คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ยาแก้ปวด ?!
แค่เปลี่ยนชื่อตอนกับรูปเท่านั้นนะ เนื้อเรื่องยังคงเดิมจ๋า
ที่เกาะแห่งหนึ่งในทะเลแกรนด์ไลน์พวกของลูฟี่จอดพักเรือเพื่อซื้อเสบียงอาหารกันอยู่
" ฉันจะแบ่งเงินให้พวกนายไปซื้อของใช้ละนา " นามิเดินออกมาจากห้องพร้อมหีบเก็บเงินส่วนกลางของทุกคนบนเรือเธาซันด์ ซันนี่
" โอ !? "
" เริ่มที่ลูฟี่ก่อนเลยนะ "
" เย้ !? "
" ของนาย 10,000 เบรี แล้วอย่าใช้เสียหมดละ เข้าใจมั้ยลูฟี่ ถ้าใช้หมดนายคงรู้นะจะเจอกับอะไร "
" อืมม์นามิ !? ฉันจะไม่ใช้เงินจนหมดหรอก ไว้ใจได้เลย "
" ขอให้จริงเถอะ ต่อไปตานายแล้วโซโล "
" อืมม์ "
" ของนาย 10,000 เบรี แล้วอย่าใช้หมดละโซโล "
" เออ "
" ต่อไปซันจิ "
" ครับคุณนามิ "
" ของนาย 10,000 เบรี ส่วนนี้เป็นค่าเสบียงตั้งหาก 100,000 เบรี "
" ครับคุณนามิ "
" ต่อไปอุซป ซ็อปเปอร์ แฟรงกี้ บลู๊ค "
" มาแล้วนามิ !!!??? " x 4
" ของพวกนายคนละ 10,000 เบรี อย่าเอาไปใช้หมดละ "
" โอเค x 2,อืมม์,ครับ "
" โรบินเดี๋ยวเราสองคน ไปเดินซ็อปปิ้งด้วยกันนะ "
" เอาสินามิ "
" งั้นฉันเอาหีบไปเก็บก่อน แล้วเราค่อยไปเดินนะ "
" อืมม์ "
" กว่าล็อคโพสจะล็อคคลื่นแม่เหล็กของเกาะนี้ได้ กินเวลาตั้ง 3 วัน เพราะฉะนั้นเราจะหยุดพัก ที่เกาะแห่งนี้ก่อน แล้วค่อยออกเดินทางต่อ เข้าใจมั้ย "
" โอ๊ท !? " x 8
" งั้นไปพักกันได้แล้ว "
" ..................... "
" พวกนั้นไปแล้วละนามิ "
" แล้วปล่อยให้ฉันพูดอยู่คนเดียวเนี้ยนะ กลับมาก่อนเถอะ ฉันจะอัดพวกนั้นให้ยับเลย "
" ฮิ !? "
" ขำอะไรโรบิน "
" เปล่าจ๋า "
" จริงแน่นะ ? "
" จริง ๆ แล้วนามิจะไม่ลงไปซื้อของหรอ ฉันรออยู่นะ "
" จริงด้วย !? รอแปปนึงนะโรบิน ฉันเอาหีบไปเก็บก่อน "
" อืมม์ "
ทางด้านลูฟี่
" ซันจิไปซื้อเสบียง โซโลกับบลู๊คไปหาร้านดาบ ซ็อปเปอร์ไปหาร้านหนังสือ อุซปกับแฟรงกี้ไปหาซื้อเครื่องมือ นามิกับโรบินไปซ็อปปิ้ง แล้วเราจะไปที่ไหนดีนะ...โครก !? หิวแล้วสิ ร้านอาหารอยู่ตรงไหนนะ..อืมม กลิ่นหอมดีจัง ร้านอาหารอยู่นั้นเอง " ปัง !? " เชิญค่ะ ยินดีต้อนรับสู่ร้านอาหารมาดามกิวนาค่า ไม่ทราบรับอะไรดีค่ะ "
1 ชั่วโมงต่อมา
" อิ่มแล้ว !? เก็บตังค์..ด้.วย. " ตึง !?
