คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ : กำเนิดอัศวินนักล่าแวมไพร์
The Knight of the light cross อัศวินนักล่าแวมไพร์ บทนำ
นานมาแล้วหลายพันปีก่อนได้มีเผ่าพันธุ์ที่แข็งแกร่งอยู่สองเผ่าพันธุ์นั่นก็คือ มนุษย์และแวมไพร์ แวมไพร์เป็นเผ่าพันธุ์กระหายสงคราม ฝ่ายมนุษย์นำโดยกษัตริย์อาเธอร์ผู้ยิ่งใหญ่เมื่อเห็นว่าแวมไพร์ไปล่าฆ่าผู้ คนล้มตายไปทำให้จัดกองทัพไปปราบพวกแวมไพร์ จึงทำให้เกิดสงครามระหว่างมนุษย์และแวมไพร์ แต่ว่ากองทัพแวมไพร์นั่นแข็งแรงและว่องไวกว่า ทำให้กองทัพของกษัตริย์อาเธอร์ต้องถอยทัพหนีจากพวกแวมไพร์ มาตั้งหลักที่เมืองล็อคฮาร์ด เมืองแห่งอัศวินแห่งพระเจ้า เทมพลาร์ กษัตริย์อาเธอร์เหลือกองกำลังทหารอยู่ไม่นากหนักแถมอาวุธก็ฆ่าแวมไพรืได้ ลำบากจึงไปขอให้ นายทัพอัศวินเทมพลาร์ โทมัส ช่วยรบกับแวมไพร์ โทมัสเป็นนายทัพของเทมพลาร์ที่แข็งแกร่งที่สุดเคยนำทัพไปปราบแวมไพร์มา ก่อนหลายกลุ่มแล้ว โทมัสเห็นว่าจำเป็นต้องสู้กับกองทัพแวมไพร์ที่กำลังตามล่ามาถึงเมืองล็อก ฮาร์ด จึงได้วางแผนให้ไล่ต้อนกองทัพแวมไพร์ให้ออกห่างล็อกฮาร์ดให้มากที่สุด แล้วเร่งนำดาบเงินหลายพันเล่มที่เก็บไว้ในคลังอาวุธออกมาแจกจ่ายให้แก่เหล่า อัศวินเทมพลาร์และกองทัพกษัตริย์อาเธอร์เพื่อใช้สู้รบกับแวมไพร์ เมื่อ เวลาที่รอคอยมาถึงกองทัพแวมไพร์ก็โผล่ออกมาจากป่าทึบออกมาเป็นจำนวนมาก โทมัสจึงนำทัพออกมาเตรียมพร้อมออกศึกที่หน้าเมืองส่วนกษัตริย์อาเธอร์ก็ บุกไปทางด้านข้าง
ฝ่ายอัศวินเทมพลาร์
“เหล่าอัศวินเทมพลาร์ทั้งหลายได้เวลาแล้วที่เราจะต้องชักดาบขึ้นมาสู้กับพวกปีศาจ” เสียงตะโกนของนายทัพดังกังวานไปทั่วเหล่าเทมพลาร์
ผู้พิทักษ์ทั้งหมดก็หยิบดาบขึ้นมาชูขึ้นบนฟ้าแล้วกล่าวพร้อมกันว่า
“ในนามของข้าเทมพลาร์ขอให้พระเจ้าจงปกปักษ์และคุ้มครองข้าด้วย” แล้วจูบไม้กางเขนที่แขวนไว้ที่คอ
บุก!!!! นายทัพตะโกนเสียงดังทัพอัศวินเทมพลาร์หลายพันเดินทัพออกไปปะทะกับอมนุษย์จำนวนมากที่กำลังบุกมายังปราสาท
ฝ่ายกษัตริย์ อาเธอร์
“ได้เวลา แก้แค้นแล้วบุก!!!!!”เสียง ผู้ที่เป็นราชาดังขึ้นทัพม้าของกษัตริย์อาเธออร์ก็พุ่งกระนาบฟันเหล่าแวม ไพร์ตายไปอย่างรวดเร็ว กองทัพของกษัตริย์อาเธอร์ครั้งนี้สู้กับแวมไพร์ได้ง่ายกว่าครั้งแรกมากเพราะ ได้อัศวินเทมพลาร์ช่วยและให้ดาบเงินเป็นจำนวนมาก
