คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่2 แสร้งทำเป็นเรียนรู้
่าวลือว่าเรนเลท้าพนันับผู้สำเร็ราาร ในารสอบเ้าเรียนที่โรเรียนมาเีย ถูลือออไปนรู้ันทั่วทั้วัภายในไม่นานนั อนนี้ทุน่ารับทราบแล้ว ว่าเรนเละ้อสละราสมบัิ หาไม่สามารถสอบเ้าโรเรียนมาเียไ้ ึ่นั่นเป็น้อล้อแรเท่านั้น ยัมี้อล้ออื่นๆอี
ไม่มีใรเื่อว่าเาะทำไ้ริ ุนนาบานถึั้นมาพบเรนเล เพื่อเสนอบ้านพัามายแน หรือบ้านพัาอาาศนอประเทศราาถูให้ับเรนเลถึที่เลย้วย้ำ เพราะพวเาเ้าใว่าเรนเลหาทาลาบัลลั์อย่าสมศัิ์ศรีที่สุ หรือไม่็เพื่อรัษาีวิัวเอให้รอปลอภัย ในารเปลี่ยนแผ่นินรั้่อไป
วัน่อมาหลัเิมพันธ์ เรนเลพบว่าผู้สำเร็ราารไ้สั่ให้นาในนำวิาัมภีร์เวทมนร์ในระับ่ำ และระับลาว่าห้าสิบเล่ม มามอบให้ับเรนเล มันเป็นัมภีร์เวททีุ่นนาทั้หลาย่ามอบให้เา เพื่ออวยพรสำหรับารสอบเ้าเรียน เาไ้รับารำับมาว่าหาอยาสอบเ้าโรเรียนเวทมนร์ ำเป็น้อเรียนรู้ัมภีร์พวนี้ให้ไ้มาว่ารึ่
แน่นอน ว่าไม่มีใรมาสอนเา เรนเล้ออ่านและเรียน้วยัวเอทั้หม และารที่เาไ้รับัมภีร์เวท ทั้ที่ไม่เยไ้แม้แ่ะสัมผัสมา่อนในีวิ นั่น็เพราะพวุนนาไม่้อารให้เามี้ออ้าเพื่ออยู่บนบัลลั์่อนั่นเอ
เรนเลึอาศัยโอาสนี้ ทสอบพลัเวทในร่าใหม่อเา ้วยารเรียนวิาเวทในำราทั้หม เพื่อูว่าร่าใหม่นี้ะทนทานารใ้พลัอเาไ้มาน้อยแ่ไหน เพราะอนนี้เรนเลฝึโรพลัเวทในร่า เพื่อูลืนมานาในอาาศไ้ล่อัวว่าเิม
เรนเลทลอใ้เวทเบื้อ้นามัมภีร์ที่ไ้รับมา ทั้เวททำให้น้ำอุ่น หรือทำให้น้ำแ็ัว ึ่เป็นเวทมนร์เบื้อ้นอธาุน้ำ ารเรียลมหรือารเปลี่ยนระแสลมเบื้อ้น สำหรับธาุลม ารสร้าอไฟสำหรับทำอาหารและให้วามอบอุ่นอธาุไฟ ารสร้าอิน หรือปรับนาินให้แ็และร่วนสำหรับารเษร และาร่อสร้าอธาุิน ารส่พลัานระแสไฟฟ้าไปยัอุปร์วิทยาศาสร์โบรา เ่นพัลม โทรทัศน์ ให้มันทำานไ้เอโยไม่้อเสียบปลั๊ เป็น้น
ส่วนในระับลา มัเป็นเวทพื้นานในาร่อสู้สำหรับโมี ป้อัน ่อวน และสนับสนุน ในระับนี้มีเื่อนไเล็น้อย่อนะเรียนรู้ เ่นเวทเท้าแมวย่อเบา สำหรับเลื่อนที่ไร้เสีย ้อารวามสามารถอเวทธาุลมและธาุินระับ่ำเป็นพื้นาน เวทลูบอลไฟ ที่้อารเวทไฟ และเวทุมระแสลมในระับ่ำสำหรับใ้าน เป็น้น
หนัสือทั้ห้าสิบเล่มเรนเลไ้อ่านทำวามเ้าใและฝึามไ้ทั้หม โยใ้เวลาแ่หวันเท่านั้นนับั้แ่เริ่มไ้ัมภีร์มา เรนเลใ้เวลาทั้หมอ่านทวนวามรู้พวนี้ มันเป็นวามรู้เิมที่เามีอยู่แล้วทั้นั้น ไม่มีอันไหนใหม่สำหรับเาเลยแม้แ่น้อย หลายๆเล่มเาแทบะพลิรัวหน้าระาษเปิูผ่านๆแล้วโยนทิ้ไ้เลย้วย้ำ เมื่อหยิบับมาู
