คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 5 ผจญภัยในป่าใหญ่
Chapter 5
ผจญภัยในป่าใหญ่
“ฮ้าววววววว -w-” ผมลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าอันแสนจะสดใส....เอ๊ะ! เมื่อวาน....ผมจำได้ว่าผมกำลังจะฆ่าส.ส.ประชานี่! แล้วทำไมผมถึงมาอยู่ที่ห้องได้ล่ะ! O_O
ฟิ้ว ฉึก!
ว๊าก! มีลูกธนูพุ่งมาหาผม!!!!! T^T น...น...นี่มันอาร้ายยยยย แต่...ที่ลูกธนูมีกระดาษผูกไว้ด้วยล่ะ! ผมรีบแกะกระดาษออกมาและอ่านข้อความที่....น่าปวดหัวที่สุดในหลายๆความหมาย==;
ดีจ้า ถ้าคุณได้อ่านจดหมายฉบับนี้นะ ยินดีด้วย! คุณผ่านภารกิจแรกแล้ว ! เราจะให้คำใบ้ที่อยู่ของเจคนะจ๊ะ
คำใบ้ที่1 เจคอยู่บนดิน!!! (เจคคงไม่ไปอยู่ใต้น้ำหรอก =*=)
ถ้าอยากได้คำใบ้อีก ก็จงไปทำภารกิจต่อๆไปก็แล้วกัน!!!! ตามนี้นะจ๊ะ
ภารกิจที่ 2 ล่าสมบัติจ้า!!!!! ในป่าหลังโรงเรียนมีโบราณสถานอยู่ ไปมุบมิบๆเอาสมบัติที่ชื่อว่า เพชรแห่งความภักดีมาซะดีๆ!!
จบการรายงาน!!!!จุ๊ฟ!
=_= (วินาทีแรกที่อ่าน)
=o= (วินาทีต่อมา)
={}=* (อ่านตอนจบของจดหมาย!)
“อะไรก๊านนนนนนนนน!!!!”
เฟี้ยว! โป๊ก!
“หนวกหู! เช้าๆงี้ก็เงียบๆหน่อยสิเฟ้ย! ชั้นพึ่งนอนนะ เจ้าเปี๊ยก!” วัตถุลึกลับถูกปาใส่หัวผมพร้อมกับเสียงที่แฝงความรำคาญของซีโอล /’(T^T)’\ เจ็บง่า
กาลเวลาผ่านไป
หลังจากคะยั้นคะยอไป 1ชั่วโมงเต็ม!! ผมก็ได้เพื่อนร่วมทีมคนแรกที่จะไปลุยโบราณสถานซึ่งก็คือซีโอล!!!! ก่อนหน้านั้น ผมไปถามเรื่องโบราณสถานกับครูเทมป์จีมา และได้รับคำตอบว่า!!!!
“เราใช้ที่นั่นในการฝึกพวกปี3บ่อยๆแหละ แต่ก็ยังสำรวจไม่ครบนะ! ถ้าเธออยากไปลองก็ตามสบายจ้า เดี๋ยวครูลาให้! แต่หาพวกไปด้วยซัก 3-4คนนะจ๊ะ! มันอันตรายยยยยยย”
แล้วครูมาเรียตก็เข้ามาผสมโรง
“คิดถึงตอนที่เราไปสำรวจที่นั่นจังเลย...♥ กับดักต่างๆช่างน่ารักซะไม่มี หึๆๆๆ” ม...มีกับดักด้วย-{}-
กลับมาที่ปัจจุบัน ผมไปหาเมย์ลินและฟาร์มา และก็ได้รับคำตอบว่าไม่! (จากพี่นาวี==;) อา...นั่นสินะ ให้พวกเขาไปเสี่ยงอันตรายคงไม่ดี งั้นก็ต้องไปหาพวกเก่งๆที่ยังว่างอยู่!!!!
…..
…..
…..
!!!!!
ในที่สุดเพื่อนร่วมทีมเราก็ครบ! พร้อมไปปราบจอมมาร..เอ๊ยไม่ใช่ ไปลุยโบราณสถานกันแล้ว >o< มาแนะนำตัวกันดีกว่า! จากทางซ้ายก็มีซีโอลซึ่งงัวเงียๆอยู่ ตามมาด้วยพี่น้ำนิลซึ่งยืนยิ้มร่าอยู่ข้างๆพี่ภาคิณซึ่งยืนกอดอกมองมาที่ผม ส่วนคนสุดท้ายก็.....ใครอ่ะ!!? (อ้าว==;)
“สวัสดีครับ! ผมชื่อเซนโคชิ อยู่ห้องเดียวกับนาย และตามนายมาเพราะเป็นห่วง! ก็นายพึ่งเข้าห้องพยาบาลมานี่!!!!” ร่างสูงตรงหน้าพูดบอกผม เขามีผมสีน้ำตาลเข้ม ขับให้ดวงตาสีน้ำตาลหลังแว่นตาดูโดเด่นขึ้นมาจากใบหน้าเกลี้ยงเกลาของเขา เขายิ้มปริ่มๆและมองมาทางผม.... แต่ทำไมรอยยิ้มของเขาถึงดู...น่ากลัวพิกล!!!
