คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่3 ทางเลือกที่ยากลำบาก
“มา้าริๆเลยนะ ผู้ลทะเบียน” อาารย์หิสูวัย ในุลุมอมเวทสีำล่าวทันที เมื่อเรนเลและไอรินเ้าในที่อาารลทะเบียน ูเหมือนว่าพวเาทั้สอนะเป็นู่สุท้าย เพราะนที่มาสายอีน มาถึ่อนหน้าพวเาอย่าหวุหวิ
ผู้มา้าอีน ที่มาถึ่อนเรนเลและไอริน ูเหมือนะเป็นหิสาวาวะวันออ ุเ่นสะุาอเธอือเธอสวมุมิโะ หรือุนับวหิประำลัทธิินโอี่ปุ่น เธอมีผมสีน้ำาลยาวนถึ้นา และผูรวบปลายผมเอาไว้ไม่ให้สยาย วาสีเียวมะอบนใบหน้าเรียวมอเธอหันมาสบาับเรนเล ่อนะส่ยิ้มให้ับเา ทำเอาเรนเลหน้าแทันที
“ออภัย้วย่ะ” ไอรินล่าวเสียแ็ ูเหมือนเธอะอโทษพอเป็นพิธี อาารย์มอมาที่เธอและเรนเล ่อนะมอรายื่อในสมุที่ว่าเว้นสอำแหน่ ไม่้อบอ็รู้ว่าเป็นที่ว่าอใร
“แย่มา พวเธอมาสายนะ เป็นนสุท้ายอั้นปีนี้เลยล่ะ” อาารย์ล่าว้วยน้ำเสียไม่สบอารม์ เรนเล้มหน้านิ่ แ่ไอรินไม่ เธอส่สายาไม่พอใโ้ลับทันที
“ำหนารปิรับลทะเบียนือสี่โมเย็นนี่ะอาารย์” ไอรินล่าวเสียแ็ “อนนี้เวลาพึ่บ่ายสามเอ พวเราไม่ไ้ผิเสียหน่อย”
“นั่นสินะ” อาารย์ล่าวพลามอเวลา ทำเอาไอรินยิ้มทันที ที่เธอสามารถนะอีฝ่าย้วยเหุผลไ้
“เราะเริ่มทสอบันเลย ว่าพวเธอทั้สามนมีุสมบัิะเ้าโรเรียนไหม” อาารย์หิล่าว่อนะยื่นลูแ้วพลัเวททั้สามลูให้เรนเล ไอริน และหิสาวผมน้ำาลในุมิโะ ้านในลูแ้วมีอัระับ้อนอยู่ ลูแ้วอเรนเลอ่านไ้ว่า “ารทำลายล้า ไม่ใ่หนทาเียวในาร่วยเหลือสรรพสิ่”
“อ่านออหรือ” อาารย์เอ่ยถามเรนเล เมื่อเห็นเาวิเราะห์อัระในลูแ้ว
“รับอาารย์” เรนเลล่าว้วยน้ำเสียมั่นใ ่อนที่อาารย์ะหันไปหาไอริน
“แล้วเธอล่ะ อ่าน้อวามในลูแ้วออไหม” อาารย์ถามพลาใ้สายาวิเราะห์ท่าทีอไอริน ไอรินมีสีหน้าไม่มั่นใ แ่เธอรู้สึเสียวามมั่นใ เพราะนาเรนเลยับอว่าอ่านออ
“หนูอูอีที่อน่ะอาารย์ อัระมันยัไม่ั” ไอรินเลือำอบที่ไม่โห และไม่ปิเสธเสียทีเียว
“เอาล่ะ พวเธอทั้สอน หลบไปที่มุมพัผ่อน่อนนะ ันะอทสอบท่านหิโโโนฮะ่อน” อาารย์ล่าวพลา้มหัวให้หิสาวในุมิโะ และหิสาวในุมิโะ็โ้ำนับอบ ระหว่านี้เรนเลับไอรินเินออไปยัห้อพัผ่อนามที่อาารย์ว่ามาทันที
