ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter : 3
ในพระราชวังแผ่นดินเดซิคเตอร์ ซึ่งเป็นที่พำนักของราชานอร์ริงตัน ราชนิกูลอันดับสุดท้ายหลังจากมีการแย่งชิงบัลลังก์ อายุที่ล่วงเลยเข้าเลขหก บ่งบอกถึงสุขภาพ สภาพร่างกาย เนื่องจากทำงานดูแลแผ่นดินอย่างหนัก ทำให้ท่านดู เหนื่อยอ่อน และผอมซูบ แต่ก็ยังมีราศีของเจ้าคนนายคนแผ่ฟุ้งอยู่โดยรอบ
“ราชานอร์ริงตัน พะยะค่ะ”
เสียงของทหารคนสนิทดังเข้ามาในโสตประสาท ชายชราผมสีทองแซมขาวเงยหน้าขึ้นจาก ตารางอัตราดอกเบี้ยแผ่นดิน เขาขยับแว่นตาคู่กลมที่วางอยู่ตรงสันจมูกก่อนกล่าวว่า
“นายพล เฮกเตอร์ ลมอะไรพัดท่านมาถึงวังข้า... ข้าว่าท่านยังต้องมีหน้าที่ดูแลกองกำลังจอมเวทย์อยู่มิใช่หรือ”
ราชานอร์ริงตันกล่าวแล้วก้มหน้าดูบัญชีต่อ
“พะยะค่ะ การดูแลกองกำลังจอมเวทย์ กระผมไม่เคยลืม แล้วสงสัยจะได้ใช้ก็คราวนี้”
นายพล เฮกเตอร์ กล่าวแล้วยืดอก
“ท่านหมายความว่าอย่างไร”
ราชานอร์ริงตันเอ่ะใจในคำพูดของนายพล แล้วทอดสายตาที่แสนมีอำนาจมองไปยังทหารยศใหญ่ผู้นี้
“กระผมไม่สามารถที่จะอธิบายสิ่งใดได้ จนกว่า ท่านราชาจะได้ฟังสิ่งต่อไปนี้”
ท่านายพลยิ้มก่อนเปิดประตูให้บุคคลจำนวนหนึ่งเข้ามาในห้อง ราชานอร์ริงตันเลิกคิ้วแล้วมองสถานการณ์เบื้องหน้า ชายชราจำนวนสองคนย่างกายช้าๆเข้ามาในห้องตามคำเชิญของท่านนายพล เฮกเตอร์ ชายชราทั้งสองมีผมที่ยาวลงมาถึงเอวแล้วกลายเป็นสีขาวตามอายุ หนวดที่ดกเฟิ้ม พันรวมกับผมที่รุงรัง เสื้อโค้ตของชายชราคนที่น่าจะมีอายุมากกว่ามีสีน้ำตาลยาวและขาดรุ่งริ่ง สายตาที่คมกริบบอกถึงว่าเขาคนนั้นรู้ไปเสียทุกอย่าง แต่ดวงตานั้นกลับอยู่ใต้แว่นตาที่หนาเตอะ ชายชราอีกคนใส่เสื้อโค้ตสีเขียวขี้ม้า สภาพของมันดูดีกว่าเสื้อโค้ตตัวแรกนิดหน่อย แต่เขาคนนี้ไม่ได้ใส่แว่น
“กระผมของแนะนำ” นายพลเฮกเตอร์กล่าว แล้วผายมือไปที่ชายชราคนแรก
“นี่คือท่าน ปีเตอร์ เดวิด แพตพิงตัน พ่อมดแห่งทิศเหนือ”
ชายชรานามปีเตอร์โค้งให้ราชา
“และท่านี้คือ ท่านแอนดรู เดวิด แพตพิงตัน พ่อมดแห่งทิศเหนือเช่นเดียวกัน”
นายพลเฮกเตอร์กล่าว แล้วยืดอกตามเดิม