" ฟู่..ค่อยยังชั่วหน่อย ที่ยานอนหลับออกฤทธิ์ได้เสียที แต่ไม่นึงเลยว่า มังกี้ ดี ลูฟี่ จะเข้ามาหาเองถึงที่ยังนี้ "
" นั้นสิพี่กิวนา เรารีบเอาเจ้านี้ไปให้พวกทหารเรือกันดีกว่านะ ค่าหัวมันตั้ง 400,000,000 เบรีเชียวนะ ถ้าช้าเดี๋ยวพวกมันมาช่วยเสียก่อนละก็ พวกเราสองคนตายแน่ "
" รู้แล้วนะกิวดี้ พี่ไม่พลาดหรอก.. " ปัง !? " ถ้าพวกเธอสองคนคิดจะเอาหมอนี่ไป คงต้องผ่านฉันไปให้ได้ก่อนเสีย "
" แกเป็นใคร !? " x 2
" หึ เรื่องนั้นฉันคงไม่จำเป็นต้องตอบ คนที่กำลังจะแพ้ยังพวกเธอ หมัดอัคคี !? "
" กริ๊ด !? แกกล้าเผาร้านฉันหรอ "
" พี่กิวนา !? "
" โทษที กะพลาดไปหน่อยหนึ่งนะ แต่คราวหน้าคงไม่ใช่แค่ร้านแน่ "
" แก !? กิวดี้จัดการมันเลย "
" ค่ะพี่กิวนา หมอกพิษ "
" โอ พวกผลปีศาจหรอเนี้ย "
" เดี๋ยวแกจะเจอเรื่องที่น่ากลัวกว่านี้แน่ เจ้าหนูน้อย เถาวัลย์พิษ "
" เจ๊ก็มีดีกว่าที่เห็นอีกนะ ปืนอัคคี "
" เฮอะ แค่นี้ยังเด็กไปเจ้าหนู ต้นไม้พิษ "
" นั้นนะสิ ความสนุกมันพึงเริ่มเองนะ ไอพิษ "
" แต่ฉันกับหมอนี่ต้องไปแล้วละนะสาว ๆ เพราะหลังคาคงหล่นลงมาใส่หัวพวกเธอในอีก 10 วินาทีแน่ "
" ว่าไงนะ กริ๊ด !!?? " x 2 โครม !?
" เฮ่อ เกือบไปแล้วนะลูฟี่ " เอสพูดพร้อมอุ้มลูฟี่ในท่าเจ้าสาวเดินออกไป
2 - 3 ชั่วโมงต่อมา
" ..อืมม..เช้า.แล้วหรอ.. "
" ไม่ใช่ลูฟี่ เย็นตั้งหาก "
" เอส !? นายมาตั้งแต่เมื่อไรเนี้ย "
" ฮะฮะฮะ มาถึงเมื่อเช้านี้เอง เห็นนายตอนเดินอยู่ในเมืองพอดีนะ "
" หรอ..แล้วทีนี้มันที่ไหนละเอส ฉันจำได้ว่า กินข้าวอยู่นี้นะ "
" ห้องพักฉันเอง "
" ห้องของเอส แล้วฉันมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง "
" ฉันอุ้มนายมานะสิ แต่ก่อนที่เราจะคุยกัน นายต้องโดนลงโทษเสียก่อน "
" เรื่องอะไรละ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย "
