คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
“ฮ้าว ว ว”เสียงหาวดังขึ้นภายในห้องเรียนของโรงเรียนแห่งหนึ่ง
“อะไร ง่วงอีกและ”เด็กชายผมสั้นตัวเล็ก ตาตี่ อยู่ในเครื่องแบบนักเรียนแต่ปล่อยเสื้อลอยชายออกมา หันไปพูดแบบกวนๆใส่ เด็กผู้ชายอีกคน ที่หน้าตาไม่เหมาะสมกับเพศและอายุเลย แก้มบวมๆของเขาทำให้มันดูเหมือนเด็กและขนตาที่งอนทำให้หน้าของเขาหวานจนเหมือนผู้หญิง แต่ติดอยู่ตรงที่...เขาผมสั้น
“มันก็เป็นแบบนี้นั่นแหละ ง่วงได้ทั้งวัน วู้กรเมิงก็ไปยุ่งกับไอ่ไนซ์อยู่ได้เนาะ”เด็กชายผมสั้น ผิวไม่คล้ำเท่าไหร่ จุดเด่นของเขาอยู่ที่ ใฝใต้ตาซ้ายหันไปคุยด้วย
“เออ ปล่อยมันนอนไป๊”เด็กชายหน้านิ่ง เสริม
“เออ กุก็ว่างั้นแหละ”เด็กชายผมหยักโสก เสริมอีกคน
“พวกเมิง 3 คนหุบปากไปเลย ไอ่จ้าน ไอ่ต๊ะ ไอ่ฟิล์ม”เจ้าคนตาตี่บอกพร้อมกับไล่ตบเรียงคน
ตื๊อดือตื๊อดือตือดื๊อดือดื่อดื๊อตื่อ
“เย้ ได้กลับบ้านแล้ว”ต๊ะบอกอย่างดีใจ
“เฮ้ย!!เดี๋ยวๆกุลืมของว่ะพาไปเอาหน่อยดิ๊”เจ้าคนหน้าสวยหน้าสวยตะโกนบอก
“ที่ไหนหละ??”ทั้ง4คนถามพร้อมกัน
“หลังโรงเรียน”ไอ้คนหน้าสวยตอบแบบสบายๆโดยไม่ดูหน้าคนฟังเลย
“ไกล”ต๊ะบอกเสียงนิ่ง
“ขี้เกียจ”จ้านบอกกำลังจะหันหลังกลับ
“ไม่ไป”ฟิล์มบอกกำลังจะหันหลังกลับเหมือนกัน
“จะกลับบ้าน”กรบอกกวนๆ
“ไม่ต้องเลย มานี่”ไนซ์บอกเชิงบังคับโดยใช้2แขนลาก4คน(มันทำได้จริงๆนะ)
“ปล่อยยยย”ทั้ง4คนร้องด้วยความหน้าสงสาร
“ทำไมหลังโรงเรียนวันนี้บรรยากาศแปลกว่ะ”ต๊ะบ่น
“มันก็เป็นแบบนี้ทุกวัน ว่าแต่ เห้ยหาเจอยังของอะ”กรบอกต๊ะก่อนจะว้ากใส่ไนซ์ที่กำลังก้มหน้าก้มตาหาของอยู่
“ยังเลยเว้ย มาช่วยหาดิ๊”ไนซ์ตอบอย่างเซ็งๆโดยไม่ได้เงยหน้า
“เรื่องไรหละหายเองก็หาเองเด้ ก้มหน้านานๆระวังเป็นลมนะจ๊ะคนสวย”กรแซว
“เออเร็วๆรีบหากุอยากกลับบ้านและ... ใครมองวะ”ฟิล์มบอกก่อนจะหันกลับไปมองข้างหลัง แต่ไม่พบใครแต่หลังต้นไม้นั้นกลับมีคนจ้องมองกลุ่มของพวกเขาจริงๆ
“นี่หนะหรอเด็กผู้มีพลัง เอสพี ภายในตัว”เสียงชายลึกลับบอกกับตัวเองเบาๆหลังต้นไม้
