หนีตายจากนายวายร้ายสุดหล่อ

ลำดับตอนที่ #1 : เทพบุตรคนที่ 1

 ปัง!

เสียงบาสกระทบกับแป้นอย่างรุนแรงและผลที่ออกมาคือลงไปเต็มๆ

“อ้าก!!! ลงอีกแล้วยัยฟลุ๊ค!!!” เสียงโวยวายจากหัวหน้าคิงคองอย่างนาย(ชื่อนะชื่อ)

“ฮ่าๆๆ อยากล้อดีนักว่าฉันเป็น ‘ยัยทอมฟลุ๊ค’ เจอยัยทอมฟลุ๊คชนะทีดิ้นเป็นปลาบึกขาดน้ำเลยนะ ฮ่าๆๆ” ฉันหัวเราะอย่างผู้มีชัย

“ยัยทอมตาลฟลุ๊ค! มาให้ฆ่าเลยนะ!!!” หัวหน้าคิงคองพูดเสร็จไม่รอช้า จัดการพุ่งเข้ามา ส่วนฉันก็กระโดดหลบ

“โอ้ย!” เสียงตะโกนลั่นออกจากปากฉัน เมื่อหัวฉันไปกระทบกับอะไรบ้างอย่าง จนมึนล้มไปกองกับพื้น

“เป็นไรไหมครับ” มีเสียงถามฉัน แต่ตอนนี้ฟังอะไรไม่ค่อยเข้าใจเลยแหะ มึนพิลึก

“ไม่เป็นไรค่ะ” ฉันตอบออกไปพร้อมมองหน้าคนที่ถามฉันอย่างชัดๆ

“ช่วยไหมครับ” ผู้ชายคนนั้นยื่นหน้าเข้าใกล้ขึ้น เฮ้ย! ฉันขึ้นสวรรค์แล้วหรอ ทำไม… ทำไม… มีเทพบุตรด้วย O_o

“ไม่เป็นไรค่ะ แค่เสียหลักนิดหน่อย” ฉันเรียกสติได้เมื่อมีไอเท้านรกเตะฉันเบาๆ

“ลุกเร็วๆยัยทอม ทำเป็นสำออย” ไอหัวหน้าคิงคองนี้เอง บังอาจมาเตะฉัน

“โดนเองไหมล่ะ -_- มันมึนนะโว้ย” ฉันโวยวาย

“ไหนบอกว่าไม่เป็นไรไงครับให้พี่ช่วยเถอะครับ พี่รู้สึกผิด” เสียงพูดจากข้างหลังฉันทำให้ฉันต้องเหลียวหลังไปมอง

ปิ๊ง!!

เสียงปิ๊งดังขึ้น นั้นไม่ใช่เสียงที่ใครได้ยิน ฉันได้ยินคนเดียว ไม่สิ ผู้ชายตรงหน้าก็อาจได้ยิน มันเป็นช่วงเวลาที่ฉันใจเต้นเร็วจนสะดุดไม่เป็นจังหวะ ช่วงเวลาที่ฉันและผู้ชายตรงหน้าหน้าชิดกันจนเรียกว่าแทบไม่มีที่ว่างเลย

“เฮ้ย!! เมื่อไรมึงจะมาเล่นวะ บอล” เสียงทุ้มตะโกนเรียก คนข้างหน้าฉันหันขวับไปแล้วหันมาถามฉัน

“ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ”

“ไม่เป็นอะไรค่ะ ^_^” ฉันตอบ

“งั้นพี่ไปก่อนนะครับ” พี่บอล(รู้มาจากการเรียกของเพื่อนเขาเมื่อกี้)ลุกขึ้นแล้วเดินจากไป

“เฮ้ยๆๆ!! ตาลเป็นไรวะ สวีตกับใครดูสถานที่หน่อยดิวะ ฮ่าๆ” เสียงแซวดังขึ้น ฉันหันไปมองเสียงแซวนั้นทันที

“อะไรวะ!! ไอเอิร์ธ!! อย่ามากวนนะเว้ย!!” ฉันตะโกนออกไปพร้อมลุกขึ้น

“แหม่ๆ ไม่ต้องเขิลหรอก” เสียงทุ้มแซวอีกเสียง

“เงียบไปเลยนะแม๊ค!!!” ฉันเอาบาสปาใส่แม๊ค

“แบร่ๆ ไม่โดน คุคุ” แม๊คพูดพร้อมวิ่งไปมาอย่างสนุกสนานกับการได้แกล้งฉัน

“อยู่นิ่งสิจะได้โดน!!” ฉันพูดพร้อมปาบาสใส่

ตึง!!

“ฮ่าๆๆๆ” ฉันหัวเราะเมื่อพวกที่แซวฉันชนกัน

ปี๊ด!!!!!!!!!!!!

เสียงนกหวีดดัง เรียกนักเรียนเข้าแถว

______ เที่ยง _______

“น้องครับ! น้องครับ!” เสียงเรียกตะโกนดังลั่น เสียงเหมือนเมื่อเช้าเลยแหะ คุ้นๆ -_-“

“(-_- )” ฉันหันไปมองก็พบกับพี่บอลคนเมื่อเช้า

“น้องครับ! คือว่าพี่จะชดใช้น้องด้วยข้าวเที่ยงมือหนึ่งนะครับ” พี่บอลพูดอย่างเหนื่อยๆ

“คือว่าหนูไม่ทานข้าวเที่ยงนะค่ะ” ฉันตอบ

“แล้ว…” พี่บอลพูดค้างไว้

“แค่บาสหล่นใส่หัวเองค่ะ ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ เพราะว่าหนูก็ไม่เป็นอะไร เรื่องของเรื่อง หนูโดนบ่อยจนชินแล้วค่ะ แค่นี้ไม่รู้สึกหรอกค่ะ” ฉันร่ายยาว

“แต่ว่าเมื่อเช้าน้องบอกว่ามึนหัวนะครับ” พี่บอลพูด

“ไม่ค่ะ ไม่ค่ะ มันแค่ชั่ววูบค่ะ” ฉันพูดอธิบาย

“ครับๆ มีอะไรเรียกพี่ได้นะครับ” พี่บอลพูดเสร็จก็จากไป

ตึกตัก ตึกตัก

เสียงหัวใจฉันเต้นดังและรั่วขึ้นเรื่อยๆ เอ๊ะ! ใจฉันเป็นอะไรเนี่ยรู้สึกแปลกๆ เฮ้อ~ๆ เลิกคิดๆ ไปเล่นบาสดีกว่า

_________เทพบุตรคนแรก พี่บอล___________