" ฮึฮึฮึ เดี๋ยวก็รู้เองละลูฟี่ ว่านายทำผิดเรื่องอะไร " ทันทีที่เอสพูดจบก็เดินขึ้นไปคร่อมตัวลูฟี่เอาไว้ ก่อนจะเอาปากประกบกับริมฝีปากของลูฟี่อย่างรวดเร็วและดันลิ้นแทรกเข้าไปชิ้มรสหวานในริมฝีปากน้อย ๆ ของลูฟี่
" ..อืมม..เอส..นาย..นายจะทำอะไร !? "
" ก็ลงโทษนายนะสิ เจ้าน้องชายตัวน้อย "
" ไม่เอานะเอส "
" ทำไมละลูฟี่ หรือว่านายไม่รักฉันแล้ว "
" ไม่ใช่อย่างนั้นนะเอส ฉันรักนายนะ แต่ว่าเรื่องนี้มัน.. "
" เรื่องนี้มันทำไม !? นายคงไม่รักฉันแล้วสินะ นายมีคนใหม่แล้วใช่มั้ย !? "
" ไม่มี !? ฉันรักนายนะเอส เพียงแต่ว่า ฉันยังไม่พร้อมกับเรื่องแบบนี้..ฉันกลัว "
" ..ก็ได้ลูฟี่ คืนนี้ฉันจะปล่อยนายไป แต่ว่าคราวหน้า เตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้ให้ดี เพราะฉันจะไม่ปล่อยนายไปอีกเป็นหนที่สองแน่ นายเป็นของฉันนะลูฟี่ "
" อืมม์ คราวหน้าแน่นอนเอส ฉันสัญญา "
" นายสัญญาแล้วนะลูฟี่ ห้ามเบี้ยวด้วยละ ถ้าคิดจะเบี้ยวละก็ ฉันจะคิดดอกเบี้ยเพิ่มเป็น 3 เท่าเลย ไม่เชื่อก็คอยดู " เอสพูดจบก่อนจะหอมแก้มลูฟี่แล้วยิ้มออกมาเมื่อเห็นสีหน้าของลูฟี่ที่เริ่มแดงถึงใบหู พร้อมกับก้มหลบเขาไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมา แต่ถ้าลูฟี่เงยหน้าขึ้นมาอาจจะถูกพี่ชายหมาป่าหม่ำตอนนี้เลยก็ได้ เพราะเอสเริ่มทนความน่ารักของลูฟี่ไม่ไหวแล้ว ^ w ^
" ..อะอืมม์..ฉันไม่ผิดสัญญาหรอก.. " ลูฟี่ยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาก เพราะกลัวว่าถ้าเงยหน้าขึ้นมาอาจจะถูกเอสหอมแก้มอีกก็ได้
" (โอย !? อะไรมันจะน่ารักขนาดนี้วะ อยากจะกดตอนนี้ แต่เจ้าลูกแมวน้อยดันกลัวไม่ยอมให้กดอีก แถมยังไปสัญญาว่าจะไม่กดตอนนี้อีก นายมันโง่หรือฉลาดกันแน่เอส !) "
" งั้นนายกลับไปที่เรือเองได้ใช่มั้ย เพราะตอนนี้ก็เย็นมากแล้วด้วย "
" กี่โมงแล้วเนี้ย ว้าก ! 17:45 น. นามิต้องโกรธแน่เลย ถ้าฉันไม่กลับไปกินข้าวเย็น งั้นฉันไปก่อนนะเอส เดี๋ยวพรุ่งนี้มาหาใหม่นะ บาย " แอ้ด ! ปัง !