“เห้ย รู้สึกเหมือนกันมั้ย ยังไม่มืดทำไมมันเย็นๆวะ”ฟิล์มหันไปถามทั้ง4คน
“เออจริงๆด้วย รีบๆหานะเว๊ย ไอ่ไนซ์...เอื๊อก”จ้านบอกพร้อมจะหันกำลังจะไปนั่งรวมกับอีก3คนแต่พอหันไปก็ต้องกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก
“เออๆ ก็บอกให้มาช่วยหาไง เห้ย!!นี่ไงเจอแล้ว”ไนซ์ก้มหน้าก้มตาหาจนเจอในที่สุดจึงตะโกนบอกแต่ก็ไม่ได้ยินเสียงกลับมา แต่ก็ต้องมีปฎิกริยาแบบเดียวกับจ้าน
“นี่มันตัวไรวะ!!”กรบอกด้วยปากที่สั่นๆตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเจอตัวอะไรแบบนี้มาก่อน กลัวยิ่งกว่าสัตว์ที่เขากลัว ทั้ง5 คนกำลังพิจรณาว่ามันคือตัวอะไรกันแน่ ร่างกายของมันสูงเกือบ 3 เมตรทำให้คิดได้เลยว่าไม่ใช่มนุษย์แน่นอนแล้วยิ่งบวกกับสีผิวสีขาวซีดของมันและในตาสีแดงเพลิงพร้อมกับเขา1คู่ที่งอกอยู่บนหัว ร่างกายผอมจนเห็นซี่โครง นัยตาที่จ้องมาหาทั้ง5คนทำเอาขนลุกซู่
“เราจะสู้มันได้มั้ยเนี่ย”กรบอกติดตลก
“ไม่ต้องคิดหรอกว่าสู้ได้ คิดว่าจะหนีได้รึป่าว”ต๊ะบอกอย่างกวนๆกลับ แต่ก็ต้องตาเหลือก เพราะเห็นมือของเจ้าปีศาจตรงหน้าตวัดเข้าหาเขาทั้ง5คนด้วยความรุนแรง
ตู้ม!!ทั้ง5คนหลบได้แต่ดูจากแรงปะทะกับพื้นดินเมื่อครู่ ถ้าเกิดพวกเขาโดนไปคงไม่รอด
“เห้ยมีใครเป็นอะไรมั้ยเนี่ย”กรถาม
“ไม่มีมั้ง”ต๊ะตอบกลับด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย เลือดที่หัวไหลออกมาซิบๆจากโดนก้อนหินเฉี่ยว
“อื๋อ”สีตาของกรเปลี่ยนไปเป็นสีเทาหม่นพร้อมกับที่เห็นภาพว่าเจ้าปีศาจนั้นจะทำอะไรต่อไป
“ระวังทางขวา”กรบอกออกมาดื้อๆ
“เฮ้ยกรตาเมิงเป็นไรวะ”ไนซ์เห็นตากรเปลี่ยนสีจึงถาม
“ฮะอะไรนะ”กรหันไปถาม
วูบ สีตาของกรกลับมาดำเหมือนเดิม
“ป่าวๆ”ไนซ์ขยี้ตาเมื่อได้เห็นตากลับมาเป็นสีดำเหมือนเดิม
‘สงสัยจะตาฝาด’ไนซ์คิดในใจ
ซูมมมม เสียงมือขวาฝ่าอากาศ การโจมตีที่มาจากทางขวาตามที่กรบอกจริงๆ
ตูมมม เสียงระเบิดดังอีกครั้ง
“ความสามารถแรก เอสพี ออฟ เมนเทิลพาวเวอร์”ชายลึกลับหลังต้นไม้พูดกับตัวเองอีกครั้ง