แ่ารที่เายอมเสียเวลาอ่านมันอีรอบ ็เพื่อเปรียบเทียบวามรู้เิมอเาับวามรู้ในโลอีสามร้อยปี้าหน้า ว่า่าันรไหน และเาไม่พบวาม่าที่ว่านั้นเลย ทำให้เาไ้รู้ว่าวิทยาารเวทมนร์ไม่ไ้เสื่อมถอยล แ่ในะเียวัน็ไม่ไ้พันา้าวหน้าึ้นเลยแม้แ่น้อย
แ่ารอ่านหนัสือลอทั้วัน เป็นแ่าหน้าอเาเท่านั้น หลัาที่ทุนหลับันหมในอนเที่ยืน และพวนาในที่แอบับาูเรนเลลับไปนอนแล้ว ็ไ้เวลาฝึเวทมนร์อริ ามแบบบับอมเวทเ็ารา เรนเลเรียารฝึนี้ว่า ารฝึโรประสานเวท เป็นารฝึเวทมนร์ในระับสู ที่อมเวทเ็าราะถ่ายทอำสอนนี้ให้ันและันเท่านั้น
เรนเลใ้หนัสือเวทมนร์ทั้ห้าสิบเล่ม ึ่แ่ละเล่มมีพลัเวทและมานาแฝในัวอมันเอเป็นัว่วยเร่ฝึพลัเวท เาโรพลัเวทในัว ส่ผ่านหนัสือเวทมนร์ และบัับให้พลัที่โรในหนัสือเวทมนร์ โรผ่านไปสู่หนัสืออีเล่ม นวนลับมาหาเา เมื่อพลัเวทนั้นผ่านมาหาเา มัน็ลายเป็นพลัเวทรูปแบบใหม่ ร่าายเาะ้อปรับัวเพื่อรับมันไว้
ผลาารปรับัวะ่วยระุ้นพลัเวทในัวเาให้แ็แร่ึ้น และเมื่อเาส่พลัที่แ็แร่ึ้นวนออไปอี เา็ะไ้พลัรูปแบบที่แ่าเ้ามาในร่าเรื่อยๆ เมื่อทำเ่นนี้้ำๆ และเปลี่ยนารโรเวทอนส่ออไป เา็ะสามารถแ็แร่ึ้นไ้ โยไม่ำเป็น้อยับัวไปใหน หาเทียบับำลัภายใน นี่อาเรียไ้ว่าารเ้าาเพื่อฝึสมาธิและลมปรา ยระับพลัอัวเอให้แ็แร่ึ้น ้วยารบำเพ็เพียร
้วยวามที่หนัสือแ่ละเล่มมีพลัในัวแ่าัน ึไม่ใ่เรื่อ่ายเลย ที่ะทำารโรประสานให้พวมันเ้าัน นวนมาหาัวเอไ้อีรั้ ในรั้แรเรนเลทำไ้แ่สิบเล่มเท่านั้น ่อนะยับเป็นยี่สิบ สามสิบ และสี่สิบเล่ม นสุท้ายเา็สามารถโรประสานเวทมนร์ร่วมับหนัสือเวททั้ห้าสิบเล่มไ้ในที่สุ
และเรนเล็ฝึพลัเวท้วยวิธีที่พิศารว่านั้นอี เมื่อเาสามารถฝึโรประสานเวทสำเร็ เรนเลฝึโรระแสเวทแบบสลับธาุ เาเอาพลัเวทธาุไฟ โรใส่หนัสือเวทธาุน้ำ เอาธาุน้ำโรใส่ธาุสายฟ้า เอาสายฟ้าโรใส่ิน เอาินใส่ลม และเอาลมใส่ไฟ
ารระทำอเาหาผิพลา ไม่ัวเา็หนัสือะถูทำลาย เพราะเรนเล้อใ้สมาธิมาว่าเิม นอาะ้อวบุมธารระแสมานาแล้ว ยั้อวบุมวามเ้าันไ้อารโรพลัที่ัแย้ สิ่ที่เรนเลทำนั้น เป็นศาสร์ารฝึพลัเวทั้นสูสุ ที่เหล่าพลพรรอมเวทเ็ารา ผู้เป็นั่พี่น้ออเาิ้นร่วมัน และเรนเลมั่นใว่านอาอมเวทเ็าราแล้ว อมเวททั่วโลไม่มีทาฝึเวท้วยวิธีนี้ไ้อย่าเ็า
เมื่อแสแยามเ้าอสัปาห์สุท้ายสาส่อ เรนเลถอนิัวเอาารเ้าา พร้อมยิ้มรับให้ับพลัเวทในร่าอเา ที่เทียบเท่าับผู้ฝึเวทมนร์มาแล้วถึห้าปี ทั้ที่เานั่เ้าาแ่สามสิบหั่วโม หรือเทียบไ้ับหนึ่วันรึ่เท่านั้น นี่น่าะเป็นพลัมารานทั่วไปแล้ว สำหรับเ็อายุรุ่นราวราวเียวับเา