" อืมม์..ลูฟี่เดี๋ยวเจอกัน..โอยเจ้าบ้าเอส แกจะปล่อยลูฟี่ไปหาพระแสงอะไรฟะ###@~~ "
(ฮายเราจะทำยังไงกันดี เอสคลั่งใหญ่แล้ว)
(ปล่อยมันให้คลั่งไปอายาเมะ เดี๋ยวให้อาซามิกับมิกุจัดการที่เหลือเอง)
(ก็ได้ฮาย..แต่ดราก้อนกับกาฟจะโกรธพวกเรามั้ย)
(โกรธสิ เพราะพวกนั้นหวงลูฟี่ยิ่งกว่าอะไรซะอีก แถมตอนนี้ยังไม่มีใครรู้ว่า เอสกับลูฟี่ชอบกันอยู่ เพราะฉะนั้นพวกเรานะจะช่วย..เพิ่มความหวานแก่พวกเขาซะหน่อย รึเธอไม่อยากทำละอายาเมะ)
(ก็อยาก แต่กลัวเด็กคนนั้นโวยวายนะ)
(หึหึหึ ไม่ต้องกลัวซาโบะโวยวายไปหรอกนะ เพราะเรื่องนี้เจ้าตัวเขาสงสัยมันมาตั้งแต่ เมื่อ 3 ปีก่อนแล้ว ตอนที่เอสออกทะเลและทิ้งลูฟี่เอาไว้ ช่วงนั้นลูฟี่ก็มีอาการเหม่อลอยอยู่ช่วงหนึ่ง กว่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ ฉันต้องให้อาซามิ เรกะ ซากุยะเข้าไปในฝันของลูฟี่เชียวนะ)
(แล้วฮายให้อาซามิ เรกะ ซากุยะ เข้าไปในฝันของลูฟี่ทำไมหรอ)
(ฉันสร้างฝันปลอมช่วงเวลาที่พวกนั้น ยังอยู่ด้วยกันตอนเป็นเด็กขึ้นมา แล้วให้เรกะปลอมเป็นเอส ซากุยะปลอมเป็นซาโบะ อาซามิปลอมเป็นแชงคูส เข้าไปพูดเตือนสติลูฟี่นะสิ ว่าเจ้าตัวอยากเป็นโจรสลัดหรือทหารเรือ เท่านั้นละ วันต่อมาลูฟี่หายเหม่อลอยกลับไปฝึกวิชาหมือนเดิม แล้วจะถามอะไรอีกมั้ยอายาเมะ ฉันอยากกลับไปดูพวกลูกเรือลูฟี่เสียหน่อย ปานนี้นั่งกันไม่ติดแล้วมั้ง)
(ไม่มีแล้วค่ะฮาย งั้นเรารีบไปกันเถอะ ฉันไม่อยากพลาดฉากเด็ดอะไรทั้งนั้น)
(อืมม์)
ด้านพวกนามิที่ตอนนี้รอลูฟี่ให้กลับมากินข้าวเย็นพร้อมกันอยู่นั้น กลับมีคนกลุ่มหนึ่งกำลังจับตามองพวกเขาอยู่ในเงามืด
(มิโอะเธอคิดว่าคุณอาซามิกับพี่มิกุ จะทำสำเร็จมั้ย)
(ทำได้อยู่แล้ว..แต่ว่าฉันอยากรู้จริง ๆ เจ้าบ้าคนไหนที่เป็นจับฉลากเนี้ย ถึงทำให้พวกเราต้องมายืนเฝ้าเจ้าพวกนั้นกัน อาการยิ่งหนาว ๆ อยู่ด้วย)
(มิซากิจ๊ะ)
(ซวย !..แล้วยัยมิซากิไปไหนแล้วละมายุ)