“ชิ อะไรวะกุไม่น่ามากับเมิงเลย ซวย ซวย”ฟิล์มบ่น
“เห้ยมันจะทำอะไรวะนั่น”กรชี้ ให้ดูที่ปากมันเหมือนกำลังจะพ่นไฟ
“เวรแล้วมั้ยหละ”จ้านบอกก่อนจะหลับตาปี๋เพราะเห็นลูกไฟนับสิบลูกพุ่งมาทางพวกเขา
“อึก”ทั้ง5คนกลืนน้ำลายแทบจะพร้อมกันหลับตารอรับความตาย
“หวังว่านี่คงเป็นความฝันนะ หยุดสิเว๊ย”จ้านเปิดตาพร้อมกับตะโกนออกมาอย่างดัง เป็นดั่งความฝัน ลูกไฟหยุดตามคำพูดและจุดลูกไฟหยุดเริ่มบิดเบี้ยวจากการเคลื่อนที่ของมิติ มาก่อน จนทำให้ลูกไฟหายไป
“อื๋อ เย้ รอด”ทั้ง5คนตะโกนพร้อมกัน
“ยังหรอกมั้ง รอดจากลูกไฟ แต่เจ้านี่มันยังอยู่นี่”ไนซ์บอกติดตลก
“ไม่น่าเชื่อ พลังนี่ เอสพี ออฟ ไทม์ไดแมนชั่น”ชายลึกลับหลังต้นไม้บอกอย่างตกใจ
‘ชิเจ้าพวกนี้ มีแต่พลังดีๆทั้งนั้นเลย’ชายลึกลับคิดในใจ
“โฮกกกกกกก”เสียงคำรามของเจ้าปีศาจดังมาก ขนาดทำให้พื้นดินสั่นสะเทือนได้ง่ายๆ
ครึก ๆ เสียงสวนของอาคารที่เคยร้าวเริ่มเขยื้อนจากแรงสั่นสะเทือนเมื่อกี๊
“เห้ย กร ระวัง”ต๊ะบอกเมื่อเห็น ส่วนหนึ่งของตึกขนาดใหญ่ตกลงมา
‘ชิไม่ทันแล้ว’ต๊ะคิดในใจขณะวิ่งเต็มที่
“อะไร”กรหันมาถามต๊ะอย่างงงๆ
ซูมมมมมม เสียงเคลื่อนที่แหวกอากาศอย่างรวดเร็ว
ตูมมมมมม ตามมาด้วยเสียงของขนาดใหญ่หล่นมาจากที่สูง ตกมาใส่ที่ๆกรยืนอยู่
“เห้ยกร”ไนซ์ จ้านและฟิล์มตะโกนอย่างตกใจ
“ไม่เป็นไร กุช่วยทัน(ได้ยังไงหว่า)”ต๊ะตอบอย่างเหนื่อยๆ แอบคิดในใจเล็กน้อย
“เมิงทำได้ไงวะ”กรกระซิบถาม
“ไม่รู้สิห้าห้าห้า”ต๊ะตอบอย่างสบายอารมณ์
“พลังนี่ หรือว่าจะเป็น เอสพี ออฟ สเปเชียลมูฟ”ชายหลังต้นไม้พูดกับตัวเองอีกครั้ง(มันบ้ารึไงวะ)
‘เอ่อ ของดูอีกครั้งนะเผื่อมันจะได้’จ้านคิดในใจ ก่อนจะกลับตานึกถึงตอนหยุดเวลาเมื่อไม่ก่อนหน้านี้
วูบบบบ ก็เป็นดังคาดหยุดได้จริงๆแต่ไม่ใช่หยุดแค่ไอ้ปีศาจนั่น ทั้งเพื่อนเขาและเขาต่างก็หยุดนิ่งกันหมด
“เก่งนี่บังคับพลังให้ออกมาได้ แต่ ไม่สามารถควบคุมได้”ชายลึกลับหลังต้นไม้พูด ก่อนจะสะบัดมือตัวเองอีกที และทุกอย่างก็เคลื่อนที่ตามปกติ