ผู้สำเร็ราารที่มอบหมายให้นาในอยสอส่อถึพันาารในารฝึเวทมนร์อเรนเล เารู้สึแปลใที่เห็นว่าเรนเลเอาแ่อ่านหนัสือ ไม่เยแสให้เห็นถึารฝึฝนเวทมนร์เลยแม้แ่น้อย ทำเอาัวเาที่เยแอบหวัว่าะไ้เห็นปิหาริย์าเรนเล รู้สึผิหวั
“แ่อ่านมันไม่่วยให้สำเร็หรอนะ” มาริเอ่ย้วยน้ำเสียผิหวัับนาในที่มารายาน่าว เาัสินใเินทาไปพบเรนเล้วยัวเอทันที
“ฝ่าบาท วันนี้เราะออเินทาเพื่อไปทสอบารเ้าเรียน หม่อมันึมาเพื่อรวสอบวาม้าวหน้าในวิาเวทอพระอ์ และรายานวามืบหน้าารสมัรสอบ้วย” มาริล่าวถึุประส์ ่อนะเินเ้าไปในห้อนอนอเรนเลที่เปิว้าเอาไว้
“เรื่อารแ้ไประวัิอันสินะ”เรนเลอบลับ ะที่เาำลัอ่านัมภีร์วิาระแสมานาในระับลา มาริสัเุว่าเรนเลแ่พลิรัวหน้าระาษูร่าวๆเท่านั้น ่อนะเปลี่ยนเป็นเล่มอื่น
“หาสอบิ พระอ์ะไปเ้าเรียนในานะาิห่าๆอ้า นามสุลอพระอ์ะใ้สุลเวิสัน แปลรัวว่าบุรแห่เวิ เป็นระูลรออบาอ”
“ทำแบบนั้น้า็ไ้อภิสิทธิพิเศษในระับหนึ่น่ะสิ” เรนเลล่าว “และถ้า้าประสบวามสำเร็พวุนนา็ะอ้าว่าไม่ใ่วามสามารถัวเอ”
มาริถอนใ้วยวามเบื่อหน่าย ูเหมือนเรนเลนนี้ะริัว่าที่เาิ
“้า้อาระไปในานะสามัน และะไม่อรับอภิสิทธิใๆอุนนาหรือราวศ์ เป็นนัเรียนเวทธรรมาๆนหนึ่เท่านั้น ที่เ้าไปเรียนและใ้วามสามารถอัวเอทั้หมบออมา”
“้าะทำามประส์อท่าน”มาริล่าว “หาท่านไม่รับาร่วยเหลืออ้า ท่านะ้ออยู่ินแบบนัเรียนธรรมาๆ อาะลำบาไปบ้าสำหรับเื้อพระวศ์ แ่ทว่าในเรื่อารเรียนารสอน ล้วนเท่าเทียมัน ้าหวัว่าท่านะไม่เอารนี้มาอ้า หาสอบเ้าไปไ้แล้วเรียนไม่บ”
มาริไ้ยื่นเรื่อส่เอสารารสมัรสอบไป่อนหน้านี้แล้ว ที่เหลือเรนเล็แ่้อเ้าทสอบในวันนี้เท่านั้น
“่อนอื่น ้าอทสอบท่านูหน่อยไ้ไหม ว่าวามสามารถทาเวทมนร์อท่านไปถึไหนแล้ว”
“ไ้สิ ะทสอบเรื่ออะไรันล่ะ” เรนเลเอ่ยถาม มาริึวัเหรียทอออมาำนวนสิบเหรีย ่อนะวารหน้าเรนเล
“ท่านะทำยัไับมัน็ไ้ เพื่อพิสูน์ว่าท่านไ้ศึษาหาวามรู้าำราเวทมนร์ ที่เหล่าุนนามอบให้ับท่าน”
เรนเลรับเหรียทั้หมมาไว้ที่มือ ่อนะพิสูน์ถึวามรู้ที่เาใทำให้เหมือนับในำราเรียน มืออเาเรือแสสีแอธาุไฟ สีน้ำาลอธาุิน สีเียวอธาุลม และสีฟ้าอธาุน้ำ ทั้สี่สีสลับบนฝ่ามืออเาอย่ารวเร็ว
