จอมโจรแห่งเฟลเมียร์

ลำดับตอนที่ #1 : การหลบหนี

การหลบหนี

        ณ เกาะแห่งพายุ ซึ่งตั้งอยู่กลางทะเลด้านใต้ของ

อณาจักร เฟลเมียร์  มันเป็นคืนที่มีฝนตกหนัก ในคุกบนเกาะแห่งนี้ คุกนี้มีชื่อว่า “dark stone” ถ้ามีคนมาบนเกาะและเห็นคุกแห่งนี้  พวกเขาคงไม่แปลกใจเลยว่าทำไม

        เพราะคุกที่นี่ถูกสร้างด้วย หินสีดำ เป็นหินชนิดพิเศษ  ที่บางคนเชื่อว่ามันป้องกันเวทมนตร์ทุกชนิด เพื่อเอาไว้ป้องกันนักโทษหลบหนี  แม้ว่านักโทษจะหลบหนีออกมาได้และใช้เรือของผู้คุมคุก หลบหนีเพื่อขึ้นแผ่นดินใหญ่ 

                เขาจะถูกเวทมนตร์พายุที่บ้าคลั่งพังเรือทิ้ง และตายด้วยฟันของฝูงฉลามโลหิตที่ดุร้ายนั่นเป็นที่มาของชื่อเกาะแห่งพายุ มีแต่ผู้คุมคุกเท่านั้นที่มีรหัสผ่านมนตร์นี้ได้  ด้วยเหตุนี้คุกนี้จึงเป็นที่ขังนักโทษที่ทำผิดร้ายแรงของเฟลเมียร์

        ในห้องขังที่ 98แห่งคุก“dark stone”ความจริงแล้วมันมีลักษณะเป็นหลุมอยู่กลางห้องขังมีกรงเหล็กผนึกด้วยเวทมนตร์ปิดทับด้านบน    ผู้คุมคุก ฮอคร์ กำลังเข้าเวรเพื่อคุมนักโทษที่สำคัญที่สุด ในอณาจักรเฟลเมียร์  เขาบิดตัวไปมาอย่างเบื่อหน่าย และหันไปจิบชาที่วางบนโต๊ะ น่าเบื่อจริง เขาคิด

       ท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา ผสมกับเสียงฟ้าร้องและฟ้าแลบ ช่างเป็นเวลาที่น่าเบื่อ และวังเวงยิ่งนัก เขาจิบชาอีกอึกแล้วครุ่นคิด

             เมื่อก่อนเขาคิดว่าการเป็นผู้คุมในคุกนี้เป็นหน้าที่ที่มีเกียรติ แต่นั่นมันก่อนที่เขาจะมาถึงที่นี่ มันไม่ต่างอะไรกับการเป็นนักโทษด้วยเลยดีกว่าที่เขาไม่ต้องอยู่ในหลุมที่มืดมิดในห้องขัง พวกผู้คุมบนเกาะจะได้กลับบ้านไปหา พ่อแม่ ลูกเมียเขาเดือนละครั้งเท่านั้นเป็นเวลา3วันก่อนมารับตำแหน่งตามเดิม และตำแหน่งผู้คุมบนเกาะนี้ก็ไม่มีวันหยุดหรือลาพักร้อนด้วยและต้องประจำในตำแหน่งนี้จนกว่าจะตาย “คงมีแต่ความตายเท่านั้นที่จะนำข้าไปจากเกาะนี้ได้” ฮอคร์ คิด

       หลังจากชาในถ้วยหมดแล้วเขาก็ลุกขึ้นยืนเดินไปที่หลุมกลางห้องนั้น ท่ามกลางความมืดที่มีเพียงโคมไฟดวงเดียวกลางห้องทำให้เขามองเห็นร่างที่อยู่ใต้หลุมนั้นไม่ชัด เขาเริ่มทักทายร่างๆนั้น ไงดูมหลับหรือยัง เงียบไปพักหนึ่งเขาจึงพูดอีกครั้งหนึ่ง ได้ยินไหมดูมเจ้าหลับแล้วหรือ มีเสียงที่เยือกเย็นตอบกลับมาว่าข้าหลับเฉพาะกลางวันเท่านั้นท่านก็รู้ อืมข้ารู้แต่เจ้าทำไมถึงทำอย่างนี้ละ