โทมัสชักดาบของตนเองออกมาฟาดฟันเหล่าแวมไพร์ เมื่อดาบฟันโดนแวมไพร์ตัวใดก็ลุกไหม้เป็นเถ้าถุลีไปเพราะดาบที่โทมัสใช้ ทำมาจากแร่เงินและผนึกเพลิงสวรรค์อยู่ซึ่งทำให้แวมไพร์ล้มตายอย่างรวดเร็ว ระหว่างที่เหล่าเทมพลาร์กำลังไล่ต้อนพวกแวมไพร์ออกห่างตัวเมืองขึ้นเรื่อยๆ แต่
ทันใดนั้นเอง ก็มีแวมไพร์ร่างยักษ์ตัวหนึ่งมือมีกงเล็บยาวพาดข้างลำตัวพุ่งไปทางด้านหลัง โทมัสหวังจะใช้กงเล็บแทงทะลุร่างของโทมัส โทมัสไม่สามารถหลบกงเล็บนี่ทันได้แต่แล้วก็มีอัศวินคนหนึ่งพุ่งเข้ามารับ กงเล็บแทนเขา
ระวังโทมัส!!!อั้ก!!! เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากร่างของอัศวินเทมพลาร์ โทมัสหันกลับมาอีกทีก็สายไปเสียแล้วร่างผู้ที่ช่วยชีวิตก็กำลังจะหมดลม หายใจ โทมัสแทบใจสลายทันทีเพราะอัศวินเทมพลาร์ผู้นั้นคือ ลูเคียคนรักของเขาเอง
ภาพในตวามทรงจำได้ผุดขึ้นมาในหัวของเขา
“โทมัสฉันรักเธอนะ” หญิงสาวในชุดผ้ากล่าวอย่างอ่อนโยนพร้อมกับแนบข้างกายเขาท่ามกลางทุ่งดอกไม้
“ฉันก็รักเธอ ไม่ต้องห่วงฉันจะไม่ยอมให้เธอเป็นอะไรเป็นอันขาด” โทมัสกล่าวจบก็จูบเบาๆตรงหน้าผากของหญิงสาว
“ไม่นะลูเคียทำไมถึงทำแบบนื้ ให้ฉันตายซะยังจะดีกว่าอย่าจากฉันไปนะ”โทมัสกล่าวพร้อมกับกุมมือลูเคียไว้ น้ำตาเริ่มค่อยๆไหลจากตาของชายหนุ่ม
“มีชีวิตอยู่ต่อไปนะโทมัส ลาก่อน ฉันรักเธอนะโทมัส..”สิ้นคำสุดท้ายลูเคียก็จากไปตลอดกาล
ม่ายยยยยยย !!!!!! อัศวินหนุ่มตะโกนสุดเสียงแล้วจูบลูเคียครั้งสุดท้ายแล้วหยิบดาบของลูเคีย ขึ้นมาใช้เป็นดาบคู่แล้วมองด้วยความเคือดแค้นมาทางผู้ที่ฆ่าคนรักของเขา
“แกต้องชดใช้ ต้องชดใช้” ชายหนุ่มกล่าวอย่างบ้าคลั่งพร้อมกับใช้ดาบคู่ฟันอย่างบ้าคลั่งใส่แวมไพร์ที่ อยู่ใกล้ตัวทำให้แวมไพร์ที่โดนฟันร่างขาดกระจายเลือดสีแดงสาดกระจายไปทั่ว บริเวณแล้วไหม้กลายเป็นผงถุลีอย่างรวดเร็ว แวมไพร์ร่างยักษ์พุ่งเข้าไปหาโทมัสหวังจะปลิดชีพเขาให้จงได้ โทมัสเมื่อเห็นเป้าหมายเป็นฝ่ายบุกเขามาก็ไม่รอช้าพุ่งเข้าปะทะกับกงเล็บ ด้วยดาบทั้งสอง โทมัสฟันปะทะกับกงเล็บของแวมไพร์ได้อย่างสูสี กงเล็บแหลมคมของแวมไพร่ยักษ์ปาดเขาที่ใต้ตาของเขาเป็นกางเขนเลือดสีแดงสดไหลออกมา ชายหนุ่มใช้มืดเช็ดเลือดแล้วกระฉับดาบทั้งสองมือแน่น แล้วพุ่งเข้าใส่อีกครั้งโทมัสฟันอย่างบ้าคลั่งใส่แวมไพร์ยักษ์จนมันพลาดท่า ทำให้โทมัสได้โอกาสใช้ดาบทั้งสองปักทะลุร่างของแวมไพร์
