คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Part III : ปราสาทแห่งความมืด ทะเลทรายแห่งความสิ้นหวัง
ที่ไหนสักแห่งในทางช้างเผือก
ดาวดวงเล็กๆดวงหนึ่งถูกปกป้องไว้ด้วยบาเรีย มีปราสาทอันใหญ่โตน่าเกรงขาม แต่กลับถูกปกคลุมด้วยความมืดมิด ..
"เจ้าพวกบ้า ตามหายัยนั่นไปถึงไหนแล้ว ฮ๊ะ " เสียงเด็กผู้หญิงอารมณ์ร้ายในเงามืดบนบัลลังก์
"เอ่อ .. คือ ข้าน้อยส่งแคสออกตามหา บ้างแล้วเจ้าค่ะ แต่จากการตรวจสอบมิติเวลาที่บิดเบี้ยว เป็นไปได้ว่า ท่านโมแอลอาจจะถูกดูดเข้าไปในมิติเวลาก็ได้นะเจ้าคะ"
"ฮึ่ย ยัยโมแอล เป็นแบบนี้ประจำเล้ย อย่างนี้มีหวังท่านพี่อาเรีย สวดฉันเป็นชุดแน่ " เด็กน้อยทุบที่วางแขนด้วยความโมโห
"...เอ่อะ แล้วท่านจะให้ข้าน้อยทำอย่างไรกับมิติเวลาที่ชำรุดนั่นล่ะเจ้าคะ"
"ปล่อยไว้งั้นแหละ รอยัยนั่นกลับมาแล้วค่อยจัดการทีหลังก็ได้ เฮ้อ.. ยัยอลิสก็หายไปอีกคน แบบนี้ข้าก็วุ่นน่ะสิ พวกคีย์ทำเอาฉันปวดหัวอยู่เรื่อย"
"เอ่อะ. ."
"อะไรอีกล่ะยะ" เด็กหญิงในเงามืดแยกเขี้ยว
"ท่านอาเรียจะมาถึงเย็นนี้แล้วนะเจ้าคะ"
"ท่านพี่? จะกลับมางั้นเหรอ ดี ฉันจะไปเตรียมตัวละ โฮะ โฮะ ๆ ท่านพี่ของฉัน " ว่าแล้วเธอก็เดินออกจากโถง ด้วยรอยยิ้ม และดวงตาหยาดเยิ้ม
"ซาเนียๆ "
"นี่สวรรค์ทำไมเรายังได้อยู่ด้วยกันอีกเนอะ เหอะๆ " ซาเนีย ลงไปนอนต่อ
"ซะที่ไหนกันเล่า เรายังมีชีวิตอยู่นะ"
"แล้วรู้ได้ไงล่ะว่าเรายังไม่ตาย "
"ก็นี่ไงข้างนอกน่ะ "
"ข้างนอกอาจจะเป็นสวรรค์ก็ได้นี่ "
"ก็นั่นมัน...วัว..น่ะ" รินเริ่มเหนื่อย
รินชี้ไปที่หน้าต่างบานเล็กๆ วัวตัวผอมๆกำลังกินเศษหญ้าใต้ซากต้นไม้ตาย
"สวรรค์ของวัวรึเปล่า" คนขี้เกียจทำท่าหลับสบาย
"โลกสินะ .. " มาเรียโผลงขึ้นมา
"เห โลกเก่าน่ะเหรอ?" ซาเนียลุกพรวด
"มัวร์ตื่นเร็ว ดูข้างนอกนั่นสิ" ซาเนียกับรินเขย่ามัวร์ให้ตื่น
"ขออีก 10นาที "
"10นาทีอะไรเล่า"รินปลุกต่อ
"นี่เราอยู่บนโลกเก่านะ" รินตะโกน
"หืม? " มัวร์ตาสว่างแทบจะทันที
"ว่าแต่ โลกเก่า น่าจะเหลือเพียงซากโบราณไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงมีวัวด้วยล่ะ" ซาเนียสงสัย
"ก่อนอื่นก็เปิดประตูออกไปก่อนดีกว่า" มัวร์เดินไปที่ประตู
"ฮึบ!! " มัวร์งัดประตูจนเปิดออก