            เวลากลางคืนเหมาะที่จะหลบหนีออกจากที่คุมขังมากที่สุด ข้าจึงนอนในตอนกลางวัน อีกอย่างข้า คือจอมโจร เวลากลางคืนกับข้าเป็นของคู่กัน  ประสาทสำผัสข้าจะดีกว่าในเวลากลางคืน ดูมตอบ

           อืมตรงดีแต่เจ้าพยายามหลบหนีจากที่นี่มา3ปีแล้วนะยังไม่ล้มเลิกความคิดนี้อีกหรือ

           สิ่งที่เป็นแรงกระตุ้นให้ข้าพยายามหลบหนีจากที่นี่คือความแค้นที่ข้าสาบานว่าจะต้องชำระให้ได้  และข้าจะหลบหนีได้แน่ๆคืนนี้

          เจ้าพูดกี่ครั้งแล้วตลอด3ปีที่ผ่านมา   ฮอคร์พูดและหัวเราะ

       ต่างกันที่เมื่อก่อนข้าพูดเพียงว่าจะหลบหนีให้ได้ แต่คืนนี้ข้าพูดว่าจะหลบหนีได้ต่างหาก ระวังให้ดีคืนนี้อย่าออกมาตรวจดูนักโทษข้าไม่อยากทำร้าย ท่าน        

         จริงอย่างที่เขาพูด หรือดูมจะหลบหนีไปในคืนนี้จริงๆ ไม่มีทาง ฮอคร์สะบัดความคิดนี้ออกจากสมองและพูดว่างั้นข้าจะระวังตัวก็แล้วกัน  ไม่รู้เพราะอะไรแม้ภายในห้องจะมืดมาก แต่เขากลับรู้สึกเหมือนไม่เห็น

ดูมอยู่ในคุกเลย 

          เงียบไปสักพัก ฮอคร์จึงเปลี่ยนเรื่องคุย       เจ้ารู้ไหมข้าก็ไม่ต่างอะไรกับเจ้าหรอกเหมือนนักโทษที่ติดแหงกอยู่บนเกาะนี้ ดีกว่าที่ข้าไม่ต้องอยู่ในหลุมที่มืดมิดอย่างเจ้า แต่เรา2คนเหมือนกันที่ต้องรอจนกว่าความตายจะมาถึงและพาเราไปจากเกาะนี้ 

            แต่ท่านยังดีกว่าข้าที่ต้องมาอยู่บนเกาะนี้ในความผิดที่ข้าไม่ได้ก่อขึ้น แต่ท่านเต็มใจที่จะมาแม้ในที่สุดท่านจะไม่ชอบมันก็ตาม ดูมตอบ

          ฮอคร์ถอนหายใจเบาๆ  เจ้ายังไม่ยอมรับซะที

ว่าเจ้าพยายามฆ่าองค์ราชา

         เสียงดูมตะคอกอย่างดุดันกลับมาทันทีว่า ถ้าไอ้ราชาเนโรถ่อยนั่นตายโดยฝีมือข้าและข้าถูกจับละก็ข้าจะยินดีโดดลงไปในหลุมนี้ทันทีที่ข้ามาถึงห้องขังบนเกาะแห่งนี้

          แต่หลักฐานและพยานในที่เกิดเหตุ  มันมัดตัวเจ้ามาก แม้แต่เด็ก3ขวบก็ยังเข้าใจว่าเจ้าทำ

          นั่นมันเป็นฝีมือของไอ้แก่ ไกเซอร์  พ่อมดชั่วต่างหาก ฝีมือมันร้ายกาจจริงๆ ดูมพูด

         ไม่มีประโยชน์ที่จะเปลี่ยนใจเขา  ฮอคร์คิด

เปลี่ยนเรื่องพูดดีกว่า

        ดูม  ดูเหมือนจะรู้ทันจึงพูดว่า ดึกแล้วท่านผู้คุมฮอคร์ นี่ก็ใกล้เปลี่ยนเวรแล้วด้วย  กลับไปที่โต๊ะท่านเถอะ และข้าขอเตือนคืนนี้ข้าจะหนีออกจากที่นี่จริงๆ