(เธอถูกคุณอาซามิใช้ให้ไปจับตาดูพวกหนวดดำนะ เลยเหลือแค่เราสี่คนที่ต้องเฝ้าพวกนั้นนะจ๋ามิโอะ)
(ให้มิซากิไปคนเดียวเนี้ยนะ ! ฉันอยากรู้จริง ๆ เลยว่าคุณอาซามิ คิดอะไรอยู่ ถึงส่งยัยตัวอันตรายอันดับ 9 ในสายวิญญาณไปนะ ถึงยัยนั้ยจะมีฝีมือก็เถอะ)
(มิซากิไม่ได้ไปคนเดียวจ๋ามิโอะ เธอไปกับเรมี่จ๊ะ เพราะฉะนั้นเราไม่ต้องเป็นห่วงมิซากิไปหรอกจ๊ะ สบายใจได้)
(ถึงไปกับเรมี่ที่อยู่ในอันดับที่ 8 ก็ยังน่าห่วงอยู่ดีนั้นละ เพราะฝ่ายโน้นมีคนมากกว่าเราอีกนะมายุ)
(ไม่ใช่ปัญหาใหญ่หรอกจ๊ะมิโอะ เธอไม่ต้องไปใส่ใจกับมันมากนักก็ได้)
(พวกเธอสองคนจะพูดกันอีกนานมั้ย อยู่กันเงียบ ๆ ไม่เป็นกันเลยรึไง เฮ่อ ฉันละเซ้งจริง ๆ ที่ต้องมาอยู่ทีมเดียวกับนกแก้วสองตัว)
(นากาโตะ !? x 2)
(ซี่ !? เงียบ ๆ กันหน่อยซิพวกเธอ เดี๋ยวเจ้าพวกนั้นก็รู้ตัวหรอก ถ้าแผนพลาดไปนิดเดียวละก็ โดนคุณอาซามิกับฮายลงโทษไม่รู้นะ)
(อุบ !? x 3)
(ดี ! งานจะได้เสร็จ ๆ ไปเสียที่)
" เมื่อไรลูฟี่จะกลับมาละอุซป ฉันหิวแล้วนะ "
" ไม่รู้เหมือนกันช็อปเปอร์..ขอพวกฉันกินก่อนไม่ได้รึไงซันจิ พวกหิวจะตายอยู่แล้วนะ "
" ไม่ได้ ลูกเรือที่ดีต้องไม่ทานก่อนกัปตัน "
" ใจร้าย !? " ช็อปเปอร์
" ขี้งก " อุซป
" อย่าทะเลาะกันจะได้มั้ยยะ !? มันหนวกหู "
" แต่ว่านามิ.. "
" ไม่มีคำว่าแต่ยะอุซป คิดว่ามีแต่พวกนายที่หิวรึไง ฉันเองก็หิวเหมือนกัน แต่เราต้องรอลูฟี่ก่อน อย่าบอกนะว่าพวกนาย ลืมเรื่องคราวก่อนไปแล้ว "
" เรื่องอะไรหรอนามิ "
" จะแกล้งหาเรื่องใช่มั้ยอุซป " นามิพูดพร้อมกับปล่อยรังสีข่มขู่ใส่และบีบคออุซปไปด้วยในเวลาเดียวกัน
" ..ไม่แกล้งแล้วละนามิ "
" ดีมาก ! เอาละเดี๋ยวพวกเราจะรอลูฟี่อีกสัก 10 นาทีนะ ถ้ายังไม่กลับมาพวกเราก็กินกันก่อน ซันจิเดี๋ยวนายแบ่งอาหารส่วนของลูฟี่เอาไว้ด้วยนะ "
" ครับคุณนามิ "
ทางด้านลูฟี่ที่ตอนนี้กำลังเดินออกจากโรงแรมไปที่ท่าเรืออยู่นั้นเอง " โอย !? " โครม !? เพล้ง !?