ยานที่ซาเนียกับเพื่อนๆนั่งมา เป็นทรงกลม ขนาดไม่ใหญ่มาก มีร่มชูชีพขนาดใหญ่คลุมอยู่ ยานนี่คงใช้เครื่องยนต์ด้านล่างกับร่มชูชีพในการลงจอดสินะ
". . เป็นยานที่ทำออกมาได้ดีเลยทีเดียว"
"ว่าไหมมาเรีย ? มัวร์ ? ริน? อย่าเงียบกันสิ" ซาเนียหันกลับไป
พวกรินถูกคนแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าเก่าๆขาดรุ่งริ่งหลายคนช่วยกันจับไว้
"ซาเนียข้างหลัง"
ว้ายย "จะทำอะไรน่ะ พวกแกเป้นใคร ที่นี่มันที่ไหนกันเนี่ย"
"การแต่งตัวแบบนี้ ท่าทางแบบนี้ พวกโนลสินะ " ชายคนนึงพูดขึ้น
"จับมันไป" อีกคนนึงจะโกน
"เข้าไปซะ" พวกซาเนียถูกโยนเข้าไปในกรงเหล็ก ที่อยู่บนรถ
"คนพวกนี้เป็นใคร เค้าจะจับเราไปไหนอ่ะ" รินเริ่มมีน้ำตาคลอ
"ไม่เป็นไรหรอกน่าเราจะต้องไม่เป็นไร" มัวร์พูดเศร้าๆ
ทำไมกัน คนพวกนี้ ดูคล้ายพวกเราโนล เพียงแต่ การแต่งตัว ภาษา หรือแม้แต่ . . . รถนี่ ไม่ได้ต่างจาก พวกเรามากนัก ทำไมกันนะ...
ซาเนียคิด
"ซาเนีย.." มาเรียจับจ้องสายตาของเธอมาที่ซาเนียอย่างจริงจัง
"เอ๋. . "
"ไม่มีอะไร" มาเรียหลบสายตา
"พวกคุณ เป็นใครกันคะ" ซาเนียโผลงขึ้นสายตาจับจ้องไปที่คนที่นั่งบนรถ
"ฮืม? "
" พูดมากน่ะ หุบปากซะ"
"ที่นี่ที่ไหน เรากำลังจะไปที่ไหนคะ" ซาเนียยังคงถาม
"ซาเนีย" รินพึมพำ
"ที่นี่น่ะรึ ล.. "
"เฮ้ย อย่าบอกอะไรกับพวกมันเลยดีกว่า" ชายอีกคนกระซิบ
พวกชายปริศนาเอาผ้าขนาดใหญ่มาคลุมกรงที่ซาเนียกับเพื่อนๆถูกขังเอาไว้
นี่มันอะไรกันนะ. .
ทะเลทราย อันกว้างใหญ่ที่ดูเหมือนจะไร้ที่สิ้นสุด
หญิงสาวร่างสูง นอนหมดสติอยู่บนเนินทราย เธอมีใบหน้าอันคมเข้ม ผิวสีแทน กับผมดำสนิทถูกรวบไว้ด้านหลัง
เธอค่อยๆลืมตาขึ้น เผยให้เห็นนัยตาสีม่วงเข้มของเธอ
"ที่นี่มันที่ไหนกัน.." นาฬิกาข้อมือเธอ มีเลขบอกวัน ปี เดือน วันและเวลา ของบางสิ่ง หรืออาจจะของบางสถานที่ ซ้อนกันนับสิบวง
"T. C.ที่ 23845"
------------------------------------------
ขออภัยที่ต้องแบ่งตอนออกเป็นตอนๆสั้นๆนะคะ เนื่องจากเหตุที่มันชอบสลับประโยคให้เนี่ย ทำเอาปวดหัวอยู่นาน ก็เลยหาวิธีแก้ที่น่าจะง่ายสุดคือ แบ่งเป็นตอนสั้นๆ เผื่้อว่า มันอาจะไม่สลับ หรือ ถึงมันสลับ อย่างน้อยก็ แก้ง่ายกว่านิดหน่อย
เอาเป็นว่า ขอขอบคุณที่ติดตามชมนะคะ
ความคิดเห็น