ระวังตัวด้วย

       เออข้าจะระวังตัว ฮอคร์ตอบ ความคิดเดิมผ่านมาในสมองเขาอีกครั้ง  หรือดูมจะหลบหนีไปในคืนนี้

จริงๆ

      ฮอคร์กลับไปนั่งที่โต๊ะและเริ่มคิด สมแล้วที่เขาถูกขนานนามว่า จอมโจรแห่งเฟลเมียร์  รอบคอบและระวังตัวทุก คำพูดจริง

     เมื่อ3ปีก่อน ฮอคร์เป็นผู้คุมคุก dark stone ได้ไม่นาน เวลาเดียวกับที่ ดูมถูกคุมตัวมาถึงเกาะแห่งนี้  อาทิตย์แรกที่เขามาถึง ดูมเอาแต่พร่ำว่าจะแก้แค้นและเคยหลบหนีออกจากคุกนี้ได้แต่เรือเขาถูก  เวทมนตร์พายุพัง พวกผู้คุมพบเขานอนสลบ อยู่ริมหาด

 น่าแปลกที่ฝูงฉลามโลหิตไม่ได้ทำร้ายเขาเลยแม้แต่รอยกัดยังไม่มี

     ฮอคร์นั่งเข้าเวรไปซักพักผ่านไปประมาณ1ชั่วโมง

มีเสียงหนึ่งเรียกเขา  ฮฮคร์หมดเวรเจ้าแล้ว ฮอคร์หันไปที่ประตูห้อง พบผู้คุมอีกนายหนึ่งยืนอยู่

    เขาเดินออกจากประตูไป และหันกลับมาบอกผู้คุมคนนั้นว่า คุมเป็นพิเศษหน่อยนะคืนนี้ ข้าสังหรณ์ใจว่าดูมอาจจะแหกคุก

    ผู้คุมอีกคนหัวเราะ และบอกว่า มันพยายามมา3ปีมีครั้งเดียวที่เกือบสำเร็จท่านคิดไปเองรึเปล่า

    คุมดีๆก็แล้วกัน ฮอคร์พูด เขาเดินกลับไปห้องพัก เปลี่ยนเสื้อและเตรียมเข้านอน  แต่เขาพึ่งนึกได้ว่าถ้วยชาของเขายังอยู่ที่ห้องขังนั่น 

    ฮอคร์ ออกเดินไปตามทางมุ่งสู่ห้องขังที่98 เมื่อเขาไปถึงห้องกลับไร้ผู้คน  โดดเวรเรอะ ฮอคร์คิด 

      แต่แล้วสายตาเขากลับเหลือบไปเห็น ร่างๆหนึ่ง

นอนอยู่ที่พื้น ผู้คุมคนนั้นนั่นเอง

         แจ็ค  ฮอคร์อุทาน และเข้าไปดู ผู้คุมคนนั้นนอนสลบไร้สติอยู่กับพื้น ความคิดที่ว่าดูมแหกคุกแล่นผ่านมาในสมองเขาอีกครั้ง

       ฮอคร์มองไปในหลุม ไม่มีร่างของดูมอยู่ในนั้น

ดูมแหกคุกไปจริงๆ เขาต้องบอกหัวหน้าผู้คุมคุก

      ทันใดนั้นฮอคร์รู้สึกเหมือนมีใครคนหนึ่งมาอยู่ข้างหลังเขา ดูม สมองของฮอคร์ บอกเขาทันที

      แต่ก่อนที่เขาจะหันไปทัน อะไรบางอย่างที่แข็งมากกระแทกเขาจากด้านหลัง.....  แล้วฮอคร์ผู้คุมแห่งคุก

dark stone บนเกาะแห่งพายุ  ก็หมดสติไป...........

