เด็กหนุ่มอยากเป็นแบบไหนในโลกจริงเขาก็ปรับให้เหมือนทั้งหมดเพราะคงไม่มีใครอยากหัวเกรียนเข้าไปในเกมหรอกใช่มั้ยหละ? หลังจากนั้นก็มีกระจกมาโผล่ข้างหน้าเขาก่อนที่เด็กหนุ่มจะพินิจดูตัวเองในกระจก
“ค่ะทางระบบได้จัดการให้เรียบร้อยแล้วค่ะ คุณต้องการสอบถามอะไรจากฉันบ้างมั้ยคะ”NPCสาวสวยถามอย่างสุภาพ จ้านรีบพยักหน้าทันทีเพราะว่าเขายังอ่านข้อมูลมาไม่ละเอียดอีกทั้งเวลาที่เขาเล่นเกมไหนก็ชอบคุยกับNPCเกมนั้นซะด้วยสิสนุกดี ยิ่งNPCสวยๆแบบนี้ไม่พลาดอยู่แล้ว
“เอ่อ ผมต้องการทราบว่าทำไมถึงต้องชื่อ Spiritครับ”จ้านยิงคำถามแรกไปอย่างไม่รีรอ
“อืม คุณนี่แปลกมากเลยนะ ปกติคนเล่นแรกๆเค้าไม่ค่อยจะถามอะไรกันหรอก พวกเค้าจะไปค่อยๆถามเอาในเมืองเริ่มต้น อ้อ ลืมตอบคำถามเลย ที่เกมนี้ชื่อเกม Spirit ก็เพราะว่าเกมนี้เป็นเกมที่จะเลือก พลังพิเศษหรือเรียกว่า Spirit ให้กับผู้เล่นทุกคนที่เข้าเล่นโดยการสุ่มให้เหมาะกับความต้องการ อุดมคติ หรือ ลักษณะนิสัยต่างๆ ดังนั้นเกมนี้จะไม่มี สปิริตที่ซ้ำกันเลยแม้แต่คนเดียวแต่อาจจะมีคล้ายๆกันบ้าง อย่างเช่น พลังหายตัว กับ เทเลพอตนี่ไม่เหมือนกันนะคะ ถ้าหายตัวคือทำให้ หายไปไหนก็ได้ ตัวคนเดียว หรือใช้กับเพื่อนหรือสิ่งของได้เพียงอย่างเดียว แต่หากเป็นเทเลพอตนั้น จะสามารถเคลื่อนย้าย ได้มากกว่าอย่างเช่น เคลื่อนย้ายเป็นกลุ่มๆหรือเคลื่อนย้าย แค่เฉพาะแขนของเราได้แต่ต้องเป็นคนที่ระดับสูงๆหรือไม่ก็ฝึกการใช้พลังให้มากๆ”จ้านฟังเธออธิบายยาวๆก่อนจะพยักหน้าอย่างเข้าใจแต่ก็แอบสงสัยว่า NPCนี่ถามกลับเราได้ด้วยหรอ
“แล้วเกมนี้ไม่มีอาวุธหรอครับ”เด็กหนุ่มยิงคำถามที่สองไปทันทีโดยไม่ทันให้เธอตั้งตัว
“อ๋อค่ะ เกมนี้จะแยกอาวุธเป็นสองประเภทคือหนึ่งอาวุธประจำตัวที่จะต้องมีการอัพเกรดเรื่อยๆตามเลเวลไม่เช่นนั้นจะทำให้ไม่สามารถสวมใส่ได้ ส่วนประเภทที่สองของประเภทอาวุธเสริม อาวุธจำพวกนี้จะใส่หรือไม่ใส่ก็ได้แล้วแต่เรา จะช่วยในการเสริมการโจมตีเท่านั้นหรือไม่ก็เอามาปรับใช้กับอาวุธหลักก็ได้ค่ะ ประเภทแรกนั้นชื่อก็บอกอยู่แล้วว่าประจำตัวแต่ละคนจะได้อาวุธหรืออุปกรณ์ไม่ซ้ำกันเลยซักคน มีอะไรจะถามอีกมั้ยคะ?”เธออธิบายรวดเดียวจบน้ำเสียงยังเป็นมิตรอยู่ แต่สายตากลับบอกประมาณว่า ‘ไปได้แล้วมั้ง’ประมาณนี้เลยทีเดียว
“แหะๆไม่มีแล้วครับขอบคุณมาครับ”จ้านก้มหัวเพื่อเป็นการขอบคุณ
ผู้เล่น ลมแห่งความืด ปฏิบัติภารกิจ เรียนรู้ขั้นต้นสำเร็จได้รับ ทักษะติดตัว ทักษะ เรียนรู้ดูดซับ
ผู้เล่น ลมแห่งความืด ได้รับ น้ำยาเพิ่มเลือดหลอดเล็ก จำนวน 30 หลอด
ผู้เล่น ลมแห่งความืด ได้รับ น้ำยาเพิ่มพลังเวทหลอดเล็ก จำนวน 20 หลอด
ผู้เล่น ลมแห่งความืด ได้รับ ลูกแก้วแห่งสปิริต 50 ลูก
ผู้เล่น ลมแห่งความืด ได้รับ มีดสั้น 1 เล่ม ชุดเกราะเริ่มต้น 1 ตัว รองเท้า 1 คู่
ผู้เล่น ลมแห่งความืด ได้รับ Miracle box 1 กล่อง
ผู้เล่น ลมแห่งความืด ได้รับเงิน 2000 โซ
ผู้เล่น ลมแห่งความืด ได้รับ ปลอกแขนประจำตัวผู้เล่น หนึ่งวง กระเป๋า ขนาดความจุ 200 ช่อง 1ใบ
เสียงจากระบบดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
‘แต่รู้สึกเหมือนขาดอะไรไปแฮะ’จ้านคิด
“มีอะไรติดต่อสอบถามได้ที่NPCประจำเมืองเริ่มต้นนะค้า ขอบคุณที่เล่น SO ของเราค่ะ”เธอพูดเสียงใสจนทำให้ผมอดหยุดเดินและหันมาถามคำถามสุดท้ายจนได้
“คุณใช่ มนุษย์จริงๆรึปล่าวครับ”แทนคำตอบ เธอพยักหน้าเบาๆแล้วหันมายิ้มหนึ่งที ก่อนที่รอบตัวจะหมุนวนไปมา...
ความคิดเห็น