แวมไพร์แผดเสียงร้องอย่างเจ็บปวด โทมัสไม่หยุดเพียงแค่นั้นดึงดาบทั้งคู่ออกมาแล้วแทงใส่แวมไพร์ยักษ์ย่าง บ้าคลั่งจนแวมไพร์ตัวนั้นปางตาย
“นี่ยังไม่เท่ากับความเจ็บปวดที่ข้าได้รับ จงตายไปซะ” โทมัสกล่าวจบก็ใช้ดาบของลูเคียแทงจากปากทะลุหัวแวมไพร์ยักษ์เลือดสีแดงสดไหลทะลักออกมา โทมัสดึงดาบออกมาแล้วมองไปรอบๆข้างก็เจอศพแวมไพร์เต็มไปหมดและเห็นแวมไพร์ จำนวนมากหนีเข้าป่าไปกันจนหมดก็เพราะเห็นหัวหน้ามันโดนโทมัสสังหารแล้ว จึงพากันหนีไป เมื่อแวมไพร์ไปกันจนหมดเสียงโห่ร้องด้วยความดีใจก็ดังขึ้นเหล่าเทมพลาร์ที่ มีชีวิตรอดก็ชูดาบขึ้นบนฟ้าอีกครั้งเพื่อแสดงถึงชัยชนะที่ยิ่งใหญ่
ศพ อัศวินที่ตายในสงครามครั้งนี้ก็ได้นำมาทำพิธีและฝั่งไว้ในสุสานใกล้เมือง ล็อกฮาร์ด โทมัสเดินไปยังหลุมที่ฝังศพของลูเคียแล้วนำดาบของเธอปักไว้ที่หน้าหลุมศพ แล้วทำการเคารพศพแล้วเดินจากไปอย่างเศร้าสร้อย ระหว่างที่โทมัสกำลังจะเดินออกจากสุสานก็มีชายแก่รูปร่างกำยำคนหนึ่งใส่ ชุดอัศวินเทมพลาร์แบบแปลกๆไม่เหมือนที่เขาใส่แต่ก็ยังคงรูปแบบชุดเทมพลาร์ดั้งเดิมไว้ มีรอยสักรูปไม้กางเขนอยู่ที่ข้อมือและห้อยไม้กางเขนไว้เดินออกมาจากเงามืด
“เจ้าเป็นใครข้าไม่เคยเห็นหน้าเจ้ามาก่อน”โทมัสกล่าวถาม
“เจ้าคือโทมัสใช่ไหม” ชายแก่กล่าว
“ใช่แล้วเจ้าเป็นใคร”โทมัสเริ่มจับดาบข้างกายเอาไว้เพื่อความแน่ใจ
“เดี่ยวข้าจะแนะนำเจ้าอีกทีแต่ตอนนี้เจ้าต้องมากับข้า ไม่งั้นเราจะตายกันหมด”
“ทำไมข้าต้องเชื่อเจ้าด้วยเจ้าคนแปลกหน้า ข้าขอปฏิเสธ”โทมัสกล่าวเสียงแข็ง
“แล้วเจ้าจะเสียใจ”
“งั้นข้าคงต้องขอตัวก่อน” โทมัสกล่าวจบก็หันหลังแล้วเดินออกไปอีกไม่กี่ก้าวก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ต้นคอ หันไปดูก็เห็นเหมือนเล็กแหลมอะไรซักอย่างแทงที่คอของเขาซักพักเขาก็ค่อยๆ หลับไป
“ข้าอุตสาห์ชวนเจ้าดีๆแล้วนะไม่เชื่อ”เสียงชายแก่พูดก่อนที่โทมัสจะหลับไป
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
รีไรท์ใหม่จำเนื้อเรื่องไม่ค่อยได้ละ555
ความคิดเห็น