                        

การหลบหนี

        ณ เกาะแห่งพายุ ซึ่งตั้งอยู่กลางทะเลด้านใต้ของ

อณาจักร เฟลเมียร์  มันเป็นคืนที่มีฝนตกหนัก ในคุกบนเกาะแห่งนี้ คุกนี้มีชื่อว่า “dark stone” ถ้ามีคนมาบนเกาะและเห็นคุกแห่งนี้  พวกเขาคงไม่แปลกใจเลยว่าทำไม

        เพราะคุกที่นี่ถูกสร้างด้วย หินสีดำ เป็นหินชนิดพิเศษ  ที่บางคนเชื่อว่ามันป้องกันเวทมนตร์ทุกชนิด เพื่อเอาไว้ป้องกันนักโทษหลบหนี  แม้ว่านักโทษจะหลบหนีออกมาได้และใช้เรือของผู้คุมคุก หลบหนีเพื่อขึ้นแผ่นดินใหญ่ 

                เขาจะถูกเวทมนตร์พายุที่บ้าคลั่งพังเรือทิ้ง และตายด้วยฟันของฝูงฉลามโลหิตที่ดุร้ายนั่นเป็นที่มาของชื่อเกาะแห่งพายุ มีแต่ผู้คุมคุกเท่านั้นที่มีรหัสผ่านมนตร์นี้ได้  ด้วยเหตุนี้คุกนี้จึงเป็นที่ขังนักโทษที่ทำผิดร้ายแรงของเฟลเมียร์

        ในห้องขังที่ 98แห่งคุก“dark stone”ความจริงแล้วมันมีลักษณะเป็นหลุมอยู่กลางห้องขังมีกรงเหล็กผนึกด้วยเวทมนตร์ปิดทับด้านบน    ผู้คุมคุก ฮอคร์ กำลังเข้าเวรเพื่อคุมนักโทษที่สำคัญที่สุด ในอณาจักรเฟลเมียร์  เขาบิดตัวไปมาอย่างเบื่อหน่าย และหันไปจิบชาที่วางบนโต๊ะ น่าเบื่อจริง เขาคิด

       ท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา ผสมกับเสียงฟ้าร้องและฟ้าแลบ ช่างเป็นเวลาที่น่าเบื่อ และวังเวงยิ่งนัก เขาจิบชาอีกอึกแล้วครุ่นคิด

             เมื่อก่อนเขาคิดว่าการเป็นผู้คุมในคุกนี้เป็นหน้าที่ที่มีเกียรติ แต่นั่นมันก่อนที่เขาจะมาถึงที่นี่ มันไม่ต่างอะไรกับการเป็นนักโทษด้วยเลยดีกว่าที่เขาไม่ต้องอยู่ในหลุมที่มืดมิดในห้องขัง พวกผู้คุมบนเกาะจะได้กลับบ้านไปหา พ่อแม่ ลูกเมียเขาเดือนละครั้งเท่านั้นเป็นเวลา3วันก่อนมารับตำแหน่งตามเดิม และตำแหน่งผู้คุมบนเกาะนี้ก็ไม่มีวันหยุดหรือลาพักร้อนด้วยและต้องประจำในตำแหน่งนี้จนกว่าจะตาย “คงมีแต่ความตายเท่านั้นที่จะนำข้าไปจากเกาะนี้ได้” ฮอคร์ คิด

       หลังจากชาในถ้วยหมดแล้วเขาก็ลุกขึ้นยืนเดินไปที่หลุมกลางห้องนั้น ท่ามกลางความมืดที่มีเพียงโคมไฟดวงเดียวกลางห้องทำให้เขามองเห็นร่างที่อยู่ใต้หลุมนั้นไม่ชัด เขาเริ่มทักทายร่างๆนั้น ไงดูมหลับหรือยัง เงียบไปพักหนึ่งเขาจึงพูดอีกครั้งหนึ่ง ได้ยินไหมดูมเจ้าหลับแล้วหรือ มีเสียงที่เยือกเย็นตอบกลับมาว่าข้าหลับเฉพาะกลางวันเท่านั้นท่านก็รู้ อืมข้ารู้แต่เจ้าทำไมถึงทำอย่างนี้ละ