“นายเห็นัวอัษรในลูแ้วสินะ เรนเล” ไอรินล่าว้วยน้ำเสียมั่นใามแบบบับอเธอ เมื่อเรนเลพยัหน้า ไอรินึหันมามอเรนเล้วยสายาสสัยทันที
“้อวามในลูแ้ว มันเียนว่าอะไร” ไอรินเอ่ยถามทันที แ่เรนเลับยิ้มน้อยๆ ่อนะูลูแ้วอเาให้เธอู
“ลออ่านูสิ” เรนเลล่าวพลาูท่าทีอีฝ่าย ไอรินทำหน้าเรียทันที ูเหมือนเธอะอ่าน้อวามในลูแ้วอเรนเลไม่ออ
“ันอ่านแ่อันออเท่านั้น ูเหมือนมันน่าะมีลไป้อันไม่ให้นอื่นเห็น เพื่อันาร่วยันน่ะสิ”
ไอรินยัไว้มาที่เหนือว่า เธอไม่ยอมรับว่าเธออ่าน้อวามในลูแ้วไม่ไ้เลย
“ันอูอเธอหน่อยสิ อยาะรู้ว่าันอ่านอเธอออมั้ย” ทันทีที่เรนเลล่าว ไอรินยื่นลูแ้วอเธอให้เรนเลูทันที เมื่อเรนเลสัมผัสับลูแ้วไอริน ้อวามในอัระ็เรือแส ่อนะึ้น้อวามเือนว่า “าร่วยเหลือผู้อื่นในารสอบ เป็นวามผิร้ายแร”
เรนเลเ้าใไ้ทันที ว่าลูแ้วพวนี้เป็น้อสอบเพาะัวอแ่ละน ถ้าเธอไม่สามารถเ้าถึลูแ้วอเธอไ้ นั่น็เป็นปัหาอเธอที่เาไม่สามารถ่วยไ้
“มันอ่านว่าอะไร” ไอรินลอเอ่ยถามเรนเลู เผื่อเาะหลุปาพูออมา เรนเลยิ้มทันที ่อนะล่าวอบลับไป
“ิะโ้อสอบ ระวัะโนไล่ออ...มันเียนว่าแบบนี้” เรนเลล่าวะพยายามลั้นหัวเราะเอาไว้ ทำเอาไอรินโรธนหน้าแทันที
“ยัยนั่น้อแล้ันแน่ๆ” ไอรินล่าวเสียสั่น “เพราะันเถียับหล่อนเรื่อเวลาเ้าสอบ เลยเป็นแบบนี้สินะ เอาอะไร็ไม่รู้ที่ันอ่านไม่ไ้มาให้ันู”
“อย่าพึ่ีนไป่อนไ้สิ เรายัไม่รู้้วย้ำ ว่าเาให้ลูแ้วมาทำไม” เรนเลล่าว “ถึันะอ่าน้อวามในลูแ้วอันออ แ่มัน็ไม่ไ้หมายวามว่าารทสอบะ้อให้อ่านอัระเวทนี้เสียหน่อยนี่”
“แ่ันอยาะรู้นี่ ว่ามันเียนว่าอะไร...นายทำยัไถึอ่านออ” ไอรินล่าว้วยน้ำเสียแผ่วเบา ูเหมือนเธออยาะให้เรนเลสอนให้ แ่เธอทั้อับอายและเสียหน้า เพราะในอีเธอเย่อว่าเรนเลเอาไว้ และทำเาเ็บ้ำน้ำใมาพอสมวร
“ลอใ้พลัเวทอเธอ สื่อับพลัภายในลูแ้วูสิ ทุสิ่ในโลนี้ ล้วนแล้วแ่มีารไหลเวียนอมานา ในู่มือารเรียนเวทมนร์เบื้อ้น ็บอไว้ั้แ่ย่อหน้าแรเลยนี่นะ” เรนเลล่าวแนะนำพอเป็นพิธี เพราะถ้าเา้อบอมาว่านี้ มันะลายเป็นารสอนโรพลัเวทอเาให้ับเธอ