เรนเลใ้สอมือำรวบเหรียทอเอาไว้ ่อนะใ้พลัอธาุลมยเหรียทอนับสิบลอยเหนือฝ่ามือ และใ้พลัอไฟและินแยสสารในเหรียทอออมาาัน ส่วนอทอำแท้ และส่วนอโลหะอื่นๆที่เือปนในเหรียทอ แยัวออาันอย่า่ายาย ่อนเาะใ้วามเย็นอน้ำ บัับให้ทอและโลหะอื่นๆที่แยออมาเย็นัวล และใ้พลัวบุมโลหะอธาุินอีรั้ เรีย้อนทอบริสุทธิ และโลหะเือปนอื่นๆออมาเป็นสี่เหลี่ยมสวยาม ระบวนารทั้หมนี้ใ้เวลาไม่ถึหนึ่นาที ้อนทอำบริสุทธิและ้อนโลหะเือปนทั้สิบุ วาแยันอย่าสวยามบนโ๊ะอเา
มาริำลัะลึับสิ่ที่เรนเลทำ วามสามารถอเานั้นละเอียอ่อน และ้อใ้สมาธิับวามำนาอย่ามา มันเป็นไปไม่ไ้เลย ที่เ็ที่เอาแ่อ่านหนัสือ ะสามารถใ้เวทประสานันไ้นานี้ โยเพาะเวทประสานพร้อมันถึสี่เวท และไม่มีารท่อบทเวทเลยสัำ
“ทำไ้ีมา” มาริล่าวมเย เาพยายาม่อนสีหน้าะลึเอาไว้ ่อนะรีบทำัวเป็นผู้เหนือว่า“แ่้าาหวัารทำให้มันลับืนมาในสภาพเิม้วย เหรียทอนั้นเป็นเินราามหมายนะพะยะ่ะ”
“้าะทำให้ลับืนไ้เ่นไร ในเมื่อำราทั้ห้าสิบเล่มอท่านที่้าอ่านนบ ไม่มีสอนวิธีารฟื้นฟูหรือย้อนสภาพเลยแม้แ่น้อย” เรนเลถามลับ้วยท่าทีลอเิ เาอยาะรู้ว่าอีฝ่ายรับรู้มั้ย ว่าหนัสือทั้ห้าสิบเล่มที่เอามาให้เา มีอะไรบ้า หรือสัเอามาให้แบบส่ๆ
อันที่ริเรนเลสามารถทำให้เหรียลับืนสภาพเิมไ้ แ่มันไม่มีสอนในหนัสือเรียนที่มาริมอบให้ มันะเป็นที่น่าสสัยเินไป หาเาทำอะไรนอำรา
“ทำามหนัสือเป๊ะๆเลยสินะ” ไอรินล่าว่อนะเินเ้ามาในห้อ ูเหมือนว่าเธอะมาทันฟับทสนทนาอเา ไอรินยิ้มเยาะให้ับเรนเล ่อนะล่าว่อ
“บ่บอให้รู้ว่าไม่มีวามิสร้าสรร์ในารประยุ์ใ้เวทมนร์ ให้ไปสอบที่มาเีย ไม่ผ่านแหๆ เ็บอออนออาาัรไปเถอะนะ”
เรนเลยิ้มรับับำพูอไอรินพอเป็นพิธี ่อนเาะหันไปุยับมาริ่อ
“ระหว่าเินทาเพื่อไปเรียมสอบ ้าอหนัสือเวทมนร์ธาุแสและธาุมืไ้หรือไม่ ้าเื่อว่าหาไ้อ่านเวทมนร์สอสายนั้น ะ่วยในารสอบเ้าไ้ียิ่ึ้น” เรนเลเอ่ยถามมาริ มาริมีสีหน้าลำบาใเล็น้อย ่อนะส่ายหน้า
“้า้อออภัย แ่หนัสือธาุแสและธาุมืทั้หม อยู่ในวามูแลอระูลราฟบลั เราำเป็น้อทำเรื่อออนุาิาระูลนั้น ึะเอาออมาไ้”
“อำนาเยอะเสียรินะ ระูลราฟบลั”เรนเลล่าว่อนะส่ายหัว
“ารสอบใ้วามถนัทาเวทเบื้อ้น” ไอรินล่าวึ้น เมื่อเห็นเรนเลผิหวั “่อให้ไม่อ่านสอเล่มนั้น มัน็ไม่ส่ผลับารสอบเ้าหรอนะ”
“รู้เยอะนี่” เรนเลล่าว “มีนอยบอมาสินะ ่าาันริๆ ที่ไม่รู้อะไรเี่ยวับโรเรียนนั้นเลย”
“ฟรััวร์บอันมาย่ะ ว่าเาทสอบวามรู้วามเ้าใ ในารใ้านเวทเบื้อ้น หาพื้นานเราแน่น เรา็มีโอาสเ้าไปเรียนสู...ายล่ะ เผลอบอแนวทานายเสียแล้วสิ”
“่ายนานั้นฟรััวร์ยัสอบไม่ผ่านอีหรือ” เรนเลใล่าวยอย้อน ทำเอาไอรินัฟันแน่น แ่มาริยมือห้ามทัู้่เอาไว้่อน