" ขอโทษครับ คุณไม่เป็นไรใช่มั้ย "
" ไม่เป็นไร..นาย.. "
" ตายแล้ว !? เขามีแผลนี้นา ลูกเดินยังไงของลูกนะ ถึงชนเขาจนล้มแบบนี้ มาพ่อหนุ่มไปร้านของฉันก่อน เราจะได้ทำแผลให้เธอได้ "
" ไม่เป็นไร ฉันต้องรีบไป ขอตัวก่อน..โอย !? "
" ดูสิ แผลใหญ่ขนาดนี้เชียวนะ ให้พวกเราทำแผลให้เธอก่อน แล้วเดี๋ยวจะให้เรนไปส่งนะ จริงสิเธอพักอยู่ที่ไหนละ "
" อยู่ในเรือเธาซันด์ ซันนี่ ที่ท่าเรือ 4 "
" พักอยู่ไม่ไกลเท่าไรนี่ มาเรารีบไปทำแผลก่อนเถอะจ๋า เดี๋ยวมันจะอักเสบมากไปกว่านี้ เรนอุ้มเขาไปด้วยละ เด็กคนนี้คงจะเดินเองไม่ได้ไปสักพัก และก็ห้ามเถียงแม่ด้วยเข้าใจมั้ย "
" ครับแม่ 1 2 3 อืม !? " เรนอุ้มลูฟี่ในท่าเจ้าสาวทันทีที่นับเลขจบ
" ว้าก !? ไม่ต้องอุ้มฉันก็ได้ "
" ไม่ได้จ๋า เดี๋ยวแม่เก็บของก่อนแล้วจะตามไปนะ เรนลูกพาเขาไปที่ร้านก่อนเลยนะ "
" ครับ "
" เฮ้ !? ปล่อยฉันนะ "
ด้านพวกนามิ 10 นาทีต่อมา
" ครบ 10 นาทีแล้วนะนามิ พวกฉันกินกันได้แล้วใช่มั้ย "
" ถ้าพวกนายอยากกิน ก็กินกันไปก่อนเลย ฉันจะไปตามหาลูฟี่ ปานนี้ไม่รู้จะเป็นอะไรรึเปล่า ซันจิจัดข้าวกล่องให้ที "
" ครับคุณนามิ "
" ขอโทษนะครับ ผมพาเพื่อนพวกคุณมาส่งแล้วครับ "
" ลูฟี่ !? " x 8
ย้อนกลับไปเมื่อ 10 นาทีก่อนที่ร้านของเรนกับแม่
" นี้กล่องยาค่ะคุณแม่ "
" จ๋าจุน เดี๋ยวลูกไปจัดยาแก้ปวดและยาแก้อักเสบมาให้แม่ด้วยละ "
" ค่ะแม่ แต่ว่าทำยังไงถึงไปชนเขาล้มได้ละค่ะ "
" ก็ตาเรนนะสิ เดินยังไงก็ไม่รู้ อยู่ดี ๆ ก็ไปชนพ่อหนุ่มคนนี้เข้านะสิ "
" เรนนายจะซุ่มซ่ามไปถึงไหนเนี้ย พี่ละเป็นห่วงอนาคตนายจริง ๆ แล้วยังเนี้ย จะมีผู้หญิงดี ๆ ที่ไหนเขาจะมาแต่งงานด้วย ถ้าได้สามีแบบนายไป ข้าวของในบ้านถ้าพังก่อนมีลูกนะเนี้ย "
" แม่เห็นด้วยนะจุน แม่ละห่วงอนาคตของแกจริง ๆ นะเรน ถ้าลูกยังไม่เลิกซุ่มซ่ามเร็ว ๆ แม่คงต้องตายก่อนจะได้อุ้มหลานใช่มั้ย "
" เลิกว่าผมว่า ซุ่มซ่ามเสียทีเถิดครับ มันเป็นอุบัติเหตุนะ ผมไม่ได้ตั้งใจจะชนน้องเขาล้มซะหน่อย ส่วนเรื่องที่แม่จะไม่ได้อุ้มหลานเนี้ย ผมขอเถียงหน่อยเถอะ พี่จุนเขามีแฟนแล้ว อีกไม่นานก็คงแต่งแล้วมีหลานมาให้แม่อุ้มแน่นอน เพราะฉะนั้น ผมก็ยังไม่ต้องแต่งงานเร็ว ๆ นี้หรอกครับ "
" แกนี้จริง ๆ เลย เอาเสร็จแล้วจ๋าพ่อหนุ่ม เดี๋ยวให้ตาเรนไปส่งที่เรือนะ "