ไอรินพยายามทำวามเ้าใำพูอเรนเล เธอหาที่นั่ ่อนะเพ่ระแสิอัวเอลไปที่ลูแ้ว เรนเลหลบไปอยู่อีมุมหนึ่อห้อ เพื่อไม่เป็นารรบวนเธอ ระหว่านี้เรนเลวยโอาศใ้ารโรประสานเวทับลูแ้วอัระทันที เพราะมันน่าะมีพลัมานาในัว มาว่าหนัสือเรียนเวทที่เาเยฝึ
ลูแ้วพลัเวท มีพลัเท่าับหนัสือเวทมนร์ถึห้าสิบเล่ม เท่าับพลัที่เรนเลเยฝึโรมาพอี เรนเล่อยๆโรพลัอเาไปในลูแ้ว ัวลูแ้วเรือแสสว่ารอรับ ่อนะส่พลัลับเ้ามาในร่าอเรนเล มันเป็นพลัที่ให้วามรู้สึร้อนวูบวาบ และเหมือนะ้าวร้าวนิหน่อย แ่เรนเลสามารถวบุมระแสมานาอลูแ้ว และบัับมันให้โรวนเป็นหนึ่ับร่าายอเาไ้ไม่ยาเย็นนั
ไอรินพยายามอ่านระแสมานาในลูแ้วนเหนื่อย เธอไม่เ้าใำพูอเรนเล และเธอไม่าิ้วยว่าะสามารถส่มานาในร่าไปสู่อย่าอื่น และโรมันลับมาหาัว เพราะสามัสำนึออมเวททั่วไป เ้าใว่ามานาในร่าเมื่ออไปแล้ว มัแปรรูปเป็นพลัเวทามำร่ายอเรา ันั้นึไม่สามารถนำลับืนมาไ้ ยเว้นวิาูพลัเวท ึ่เป็นวิาั้นสูอสายมื ที่น้อยนะฝึไ้
ลูแ้วเวทมนร์ยิ่่อ้านเรนเล ทำเอาระแสเวทในร่าอเรนเลร้อนราวับถูไฟเผา แ่เรนเลไม่ยอมแพ้ เาโรพลัเวทธาุน้ำใส่มัน เพื่อบัับให้มันสบ ลายเป็นว่าเรนเลำลัฝึโรระแสเวทแบบสลับธาุโยไม่ั้ใ เารู้สึโมโหลูแ้วเวทมนร์ที่ล้าพยศับเาทั้ที่ไม่มีีวิ เรนเลึแล้โรระแสเวทที่รวเร็วและหนัหน่วึ้นใส่ลูแ้ว และบัับให้มันส่พลัลับืนเาอย่ารวเร็ว
พลัในลุแ้วสั่นสะเทือนราวับเ็บปว ่อนมันะโ้ลับเรนเล้วยารเปลี่ยนพลัในัวมันเป็นธาุสายฟ้าเพื่อ่มพลัเวทธาุน้ำอเรนเล ทำเอาเรนเลถึั้นเลือไหลออามูทันที เมื่อระแสเวทสายฟ้าามันโรเ้าร่าเรนเล
“แสบนันะแ เป็นแ่ลูแ้วแท้ๆ” เรนเลล่าวเบาๆ ่อนะบัับพลัเวทในัวถึเ็สาย ปล่อยใส่มันรๆ นี่ือารโรแบบรวมธาุ ที่เรนเลนิยมใ้ฝึับอมเวทเ็ารา้วยัน
ามปิหาอมเวทหรือสิ่ใที่ไม่มีวามแ็แร่ทัเทียมับอมเวทเ็ารา มัะเิอาาร็อนเป็นอัมพา หรือโร้ายอาะายไปเลย เมื่อเอารโรทั้เ็สายอเรนเลเ้าปะทะรๆ
แ่อาเป็นเพราะร่าใหม่อเรนเลไม่ไ้มีพลัเหมือนเมื่อาิ่อน ึทำให้ลูแ้วแ่สั่นไหวอย่ามาบนมืออเา มันยอมแพ้ทันทีเมื่อเอเรนเลปล่อยพลัทั้เ็สายเ้าร่ามัน ลูแ้วยอมสบนิ่ในที่สุ และลายเป็นสะพานไหลผ่านระแสมานาอเรนเลแ่โยี
