คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Days 3 : พลังของแกะกับวัว
--------------------------------------------------------------------------
ปิ้บๆ
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นในห้องพัก ร่างที่นอนยืดแขนขาอย่างสบายขยับตัวนิดหน่อยพลางใช้มือคลำๆหานาฬิกาปลุก พอหาเจอก็รีบกดปิดเสียงน่ารำคาญนั่นทิ้งซะแล้วลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจพร้อม ขยี้ตา
“หืม..นัตคุง ตื่นเร็ว ตี4ครึ่งแล้ว”<<<ภาษาญี่ปุ่น
“โอ๊ย รำคาญ อย่ามาแตะตัวได้มั้ย”<<<ภาษาไทย
คนถูกปลุกปัดมืออีกฝ่ายที่มาเขย่าตัวออก จริงๆมันไม่ได้ฟังรู้เรื่องหรอกไม่สิ ถึงจะเคยเรียนมานิดหน่อยแบบพออ่านออกเขียนได้ แต่ก็ไม่ได้รู้ภาษาญี่ปุ่นมากขนาดพูดคล่องแบบนั้น ยิ่งไม่ได้ใส่เฮดโฟนสื่อสาร แถมยังหลับสบาย ใครจะไปฟังรู้เรื่อง คนปลุกก็ใช่ว่าจะพูดภาษาไทยเป็น แถมสกิลภาษาอังกฤษก็ต่ำติดดิน
“ง่า....ตื่นได้แล้ว!!!!!”
เมื่อปลุกดีไม่ได้ผลก็ต้องใช้ไม้เด็ด ดึงผ้าห่มออกแถมยังตะโกนซะลั่นห้อง ทำเอาสองรายที่กำลังหลับอยู่สะดุ้งตื่นขึ้นมา รายแรกตื่นมันก็ดีอยู่หรอก อีกรายนี่เขาไม่ได้ตั้งใจเลยจริงๆ
“เอะอะอะไรแต่เช้า”ยามาโตะลุกขึ้นมาขยี้ตา ใจจริงๆไม่ได้อยากจะตื่นเลยสักนิด “หัวหน้าเรียกเหรอทาคาโตะ”
“เอ๋ เช้าแล้วเหรอ?”ว่าแล้วก็รีบใส่เฮดโฟนอย่างแรก
“อ๊ะ!!ขอโทษนะยามาโตะคุงนอนต่อไปเถอะ ขอโทษที่ทำให้ตื่นนะ” เนื่องจากตกลงกันแล้วในหมู่พวกเด็กๆว่า อายุไม่ต้องไปสน เรียกกันแบบเพื่อนพอยังไงก็เพื่อนร่วมงานกัน
“งั้นผมก็นอนต่อได้ใช่มะงั้นก็ราตรีส..”ร่างของไอ้หน้าจืดสาขาไทยกำลังจะล้มลงไปนอนอีกครั้ง แต่โดนรั้งเอาไว้ก่อน
“ไม่ได้นะไม่ได้ นัตคุง ลืมไปแล้วเหรอเรื่องเมื่อวานน่ะ”ทาคาโตะกระซิบที่ข้างหู
“อ๋อ เข้าใจล่ะๆ”จริงๆแล้วตั้งแต่เมื่อคืนที่เกิดเรื่องขึ้น ก็แทบจะไม่ได้นอนกันเลยด้วยซ้ำ หลังจากที่ทำธุระส่วนตัวแต่ละอย่างช่วงเช้าเสร็จก็ต้องลงไปตามนัด ที่อีกฝ่ายพูดเองเออเองอยู่ฝ่ายเดียว
เมื่อลงมาถึงลานกว้างปรากฏว่าลอยด์มารออยู่นานแล้ว แถมยังแต่งองค์ทรงเครื่องซะหรูหรา แต่ว่าไม่ยอมใส่ชุดเครื่องแบบแฮะแต่ขอทีเถอะ เอาไอ้กุหลาบที่แกคาบออกไปที!!
