ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic]Digimon : 12 Zodiac

    ลำดับตอนที่ #3 : Days 2 : ปัญหาเล็กๆน้อยๆ

    • อัปเดตล่าสุด 15 พ.ค. 53


                หลังจากทุกคนแยกย้ายพาแขกไปที่ห้อง สักพักซาสึมะก็ต้องลำบากไปไล่บอกทีละห้องว่าเป็นมติเอกฉันท์แล้วว่าจะแบ่งห้องพักตามกลุ่มที่ตัวเองจับได้ ทำให้พวกสาขาญี่ปุ่นร้องหากันเป็นเสียงเดียวทำไมน่ะรึ ก็เพราะมันไม่ได้อยู่กลุ่มกับคนที่ตัวเองชอบน่ะสิ แต่มันมีอยู่กลุ่มนึงนะ ที่ได้อยู่ด้วยกันน่ะ  ไม่สิ สองกลุ่ม  เหมือนพระเจ้าจะกลั่นแกล้งให้ต้องแยกกันอยู่แต่คำสั่งของหัวหน้าก็ใช่ว่าจะขัดได้ซะหน่อย บางคนถึงกับซึมเศร้าไปเลยทีเดียว ตอนแรกนึกว่าจะอยู่ต้อนรับแป้บเดียว ที่ไหนได้ต้องมานอนกับแขกอีก

     

     

    “เย้  ชั้นชนะแล้วเฟ้ย!!

     

                “ไดสึเกะ แค่ชนะแค่นี้ไม่ต้องดีใจเวอร์ขนาดนั้นก็ได้”ไทจิบอกรุ่นน้องที่ตอนนี้ดีใจกระโดดโลดเต้นยังกับคนบ้า กลุ่มของไดสึเกะเป็นกลุ่มแรกที่แอบแว้บกลับมาที่ห้องพักเลยด้วยซ้ำ แถมยังต้องมาดูแลเด็กผู้หญิง แถมสองหน่อนี่ก็ไม่รู้จะทำตัวยังไง เรียวเลยเสนอให้เล่นไพ่คารุตะ

     

                “แก!!โมโตมิยะ มาแข่งกันใหม่กับชั้นเลยมาคราวนี้ชั้นไม่แพ้แน่”แองเจิ้ลเผลอตะโกนอกไปตามความรู้สึก ทำให้3หน่อสะดุ้งโหยงจนหันมามอง “อ...เอ่อ..เมื่อครู่ฉันพูดอะไรไปเหรอคะ?”หลังจากว๊ากเสร็จคุณเธอก็กลับมาตัวสั่นทำท่าเขินอายแบบเดิม ทำเอาสามหนุ่มงงไปตามๆกันว่า ที่พูดเมื่อครู่มันคือใจจริงรึเปล่า?

     

     

     

              “ห้องข้างๆหนวกหูชะมัด เจ้าพวกไทจิมันทำอะไรกันนะเนี่ย”ห้องของพวกมาซารุอยู่ข้างๆห้องของพวกไทจิ ไดสึเกะ และเรียว พอดี “ยินดีที่ได้รู้จัก นะไมเคิล ฉันไดมง  มาซารุ ไอ้คนที่ชอบทำหน้าเครียดๆนั่นคือ มินาโมโตะ โคจิ ส่วนไอ้อ้วนนั่น ชิบายามะ จุมเปย์ ยินดีที่ได้รู้จัก”

     

                “อืม”ไมเคิลตอบไปงั้นๆจริงๆแล้วไม่แด้สนใจเลยสักนิด

     

                “พูดใหม่ได้นะมาซารุ”โคจิกับจุมเปย์พูดพร้อมกัน แถมยังพร้อมใจกัน หยิบดิจิไวซ์ [D-tecter] ขึ้นมาทำท่าจะแปลงร่าง

     

                “เห้ย ใจเย็นๆคนเขาอุส่าแนะนำให้จำง่ายๆไง ชั้นพูดถูกใช่มั้ย ไมเคิล เห้ย!! นายจะไปไหน”

     

                “ไปห้องน้ำ”ตอบแบบขอไปที จริงๆแล้วห้องน้ำในห้องพักก็มี ถมออกไปข้างนอกเองทางก็ใช่ว่าจะรู้ แบบนี้ใครมันจะไปเชื่อ

     

     

               

     

              “คัมปายย” สิ้นเสียงพูดก็เกิดเสียงแก้วชนกันก๊องแก๊ง

     