“เราทำได้จริงๆหรอเนี่ย”จ้านพูดออกมาด้วยความตื่นเต้นปนดีใจ
“ต้องสู้แล้วโว๊ยยยย”กรหยิบก้อนหินขนาดเหมาะมือ เตรียมจะปาใส่เต็มที่
วูบบบ สีตาของกรเปลี่ยนเป็นสีเทาอีกครั้ง
“อื๋อ สีตาเปลี่ยนเป็นสีเทาเท่วุ้ย”ไนซ์บอกอย่างตื่นเต้น ก่อนที่กรจะปาหินออกไปสุดแรง
ซูมมมมมม เสียงก้อนหินเคลื่อนที่ผ่านอากาศไปอย่างรวดเร็วและรุนแรง
สวบบบ ก้อนหินนั้นทะลุท้องเจ้าปีศาจนั้นออกไปข้างหลังทำให้มันถึงกับร้องเสียงดัง ขนาดรูตรงท้องของมันใหญ่กว่าขนาดก้อนหินเมื่อครู่หลายเท่า
“เฮ้ยกรทำได้ไงวะ”ฟิล์มถามอย่างตกใจ
“ไม่รู้ดิ”กรหันมันสีตาได้กลับมาดำเหมือนเดิมแล้ว
“เมิงอะเหมือนจะทำให้มันโกรธนะดูสิ”ไนซ์บอกติดตลกพร้อมกับชี้ไปให้เพื่อนดู
“กว๊ากกกกก”เสียงร้องที่แหลมเล็กของมันบาดแก้วหูและดังจนหูแทบระเบิดพร้อมกับตวัดมือทั้ง2ข้างอย่างรุนแรง
“เฮ้ย มันโมโหแล้วไง กรเมิงใช้พลังอีกดิ๊”จ้านหันไปบอก
“ใช้ได้ที่ไหนเล่า”กรตอบ
“ต้องตายจริงๆหรอเนี่ย อย่าให้กุใช้พลังได้บ้างนะเว๊ยยย”ฟิล์มตะโกนพร้อมกับสะบัดมืออย่างโมโห--บรรยากาศรอบๆเริ่มลดอุณหภูมิอย่างรวดเร็ว ร่างของเจ้าปีศาจเริ่มเคลื่อนไหวช้าลงจนหยุดนิ่งไป ทั้งตัวมีเกล็ดน้ำแข็งมาเกาะทั่วจนเป็นแท่งน้ำแข็งหนาขนาดใหญ่แช่แข็งมันอยู่
“สุดยอดนี่มัน คอนโทรลเนเจอร์”ชายหลังต้นไม้บอกอย่างตกใจ
“เฮ้ยรีบหนีกันเถอะ”ต๊ะรีบบอกเตรียมจะวิ่ง
ครึกๆ ๆ ผลึกน้ำแข็งที่แช่เจ้าปีศาจไว้เริ่มสั่นและมีรอยร้าว
เพล้ง !! สุดท้ายมันก็แตกเป็นเสี่ยง
“แฮ่ๆๆๆๆ”เจ้าปีศาจคำรามเสียงดัง
“พวกเมิงหลบไป”ไนซ์ก้าวมาข้างหน้าคนเดียว
“อย่าบอกนะว่าเมิงจะสู้”กรบอกพร้อมทำสีหน้าตกใจ
“เออดิ พวกเมิงดูดิ๊กุยังไม่ได้ใช้พลังอยู่คนเดียวถ้า เกิดกุใช้ไม่ได้กุก็ตายแต่ถ้ากุใช้ได้ กุรอดพวกเมิงก็รอด เพราะงั้น อย่ามายุ่ง”ไนซ์อธิบายเสียงเครียด พร้อมกับก้าวออกไปข้างหน้า
“แต่...”กรกำลังจะพูดและเดินตามออกไปแต่ จ้านรั้งไว้ได้ทันพร้อมกับส่ายหน้าเป็นเชิงว่าอย่างไปห้าม ห้ามไปก็ไม่ได้ผล