“มัรบินเรียมพร้อมแล้ว มันอรอพระอ์อยู่ที่ลานว้าอพระราวั มันรู้ว่าวระไปส่พระอ์ที่ไหน” มาริล่าว่อนะมอบาเวทหัวมัร เอาไว้สำหรับวบุมใ้านมัรบิน เพื่อให้มันทำานและันารพยศผู้ี่ เรนเลรับไว้่อนะเินออไปทันที
“ไอรินะามท่านไปิๆ ้าอุยับไอรินสัรู่” มาริล่าวไล่หลัเรนเล ่อนะมอไอริน้วยสายาริั
“ไอริน เ้าวระรู้เอาไว้นะ ว่าฝ่าบาทไม่ไ้อ่อนแออย่าที่ลูิ เ้าแสร้ทำเป็นเรียนรู้เวท ทั้ที่มีวามำนาในเวทมนร์อยู่แล้ว”
มาริหยิบ้อนทอำบริสุทธิสี่เหลี่ยมึ้นมา ับ้อนโลหะเือปนเพื่อให้ทอสภาพ ที่ถูแยออมา้วยฝีมืออเรนเล เามอบให้ไอรินถือเอาไว้
“สัเุอะไรไหม” มาริเอ่ยถาม ในะที่ไอรินทำสีหน้าสสัย ่อนเธอะบีบ้อนทอำแท้เล่น มันยุบอ่อนัวลอย่า่ายาย เพราะเป็นทอบริสุทธิไร้สิ่เือปน ไอรินสามารถแยมันออาันไ้่ายเสียยิ่ว่า่าย
“เาแยอ์ประอบในเหรียทอไ้อย่าสมบูร์่ะ” ไอรินล่าว “แ่มัน็แ่ารแยสสาร ที่อาศัยเวทธาุไฟ และธาุินผสมเ้า้วยันนี่ะ หาเาั้ใฝึฝนอย่าริัลอหวัน นี่อาเป็นสิ่ที่ีที่สุในีวิที่นอย่าเาะทำไ้”
“แล้วลูทำไ้ไหมล่ะ” มาริล่าว่อนะยื่นเหรียทอหนึ่เหรียให้ไอริน เธอวา้อนทอและโลหะล ่อนะรับเหรียทอมา
“ารผสานเวทสอสายเ้า้วยันหรือะ...ถ้าเรนเลทำไ้ มีหรือที่หนูะทำไม่ไ้” ไอรินล่าว่อนะรวบรวมสมาธิ มือวาอเธอมีวเวทสีแอไฟ และวเวทสีน้ำาลอินที่มือ้าย เธอร่ายเวทสอสายึ้นมาบนมือพร้อมๆัน
แู่เหมือนว่ามันะไม่่ายายเท่าไหร่สำหรับไอริน เพราะแนทั้สอ้าอเธอสั่นน้อยๆ เหื่อบนใบหน้าอเธอผุึ้นมาเ็มราวับว่าเธอำลัออำลัายมาเหน็เหนื่อย ไม่ไ้มีทีท่าสบายๆ เหมือนที่เรนเลทำเลยแม้แ่น้อย
เพียแ่เห็นเท่านี้ มาริ็สำนึไ้ว่าพลัในัวอลูสาวเาับเรนเลมัน่าันราวฟ้าับเหว เายืนูเียบๆ เพื่อที่ะไม่รบวนารร่ายเวทอลูสาว
“ัว้าไอริน บาอ ผู้สืบทอเนารม์แห่มนรา อใ้พลัเวทสอประสาน เวทแห่ไฟและินเอ๋ย เป็นพลัให้ับัว้า...พลัเวทแยสสารระับลา ำสำฤทธิ์ผลเถิ”
เธอผสมมัน้วยัน ่อนะใ้พลัวบุมไปที่เหรียทอ เธอั้สมาธิและินนาารถึทอำแท้ และโลหะที่เอปนในเหรียทอแยันออมา ัวเหรียทอสั่นไหวน้อยๆ ไอรินมีสีหน้าีใ ที่เธอเห็นว่าวามพยายามอเธอเริ่มแสผล
แ่ทว่าู่ๆพลัเวทอเธอโนีลับ เหรียร่วลสู่พื้น อัระวเวทสีรุ้เล็ๆเรือแสในเหรียทอ เพื่อป้อันไม่ให้เวทมนร์แทรแทรเหรียนี้ไ้ ่อนะมี้อวามอสมามอมเวทสาล ึ้นมาเือนว่าารทำลายเหรียสำหรับำระหนี้ามหมาย มีวามผิทาอาา อให้หยุารระทำนี้เสีย
“นี่มันอะไรันะ ทำไมหนูทำไม่ไ้” ไอรินล่าว้วยน้ำเสียื่นระหน เธอ้อมอเหรียทออเธอที่ร่วลสู่พื้น ่อนะ้ออีเหรียทอนับสิบเหรีย ที่เรนเลแยส่วนประอบเรียบร้อยแล้ว