“โอ้ มาแล้วๆ”ลอยด์เหลือบมองซ้ายขวาเหมือนหาอะไรสักอย่าง “เจ็นเรียบอยไปไหนซะล่ะ?” เล่นเอา2โตะที่เดินมาด้วยกันขนลุกซู่
“ด..เดี๋ยวก็ลงมากับบลูคุง”ทาคาโตะกัดฟันพูดใจจริงอยากจะต่อยมันให้คว่ำไปเลย เสียดายมันเป็นแขกถ้าไปทำอะไรเข้าล่ะก็หัวหน้าด่ายับชัวร์ๆ
“อะไรเนี่ย กระเทยเซ็ง!!”รู้สึกเมื่อวานเธอว์ยังบอกเธอว์เป็นคิงอยู่เลยนะตอนนี้จะเอาควีนเรอะ “จะอธิบายกฎล่ะนะ กฎมีข้อเดียวก็คือ ห้ามเปลี่ยนร่างเด็ดขาด เข้าใจง่ายๆดีเนอะ❤”
“เห้อ~นายนี่มันชอบหาเรื่องเข้าตัวจริงๆเลยนะ บาดเจ็บขึ้นมาฉันไม่ช่วยแล้วนะ” 2โตะหันไปมองที่ต้นตอของเสียง เจ้าของเสียง ที่ยืนอยู่ข้างหลังลอยด์ผมสีทองบนหัวถูกหวีอย่างเรียบร้อยเป็นระเบียบ กับดวงตาสีน้ำเงินที่จ้องเขม็งไปทางลอยด์ ที่น่าตกใจไปกว่านั้นคือ เขาสวมเครื่องแบบของDATS แน่นอนว่าไม่ใช่คนสาขาญี่ปุ่น แต่ถ้าเป็นสาขาที่เข้ามาสัมพันธไมตรี ก็ต้องมาร่วมงานเมื่อวานสิ
“คงไม่ได้เอาชื่อฉันไปใช้แล้วไปทำเรื่องชั่วๆอีกใช่ไหม?”
“แหมๆไม่เอาน่า ไม่ทำอยู่แล้ว”ลอยด์สะบัดผมเล็กน้อยและแน่นอนมีกุหลาบร่วงลงมาเป็นเอฟเฟค “หนุ่มน้อยเรียกคู่หูของเธอออกมาสิจ้ะ”ลอยด์หันไปบอกทาคาโตะ และแล้วทาคาโตะก็เรียกกิลมอนออกมาจากดิจิไวซ์
“โอ้ เริ่มแล้วเหรอ”อีกสองคนที่ตามมาทีหลังคือท่านบลูกับเจ็น
“ทาคาโตะ กิลมอนอยากจะนอน”ดิจิมอนไดโนเสาร์สีแดงปรากฏตัวออกมาจากดิจิไวซ์ นี่เป็นกฏใหม่ของDATSว่าจะต้องเก็บดิจิมอนไว้ในดิจิไวซ์อย่างดี
“ทนแป้บนึงนะกิลมอนนะ แบบเมื่อคืนน่ะ”ทาคาโตะลูบหัวกิลมอนอย่างเอ็นดู
“ก็แค่ร่างเจริญวัย กระจอก เอางี้ดีกว่าพวกแกทุกคนเรียกดิจิมอนออกมาซะ เห็นแบบนี้แล้วรำคาญ ทั้ง4คนเลยยังไง4ต่อ1ฉันก็ชนะชัวร์ๆ”ลอยด์เชิ่ดหน้าเล็กน้อย เด็กหนุ่มผมทองข้างหลังถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
“เทอร์เรียมอนหลับอยู่/เทอร์เรียมอนยังไม่ตื่น”ท่านบลูกับเจ็นพูดพร้อมกัน
“รุมกันมันไม่ดี ขี้เกียจยุ่งด้วยเอาแต่พูดอยู่นั่นแหละนังแต๋ว ดิจิมอนของแกล่ะ?”
ลอยด์โยนดอกกุหลาบสีแดงขึ้นเหนือหัวและแล้วกลีบดอกกุหลาบจำนวนมากก็โปรยปรายลงมาหมุนเป็นวงกลมเหมือนพายุ จนบดบังร่างของเขาจนหมด เมื่อกลีบดอกกุหลาบค่อยๆร่วงลงมาบนพื้นร่างของลอยด์ก็หายไปแล้วเปลี่ยนเป็น ลอร์ดไนท์มอน
