คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ :: นั่นใช่มั้ย ชายในฝัน
บทนำ
ณ ห้องประชุมใหญ่ของโรงแรม R
[รางวัล รั่ว award ประจำปีนี้ ได้แก่... ได้แก๊....... คุณ น้ำดอกไม้ เจ้าของบล็อก WL คาเฟ่ต์สุดรั่ว คร้าบบบบบบบบ]
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ขอบคุณมากค่า ที่โหวตให้ น้ำนะคะ”
ฉันเดินเฉิดฉายขึ้นเวที ด้วยความลั้ลลาใจเป็นที่สุด ฉันได้รางวัลนี้มา 3 ปีซ้อนแล้ว แล้วปีนี้ก็เป็นปีที่ 4 แล้วด้วย โฮะๆ ^O^
[ปีนี้ก็เป็นปีที่ 4 แล้วสินะครับ คุณน้ำ หากใครยังไม่รู้จักเธอนะครับ ผมจะบอกว่าเธอคนนี้เป็นเจ้าของบล็อก WL คาเฟต์ โดยมีนามปากกาและชื่อในบล็อกว่า AquaFlower ที่ขึ้น ฮ็อตโพสต์มากที่สุดในตอนนี้ ติดตามบล็อกของเธอได้นะครับ] พิธีกรหนุ่ม ก็แนะนำฉันนิดๆพอเป็นพิธี ก่อนส่ง ไมค์ให้ฉัน
“ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ ที่ติดตามบล็อกของฉันมาโดยตลอด ฉันจะรั่วๆๆๆๆๆ ใส่บล็อกทุกวัน เพื่อทุกคนนะคะ ถ้าใครอยากได้เบอร์เป็นการส่วนตัว ก็มาหาได้นะจ้ะ เบบี๋ *O* ”ฉันทำท่าจุ๊ปากนิดๆ
[อ่ะแฮ่มๆ แล้วจะบอกความรู้สึกอะไรมากกว่านี้อีกมั้ยครับ] พิธีกรกระแอมไอเบาๆ เหมือนปรามฉันที่ ลัลล้าสุดๆ แต่ฉันไม่สนหรอกนะ กร๊ากกก กรั่กๆๆ >[]<
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
ฉันกรี๊ดใส่ไมค์ อย่างสุดกำลังเสียง จนคนในห้องประชุมต้องปิดหู ไม่สิ อุดหูไปเล้ยยยย ฮ่าๆๆๆ ก็คนมันดีใจอ่ะ ใครจะไปฉุดได้ ฮิฮิ
[เอ่อ คุณน้ำดอกไม้ครับ ผมให้พูดความรู้สึกครับ ไม่ใช่ให้คุณกรี๊ด =O=;; ]
“อ่อ นั่นสินะคะ พอดีช่วงนี้ฉัน ติด ‘นายกรี๊ด’ ไปหน่อยน่ะค่ะ กำลังดังเลยนะ”
[นั่นสินะครับ ผมก็ติดเหมือนกัน >O< งั้นเชิญคุณน้ำ กลับไปนั่งที่ได้แล้วครับ]
เอ๊ะ รู้สึกเหมือนถูกไล่ =_=;;
หลังจบงาน
ฉันโดน หนังสือพิมพ์รุมถ่ายรูปลง ทีนเอจ นิวส์ และตอบสัมภาษณ์คอลัมน์นิสต์ อย่างสนุกสนาน(และรับรองว่าต้องรั่วด้วย กรั่กๆ ^O^) แต่ถึงฉันจะดัง ก็ไม่ค่อยมีคนรู้จักฉันตอนธรรมด๊าธรรมดาหรอกนะ เพราะฉันไม่ชอบแต่งหน้า =_+ มันให้ความรู้สึกแปลกๆอย่างแรง นี่ลงทุนแต่งสวยมางานนะเนี่ย โฮะๆ *O*
ฉันเดินออกจากโรงแรม R ด้วยความรู้สึกสดชื่นนนน เหมือนได้ใส่ผ้าอนามัยยี่ห้อแพงเว่อร์ อ้ะ ไหนๆก็ได้รางวัลแล้ว ไปหาเจ้า โซ่ เพื่อนยากที่คอนโดดีกว่า ลากมันไปฉลองกัน และนี่นอน มันต้องเป็นคนจ่าย ก๊ากกกก (ดูความคิดมัน =_=;)
และในตอนนั้น...
วิ้งๆๆๆๆๆ
เอ๊ะ เสียงอะไร =_= a
แสงพระอาทิตย์ยามบ่ายแทบจะแยงทะลุ เรตินาเลยทีเดียว โอ้ว พระเจ้านั่นมันอ่ะไรน่ะ
หนุ่มผมสีฟ้าน้ำทะเล ใบหน้าที่ดูอ่อนโยนที่มีฉากหลังเป็นแสงอาทิตย์ เป็นประกาย โอ๊ย ฉันอยากจะบอกว่าแสบตามาก (>_# )\ ฉันเอามือป้องแดดแล้วมอง เขาให้ชัดๆ ใจฉันแทบกระโดดออกมาเต้น แซมบ้าแอนด์ฮูลาฮูล่า จังหวะร็อค -/////-
เขา หล่อ มาก !!
เขานั่งพิงเก้าอี้สีขาว ที่ริมชายหาด ใกล้ๆโรงแรม ใส่หูฟังแต่ดูเหมือนว่า เจ้าตัวกำลังหลับอยู่ ข้างตัวก็มีหนังสืออีกเล่มวางไว้แล้วก็จักรยายที่กำลังพิงเก้าอี้ >_<
ตอนนี้
ตอนนี้...
ฉันอยากจะกรี๊ดให้เหมือนพระเอกเรื่องนายกรี๊ด ดังๆเลยยยยย อ๊ายยยย >/////<
นี่ใช่มั้ย ชายในฝัน ของฉ้านนนนนน
ขาฉันเริ่มขยับเข้าไปใกล้ๆเขา รู้สึกอยากมองให้ชัดๆกว่านี้จัง กรี๊ดดดด (เริ่มออกอาการรั่ว -_-*)
ขนตาเป็นแพเลยอ่ะ หล่อแถมน่ารักอีก เฮ้อ ใจเต้นแรงเลย กรี๊ดด U///U อาการเพ้อของฉัน มันชักจะเริ่มทำงานอีกแล้วแฮะ ฉันเอื้อมมือจะไปแตะเขา (นั่นๆ มือเริ่มไม่น่าไว้วางใจแล้วเฮ้ย =[]=;; )
หมับ!!
มือของเขาจับหมับที่ข้อมือฉันอย่างจัง =[]=!! แต่ว่า ตาของเขายังปิดสนิทอยู่ เฮ้อ.. นี่ถ้าเขาตื่น เขาจะหาว่าฉันโรคจิตมั้ยนะ บลาๆๆๆ (เริ่มคิดมาก) แล้วเขาก็เอ่ยปากเบาๆ
“เธอ...”
...!!!!!
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
ฉันกรี๊ดเสียงดังด้วยความตกใจอย่างแรง แล้ววิ่งกลับคอนโดฯด้วยความไวเหนือแสงสีเสียง เขาตื่นแล้ว กรี๊ดดดดดดดดดดดดด เขาจะตราหน้าว่าฉันโรคจิตมั้ยเนี่ย กรี๊ดๆๆๆๆ << บ้าไปแล้ว
และเสียงที่ฉันไม่ได้ยินไล่หลังตามมาเบาๆ
“หึ..”
จากปากของหนุ่มผมสีน้ำทะเล และตาที่จ้องมองมาที่ฉัน
ความคิดเห็น