คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Chapter 7 ผนึกที่เสียหาย
Chapter 7
ผนึกที่เสียหาย
“โอ๊ยยยยย....” ผมครวญครางเบาๆ หลังจากที่ถูกพลังงานลึกลับดึงเข้ามาในกำแพง ก่อนจะรีบหันไปด้านหลังและพบว่ากำแพงนั้นได้ปิดสนิท ....ดูท่าจะออกไม่ได้แล้วแฮะ==; แล้วท่านเจ้าที่ที่จะลงโทษผมล่ะ อยู่ไหน ผมเริ่มหันไปดูรอบๆอย่างหวาดๆและพบกับรูปปั้นปีศาจตัวใหญ่ซึ่งคาบกระถางอยู่ ก่อนที่กระถางนั้นจะติดไฟขึ้นมา ={}=!!!!!
ผู้กระหายในอำนาจจักได้รับสิ่งที่สาสม แต่ผู้ที่เหมาะสมย่อมได้รับสิ่งที่เหมาะสม
เสียงประหลาดดังขึ้นไปทั่วบริเวณ T^T ผมจะถูกกินแล้วใช่มั้ย? ไม่นะ!!!
“นี่คือเสียงของยามเฝ้าโบราณสถานส่วนในครับ ^^” เสียงๆหนึ่งดังตามมาจากทางด้านหลัง ผมจึงหันหลังไปและพบกับ....เด็กหนุ่มร่างเล็ก หน้าตาออกไปทางฝรั่งดูน่าจะประมาณ9ขวบ ยืนยิ้มร่าอยู่
“น...หนูมาที่นี่ได้ไง ที่นี่อันตรายนะ แล้วพ่อแม่หนูล่ะ”
“ผมมาดูสถานที่น่ะฮะ คือผมเป็นครูเข้าใหม่น่ะฮะ” ว....ว่าไงนะ ครูเข้าใหม่!!!! โกหกน่า!!!
“ถ้าไม่เชื่อล่ะก็ นี่บัตรของผมครับ” เด็กหนุ่มหยิบบัตรสีดำสนิทเหมือนกับบัตรนักเรียนของโรงเรียนนี้ซึ่งผมพึ่งได้มาเมื่อวานนี้ แต่ที่หัวบัตรกลับเขียนว่า อาจารย์(พิเศษ)!!!!!!
“อ..อาจารย์ โอลิเวอร์ ฟรอสต์ แมคนัม สอนวิชาเพิ่มเติมทุกสาขา อายุ 9ปี!!!!!!!”
“แฮะๆ” เด็กหนุ่มเริ่มยิ้มอย่างอายๆ ม....มันเป็นบัตรปลอมรึเปล่า!!!!! จริงสิ อาจารย์พูดเอาไว้เมื่อวานนี่ว่า
บัตรนี้ถ้าเธอเอาตราสัญลักษณ์ที่พิมพ์ติดไปแปะติดกับบัตรอื่นๆในโรงเรียนมันจะส่องแสง เพื่อแสดงว่าบัตรนี้เป็นของจริง
ผมจึงรีบทำตามอย่างไม่รอช้า พอผมเอาบัตรของผมไปแปะกับบัตรประจำตัวนี้เท่านั้นแหละ ตัวบัตรก็ส่องแสงออกมาทันที
“ข...ของจริง!!!”
“ฮะ! แต่ก่อนอื่นเราไปจากบริเวณนี้ก่อนดีกว่านะฮะ” อาจารย์โอลิเวอร์เริ่มชวนผมเดินไปคุยไป
“เอ่อ....=_=; แล้วที่พูดตอนแรกหมายความว่าไงครับ อาจารย์...โอลิเวอร์...”
“ถ้ารู้สึกขัดๆจะเรียกผมว่าฟรอสต์เฉยๆก็ได้ฮะ” เด็กหนุ่มหันมายิ้มให้ผมอย่างอบอุ่น อา....โชตะสุดๆ >_<
“โอเคครับ ฟรอสต์’เฉยๆ’” ฟรอสต์ที่เดินนำหน้าถึงกับลื่นล้ม 555+ เจอมุกนี้เข้าไปเป็นไงล่ะ!
“ฮิๆๆ ‘ฟรอสต์เฉยๆ’” ทันใดนั้นผมก็เริ่มรู้สึกถึงบรรยากาศแปลกๆที่เข้าปกคลุมบริเวณนี้ ก่อนที่..... หัวคนเหี่ยวๆสวมแว่นตาโทรมๆจะลอยมาทางพวกเราด้วยท่าทางสุดน่ากลัว ={}= เจ้าหัวนั่นแยกเขี้ยวๆคำรามและพุ่งเข้ามา แต่ทันทีที่มันเข้ามาใกล้เรา ฟรอสต์ก็ใช้ฝ่ามือเพียวๆตบเข้าไปแรงๆ จนหัวนั่นกระเด็นตกพื้นและทะลุพื้นลงไป พร้อมส่งเสียงกรีดร้องอย่างน่าสยดสยอง =[]=
“ม..เมื่อกี้มัน!!!!!”