    “ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าจะได้เจอกับวอลเลซคุงอีก”

     

                “ผมก็ดีใจเหมือนกันครับที่ได้เจอกับคุณมิยาโกะอีก”วอลเลซพูดธรรมดาไม่พอแถม หอมแก้มอีก    อิโอริกับอิคุโตะทำเป็นไม่สนใจ แล้วแกล้งทำเป็นดื่มเครื่องดื่ม จริงๆแล้ว ตาแอบเหล่มองอยู่

     

                ก๊อก ก๊อก

     

                เสียงเคาะประตูทำให้คนในห้องมองกันไปมา ประมาณว่า ใครจะไปเปิด สุดท้ายก็

     

                “ผมจะไปเปิดเอง”วอลเลซทำท่าจะลุกแต่อยู่ดีๆ ที่ไหล่ซ้ายก็เกิดแสงสีฟ้าส่องสว่างจนน่าแสบตา “อ๊า!!”(ตรูไม่ได้ใส่เสียงเอฟเฟคผิดนะ- -a) วอลเลซเอามือกุมไหล่ซ้ายเอาไว้ แล้วร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แสงสีฟ้าแสบตาค่อยๆจางลง ประตูห้องก็ถูกกระแทกเปิดออก

     

                “วอลเลซ!!เป็นอะไรไป”ไมเคิลวิ่งเข้ามาจากไหนไม่รู้ ท่าทางจะเคาะประตูรออยู่แต่ทนรอไม่ได้เลยพังประตูเข้ามา?เพราะจริงๆแล้วประตูมันล็อคอัตโนมัติไม่ทราบว่าพี่ท่านเอาพลังมาจากไหน? แถมเข้ามาแล้วก็โอบร่างของวอลเลซไว้ในอ้อมแขนโดยไม่สนใจเลยว่ามีคนมองสักนิด 

     

              “นายมาห้องนี้ได้ยังไง?”ดูเหมือนถามไปไมเคิลก็ไม่สนใจแถมยังฉีกเสื้อของวอลเลซตรงแถวๆไหล่ซ้ายออกตรงที่มันส่องแสงเมื่อครู่นั่นแหละ มิยาโกะที่ดูอยู่ห่างๆ หน้าแดงพร้อมเอามือปิดปากตัวเองเพื่อไม่ให้เสียงกรี้ดเล็ดลอดออกไป

     

                “ทำอะ...ไร”

     

                แชะ!!!

     

              “เสร็จฉัน โฮะๆๆๆๆ”เสียงหัวเราะกวนประสาทของใครบางคนดังอยู่หน้าห้อง แถมยังถือกล้องดิจิตอลเอาไว้ในมืออีก

              “ลอยด์!!

     

                “โฮะๆๆ ได้ภาพเด็ดๆมาตั้งภาพนึงแน่ะ”ลอยด์เสยผมด้วยท่านางร้ายเล็กน้อย และกลีบกุหลาบที่ไม่รู้มาจากไหนก็ร่วงลงมาเป็นเอฟเฟคให้  “ถ้าไม่อยากให้รูปนี้ถูกแพร่ไปล่ะก็ช่วยจ่ายคนละ500ดอลล่าร์ด้วยนะจ้ะ”ว่าแล้วเจ๊แกก็เดินจากไปพร้อมเสียงหัวเราะชั่ว สรุปตอนกลางคืนเจ๊มาทำอะไรชั่วๆแบบนี้สินะเนี่ย

     

                “วอลเลซ”

     

                “พ..เพราะนายคนเดียว!!”วอลเลวที่ตอนนี้อยู่ในอ้อมแขน?ของไมเคิลดิ้นไปมาพยายามผลักร่างสูงออกไปให้พ้น จริงๆแล้ว สองคนนี้แอบคบกันอยู่ คนที่รู้มีแค่เจ๊มีมี่เท่านั้นแหละ ดูเหมือนวอลเลซจะไม่อยากให้ใครรู้ว่าเขากำลังคบกับไมเคิล

     

                “ขอโทษ...ฉันได้ยินนายร้องก็เลย”

     

                “ไม่ต้องพูดแล้วหมอนั่นมันเอาภาพไปแล้วถ้าจะขอโทษละก็ ไปหยุดหมอนั่นเซ่” มิยาโกะกับอิโอริต่างงงกับภาพที่ได้เห็นเพราะวอลเลซที่เคยรู้จักต้องเรียบร้อยกว่านี้สิ เอ๊ะ รึมันจะเป็นตัวตนที่แท้จริง?