“อะไรัน ยอมแพ้แล้วหรือ” เรนเลล่าว่อนะ่อยๆลายารโรล เาพบว่าลูแ้วไม่มีาร่อ้านใๆเาอี ูเหมือนมันะยอมรับในอำนาอเรนเลแล้ว เมื่อสัเุีๆ เรนเลพบว่าภายในลูแ้วเิรอยร้าวลึ เาึโรพลัอธาุแส่อมแมมันให้ลับมาเป็นั่เิม ่อนะ่อยๆโรพลัร่วมับมันอย่าแผ่วเบา
“เรนเล นายทำอะไรน่ะ” ไอรินึ่ำลัเหน็เหนื่อย เอ่ยถามเรนเลทีู่เหมือนะเพ่สมาธิไปที่ลูแ้ว ริๆเธอลอบมอเรนเลอยู่บ้า เธอพบว่าลูแ้วอเรนเลเรือแสสลับธาุันไปมา ่อนะลายเป็นสีรุ้สว่า้า นแยาเธอึ่อยู่อีฟาอห้อพั
“หรือว่าเาำลัูพลัาลูแ้ว...เรนเลอามีวิาูพลัเวท็ไ้” ไอรินล่าวทำวามเ้าใ ามประสบาร์อเธอ ัวอเธอถึแม้ะถนัเวทสายไฟและิน แ่็เยฝึพลัธาุมืับพ่ออเธอ ไอรินัสินใร่าวเวทธาุมืรหน้าลูแ้ว ่อนที่เธอะลอแะมันเ้าับลูแ้วอัระ แ่ทว่ายัไม่ทันที่เธอะไ้ทำอะไร ็มีเสียเรียเธอ่อน
“ถึเวลาอไอริน บาอ แห่รารัิ้อแแล้ว” อาารย์ล่าวประาศเสียัลั่นเ้ามาในห้อพั ไอรินมีสีหน้าื่นระหนทันที เธอมอมาที่เรนเลราวับ้อารำแนะนำาเา
“พยายามให้เ็มที่็พอ” เรนเลล่าวให้ำลัใสั้นๆ เธอพยัหน้ารับ ่อนะเินออไปาห้อพั
“ะว่าไปเาทสอบอะไรันนะ” เรนเลรู้สึสสัย เาแอบมอลอผ้าม่านไปนินึ ่อนะหลบลับมานั่ที่เิม เพราะมีนเินเ้ามา
หิสาวในุมิโะ ที่มีนามว่าโโโนฮะเินเ้ามาในห้อพั เธอยิ้มให้ับเรนเล ่อนะนั่ฝั่ร้าม
“ารทสอบเป็นยัไบ้ารับ” เรนเลเอ่ยถามอย่าสุภาพ อีฝ่ายพยัหน้ารับ่อนะอบลับ
“่อน้าราบรื่น่ะ ไม่ิว่าะ่ายนานี้”
“พอะบอร่าวๆไ้ไหมรับ ว่าเาให้ทสอบอะไรบ้า” เรนเลเอ่ย้วยวามสสัย อันที่ริไม่ว่าทสอบ้วยอะไร เาิว่ายัไเา็ผ่าน แ่เาแ่อยารู้ เพื่อะไ้ประเมินว่าไอรินะผ่านารทสอบมั้ย
“่อนะพูุยัน ิันอสอบถามื่ออุ่อนไ้ไหมะ” โโโนฮะเอ่ยถามอย่าสุภาพ เรนเลพยัหน้ารับ ่อนะอบลับ
“ผมมีนามว่าเรนเลรับ มาาเมือรารัิ้อแ”
“นไร้สุล” โโโนฮะเผลอพูออมาเพราะวามเยิน ่อนเธอะปิปาัวเอทันที
“อโทษ่ะ ิันหมายถึุเป็นสามันธรรมาสินะะ ันไม่ไ้ั้ใะทำใหุ้เสียวามรู้สึใๆทั้สิ้นนะะ ุเรนเล ือปิแล้วสามัน ะไม่มีนามสุลน่ะ่ะ”
“ผมเ้าใรับ” เรนเลล่าว “ผมเป็นสามันธรรมาๆ ที่บัเอิสนใะศึษา่อทา้านเวทมนร์ที่โรเรียนนี้เอน่ะรับ และารที่ล่าวว่าผมเป็นนไร้สุล ็ไม่ใ่าร่อว่าแ่อย่าใ หาแ่เป็นวามริ...ว่าแ่ถึาุแนะนำัวแล้วล่ะรับ ท่านหิน้อย”