“ไม่แปลที่หนูทำไม่ไ้ ไอริน นที่แปลน่ะือฝ่าบาท เหรียเวทมนร์นี้หาไม่ใ่อมเวทที่มีวามำนาในสายเล่นแร่แปรธาุ ็ยาที่ะเ้าไปแ้ไ เปลี่ยนแปล หรือทำลายมัน” มาริล่าว้วยน้ำเสียริั ่อนะ้มัวเ็บเหรียทอึ้นมา
“พ่อะบอหนูว่าเามีเวทมนร์ในัวระับสูอยู่แล้ว แ่แล้ทำเป็นไร้วามสามารถมาโยลอหรือะ” ไอรินล่าว้วยน้ำเสียื่นระหน เธอรู้สึใ ที่นที่เธอูถูมาทั้ีวิ ลับ่อนวามแ็แร่โยที่เธอไม่รู้เลยแม้แ่น้อย
“พ่อสสัยว่าเรื่อนี้มันับ้อนว่าที่ิ” มาริล่าว “เ็ใสื่ออย่าเรนเลหามีวามสามารถย่อมไม่มีทาปปิ เา้อแสวามสามารถนั้นเพื่อให้ลูสนใในัวเา พ่อิว่ามีนบารเาอยู่เบื้อหลั”
“ถ้าเป็นแบบที่ท่านพ่อว่ามาริ ็แสว่าในอนาเรนเลอาเป็นภัย่อระูลราฟบลั เพราะเาไม่มีทายอมให้ระูลราฟบลัมาิอำนาอเาแน่ๆ”
“พ่อเอ็ิแบบนั้น” มาริล่าว “และหาเาทำสำเร็ มันไม่เป็นารีเลย ที่เราะเป็นศัรูับเา แม้ไม่มีอำนา แ่เา็ึ้นื่อว่าเป็นษัริย์...ลูน่ะ หยุหาเรื่อใส่ัวไ้แล้วล่ะนะ”
“หนูะพยายาม่ะ” ไอรินล่าว “ุพ่อว่ายัไ หนู็ว่าอย่านั้น”
“บเรื่อแล้ว รีบามเรนเลไปสิ” มาริโบมือไล่ ไอรินพยัหน้ารับ ่อนที่เธอะใ้เวทอัเิ วเวทสีแปราบนฝ่ามืออเธอ พร้อมับมัรเพลิสีแร่าให่โว่าห้าเมร บินลมาาฟาฟ้า มานอนหมอบรอเธออยู่ที่ลานว้า
เวทอัเินี้ไอรินถูฝึมาั้แ่ำวามไ้ เธอึใ้มันไ้อย่าำนา และที่สำัเป็นเวทมนร์บทเียว ไม่ใ่สอเวทประสานเพื่อ่อให้เิผลลัพธ์ใหม่ แบบที่เธอทำไปเมื่อี้
เรนเลนั้นพยายามะทำัวให้สมับวามสามารถในยุนี้แล้ว แ่เาะใเล่นบทบาทเ็อัริยะเสียหน่อย ึทำเป็นว่าสามารถเรียนรู้เวทในหนัสือทั้ห้าสิบเล่มไ้นบ โยเาไม่รู้เลย ว่าเาทำผิพลาอย่ามา นมาริสสัยในวามสามารถอเา
อย่าแร นในยุนี้ น้อยนนัที่ะร่ายเวทไ้โยไม่ร่าวเวทึ้นมา่อน ารใ้เวทโยไร้วเวทและารท่อบทเวท มีแ่อมเวทระับลูแ้วสีฟ้าึ้นไปเท่านั้น และใ่ว่าระับสีฟ้าะทำไ้ทุน
อย่าที่สอ ารใ้เวทมนร์มาว่าสอสายผสานัน เพื่อเวทมนร์บทใหม่นั้น เ็ที่พึ่อ่านหนัสือรั้แรอย่าเรนเลไม่มีวันทำไ้ เรนเลเอาวามสามารถออมเวทเมื่อสามร้อยปี่อน มาเทียบับยุปัุบัน ึทำให้ารเล่นละรอเาไม่แนบเนียนเอาเสียเลย มาริในอนนี้สสัย และิว่าะับาูเรนเลเป็นพิเศษ
“็หวัว่าท่านะเ่ริ นรอเี้ยวเล็บอระูลราฟบลันะเรนเล” มาริล่าวับัวเออย่าแผ่วเบา พลานั่บนเ้าอี้เพื่อรุ่นิ “เพราะพวนั้นไม่มีทาปล่อยให้ท่านอยู่นถึอายุสิบเ็ เพื่อเรียมรับำแหน่ษัริย์อย่าเ็มัวแน่ๆ”