     

               

     

               

     

    “เจ็น...อ๊า~ เจ็บจัง”เสียงหนึ่งร้องขึ้น ตรงระเบียงทางเดิน ซึ่งช่วงกลางคืนมักจะไม่มีคนอยู่

     

                “เอามาดูหน่อย”ที่หลังมือซ้าย ของทาคาโตะมีแสงสีแดงส่องสว่างหลังจากที่เจ็นสัมผัสแสงก็ค่อยๆจางหายไป เหลือไว้เพียงสัญลักษณ์

     

                แชะ!!!

     

                “โฮะๆๆ นี่ก็อีกคู่เหรอเนี่ย”การปรากฏตัวของลอยด์ทำให้ทั้งคู่ที่กำลังหวานกันอยู่ถอยห่างจากกันและกัน  ภาพที่ลอยด์ถ่ายเอาไว้เป็นช่วงที่เจ็นจับมือทาคาโตะพอดีเป๊ะ “อุ้ยตาย!!นั่นมายคิงไม่ใช่เหรอถ้าไม่อยากให้รู้ถูกนำไประจานล่ะก็จง...”

     

                “เอาคืนทุกคนไปซะนังแต๋วกุหลาบไอ้รูปที่แกถ่ายน่ะ”

               

                “พวกสาขาออสเตรียเนี่ยเขามีงานอดิเรกแบบนี้เหรอ?”

     

                การปรากฏตัวของทั้งสองทำให้ลอยด์ตกใจจนเกือบทำกล้องในมือหล่น แต่โชคดีที่รับทันแถมยังกลับมาเก๊กเหมือนเดิม

     

                “ไม่ทราบว่าสองหนุ่มสาขาไทยมาทำอะไรแถวนี้ น่าจะได้เวลาเข้านอนแล้วนะ”ลอยด์เสยผมที่ยาวสลวยพร้อมกับยิ้มเชิ่ดๆ

     

                “วันนี้พวกเราเป็นเวรเดินตรวจตรา”จริงๆแล้วเขาไม่ให้แขกมาทำอะไรแบบนี้หรอกนะแต่2คนนี้อยากเดินเที่ยวเลยอาสาทำ

                “ตอแหล!!”ลอยด์ตะคอกใส่

     

                “หุบปากของแกไปเถอะ เอากล้องนั่นมา”ไอ้โตะตะคอกใส่บ้างเพราะเริ่มสุดจะทน

     

                “เอ่อ..ทั้งสองคนใจเย็นๆก่อนนะ”ทาคาโตะพูดห้ามก่อนที่เรื่องมันจะเกินเลยไปกว่านี้

     

                “เรื่องของแกก็ไม่ใช่อย่ามาสอดได้ไหม เอาแบบนี้ไหมล่ะ พรุ่งนี้แกกับฉันไม่สิไม่เอาดีกว่า ฉันกับพ่อหนูคนนี้ มาประลองดิจิมอนกันตัวต่อตัวเอาไหมล่ะ”ลอยด์พูดพลางชี้ไปที่ทาคาโตะ “สนไหมล่ะหนุ่มน้อย ถ้าชนะได้ล่ะก็ฉันจะคืนภาพทั้งหมดให้เลย”โอ้วข้อเสนอช่างน่าสนใจ รับเลยทาคาโตะ

     

                “แต่..”มันมีแต่ด้วยเว้ยเฮ้ย!! “ถ้าชั้นชนะล่ะก็ เจ็นเรียบอยต้องมาเป็นของฉัน” ข้อต่อรองนี้ทำเอาทาคาโตะซีดไปเลยทีเดียว ไม่ใช่แค่ทาคาโตะหรอก เจ็นยิ่งแล้วใหญ่ เหงื่อแตกพลั่กเชียว

     

                “ข้อเสนอแบบนี้ใครจะไป..”