“เห้ยย!!เดี๋ยวๆๆไหงนังแต๋วกุหลาบถึงกลายเป็นลอร์ดไนท์มอนไปได้”ท่านบลูพูดพลางชี้ไปทางลอร์ดไนท์มอน
“หนวกหูจริงเจ้าเปี๊ยกหัวฟ้า น่ารำคาญ คิดว่าดิจิมอนกลายเป็นคนแค่นี้มันแปลกตรงไหน สาขาออสเตรียของเราน่ะเรื่องแค่นี้ทำได้สบายๆอยู่แล้ว เนอะ ลอยด์”ลอร์ดไนท์มอนหันไปพูดกับเด็กหนุ่มผมทอง
“สรุปแล้วนายเอาชื่อฉันไปอ้างอีกแล้วสินะ อย่าทำให้ฉันเสียหายได้ไหมนายเป็นพาร์ทเนอร์ของฉันแท้ๆอย่าทำให้ชื่อเสียงของตระกูลขุนนางต้องแปดเปื้อนสิ ”เด็กหนุ่มผมทองที่ถูก ลอร์ดไนท์มอนเรียกว่าลอยด์ดุ
“เฮอะ ใครใช้ให้นายเป็นคนขี้อายขนาดที่ไม่ยอมไปร่วมงานต้อนรับเล่า ไหนๆก็ได้สนุกทั้งทีก็ขอหน่อยเถอะ ตาหน้าจืดนั่นน่ะ ไม่สนใจมาร่วมหน่อยรึไง หรือว่ากลัวจนไม่กล้าจะสู้ล่ะ”
“เจ้านาย”
“ออกมาเองอีกแล้วนะวิซซาร์ดคุง”ไอ้โตะหันไปพูดกับพาร์ทเนอร์ วิซซามอน ที่ออกมาเองโดยพลการ
“เจ้านายเคยบอกว่าจะออกมาเมื่อไหร่ก็ได้แต่พยายามอย่าออกมาต่อหน้าพวกระดับสูงๆก็พอ อีกอย่างเจ้านายไม่ได้ล็อคดิจิไวซ์ไว้ด้วย”(ในฟิคไอ้โตะ) ถ้าอยู่ในDATSหากไม่มีเหตุสำคัญไม่ควรเรียกดิจิมอนออกมา เผื่อเรียกออกมาแล้วอาจจะคุ้มคลั่งได้ เพราะฉะนั้นเลยมีระบบให่ของดิจิไวซ์คือ เมื่อเรียกกลับเข้าไปในดิจิไวซ์ จะมีระบบล็อกเหมือนล็อกกุญแจห้อง ซึ่งจะทำให้ดิจิมอนไม่สามารถออกมาเองตามใจชอบ
“แล้วตกลงออกมาทำไมเนี่ย วิซซาร์ดคุง”
“ถึงจะเป็นรอยัลไนท์แต่ก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะมาดูถูกเจ้านาย ทั้งๆที่เจ้านายไม่อยากสู้ก็เพราะ..”
“พอเถอะ วิซซาร์ดคุง พูดไปก็เท่านั้นแหละ”
“หึ ก็แค่ร่างโตเต็มวัย ไม่ถึงใจเอาซะเล้ย”ลอร์ดไนท์มอนดูถูก เออสิแกมันร่างสุดยอดนี่หว่า
“Spiral Masquerade”ลอร์ดไนท์มอนใช้ท่าฟันรัว+เร็วจัด ซึ่งจัดการทีเดียวทั้งกิลมอนและวิซซามอน “ถึงจะเป็นกิลมอนก็เถอะ ถ้าไม่เปลี่ยนเป็นดุ๊คมอนคิดว่าจะสู้กับฉันได้รึไง”
“เห้ย !! ขี้โกง ยังได้บอกเริ่มเลย”ท่านบลูเริ่มชี้หน้า
“หนวกหู!! โกงอะไรกัน คิดจะให้ฉันบอกว่าเริ่มได้ถึงจะสู้กันรึไง” คำพูดของลอร์ดไนท์มอนทำให้ลอยด์ตัวจริงกุมขมับด้วยความเครียด นี่เขาเป็นพาร์ทเนอร์ให้กับคนแบบนี้เหรอเนี่ย?
“เท่ากับว่า ชั้นชนะสินะ ฉะนั้น เจ็นเรียบอยก็ต้อง อ๊ากกกกกกกกกกกกก”พูดไม่ทันจบประโยค ร่างของลอร์ดไนท์มอนก็ล้มลงไปนอนแน่นิ่งกับพื้น “แก...ทำ..อ..อะไร?”