ทา้านอเรนเลึ่อยู่บนหลัมัร้วยวามเร็วสู เาพบว่าพื้นินเบื้อล่าไม่เหมาะสำหรับเินเท้าเท่าไหร่ เพราะมันรไป้วยป่าทึบ อีทั้ยัมีาอาารบ้านเรือนสมัย่อนล้มระเนระนาเ็มไปหม ารถยน์และมอเอร์ไนับพันัน้าเิ่บนถนน าทา่วนที่ะไร่ึ้นและบาส่วนหัโ่นลมาอับพื้น ทำให้เาหวนนึถึอีเมื่อสามร้อยปี่อน รั้นที่วิทยาศาสร์ยัเริ้าวหน้า แ่ทว่าบันี้มันเหลือเพียเศษาอวามเริ
ไม่เพียเท่านั้น พื้นินเบื้อล่าเรนเลพบับาศพที่ยัเลื่อนไหวไ้ าวามทรำในาิ่อน ทำให้เาเ้าใไ้ทันที ว่าศพพวนี้โนภัยพิบัิา่าาวเมื่อสามร้อยปี่อน ทำให้เป็นแบบนี้ พวสิ่มีีวิา่าาว เมื่อายแล้วะมีีวิที่สอ นั่นือีวิในร่าอาศพ หรืออันเนั่นเอ
และวามเป็นอันเอพวมัน สามารถแพร่มาสู่สิ่มีีวิบนาววนี้ไ้ เรนเลสัเุาศพน าอสุนั วา ม้า หรือแม้แ่สิโเพ่นพ่านเ็มพื้น้านล่าไปหม พวอันเบาัวมีารโผล่ออมานอบ้าน หรือออมาาาอนโ ทำให้รู้ว่าสิ่ปลูสร้าในยุอี ไม่สามารถใ้อยู่อาศัยหรือหลบ่อนาพวอันเไ้ เพราะมันรอบรอเอาไว้หมแล้ว
ระหว่าทาที่มัรอเรนเลบินผ่านอนโหลัหนึ่ที่ยัั้ระห่านอยู่ พวอันเบาัวยื่นมือออมาาระเบีย ราวับะว้ามัรอเรนเลเอาไว้ อันเบาัวถึั้นึลมา เพราะมันพยายามระโาม
เรนเลไ้เห็นเส้นทาอาเมือในอีว่าสิบิโล ่อนะพบว่ามีบาเรียนาให่สูว่าสิบเมรล้อมปิาเมือนี้เอาไว้ทุทิศทา และมีปราารำแพสูึ่มีทหารมาประำารปิั้นอีทีหนึ่ เผื่อรีเลวร้ายบาเรียเิถูทำลาย หรือหยุทำานล
เมื่อพ้นเบาเรียไป ็เริ่มเ้าสู่เัวเมือสาล อันเป็นที่ั้อโรเรียนเวทมนร์มาเีย เมือนี้ไม่มีอาาัรใเป็นเ้าอ แ่เป็นเปรอพิเศษ ที่อยู่ในารูแลอสมามเวทมนร์อาร์าเีย ผู้่อั้โรเรียนแห่นี้นั่นเอ และเมือแห่นี้้อนรับทุๆน ที่มาาเรือัรภพ
เรนเลเห็นปราสาทสีาวไ่มุส่าามั้อยู่ลาภูเาสู เบื้อล่ารายล้อม้วยเมือและสายน้ำใสสะอาูน่าอยู่อาศัย เมือรอบๆโรเรียนเวทมนร์มาเียูับั่ไป้วยผู้น เพราะอนนี้เป็น่วสอบเ้าโรเรียนนั่นเอ
มัรที่เรนเลี่มานั้น มาส่เรนเลถึลานว้าอโรเรียนนเาูเ่นสะุาทันที แ่ท่วาลับไม่มีใรสนใเาแม้แ่น้อย สายาอทุๆน้อไปยัอาารหลัเล็หลัหนึ่แทน
เ้ามัราบาในมืออเรนเล ่อนเรียมะบินลับไปเอามหน้าที่อมัน เรนเลรู้สึอบุที่มัน้อบินไลว่าสิบิโลเพียเพื่อมาส่เานเียว เรนเลึแอบโรพลัเวทธาุไฟ ึ่เป็นพลัสายเียวับมัรเพิ่มเ้าไปในร่าอมัน เรียมพร้อมฟื้นฟูพลัอมันให้เ็มเปี่ยม
พลัอเรนเลใหลไปทั่วร่าอมัรอย่าอ่อนโยน เารับรู้ไ้ว่า่วปีอมันมีร่อรอยบาเ็บ และ่วหลัที่อเล็น้อย ูเหมือนมันะถูใ้านมาอย่าหนั เรนเลรู้สึสสาร ึแอบโรพลัธาุแสสายรัษา เ้าไปฟื้นฟูสภาพร่าายอมัน ร่าอมัรเพลิเปล่แสสีรุ้ทันที เพราะแสแห่ารำระำลัวิ่ไปทั่วทั้ร่าอมัน