     

                “ตกลง”ท่านบลูพูดไม่ทันจบทาคาโตะก็พูดคำตอบออกมา

     

                “พรุ่งนี้ตี 5 เราจะไปเจอกันที่ลานกว้างข้างหลังDATS รู้กันแค่พวกเราในนี้นะถ้ามีคนอื่นนอกจากนี้ไปจะถือว่าพวกนายแพ้ทันที”มันได้ทีเอาใหญ่เว้ยเฮ้ย

     

                ประกาศๆ รวมพลด่วนที่ห้องโถงใหญ่ หัวหน้าซาสึมะมีเรื่องด่วนจะแจ้งให้ทราบเสียงประกาศดังลั่นไปทั่วองค์กรขนาดที่ว่าคนหลับอยู่ได้ยินก็ต้องตื่น

     

                “มาจนได้นะพวกเธอ เมื่อครู่ทางดิจิตอลเวิลด์ ก็ส่งข้อมูลมาแล้ว ข้อมุลพลังของพวกเธอยังไงล่ะ เห็นบอกว่า น่าจะรู้กันแล้วด้วยว่าใครเป็นผู้ถูกเลือก ช่วงไปพักมีใครเจ็บที่ร่างกายส่วนไหนแล้วมีรอยสักอะไรแปลกๆมารึเปล่า?”เหมือนจะไม่มีใครกล้าตอบ เหมือนจะอยากเก็บไว้เซอร์ไพรซ์

     

                “จะอธิบายล่ะนะ นั่นคือพลังของ12จักรราศี แต่ละคนจะได้รับพลังต่างกันไปแล้วแต่ จักรราศีที่เธอได้รับน่ะนะเท่าที่รู้มารู้สึกมันจะเป็นพลังที่เหนือมนุษย์มากๆเลยด้วยถ้าพวกเธอไม่อยากแสดงตัวตอนนี้ก็ไม่เป็นไร รอหลังจากเลิกประชุมแล้วมาหาฉันก็ได้ แล้วก็คนที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับตัวเองอย่าพึ่งน้อยใจไปล่ะพลังมันจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่ก็ได้มีใครสงสัยอะไรไหมมี่ฉันจะพูดต่อ”ไม่มีใครกล้ายกมือถามแบบรอบแรกอีกเลย ดูท่าจะเข็ด?กับครั้งที่แล้ว

     

                “พลัง12ชนิดนี้จะเป็นกุญแจสำคัญในการรบครั้งนี้หากสูญเสียใครไปสักคนก็คงแย่มากแน่ๆ ดังนั้นจึงขอให้ทุกคนระวังตัวกันให้มาก  ถ้าพวกเธอไม่หัดควบคุมพลังให้ดีก่อนที่จะถึงศึกจริงๆคงแย่แน่ๆ  อ้อใช่ๆ อิกดราชิลบอกว่าตอนที่ส่งพลังมาน่ะมันเกิดผิดพลาดนิดหน่อย ผู้ที่ได้รับพลังไปก็เลยกลายเป็น 26 คน ตอนนี้พลังก็เลยไม่สมบูรณ์ไม่ใช่ว่า จำนวนคนเพิ่มแล้วมันจะดีขึ้นหรอกนะ ตอนนี้พลังแต่ละจักรราศีก็เลยถูกแบ่งเป็นสอง เลยใช้งานได้ไม่เต็มที่ก็ไม่ใช่ว่าจะใช้ไม่ได้เลยหรอก เพราะฉะนั้น เราจะจัดการทดสอบขึ้นในอีก1อาทิตย์ข้างหน้า เพื่อหาผู้ครอบครองพลังที่แท้จริง รายละอียดรอให้ถึงวันนั้นก่อน แยกย้ายไปพักได้”เรียกมาแล้วก็ไป ง่ายดีเนอะ

     

                “ตกลงไอ้พลังเหนือมนุษย์ที่ว่ามันอะไรกันเนี่ย ไหนบอกว่าได้ข้อมูลมาแล้วไง”

     

                “หัวหน้าซาสึมะก็เป็นแบบนี้หละ ชอบกั๊กความลับเอาไว้คนเดียว”

     

    “ตรงนั้นน่ะฉันได้ยินนะเฟ้ย”พอได้ยินเสียงซาสึมะ วงประชุมนินทาก็แตกทันทีแต่ละคนก็รีบวิ่งไปห้องตัวเอง

                -------------------------------------------------------
    ใครอ่านจบแล้วเกิดอาการว่า วอเลซเป็นไผ  ไปดูมูฟวี่ของ 02 ซะนะ -..- และไม่ต้องถามไอ้โตะจิ้นไปได้ไง จับคู่กันเฉยนี่แหละ ท่านเนยังวอลเลซเคนได้เลย(/โดนตบตีกระทืบ)

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×