“่ะ ิันื่อโโโนฮะ ธิานเล็แห่ระูลไทิ มาาัรวรริมัรไฟ่ะ ระูลอันเป็นโุนแห่ัรวรริ ถ้าเทียบับยศสาลให้เ้าใ ะเรียว่าเป็นอุปราที่มีอำนารอลมาาพระัรพรริ็ไ้่ะ”
“ำแหน่ใล้เียับผู้สำเร็ราารแทนษัริย์สินะรับ” เรนเลล่าวถามเพื่อวามเ้าใ โโโนฮะพยัหน้ารับแทนำอบ
“ุเรนเลสินะะ” โโโนฮะเอ่ย้วยเสียสุภาพ “าผิวพรรและารพูาอุ ให้วามรู้สึว่าุูเหมือนุนนาเลยล่ะ่ะ ันเยเอไพร่มา่อนนะะ พวเาไม่เหมือนุเลยสันิ”
เรนเลหัวเราะแห้ๆ ะบอว่าวามริแล้วเาเป็นถึเ้าายมัน็ยัไอยู่ เพราะเาิสัาที่ให้ไว้ับมาริผู้สำเร็ราารอเา ้อบอเรื่อแ่สัเรื่อทีู่สมริไป เพื่อไม่ให้โโโนฮะรู้สึสสัย
“อย่าบอใรละันนะรับ” เรนเลล่าวทำท่าเหมือนะระิบ “ริๆแล้วผมเิในระูลอัศวิน แุ่นนาเ้าอที่ินที่ระูลผมรับใ้ ไม่อยาให้ระูลบ่าวอย่าผมมีหน้ามีาเหนือลูายอเาที่สอบที่นี่ไม่ิ ผมเลย้อแอบมาเรียน”
“น่าสสารัเลยนะะ” โโโนฮะล่าว “ถ้ามีอะไรที่ัน่วยเหลือไ้ บอันไ้เลยนะะ ุอัศวินเรนเล”
“อบุรับ...ว่าแ่เราุยันเพลินเลย นผมลืมไปแล้ว ว่าะถามเรื่อารทสอบอุ”
“นั่นสินะะ” โโโนฮะหัวเราะในลำอ ่อนะล่าว่อ “ารทสอบไม่ยา่ะ เป็นารสอบสัมภาษ์ ส่วนลูแ้วประำัวที่อาารย์ให้มา ะมีำใบ้ปริศนาธรรมที่เรา้ออ่านให้ออ ปิอมเวทที่มาสมัร มัะอ่าน้อวามในลูแ้วไ้่ะ หาใรอ่านไม่ออ แสว่าศิลานัปรา์ แนลาพลัานอเมือนี้ไม่ยอมรับัวนอพวเา”
“ศิลานัปรา์สินะรับ” เรนเลเอ่ยถาม้วยวามสสัย ศิลานัปรา์ัเป็นอโบราในยุสมัยอเา และารที่มันยัมีัว็หมายวามว่าสมามอมเวทอาร์าเียในยุอเา ็น่าะอยู่มาถึอนนี้ ยัพอมีหนทาที่เาะไ้วิามหาเวทสะบั้นมิิืนมา
แ่่อนที่เาะไ้ถามอะไร่อ เา็ไ้ยินเสียล้มเ้าอี้ และเสียโวยวายอผู้ายนหนึ่า้านนอ ทำเอาเรนเลและโโโนฮะ้อรีบออไปูทันที
“นี่ะหาเรื่อแล้ันสินะ ให้ไปริศนาลูแ้วปัาอ่อน ันไม่เห็นว่ามันะมีอะไรเลย สำรวแม่ทั้วันแล้วนะโว้ย” ายหนุ่มร่าสู หน้าาหล่อเหลา ผมบลอน์ทอยาวนหนึ่ล่าวโวยวาย ่อนะเวี้ยลูแ้วประำัวทิ้ลับพื้นนมันล้มลิ้ พลาี้หน้า่าอาารย์
“ันบอุไปแล้วนะะ ุเบน ว่าุไม่ผ่านารทสอบ” อาารย์ล่าวเสียุ “แุ่ลับรั้นไม่ยอมืนลูแ้ว ยึมันไปทั้วัน และนี่ยัิะมาทำลายารทสอบอีหรือะ”