“ไอ้ปีศาจเว๊ยยย แน่จริงมาสู้กันดิ๊”ไนซ์ตะโกนเสียงดัง
“เหมือนมันจะฟังรู้เรื่องนะไอ่บ้า”ต๊ะหันมาคุยกับอีก3คน
“ดูท่ามันจะรู้เรื่องว่ะ”จ้านบอกพร้อมกับชี้ให้ดู มันกำลังอ้าปาก เหมือนจะปล่อยอะไรซักอย่าง
ซูมมมมม เลเซอร์สีแดงพ่นออกมาจากปากขนาดใหญ่ของมัน
“งานเข้าแล้วไม่หละ จงเป็นน้ำแข็ง จงหายตัว จงลอย จงเร็ว”ไนซ์สรรหาคำพูดทั้งหลายแหล่ที่คิดได้พูดออกมาให้หมดแต่ก็ไม่เกิดอะไรขึ้น
“จงหยุด!!!”ไนซ์ตะโกนเสียงดัง
กึก ได้ผล ทั้งเจ้าปีศาจและเลเซอร์นั้นค้างกลางอากาศเหมือนโดนหยุดเวลา
“หือ หรือว่า เอสพี ออฟ ไทม์ไดแมนชั่น ไม่ใช่มันไม่ใช่แค่นี้เพราะหนึ่งคนพลังจะไม่ซ้ำกัน”ชายลึกลับบอกอย่างตกใจ
“ว้าววว มันเก่งเว๊ยเฮ้ย”ฟิล์มบอกยังตื่นเต้น
“หลบก่อนหละ”ไนซ์วิ่งหลบมาทางขวา
ตูมมมม ทั้งปีศาจและเลเซอร์หลุดจากการหยุดเวลา ทำให้เลเซอร์พุ่งปะทะกับพื้นดิน
“ดูท่าครั้งนี้จะงานเข้าจริงๆ”ไนซ์บอกกับตัวเองหลังจากที่เจ้าปีศาจตัวนั้นมองมาอย่างอาฆาตแค้นที่ไนซ์คนเดียว
“หนอยๆๆพลังกุเหมือนไอ่จ้านเลยกุไม่ยอมเว๊ยยยย”ไนซ์ตะโกนเสียงดังแต่ก็ต้องหุบปากเมื่อแขนข้างหนึ่งของปีศาจเหวี่ยงมาสุดแรง
“เวรหลบไม่ทันแน่”ไนซ์หลับตาแล้วเตรียมจะวิ่ง
ซูมมมมมมม เสียงดังแหวกอากาศด้วยความเร็ว
ตูมมมมมมม เสียงท่อนแขนของเจ้าปีศาจกระทบกับพื้นดินจนสั่นสะเทือน
“นี่มัน พลังไอ่ต๊ะนี่หว่า ว่าแต่ไหนมัน”กรบอกก่อนจะมองหา
“นั่นไงมันไปตอนไหน”ฟิล์มชี้ไปที่ท้องของปีศาจ
“จะทำอะไรกุวะฮะ!!!”ไนซ์ระบายอารมณ์โดยชกออกไปเต็มที่
ตูมมมม เสียงต่อยดังเหมือนเสียงระเบิด แรงต่อยเมื่อครู่ทำให้เจ้าปีศาจงอตัวเพราะจุกทันที
“นี่โทษฐานที่ทำให้เสียเวลาเล่นเกม”ไนซ์ทุบกำปั้นใส่หลังของเจ้าปีศาจนั้นเต็มกำลัง
ตูมมมมมม เจ้าปีศาจนั้นหมอบราบกับพื้นดิน แรงกระทบเมื่อครู่ทำให้พื้นเป็นหลุมขนาดใหญ่
“เมิงจะเก่งไปไหน”ต๊ะบ่น
“และนี่ โทษฐานที่ทำให้ผิดนัด”ไนซ์ยกมือขึ้น เศษหินน้อยใหญ่ลอยขึ้นสูง และเมื่อไนซ์สะบัดมือลง เศษหินทั้งหลายก็พุ่งใส่อย่างรุนแรงเป็นจุดหมายเดียวกันคือเจ้าปีศาจที่นอนอยู่
