ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 5(อัพเพิ่มเเล้ว)
"นายจะนอนห้องนี้กับฉะ ฉันงั้นเหรอ"
ผมถามกระอึกกระอักขณะที่ร่างตรงหน้านอนเอกเขนกบนเตียงตนเองอย่างสบายใจ
"ก็ใช่นะสิ มันมีอยู่ห้องเดียวเเล้วจะทำไมล่ะ มานี่!"
มิยูคิยิ้มกริ่มพลางกระชากร่างผมลงอกที่เเข็งเเกร่งของเค้าจนผมหน้าขึ้นสีเเดงเรื่อ
"เรา...กลับมาเป็นเหมือนเมื่อก่อนกันไม่ได้เหรอครับพี่"
เค้าบรรจงลูบผมสีน้ำตาลของผมอย่างเบาๆมือจนผมเขินอายมืออีกข้างก็เชิดหน้าผมให้ไปอยู่ระดับสายตาเดียวกับเค้าก่อนจะบรรจง
"พวกเเกนะไม่มีวันได้เป็นคนรักกันหรอก"
พลัก!!
เสียงของเเม่ดังขึ้นในความทรงจำจนผมต้องผลักเค้าเสถลา
"ต่อให้ต้องตายตกฉันก็จะไม่ยอมให้พวกเเกได้รักกัน"
คำต่างๆดังกร่นหูจนผมต้องกุมหัวก่อนจะวิ่งออกจากห้องไป
"ฉะ ฉันขอคิดดูก่อนนะ"
ผมว่าพลางยิ้มหมอนออกไป
คืนนั้นผมนอนไม่เคยหลับเลยสักนิกภาพของเเม่ยังจำได้ติดตาเสียงของหล่อนตอนที่ผมโทรไปหาน้องเเละโดนตวาดตามหลอกหลอนไม่มีสิ้นสุด
จนทำให้ผมรู้สึกไม่ถูกว่าควรจะคบน้องชายของตนดีหรือไม่
ปาบที่หอมหวน
กับ
ชีวิตเเบบคนปกติธรรมดาทั่วไป
สำหรับผมควรเลือกอะไรดีกันเเน่นะ??
ผมถามกระอึกกระอักขณะที่ร่างตรงหน้านอนเอกเขนกบนเตียงตนเองอย่างสบายใจ
"ก็ใช่นะสิ มันมีอยู่ห้องเดียวเเล้วจะทำไมล่ะ มานี่!"
มิยูคิยิ้มกริ่มพลางกระชากร่างผมลงอกที่เเข็งเเกร่งของเค้าจนผมหน้าขึ้นสีเเดงเรื่อ
"เรา...กลับมาเป็นเหมือนเมื่อก่อนกันไม่ได้เหรอครับพี่"
เค้าบรรจงลูบผมสีน้ำตาลของผมอย่างเบาๆมือจนผมเขินอายมืออีกข้างก็เชิดหน้าผมให้ไปอยู่ระดับสายตาเดียวกับเค้าก่อนจะบรรจง
"พวกเเกนะไม่มีวันได้เป็นคนรักกันหรอก"
พลัก!!
เสียงของเเม่ดังขึ้นในความทรงจำจนผมต้องผลักเค้าเสถลา
"ต่อให้ต้องตายตกฉันก็จะไม่ยอมให้พวกเเกได้รักกัน"
คำต่างๆดังกร่นหูจนผมต้องกุมหัวก่อนจะวิ่งออกจากห้องไป
"ฉะ ฉันขอคิดดูก่อนนะ"
ผมว่าพลางยิ้มหมอนออกไป
คืนนั้นผมนอนไม่เคยหลับเลยสักนิกภาพของเเม่ยังจำได้ติดตาเสียงของหล่อนตอนที่ผมโทรไปหาน้องเเละโดนตวาดตามหลอกหลอนไม่มีสิ้นสุด
จนทำให้ผมรู้สึกไม่ถูกว่าควรจะคบน้องชายของตนดีหรือไม่
ปาบที่หอมหวน
กับ
ชีวิตเเบบคนปกติธรรมดาทั่วไป
สำหรับผมควรเลือกอะไรดีกันเเน่นะ??
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น