เรนเลสัเุว่าไอรินหลบอยู่มุมห้อ เธอูลำบาใับเหุาร์รนี้ พลาำลูแ้วในมืออเธอเอาไว้แน่น
เรนเลเ้าใไ้ทันที ว่าทำไมไอรินูลำบาใ เพราะนที่ำลัี้หน้า่าอาารย์เป็นาิอเธอเอ เามีนามว่าเบน เวิสัน ระูลรออบาอนั่นเอ ูเหมือนว่าเบนำลัโวยวายที่ัวเอไม่ไ้รับารัเลือ
เบนที่ำลัอารม์ร้าย เผลอหันมามอเรนเล เาำหมัแน่น่อนะี้หน้ามาที่เรนเลทันที
“อาารย์ และไอ้นไม่เอาถ่านอย่านๆนี้ มันผ่านารทสอบมั้ย ้าอยาะเห็นมันทสอบ”
อาารย์มอมาที่เรนเล้วยสีหน้าลำบาใ เรนเลพยัหน้ารับ ่อนะล่าวว่า “ผมพร้อมะรับารทสอบทันทีและ็เี๋ยวนี้รับ อาารย์”
“ถ้าไอ้เศษเนแห่พระราวัิ้อแอย่าระูลฟอาร์นนี้สอบไม่ผ่าน ันถึะยอมรับ”
“เบน เียบเี๋ยวนี้ ห้ามเปิเผยัวนเรนเลเ็า” ไอรินะะโนให้เาหยุนสุเสีย แ่ทว่าเบนลับไม่สนใเลย
“ระูลฟอาร์” โโโนฮะทวนำอเบน ่อนะมอไปที่เรนเล เธอเ้าใสถาาร์ทั้หมไ้ในทันที
“เรนเล ฟอาร์ เ้าายแห่รารัิ้อแ...แท้ที่ริแล้วเธอเป็นษัริย์สินะ”
“อยู่ในวามสบเถอะเบน” ไอรินล่าวเสียอ่อน “นายำลัทำให้ระูลอันและนายอับอายนะ”
“เียบไปะ” เบนวาใส่ไอริน “เป็นแ่ผู้หิที่้อแ่ออาระูลแท้ๆ ถือียัไมาอ้าในเียริยศอระูล”
“อเิเรนเลทสอบ” อาารย์หิล่าวัรำา เธออยาให้เบนเห็นารทสอบเร็วๆ เพื่อะไ้บเรื่อ “รุาอ่าน้อวามในลูแ้ว้วย่ะ ุเรนเล”
เรนเลหยิบลูแ้วมาไว้บนมือ ่อนะอ่าน้อวามที่เาเห็นในลูแ้วทันที แ่ทว่ารอบนี้้อวามในลูแ้วลับเปลี่ยนไป มันเป็น้อวามบทเวทอัเิในระับสู ไม่เป็นปริศนาธรรมเหมือนำ่อน
“อาารย์รับ ้อวามในลูแ้วไม่เหมือนเิม แถมเป็น้อวามร่ายเวทพันธสัานะรับ ถ้าผมอ่าน ผมะ้อทำพันธสัาับสิ่ใ็ไม่รู้”
“ไม่ว่ามันะเป็นอะไร แ่มันือสิ่ที่ศิลานัปรา์เลือสรร์ให้เ้าแล้วเรนเล อบรับเนารม์อศิลานัปรา์เถอะ” อาารย์ล่าวอย่าอารม์ี ูเหมือนำพูอเรนเล ะทำให้เธอีใ ที่ะไ้พิสูน์ว่าารสอบผ่านมันเป็นยัไ
เรนเลพยัหน้า ่อนะเริ่มอ่าน้อวามในลูแ้ว ที่เปลี่ยนเป็นบทร่ายเวทอัเิไปแล้วั้แ่เมื่อไหร่้ไม่ทราบ
“ผู้สืบทอเนารม์แห่มนราเอ๋ย ้าไ้เห็นึ่พลัและวามแ็แร่ในัวอเ้าแล้ว เ้าไ้ทำให้้าประัษ์ และ้า็ะยอมรับพลัอเ้า ล่าวสัว์สาบาน่อหน้า้าเถิ เพื่อน้อมรับพลัแห่มหาเวทที่ยิ่ให่...”