" ขอบคุณครับ..(ผู้หญิงคนนี้ทำให้เรานึงถึงดาดันจังเลย) "
กลับมาในเวลาปัจจุบันบนเรือเทาซัน ซันนี่ (ไม่ใช่ทวิภพนะเดอะ กันคนเข้าใจผิด)
" ลูฟี่หมอนี้มันเป็นใคร !? นายถึงต้องให้มันอุ้ม !? " x 2
" ใจเย็น ๆ นาโซโล ซันจิ อาจไม่มีอะไรก็ได้(ผู้ชายคนนี้เป็นใคร ถึงกล้ามาอุ้มลูฟี่ของฉันหะ !? เดี๋ยวแกตายศพไม่สวยแน่ ฮึฮึฮึ) "
" เธอบอกให้ฉันใจเย็นหรอโรบิน "
" นั้นนะสิครับโรบิน ไอหมอนี่เดี๋ยวผมจะอัดมันให้เอง.. "
" พวกนายหยุดเลยนะ ! แล้วนายไปทำอะไรมาละลูฟี่ นายถึงต้องให้เขาอุ้มมาส่งถึงเรือด้วย รีบ ๆ บอกมาเดี๋ยวเลยลูฟี่(ก่อนที่จะมีเหตุการ์ณฆาตกรรมเกิดขึ้น ! โอยปวดกระเพาะโว้ย !?) "
" ไม่อะไรมากหรอกอุซป ก็แค่อุบัติเหตุนิดหน่อยก็เท่านั้นเอง พวกนายไม่ต้องเป็นห่วงฉันมากนักก็ได้นะ "
" ไม่ได้ !? " x 4
" .เอ่อ พวกนายจะคุยกันอีกนานมั้ย ฉันอุ้มหมอนี้จะไม่ไหวอยู่แล้ว "
" ..ฉันหนักมากเลยหรอเรน "
" หนักสิ ถ้านายยังให้ฉันอุ้มอยู่ยังนี้นะ "
" ฉันอุ้มลูฟี่ต่อเอง ซันจินายรีบไปเอาข้าวมาให้ลูฟี่ได้แล้ว "
" แกเจ้าหัวสนามหญ้าอย่ามาสั่งนะโว้ย !? " ทันทีที่พูดจบซันจิก็หันหลังเดินกลับเข้าไปข้างในเอาอาหารให้ลูฟี่
" ขอบใจนะ ที่อุ้มลูฟี่มาส่งให้(กล้ามาอุ้มลูฟี่ที่น่ารักของฉันแกต้องตาย)แล้วนายชื่ออะไรละ "
" เรน แล้วเอายาแก้อักเสบกับแก้ปวดให้หมอนั้นกินด้วยละ เพราะแผลนั้นโดนแก้วบาดคงจะเดินไม่ได้สัก 2 อาทิตย์ แล้วอย่าให้โดนน้ำด้วยละ อ้ออีกอย่าง นี้ฉันให้ น้ำผลไม้สูตรพิเศษของพี่สาวฉัน แก้อาการปวดได้ แต่อย่าดื่มหมดขวดเด็ดขาด ถ้าพวกนายไม่อยากเจอเรื่องยุ่งยากใจ "
" เรื่องยุ่งยากใจ มั้ยความว่าไง อธิบายมาหน่อยสิ "
" ตามนั้นละ ฉันต้องไปแล้ว เดี๋ยวกลับไปกินข้าวเย็นที่บ้านไม่ทัน ขอตัวก่อน "
" เดี๋ยวสิ ไปเสียแล้ว หมอนั้นมันเป็นใครกันแน่ สงสัยต้องเตือนโซโลกับซันจิไว้หน่อยแล้ว ว่าให้ระวังเรน "
" นามิมากินเร็ว ลูฟี่บอกว่า ถ้าเธอมาช้าอดกินไม่รู้ด้วยนะ "
" มาแล้วแฟรงกี้ "
ด้านเรนที่เดินลงจากเรือเทาซัน ซันนี่ไปแล้ว
(แสดงละครได้เก่งจังนะเรน ไม่สิ ต้องเรียกว่า ซาโบะสินะ ถึงจะถูกต้อง)
(ครับมิโอะซัง)
(ส่งลูฟี่ ถึงมือเจ้าพวกนั้นเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย)
(ครับนากาโตะซัง เป็นไปตามแผนทุกอย่าง)
(ดี งั้นพวกเรากลับไปหาคุณอาซามิได้แล้ว)
(ครับ , ค่ะ !?) พรึ่บ !?