“สำเร็จแล้วนะทาคาโตะคุง”
“อื้ม ยอดไปเลยเนอะ”
ตอนนี้ไม่ว่าใครก็ต้องตกใจกันทั้งนั้น ร่างของลอร์ดไนท์มอนล้มลงไปนอนกับพื้น ส่วนกิลมอนกับวิซซามอนที่โดนโจมตีกลับไม่มีรอยแผลสักนิด
“ทั้งๆที่น่าจะปิดฉากได้ในครั้งเดียว แต่ทำไมกันน้าถึงไม่มีแผล คำตอบก็คือ นี่ไง”ทาคาโตะพูดพลางชูหลังมือด้านซ้ายที่มีสัญลักษณ์♈ให้ดู
“นี่คือสัญลักษณ์ของผู้ได้รับพลังของราศีแกะ แอเรียส ความสามารถพิเศษที่ได้รับก็คือ การถ่ายทอด ถ่ายทอดทุกสิ่งจากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่ง ถ่ายทอดความเจ็บปวดที่ตนเองได้รับไปให้ศัตรู ถ่ายทอดความรู้สึกของตนให้คนอื่น นั่นคือการถ่ายทอด ที่ทาคาโตะใช้เมื่อครู่ก็คือ ถ่ายทอดความเจ็บปวดของดิจิมอนทั้งสองกลับไปใส่นายไงล่ะ ไม่ว่าแกจะเก่งมาจากไหนก็ตาม หากโดนพลังของตัวเองกลับคืนไปสักดอกก็คงไม่รอดหรอก เมื่อคืนหลังจากที่เกิดเรื่องน่ะ ทาคาโตะอุส่าฝึกจนใช้พลังได้เชียวนะ ได้นอนแค่1ชั่วโมงเองด้วยแถมคู่ซ้อมก็ไม่ใช่ใครอื่น ฉันนี่หละ”
“ไอ้หน้าจืด เจ้าเล่ห์จริงนะแก”
จริงๆแล้วเมื่อคืนหลังจากเลิกประชุมแล้ว ทาคาโตะเลยแอบไปหาซาสึมะเป็นการส่วนตัว แล้วก็ได้คู่มือของผู้ได้รับพลังของจักรราศีแกะ แอเรียส มา แถมยังได้รู้ความลับอีกอย่างคือ พลัง12ราศีถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน ถ้าไม่รวมเป็นหนึ่งโดยเร็ว มันจะสลายหายไป จึงต้องจัดการประลองที่หาผู้ครอบครองพลังที่แท้จริง เพราะพลังทั้ง12 ถูกแบ่งครึ่ง จึงต้องหาผู้ที่มีพลังเหมือนกันมาสู้กันเอง ไม่ใช่ฆ่ากันแน่นอน รับรองว่ามีวิธีแข่งที่เหมาะสม
“ต้องเรียกว่าฉลาดแกมโกงต่างหากถึงจะถูก”ไอ้คนถูกว่าไม่ได้กลัวเลยสักนิดแถมยังตอกกลับได้อีก “ปากดีแบบนี้แสดงว่า ยังเจ็บไม่พอสินะ”หลังมือขวาของไอ้โตะมีสัญลักษณ์♉ส่องประกายอยู่
“ทำไมแกถึงมีสัญลักษณ์ของทอรัส”
“เพราะฉันเก่งไงรู้ไหมว่า ความสามารถของทอรัสคืออะไร? ทวีคูณ ไงล่ะ เพิ่มทุกสิ่งเป็นเท่าตัว ความเจ็บปวดเพิ่มเป็นเท่าตัว ความแข็งแรงเพิ่มเป็นเท่าตัว สภาพตอนนี้แกโดนทีก็คงดับอนาถแหงๆ”ไอ้โตะอธิบาย
“เจ้านายเล่นรุนแรงเกินไปนะครับ ผมว่าอย่าดีกว่าแค่นั้นเขาก็จะตายอยู่แล้ว”
“วิซซาร์ดดดคุ้งงงงงงงงง~เจ็บตรงไหนรึเปล่า? ไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม? แหมไอ้โตะล่ะเป็นห่วงแทบแย่แน่ะ”ไอ้โตะโผเข้ากอดทันทีทันใดแถบยังจับนู่นคลำนี่ไปทั่ว
“โอยๆเจ้านายๆหายใจไม่ออกครับ ผมไม่เป็นอะไรหรอก แต่โดเจ้านายกอดแบบนี้นี่แหละครับเดี๋ยวจะหายใจไม่ออกตายซะก่อน”
“อ๋อ อย่างนี้นี่เองพวกเธอเนี่ย ก็ว่าเสียงดังอะไรกันแต่เช้า”เสียงหนึ่งแทรกขึ้นมา ทุกคนหันไปมองต้นเสียง ซึ่งเจ้าของเสียงก็คือ ซาสึมะ ซวยล่ะสิ จริงๆแล้วการมาประลองกันเองแบบนี้ถือเป็นการผิดกฎขั้นร้ายแรง อาจจะถึงขั้นไล่ออกได้
“รู้ใช่ไหมว่าทำอะไรผิด” ทุกคนในเหตุการณ์พยักหน้าหงึกๆ ส่วนหน้าตาบ่งบอกได้เลยว่าเตรียมใจรับโทษเต็มที่
“ที่จริงทำแบบนี้ต้องถูกไล่ออกนะพวกเธอ!!แต่ตอนนี้มันมีปัญหาก็เลยจะทำโทษเบาะๆ ยึดดิจิไวซ์พวกเธอ 1 อาทิตย์!!!"
-----------------------------------------------------------------
ข้อมูล06ออกเพิ่มแล้ว โตะจะไปลงในคลับเป็นลิ้งเอานะครับ ตามไปดูเอาดีกว่า ไม่ชอบกีอปมา - -
ความคิดเห็น