ุนี้เรนเลึ่เพ่สมาธิับภายในร่าอมัร ไม่ไ้รับรู้เลย ว่าไอรินที่บินามมาิๆ ำลัะลึับพลัแสรัษาอเรนเล รวมทั้นัเรียนที่มาสมัรโยรอบ็้วย บานี้มาที่เรนเลเป็นทาเียว
“เอ๋ ทำไมทุนมอมาที่ัน” เรนเลับสัมผัสสายาไ้หลายู่ ที่ับ้อมาทาเา บาสายาื่นม บาสายาแปลใ และบาสายา็ส่แววอิาริษยาและเลียเาทันที แม้ไม่เยรู้ัันมา่อน
เ้ามัรเพลิร่าให่ ุเ่าำนับให้ับเรนเลทันที พลาส่เสียำรามแผ่วเบา ทำเอาเารู้สึแปลใ
“มันำลัะอสาบานเป็น้ารับใ้นาย” ไอรินเินเ้ามาหาเาทันที เมื่อเห็นเรนเลำลัับารระทำอมัรรหน้า “อบรับมัน้วยารลูบที่หัวอมัน และใส่พลัเวทพันธสัาอนายลไปในัวมันสิ”
ไม่มี้อมูลรนี้ในหัวอเรนเล ัวเาในอีาิ็ไม่รู้เรื่อนี้ เพราะสมัยนั้นมัรเป็นสัว์ป่าสวน และหลบ่อนให้พ้นาารถูมนุษย์พบเห็น เนื่อามันถูมนุษย์ใ้ปืนและอาวุธไล่ล่าเพื่อเป็นเมีฬา ึมีหมายุ้มรอมัร และห้ามนำมันมาเป็นสัว์เลี้ยทุรี
“ไม่ีว่า” เรนเลปิเสธ พลาผลัหัวอมัรออไป “ันลัวะ้ำรอยเมื่อหปี่อน ที่นรับใ้แสนีอันถูประหาร เพียเพราะเธอแอบสอนหนัสือและเวทมนร์ให้ับันน่ะสิ เธอายเพราะวามรัภัีที่มีให้ัน ันไม่้อารให้แเป็นเหมือนเธอ”
ไอรินนิ่เียบ ูเหมือนว่าเธอไม่เยรู้เรื่อนี้ มัรนั้นฟัภาษานรู้เรื่อ มันึพยัหน้ารับำสั่อเรนเล และบินาไปทันที
“พวเธอทั้สอนเป็นผู้สมัรสอบใ่ไหม” หิสาวในุนัเรียนโรเรียนเวทมนร์เินมาหาไอรินและเรนเล ูเหมือนเธอะเป็นนัเรียนรุ่นพี่ ที่มาทำหน้าที่่วยเหลืออาารย์ในารัเลือนสอบรอบนี้ ที่รู้ว่าเธอเป็นนัเรียน ็เพราะุอเธอมันเ่นสะุาเหลือเิน เรนเลมอเพราะวามสวยามอุ ส่วนไอรินมอุที่อนาัวเออาะ้อใส่
รุ่นพี่หินั้นใส่แว่นและไว้ผมสั้นสีำ เธอใส่เสื้อเิร์รัรูปแนยาวสีรีม มีโบว์ลายส็อสีแรอเสื้อ ปลายโบว์ยาวลมาถึ่วอ ้านหลัอเธอมีโบว์ลายสอสีแนาให่ิประับไว้ร่วเอวอี ทำใหู้น่ารั ระโปรที่สั้นเหนือเ่าอเธอ็สีแลายส็อเหมือนับโบว์ ่วาอเธอใส่ถุน่อำปปิเอาไว้ทำให้ไมู่แ่ายวาบหวิว ส่วนรอเท้าอเธอเป็นรอเท้านัเรียนหัวลมสีแูเ้าันับุนัเรียน
“ใ่รับ” เรนเลอบลับ ส่วนไอรินพยัหน้ารับ
“พวเธอมาสายนะ รีบไปทีุ่ลทะเบียนเถอะ ท่านอาารย์ฟิลิปปาำลัโมโหมา ที่ผู้สมัรอีสามรายื่อมา้าว่าาวบ้านเา”
“หมายวามว่ามีนมา้าว่าเราสินะรับ” เรนเลเอ่ยถาม แ่ไอรินีที่ใหล่อเา ราวับะ่อว่าที่เรนเลไปยุ่เรื่อาวบ้าน
“พวเธอรีบไปันเถอะ เพราะถ้าเธอสอน้าว่าอีน อาะเอารทสอบสุโหอท่าน เพื่อแ้แ้นที่ปล่อยให้เธอรออยู่นานเียวนะ”
ทันทีที่นัเรียนรุ่นพี่ล่าวบ พร้อมี้ไปทีุ่ลทะเบียน เรนเลและไอรินมอหน้าัน ่อนะเินรไปทีุ่นั้นทันที
ความคิดเห็น