            เวลากลางคืนเหมาะที่จะหลบหนีออกจากที่คุมขังมากที่สุด ข้าจึงนอนในตอนกลางวัน อีกอย่างข้า คือจอมโจร เวลากลางคืนกับข้าเป็นของคู่กัน  ประสาทสำผัสข้าจะดีกว่าในเวลากลางคืน ดูมตอบ

           อืมตรงดีแต่เจ้าพยายามหลบหนีจากที่นี่มา3ปีแล้วนะยังไม่ล้มเลิกความคิดนี้อีกหรือ

           สิ่งที่เป็นแรงกระตุ้นให้ข้าพยายามหลบหนีจากที่นี่คือความแค้นที่ข้าสาบานว่าจะต้องชำระให้ได้  และข้าจะหลบหนีได้แน่ๆคืนนี้

          เจ้าพูดกี่ครั้งแล้วตลอด3ปีที่ผ่านมา   ฮอคร์พูดและหัวเราะ

       ต่างกันที่เมื่อก่อนข้าพูดเพียงว่าจะหลบหนีให้ได้ แต่คืนนี้ข้าพูดว่าจะหลบหนีได้ต่างหาก ระวังให้ดีคืนนี้อย่าออกมาตรวจดูนักโทษข้าไม่อยากทำร้าย ท่าน        

         จริงอย่างที่เขาพูด หรือดูมจะหลบหนีไปในคืนนี้จริงๆ ไม่มีทาง ฮอคร์สะบัดความคิดนี้ออกจากสมองและพูดว่างั้นข้าจะระวังตัวก็แล้วกัน  ไม่รู้เพราะอะไรแม้ภายในห้องจะมืดมาก แต่เขากลับรู้สึกเหมือนไม่เห็น

ดูมอยู่ในคุกเลย 

          เงียบไปสักพัก ฮอคร์จึงเปลี่ยนเรื่องคุย       เจ้ารู้ไหมข้าก็ไม่ต่างอะไรกับเจ้าหรอกเหมือนนักโทษที่ติดแหงกอยู่บนเกาะนี้ ดีกว่าที่ข้าไม่ต้องอยู่ในหลุมที่มืดมิดอย่างเจ้า แต่เรา2คนเหมือนกันที่ต้องรอจนกว่าความตายจะมาถึงและพาเราไปจากเกาะนี้ 

            แต่ท่านยังดีกว่าข้าที่ต้องมาอยู่บนเกาะนี้ในความผิดที่ข้าไม่ได้ก่อขึ้น แต่ท่านเต็มใจที่จะมาแม้ในที่สุดท่านจะไม่ชอบมันก็ตาม ดูมตอบ

          ฮอคร์ถอนหายใจเบาๆ  เจ้ายังไม่ยอมรับซะที

ว่าเจ้าพยายามฆ่าองค์ราชา

         เสียงดูมตะคอกอย่างดุดันกลับมาทันทีว่า ถ้าไอ้ราชาเนโรถ่อยนั่นตายโดยฝีมือข้าและข้าถูกจับละก็ข้าจะยินดีโดดลงไปในหลุมนี้ทันทีที่ข้ามาถึงห้องขังบนเกาะแห่งนี้

          แต่หลักฐานและพยานในที่เกิดเหตุ  มันมัดตัวเจ้ามาก แม้แต่เด็ก3ขวบก็ยังเข้าใจว่าเจ้าทำ

          นั่นมันเป็นฝีมือของไอ้แก่ ไกเซอร์  พ่อมดชั่วต่างหาก ฝีมือมันร้ายกาจจริงๆ ดูมพูด

         ไม่มีประโยชน์ที่จะเปลี่ยนใจเขา  ฮอคร์คิด

เปลี่ยนเรื่องพูดดีกว่า

        ดูม  ดูเหมือนจะรู้ทันจึงพูดว่า ดึกแล้วท่านผู้คุมฮอคร์ นี่ก็ใกล้เปลี่ยนเวรแล้วด้วย  กลับไปที่โต๊ะท่านเถอะ และข้าขอเตือนคืนนี้ข้าจะหนีออกจากที่นี่จริงๆ