“ตกใจหมดเลยฮะ โบราณสถานนี้ยุงตัวใหญ่มาก!” ฟรอสต์หันมายิ้มกับผม แต่รอยยิ้มนั้นดูท่าทางน่ากลัวแบบแปลกๆ T.T แล้วมื่อกี้มันก็ไม่ใช่ยุงนา!
“อ๊ะจริงสิ! เมื่อกี้ผมจะเล่านี่นา คือว่านะฮะ โบราณสถานนี้ ลือกันว่า มีเพชรในตำนานที่ชื่อเพชรแห่งความภักดีหลับใหลอยู่ พอผมได้มาที่โรงเรียนนี้ก็เลยเข้ามาหาดูเล่นๆ แต่ดันติดอยู่ในเขาวงกตนี่มาวันกว่าๆแล้ว>_<” =_=;
มาทางนี้ มาทางนี้
ผมได้ยินเสียงๆหนึ่งดังขึ้นเหมือนกับจะเรียกผม
“เสียง.... เรียกผมอยู่” สติของผมเริ่มเรือนราง ผมรับรู้แค่ว่าผมต้องไปตามเสียงนี้.....
“นี่ถึงกับได้ยินเสียงเรียกของเพชรเลยเหรอ!!!!! เป็นไปตามที่ J คาดการณ์จริงๆด้วย” ฟรอสต์พูดบางอย่างที่ฟังดูเขาใจยากออกมา แต่ผมไม่สนหรอก ตอนนี้ผมต้องไปตามเสียง....
ผมเดินตามเสียงมาเรื่อยๆ จนมาสุดที่กำแพงแห่งหนึ่ง
“สุดทางแล้วนะ! ” แต่ผมยังรู้สึกเหมือนกับว่ามันยังไปต่อได้ ผมจึงยื่นมือไปแตะกำแพง ก่อนจะพบว่ากำแพงเลือนหายไป กลายเป็นประตูขนาดใหญ่
แอ๊ดดดดดดดดด
บานประตูเปิดออกราวกับจะเชื้อเชิญผมเข้าไป ผมจึงเดินเข้าไปตามคำเชิญ ก่อนที่ประตูจะเคลื่อนปิดลง ไฟในห้องเริ่มติดขึ้น เผยให้เห็น เทวรูปขนาดใหญ่ที่แตกหัก ตรงหน้ามีแท่นบูชาอยู่ ที่กลางแท่นมีเพชรสีใสซึ่งเปล่งประกายประหลาดออกมาลอยอยู่
ผมเอื้อมมือเข้าไปหาเพชรราวกับเพชรมันกำลังรียกผม ทันใดนั้น เพชรที่แตะถูกมือผมก็เริ่มละลาย และเลื้อยขึ้นมาบนมอผมก่อนจะกลายสภาพเป็นแหวนวงหนึ่งซึ่งส่องแสงจ้า และสติของผมก็หลุดลอยไป
แปะๆๆๆๆ
เสียงตบมือดังจากด้านหลังของอโลน ฟรอสต์กำลังตบมืออยู่ แต่ร่างของเขานั้นกลับกลายเป็นร่างของผู้ใหญ่อายุราวๆ 20
“ยินดีด้วย เพชรแห่งความภักดี เลือกที่จะภักดีกับนายและเจ้าของร่างแล้วล่ะ ‘อเลน’ ”
“นายเป็นใคร!!!!!” ‘อเลน’ ถามขึ้นมาอย่างระแวดระวัง
“นายไม่ต้องรู้หรอกนะ ในตอนนี้น่ะ” ฟรอสต์ฉีกยิ้มร่า ก่อนที่ร่างท่อนล่างของเขาจะเริ่มกลายเป็นค้างคาวนับร้อยตัวและกระจายกันบินออกไป
“แล้วพบกันใหม่นะ อเลน!!!!” จบคำ ค้างคาวนับพันก็ออกบินหายไปในความมืดของโบราณสถาน
“นี่มันเรื่องอะไรกัน.....” อเลนในร่างของอโลนพึมพำขึ้นมาเบาๆ
อีกด้านหนึ่ง
ในเวลาที่เพชรแห่งความภักดีได้เลือกนายเป็นอโลน วัตถุ 12 ชิ้นบนโลกก็ได้ ตอบรับกับปรากฏการณ์นี้
แสงจากจี้ห้อยคอรูปเกล็ดหิมะบนลำคอขาวของหญิงสาวผู้ยืนอยู่ตามลำพังท่ามกลางป่าหิมะส่องแสงขึ้น สร้างความประหลาดใจให้กับหญิงสาวเป็นอย่างมาก
“เวลาที่ดิฉันรอมาถึงแล้วสินะคะ” เธอพึมพำขึ้น ก่อนจะหลับตาลง