“นั่นมันบทอัเิัมภีร์มหาเวทแห่พันธสัาไม่ใ่หรือ” ไอรินล่าว้วยน้ำเสียื่นเ้น ั้แ่เิมาเธอเยไ้ยินแ่ในำราเรื่อเล่าเท่านั้น ไม่เยเอใรใ้เวทอัเิัมภีร์มหาเวทมา่อน
“บ้าน่า าถาในระับมหาเวท” เบนล่าวเสียสั่น พลาำหมัแน่น เารู้สึอิาาร้อนอย่ามา ที่ราาไร้อำนาอย่าเรนเล ลับถูเลือโยพลัระับมหาเวท นับั้แ่เาำวามไ้ นในรารัิ้อแ มีเพียผู้นำระูลราฟบลัเท่านั้น ที่เยทำพิธี่อหน้าทุน
เรนเลยัล่าวำอัเิ่อไป ท่ามลาวามะลึอทุๆน
“้า เรนเล ฟอาร์ อมเวทผู้สืบทอเนารม์แห่มนรา อน้อมรับพลัอันยิ่ให่แห่แสสว่า มหาเวทสายนับุผู้ึ่รัษาและพิทัษ์ไว้ึ่วามถู้อ มาเป็นพลัให้ับ้า และ้าะทำามวาม้อารอเ้า...มหาเวทแห่แสสว่า วิหารแห่วามศรัทธา”
วเวทสีรุ้นาให่ราวับอาทิย์ทรลปราบนท้อฟ้าเบื้อบน ่อนที่ลำแสอันอบอุ่นะายลมาที่ัวอเรนเล
“อมเวทเ็าราในอีาิเอ๋ย เ้ายืนยันะรับพลัอมหาเวทธาุแส วิหารแห่วามศรัทธาหรือไม่…มหาเวทอผู้พิทัษ์นี้ ที่ะทำให้เ้าลายเป็นนับุ และมีแ่นเทิทูนเารพบูา เ้าะไ้ลับไปเป็นษัริย์อีรานั้น หาใ่เรื่อยาเลยแม้แ่น้อย และเ้าัเป็นั่ศาสาอมวลมนุษย์ หาเ้าเลือที่ะทำพันธสัาับ้า และเินในเส้นอพลัแห่้า”
เสียอัมภีร์ที่ส่ผ่านเาโยรนั้น ไม่มีใรไ้ยินนอาเา อนนี้เวลาโยรอบเหมือนถูหยุเอาไว้ เรนเลไม่เห็นสิ่ใยับเลยแม้แ่น้อย
“หา้ารับำออท่าน...้าะสูเสียวิามหาเวทสะบั้นมิิหรือไม่” เรนเลเอ่ยถามปราาร์แห่มหาเวทรหน้า อันที่ริเาพอะทราบอยู่แล้ว เพราะบทอัเิเพื่อทำพันธสัา มันัแย้ับวิาเิมที่เาถือรออยู่ ในบทอัเิอมหาเวทสะบั้นมิิ ล่าวว่าะสัหารศัรูและภัยพาลให้สิ้น ึ่ัแย้ับมหาเวทใหม่ที่เาำลัะไ้รับ
“เ้า็น่าะรู้ี ว่าไม่มีมนุษย์ผู้ใ ถือรอัมภีร์มหาเวทไ้มาว่าหนึ่วิา แ่้าอแนะนำว่ามหาเวทสะบั้นมิิ เป็นออาร์ัส ไม่ใ่อเรนเล หาเ้าไม่เื่อที่้าล่าว ็ลอถามัมภีร์มหาเวทสะบั้นมิิเอาเอเสียเถิ”
เมื่อเรนเลนึถึัมภีร์มหาเวทสะบั้นมิิในัวอเา ลำแสสีำ็พวยพุ่ออาร่า ปราเป็นหลุมำนาให่ึ้นมาทันที
“ิวิาแห่อาร์ัสไปที่ไหน ้า็ะิามไป้วย ้าไม่มีวันะทอทิ้ท่าน แม้ว่าท่านะเิใหม่” เสียาัมภีร์มหาเวทสะบั้นมิิ ยืนยันถึวามภัีให้ับเรนเล
“หาเ้าภัี่ออาร์ัสริ เหุใในอีาิเ้าึสัหารเา” มหาเวทวิหารแห่วามศรัทธาเอ่ยถาม่อมหาเวทอันเ่าอเรนเลทันที “เา้อาย็เพราะเ้ามิใ่หรือ ารทรยศที่เลวร้ายที่สุ ็ือารที่ัมภีร์เวทมนร์ สัหารผู้ทำพันธสัาอัวเอ”