“และนี่โทษฐานที่ทำให้โรงเรียนพัง”ไนซ์เสยหมัดใส่อากาศหลังจากนั้น ดินที่อยู่บริเวณรอบๆตัวของเจ้าปีศาจก็นูนสูงขึ้นอย่างแรงกระทุ้งเจ้าปีศาจลอยขึ้นไปบนฟ้า
ตูมมมมมม เสียงเจ้าปีศาจตกลงมาจากฟ้าลงมาที่เดิมทำให้ดินที่นูนขึ้นมาถึงกับพังทลายหมด ควันคละคลุ้งไปทั่ว
“ไม่น่าเชื่อ ที่มัน เอสพี แบบไหนกัน ไม่ใช่แน่นอนที่คนหนึ่งคนจะมี เอสพี ทั้ง4อย่าง จากเพื่อนเขาทั้งหมด”ชายลึกลับบอกอย่างตกใจถึงขีดสุดแทบจะอดใจไม่ได้ที่จะเข้าไปถามว่า ไนซ์ทำได้ยังไง
“แฮ่กๆๆ”ไนซ์เดินมานั่งหอบข้างพวกเพื่อนของเขา
“โห เมิงอะเก่งเวอร์และ”กรบ่นอย่างอารมณ์เสียเล่นๆ
“อันนี้กุก็ไม่รู้เหมือนกัน งี้แหละกุมันอัจฉริยะ”ไนซ์บอกอย่างหลงตัวเอง(เหมือนเรื่องจริงชีวิตจริง)
“ทุ้ย”เสียงทุ้ยดังขึ้นพร้อมกัน4คน
“เอ่ออออ คือว่าขอขัดหน่อย มันยังลุกขึ้นได้เว๊ยเฮ้ย”ฟิล์มบอกพร้อมกับตะโกนเสียงดัง
“เมิงสู้ดิ๊ไนซ์”จ้านบอกพร้อทกับดันไนซ์ให้หันไป
“เอ่อ พอดีกุเหนื่อยละใช้ไม่ไหวและ”ไนซ์บอกอย่างกะล่อน(เหมือนตัวจริง)
“อันตรายแล้วไง เจ้าปีศาจนั่นจะให้ ซอง ออฟ เดธ”ชายลึกลับบอกอย่างตกใจหลังจากที่เห็นอักขระตัวหนังสือขึ้นเต็มตัวเจ้าปีศาจ
“เฮ้ยมันจะเปลี่ยนร่างหรอ”กรถามทำเป็นเหมือนไม่รู้
“เออมั้ง”ต๊ะตอบกลับกวนๆ
“อ๊ากกกก เสียงร้องอะไรก็ไม่รู้อยู่ในหัวอุดหูก็ยังได้ยินอยู่ อ๊ากกกก”จ้านเอามือปิดหู และคุกเข่าอย่างหมดแรงเมื่อได้ยินเสียงร้องเพลงบางอย่างเข้ามาในสมอง และเพื่อนๆของเขาก็เกิดอาการเดียวกันเมื่อครู่นี้
“ปวดจนทนไม่ไหวแล้ววว”กรตะโกนปลดปล่อย
“ต้องเข้าไปช่วยแล้วสินะ”ชายลึกลับบอกก่อนจะหายตัวไปอยู่ข้างหลังเจ้าปีศาจ
ทุกคนสลบไปหมดแล้วยกเว้นไนซ์คนเดียวที่ฝืนอยู่ เห็นภาพเหตุการณ์ที่ชายลึกลับแตะมือลงไปบนแผ่นหลังของเจ้าปีศาจและร่างกายเจ้าปีศาจก็ระเบิดจากข้างในเลือดสีดำจำนวนมหาศาลตกลงมาเหมือนฝน
ตาของไนซ์ค่อยเริ่มหลับลงโดยเห็นเพียงแค่ร่างกายของชายลึกลับเดินมาทางพวกเขา โดยไม่เห็นหน้า...
ความคิดเห็น