“ท่านนายพล ท่านคิดว่า ข้าราชานอร์ริงตันจะจำคนที่ช่วยเหลือแผ่นดินเราไว้ไม่ได้เชียวหรอ”
ราชานอร์ริงตันกล่าวแล้วผายมือทั้งสองข้างออกเชื้อเชิญให้แขกนั่ง
“พี่น้องแพตพิงตัน ข้าดีใจที่ได้พบพวกท่านอีก ครั้งที่แล้วที่ท่านพยากรณ์ว่าน้ำจะท่วมโลกไว้ ข้ายังรู้สึกซาบซึ้งอยู่เลย แล้วครั้งนี้ท่านมีอะไรเล่า ถึงเดินทางลงใต้มาที่ราชวังข้าได้”
ราชานอร์ริงตันกล่าวแล้วเอามือกอดอก
“ข้ามีข่าวที่อาจจะทำให้ท่านพลิกประวัติศาสตร์แผ่นดินนี้ได้เลยทีเดียว”
ชายชรานามปีเตอร์กล่าว ราชานอร์ริงตันหูผึ่ง คิ้วขมวดกันอย่างสงสัย
“ถ้าเป็นอย่างที่ท่านกล่าวจริง จะรอช้าทำไม มีอะไรก็รีบพูดมา”
“ก็คือว่า...เมื่อ อาทิตย์ก่อน ข้าได้มีโอกาสตรวจพยากรณ์แผ่นดินบ้านเมืองของท่าน ข้าจึงพบว่า…”
ชายชรานามปีเตอร์กล่าวพลางมองอากัปกริยาของผู้ฟังก่อนกล่าวสืบไป
บ้านเมืองแผ่นดินของท่านนั้น กำลังถึงคราวตกต่ำ แผ่นดินจะอาเพศ ใจรใต้จะบุกเข้า ปล้น จี้ ทำร้าย”
เสียงของผู้พูดเบาลง ราชานอร์ริงตันทรงฟังอย่างตั้งใจ แต่ก็คงยังไม่ปักใจเชื่อ
“นอกจากนั้นท่านเองนั่นแหละ ราชานอร์ริงตัน ท่านต้องกลายเป็นทาสรับใช้ เนื่องจากแผ่นดินจะตกไปอยู่ในเมืองของผู้อื่น”
ราชานอร์ริงตัน ตาโตด้วยเจ้าตัวเกลียดการอยู่ใต้คำสั่งของผู้อื่นมากที่สุด
“ราชานอร์ริงตัน พะยะค่ะ”
เสียงของทหารคนสนิทดังเข้ามาในโสตประสาท ชายชราผมสีทองแซมขาวเงยหน้าขึ้นจาก ตารางอัตราดอกเบี้ยแผ่นดิน เขาขยับแว่นตาคู่กลมที่วางอยู่ตรงสันจมูกก่อนกล่าวว่า
“นายพล เฮกเตอร์ ลมอะไรพัดท่านมาถึงวังข้า... ข้าว่าท่านยังต้องมีหน้าที่ดูแลกองกำลังจอมเวทย์อยู่มิใช่หรือ”
ราชานอร์ริงตันกล่าวแล้วก้มหน้าดูบัญชีต่อ
“พะยะค่ะ การดูแลกองกำลังจอมเวทย์ กระผมไม่เคยลืม แล้วสงสัยจะได้ใช้ก็คราวนี้”
นายพล เฮกเตอร์ กล่าวแล้วยืดอก
“ท่านหมายความว่าอย่างไร”
ราชานอร์ริงตันเอ่ะใจในคำพูดของนายพล แล้วทอดสายตาที่แสนมีอำนาจมองไปยังทหารยศใหญ่ผู้นี้
“กระผมไม่สามารถที่จะอธิบายสิ่งใดได้ จนกว่า ท่านราชาจะได้ฟังสิ่งต่อไปนี้”