“เจ้านาย... เวลามาถึงแล้วครับ” เด็กหนุ่มสองคนผู้มีผมสีขาวและดำบอกกับชายหนุ่มผมแดงซึ่งนั่งเล่นเกมอยู่ในบริเวณบ้านหลังหนึ่งซึ่งปกคลุมไปด้วยหมอกประหลาด
“อืม...แป๊บ! ขอเคลียร์ก่อน” ชายหนุ่มพูดขึ้นก่อนจะระดมกดปุ่มออกท่าไม้ตายในเกมเพื่อจัดคอมโบชุดใหญ่ เด็กหนุ่มทั้งสองส่ายหน้าอย่างเอือมระอาก่อนที่ร่างของทั้งสองจะจางหายไป กลายเป็นกำไลคู่ซึ่งเปล่งแสงขาวนวลบนข้อมือของชายหนุ่ม
ท่ามกลางป่าใหญ่หลังโรงเรียนแห่งหนึ่ง ต้นไม้ต้นหนึ่งได้งอกขึ้นมาเงียบๆกลางพื้นดินก่อนจะเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว บริเวณลำต้น เปล่งแสงสว่างจ้า จนสะดุดสายตาเด็กหนุ่มคนหนึ่ง
“เป็นผีมาหลายร้อยปี พึ่งเคยเห็นต้นไม้แปลกๆแบบนี้แฮะ^w^ เข้าไปดูดีกว่า” ก่อนที่เขาจะลอยเข้าไปหาต้นไม้ต้นนั้น
ท่ามกลางท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ มหาวิหารลึกลับซึ่งตั้งอยู่บนก้อนเมฆได้ปรากฏร่างของชายสองคน
ชายหนุ่มผู้มีปีกสีขาวสะอาดเดินเข้าไปหยิบต่างหูซึ่งเปล่งแสงสว่างจ้าจากกลางวิหารและส่งให้กับชายหนุ่มอีกคน เข้ารับมันมาสวมเงียบๆ ก่อนที่ทั้งสองจะรีบวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ทหารยามจะมาเห็นพวกเขา
ลึกลงไปใต้ท้องทะเลอันปั่นป่วนเพราะพายุ รูปปั้นศักดิ์สิทธิ์รูปหงส์ มังกร และปลาซึ่งตั้งอยู่คู่กันเปล่งแสงสว่างจ้ารับกัน เงือกชราที่อยู่บริเวณนั้นจึงรีบรุดเข้ามาดู
รูปปั้นรูปปลาลอยขึ้น ก่อนจะพุ่งเข้าไปในก้อนน้ำแข็งซึ่งตั้งอยู่ข้างๆกัน และเลือนหายไป
เงือกชราจ้องมองไปยังก้อนน้ำแข็งก้อนใหญ่ก่อนจะหลั่งน้ำตาออกมา
“ในที่สุดลูกก็จะได้เป็นอิสระจากคำสาปซะที” นางว่ายเข้าไปสวมกอดก้อนน้ำแข็งและสะอื้นเบาๆ
“กรี๊ดดดดดดดดดด” ท่ามกลางเสียงร้องของแฟนๆ นักร้องสาวเดินออกมาจากหลังเวทีและตะโกนขึ้นมา
“ทุกคนพร้อมแล้วรึยังคะ งั้นมาสนุกกันเล้ย!!!!!”นักร้องสาวร้องเพลงโปรดของเธอเป็นเพลงเปิดของคอนเสิร์ตของเธอ
แหวนสลักลายในกระเป๋าเสื้อของเธอซึ่งเธอเก็บมาเมื่อเช้าจากบนถนนเปล่งแสงอ่อนๆซึ่งยากจะมีใครเห็นท่ามกลางแสงสปอร์ตไลท์สว่างจ้าบนเวที
วัตถุที่เหลือก็ได้ตอบรับกับปรากฏการณ์นี้เช่นกัน ปรากฏการณ์ซึ่งเป็นสัญญาณบ่งบอกถึงวันชี้ชะตาของโลก วันที่โลกจะรอดหรือจะล่มสลาย
“เวลามาถึงแล้ว!!!!!!!!!”
Chapter 7 End
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>ไรท์กลับมาแล้ว T^T หลังจากเคลียร์ปัญหาดราม่าชีวิตได้ ไรท์ถูกหักอกง่ะ!!!!!!!
แต่ไม่เป็นไร ไรท์จะอาความแค้นนี้(!!!!!) มาระบายลงในนิยายนะจ๊ะ!!!!!!
หึๆๆๆ ให้ใครโดนฆ่าดีนา
ความคิดเห็น