ระวังตัวด้วย

       เออข้าจะระวังตัว ฮอคร์ตอบ ความคิดเดิมผ่านมาในสมองเขาอีกครั้ง  หรือดูมจะหลบหนีไปในคืนนี้

จริงๆ

      ฮอคร์กลับไปนั่งที่โต๊ะและเริ่มคิด สมแล้วที่เขาถูกขนานนามว่า จอมโจรแห่งเฟลเมียร์  รอบคอบและระวังตัวทุก คำพูดจริง

     เมื่อ3ปีก่อน ฮอคร์เป็นผู้คุมคุก dark stone ได้ไม่นาน เวลาเดียวกับที่ ดูมถูกคุมตัวมาถึงเกาะแห่งนี้  อาทิตย์แรกที่เขามาถึง ดูมเอาแต่พร่ำว่าจะแก้แค้นและเคยหลบหนีออกจากคุกนี้ได้แต่เรือเขาถูก  เวทมนตร์พายุพัง พวกผู้คุมพบเขานอนสลบ อยู่ริมหาด

 น่าแปลกที่ฝูงฉลามโลหิตไม่ได้ทำร้ายเขาเลยแม้แต่รอยกัดยังไม่มี

     ฮอคร์นั่งเข้าเวรไปซักพักผ่านไปประมาณ1ชั่วโมง

มีเสียงหนึ่งเรียกเขา  ฮฮคร์หมดเวรเจ้าแล้ว ฮอคร์หันไปที่ประตูห้อง พบผู้คุมอีกนายหนึ่งยืนอยู่

    เขาเดินออกจากประตูไป และหันกลับมาบอกผู้คุมคนนั้นว่า คุมเป็นพิเศษหน่อยนะคืนนี้ ข้าสังหรณ์ใจว่าดูมอาจจะแหกคุก

    ผู้คุมอีกคนหัวเราะ และบอกว่า มันพยายามมา3ปีมีครั้งเดียวที่เกือบสำเร็จท่านคิดไปเองรึเปล่า

    คุมดีๆก็แล้วกัน ฮอคร์พูด เขาเดินกลับไปห้องพัก เปลี่ยนเสื้อและเตรียมเข้านอน  แต่เขาพึ่งนึกได้ว่าถ้วยชาของเขายังอยู่ที่ห้องขังนั่น 

    ฮอคร์ ออกเดินไปตามทางมุ่งสู่ห้องขังที่98 เมื่อเขาไปถึงห้องกลับไร้ผู้คน  โดดเวรเรอะ ฮอคร์คิด 

      แต่แล้วสายตาเขากลับเหลือบไปเห็น ร่างๆหนึ่ง

นอนอยู่ที่พื้น ผู้คุมคนนั้นนั่นเอง

         แจ็ค  ฮอคร์อุทาน และเข้าไปดู ผู้คุมคนนั้นนอนสลบไร้สติอยู่กับพื้น ความคิดที่ว่าดูมแหกคุกแล่นผ่านมาในสมองเขาอีกครั้ง

       ฮอคร์มองไปในหลุม ไม่มีร่างของดูมอยู่ในนั้น

ดูมแหกคุกไปจริงๆ เขาต้องบอกหัวหน้าผู้คุมคุก

      ทันใดนั้นฮอคร์รู้สึกเหมือนมีใครคนหนึ่งมาอยู่ข้างหลังเขา ดูม สมองของฮอคร์ บอกเขาทันที

      แต่ก่อนที่เขาจะหันไปทัน อะไรบางอย่างที่แข็งมากกระแทกเขาจากด้านหลัง.....  แล้วฮอคร์ผู้คุมแห่งคุก

dark stone บนเกาะแห่งพายุ  ก็หมดสติไป...........