ท่านายพลยิ้มก่อนเปิดประตูให้บุคคลจำนวนหนึ่งเข้ามาในห้อง ราชานอร์ริงตันเลิกคิ้วแล้วมองสถานการณ์เบื้องหน้า ชายชราจำนวนสองคนย่างกายช้าๆเข้ามาในห้องตามคำเชิญของท่านนายพล เฮกเตอร์ ชายชราทั้งสองมีผมที่ยาวลงมาถึงเอวแล้วกลายเป็นสีขาวตามอายุ หนวดที่ดกเฟิ้ม พันรวมกับผมที่รุงรัง เสื้อโค้ตของชายชราคนที่น่าจะมีอายุมากกว่ามีสีน้ำตาลยาวและขาดรุ่งริ่ง สายตาที่คมกริบบอกถึงว่าเขาคนนั้นรู้ไปเสียทุกอย่าง แต่ดวงตานั้นกลับอยู่ใต้แว่นตาที่หนาเตอะ ชายชราอีกคนใส่เสื้อโค้ตสีเขียวขี้ม้า สภาพของมันดูดีกว่าเสื้อโค้ตตัวแรกนิดหน่อย แต่เขาคนนี้ไม่ได้ใส่แว่น
“กระผมของแนะนำ” นายพลเฮกเตอร์กล่าว แล้วผายมือไปที่ชายชราคนแรก
“นี่คือท่าน ปีเตอร์ เดวิด แพตพิงตัน พ่อมดแห่งทิศเหนือ”
ชายชรานามปีเตอร์โค้งให้ราชา
“และท่านี้คือ ท่านแอนดรู เดวิด แพตพิงตัน พ่อมดแห่งทิศเหนือเช่นเดียวกัน”
นายพลเฮกเตอร์กล่าว แล้วยืดอกตามเดิม
“ท่านนายพล ท่านคิดว่า ข้าราชานอร์ริงตันจะจำคนที่ช่วยเหลือแผ่นดินเราไว้ไม่ได้เชียวหรอ”
ราชานอร์ริงตันกล่าวแล้วผายมือทั้งสองข้างออกเชื้อเชิญให้แขกนั่ง
“พี่น้องแพตพิงตัน ข้าดีใจที่ได้พบพวกท่านอีก ครั้งที่แล้วที่ท่านพยากรณ์ว่าน้ำจะท่วมโลกไว้ ข้ายังรู้สึกซาบซึ้งอยู่เลย แล้วครั้งนี้ท่านมีอะไรเล่า ถึงเดินทางลงใต้มาที่ราชวังข้าได้”
ราชานอร์ริงตันกล่าวแล้วเอามือกอดอก
“ข้ามีข่าวที่อาจจะทำให้ท่านพลิกประวัติศาสตร์แผ่นดินนี้ได้เลยทีเดียว”
ชายชรานามปีเตอร์กล่าว ราชานอร์ริงตันหูผึ่ง คิ้วขมวดกันอย่างสงสัย
“ถ้าเป็นอย่างที่ท่านกล่าวจริง จะรอช้าทำไม มีอะไรก็รีบพูดมา”
“ก็คือว่า...เมื่อ อาทิตย์ก่อน ข้าได้มีโอกาสตรวจพยากรณ์แผ่นดินบ้านเมืองของท่าน ข้าจึงพบว่า…”
ชายชรานามปีเตอร์กล่าวพลางมองอากัปกริยาของผู้ฟังก่อนกล่าวสืบไป
บ้านเมืองแผ่นดินของท่านนั้น กำลังถึงคราวตกต่ำ แผ่นดินจะอาเพศ ใจรใต้จะบุกเข้า ปล้น จี้ ทำร้าย”
เสียงของผู้พูดเบาลง ราชานอร์ริงตันทรงฟังอย่างตั้งใจ แต่ก็คงยังไม่ปักใจเชื่อ
“นอกจากนั้นท่านเองนั่นแหละ ราชานอร์ริงตัน ท่านต้องกลายเป็นทาสรับใช้ เนื่องจากแผ่นดินจะตกไปอยู่ในเมืองของผู้อื่น”
ราชานอร์ริงตัน ตาโตด้วยเจ้าตัวเกลียดการอยู่ใต้คำสั่งของผู้อื่นมากที่สุด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น