“สรุปว่า..เราจะไปที่โบราณสถานนั่นกันสินะ...” พี่ภาคิณซึ่งดูจะเยือกเย็นที่สุดพูดขึ้น
“แล้วที่นั่นมีสมบัติอ๊ะป่าว>O<” ตามมาด้วยพี่น้ำนิล
“ถ้าจะไปก็ปลุกด้วยละกัน...zzz” นี่คือสภาพของรูมเมตของข้าพเจ้า!!!!
ปาร์ตี้นี้จะไปรอดมั้ยเนี่ย!!!!!
“นี่ๆอโลน! นายค่อยยังชั่วแล้วใช่มั้ย ถึงได้ชวนเราไปที่นั่นอ่ะ!” พี่น้ำนิลพูดขึ้นพร้อมทำแววตาฉงน
“ก็...ประมาณนั้นฮะ^^” ผมยิ้มตอบไป...แต่...นึกอะไรไม่ออกเลยแฮะ ความทรงจำเมื่อวาน
และแล้วแก๊งเราก็ออกเดินทางมุ่งหน้าสู่ป่าใหญ่!!! เวลาเริ่มผ่านไปๆๆๆอย่างช้าๆพร้อมๆกับ!!!
“เฮ้ย! เข็มทิศใช้ไม่ได้!!!T^T” พี่น้ำนิลจอมร่าเริงของเรา
ตามด้วย
“zZZZ” รายนี้...เดินหลับ! =_=;
และสุดท้าย
“ชั้นจำได้ว่าตอนไปฝึกเราไม่ได้ผ่านทางนี้==;” พี่ภาคิณพูดขึ้นมาอย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก
แสดงว่า....
“เรา...หลง!!!!” เซนโคชิตะโกนขึ้นมา..อย่าย้ำเด้ มันม่ายจริงใช่ม้ายยยย!!!!
“zzZ ...หา! เราหลงป่าเรอะ!” กว่าจะตื่น!!!!==;
“ทำไงดีเนี่ย...”ในฐานะหัวหน้าทีม(?) ผมต้องรับผิดชอบชีวิตของลูกน้อง!!!!
ซ่าๆๆๆๆ
“อุ๊ย! ฝนตก!!!!” >_< อะไรกันอยู่..ฝนก็ตกลงมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย!!!
“หาที่หลบฝนกันเร็ว!!” พี่ภาคิณตะโกนบอกทุกคน ก่อนที่ทุกคนจะรีบวิ่งพล่านหาที่หลบฝน
“อ๊ะ!! ตรงนั้นมีถ้ำล่ะ!” ซีโอลชี้ให้ผมดูถ้ำใต้ชะง่อนผา พวกเรารีบวิ่งเข้าไปในถ้ากันทันที
เมื่อมาถึงในถ้ำ พี่ภาคิณและพี่น้ำนิลก็เริ่มก่อไฟเพื่อผิงกันหนาว >w< อากาศหนาวชะมัด!!!!
ซีโอลเห็นว่าผมตัวสั่นจึงถอดเสื้อโค๊ทตัวในของเขาที่ไม่เปียกฝนให้ผมใส่
“ดูแลตัวเองหน่อย...เจ้าเปี๊ยก” และเขาก็เดินไปนั่งผิงไฟทั้งๆที่ไม่ใส่เสื้อ...อา...ซึ้ง!!! T^T
“ขอบ...”
เปรี้ยง!!!!
“ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” ฟ้าร้อง!!!!! ผมเกลียดเสียงฟ้าร้อง!!!!!!
เสียงฟ้าร้องทำให้อโลนตกใจและวิ่งเตลิดเข้าไปในถ้ำคนอื่นๆเห็นดังนั้นก็รีบวิ่งตามเข้าไป
“ว๊ากกกกกกก” อโลนวิ่งเข้ามาลึกเรื่อยๆก่อนที่เขาจะสัมผัสได้ว่าตนเองเหยียบใส่อะไรบางอย่างอยู่ เขาก้มลงดูและก็พบกับสวิตส์ประหลาด...
คลิ๊ก!
เมื่อสวิตส์ถูกอโลนเหยียบ ก็เริ่มส่งเสียงหวอดังกึกก้องภายในถ้ำก่อนที่...
แอ๊ด!
พื้นใต้เท้าของอโลนเปิดออก เผยให้เห็นหลุมลึกหลุมหนึ่ง
“!!!”
“อโลน!!!” ทุกๆคนที่วิ่งตามเข้ามาต่างก็ตกใจเมื่อเห็นซีนนี้กันก่อนที่
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” ร่างของอโลนจะตกลงไปในก้นหลุม พร้อมๆกับเสียงหวีดร้องของเขาที่เบาลงเรื่อยๆเสมือนอยู่ไกลออกไปเรื่อยๆ
Chapter 5 End
ความคิดเห็น