“ร่าายอมนุษย์ไม่อาทนทาน่อพลัอ้าไ้ ยามเมื่อปลปล่อยพลัั้นสูสุ” มหาเวทสะบั้นมิิล่าว “แ่้า็เย้วยารนำวามทรำาอีาิ ใส่ในร่าอเาที่เิใหม่ และ็เพราะ้าระทำารเ่นนี้มิใ่หรือ เ้าึเห็นวามสามารถอเา มหาเวทแห่แส”
ับพลันมหาเวททั้สอ็เปลี่ยนรูปร่าเป็นมนุษย์ มหาเวทสะบั้นมิิลายเป็นายหนุ่มร่าสูให่ อยู่ในุลุมสีำ ส่วนมหาเวทวิหารแห่วามศรัทธา เป็นหิสาวผมสีเิน ในุเรสาวูาม ทั้สอ่า้อหน้าันราวับะินเลือเนื้อออีฝ่าย
“ถึเวลาที่ท่าน้อเลือ” มหาเวทแห่แสล่าวึ้นทันที “ท่านะเลืออีที่เยสัหารท่าน หรือเลือ้า ที่ยินีะทำทุอย่า เพื่อรัษาีวิอท่าน และะ่วยเหลือให้ัวท่านลับมามีอำนาอีรั้”
“หาเลือ้า ้าไม่อารับประันีวิท่าน” มหาเวทแห่วามมืล่าว “แ่้ารับประันไ้เลย ว่าอุมาร์ในอีาิอท่าน ้าะ่วยทำให้สำเร็ลุล่ว พวภัยพิบัิเมื่อสามร้อยปี่อน ะ้อหายสาบสู้วยพลัอ้า”
“ท่านยัำำที่้าสื่อสารับท่านไ้หรือไม่” มหาเวทแห่แสเอ่ยึ้น ่อนะยื่นลูแ้วพลัเวท ที่มีอัระ้าในให้เรนเลอ่าน
“ารทำลายล้า ไม่ใ่หนทาเียวในาร่วยเหลือสรรพสิ่” เรนเลอ่านประโยที่มหาเวทแห่แสมอบให้ับเาทันที
“้ามิไ้เลือท่าน เพียเพราะท่านืออีอมเวทเ็ารา” มหาเวทแห่แสล่าว “แ่้าเลือท่าน เพราะเห็นิใที่อ่อนโยน และมีวามรุาในิใ ้าเฝ้ารอัวนอท่านมานานแสนนาน และ้าผู้นี้นี่แหละ ที่ให้ีวิที่สออเรนเล หลัาเามน้ำายไป่อนหน้านี้แล้ว”
“และเ้า็ะไม่มีวันไ้เห็น ถ้า้าไม่ฟื้นวามำาอีาิให้ับเา” มหาเวทแห่วามมืย้ำวามินอีรั้ “้าอยู่ับอาร์ัสมา่อน ้าย่อมรู้ีว่าเา้อารสิ่ใ เาระหายในสราม เาระหายาร่อสู้ และ้า ะอบสนอวาม้อารอเา”
“พวเ้าทั้สอือปีอ้า” เรนเลล่าวเพื่อหยุมหาเวททั้สอที่ำลัทะเลาะัน “ในเมือเ้าทั้สอ ่ามีอุมาร์ที่รัน นั่นือวาล้าภัยพิบัินอโลให้หมไป และพิทัษ์ึ่มนุษยาิ...แล้วทำไมพวเ้าทั้สอไม่มาเป็นพลัให้้าเสียเลยล่ะ”
“ไม่เยมีมนุษย์นไหน รับพลัอมหาเวทไ้ถึสอมา่อน มันหนัหนาเินไป” มหาเวทวิหารแห่วามศรัทธาล่าว
“ทุอย่าย่อม้อมีรั้แร” เรนเลล่าวพลายิ้มอย่ามั่นใ “ไม่ลอ็ไม่รู้นี่ริไหม มาเถอะพวเ้าทั้สอ ้าะรับพลัอันยิ่ให่อพวเ้าเอ...หรือิว่าในโลนี้ มีใรที่ะทำามอุมาร์อพวเ้าไ้อีไหมล่ะ”
พลัทั้สอสายมอหน้าัน ่อนที่มหาเวทวิหารแห่วามศรัทธาะเป็นฝ่ายมอบพลัให้ับเรนเล่อน เพราะหาเรนเลทำพันธสัาับเธอ่อน เธอะสามารถใ้พลัฟื้นฟู และประอไม่ให้เรนเลายาารรับมหาเวทแห่วามมืมาอีทีหนึ่
และแล้วพลัอมหาเวททั้สอ ็ไหลเ้าสู่ร่าอเรนเล ารระทำนี้ะทำให้เาเป็นนแรในประวัิศาสร์ออมเวท ที่รอบรอมหาเวทถึสอวิา
ความคิดเห็น