ด้านอาซามิกับฮายและคนอื่น ๆ
(แกล้งลูฟี่แรงเกินไปหรือเปล่าฮาย)
(ไม่แรงหรอกอาซามิ ฉันว่าเธอคิดมากเกินไปนะ ระวังผมจะขาวเร็วนะ)
(ฮายก็อย่าไปแหย่อาซามิมากนักสิ ยิ่งช่วงนี้อาซามิเครียด ๆ อยู่ด้วย)
(ฉันเนี้ยนะจะเครียด ! อายาเมะ เธอเครียดมากกว่าฉันเสียอีก ว่าแต่ฮาย เธอให้ซาโบะเอายาขวดนั้นไปให้ลูฟี่รึยัง ฉันอยากรู้ผลของมันเร็ว ๆ)
(ให้แล้ว แต่ต้องรอดูตอนเช้านะ มันถึงจะสนุก)
(ว้า น่าเบื่อจัง ฉันยิ่งไม่อยากจะรออยู่ด้วย เซ็งชะมัดอยาก)
(น่า ๆ อาซามิก็รอหน่อยสิ เธอทำตัวเป็นซาโซริไปได้)
(ฉันไม่ได้เป็นเจ้าแมงป่องนั้นซะหน่อย !)
พรึ่บ !? (กลับมาแล้วครับคุณอาซามิ คุณอายาเมะ คุณฮาย)
(กลับมากันแล้วหรอเด็ก ๆ เป็นไงซาโบะ พวกนั้นหึงลูฟี่มากมั้ย)
(หึงมาก ๆ เลยครับ)
(ดีจริง ๆ พรุ่งนี้ต้องสนุกแน่)
(แต่ว่าฮาย ร่างกายของลูฟี่จะรับไว้หรอ ยานั้นแรงมากเลยนะ)
(ไหวสิอายาเมะ แต่ข้อเสียของยาก็มีอยู่บ้าง แต่อย่างลูฟี่คงไม่มีปัญหา)
(ข้อเสียของยาที่ให้ลูฟี่ไปคือ อะไรหรอครับ และมันอันตรายมากมั้ยครับฮาย)
(มันอันตรายนิดหน่อยเองจ๋า ซาโบะคุง)
(โอย !? ขอ..โอษฮับฮายซัง)
(ฮายก็อย่าดุซาโบะนักสิ น่าสงสารเขาออก)
(ไม่มีทางเด็ดขาดอายาเมะ ฉันต้องสั่งสอนเจ้านี้เสียบ้าง ว่าเวลาพูดกับผู้ใหญ่ เขาต้องพูดกันอย่างไง)
(รุนแรงกับเด็กมากไปก็ไม่ดีนะฮาย)
(ก็ได้ ฉันจะปล่อยมัน แต่ว่าจะไม่มีครั้งหน้าอีกแล้วนะซาโบะจัง หึหึหึ)
(ครับ..)
(ดีมาก ! ที่เหลือแค่รอเวลาที่ลูฟี่จะดื่มยานั้นเข้าไปก็เท่านั้นเอง)
(แต่ฮายยังไม่บอกข้อเสียของยา ให้พวกเราฟังเลยนะ บอกกันหน่อยสินะนา)
(ก็ได้อายาเมะ ฉันจะบอกเพราะเธอพูดจาไพเราะหรอกนัก)
(จ๋า !)
(แต่ฉันเปลี่ยนใจเล็กน้อยนะ..เริ่มที่ข้อดีก่อนเลยละกัน)
(ว้า !?) x 7
(จะฟังมั้ย ถ้าไม่ฟังฉันจะไปอาบน้ำนอนแล้ว)
(ฟังครับ , ค่ะ !?) x 7
(ชื่อของยาคือ ยาแก้ปวดรสองุ่น หรืออีกชื่อยาเปลี่ยนเพศรสองุ่น ข้อดีของมันก็คือ ทำให้หายปวดได้ แต่ต้องกินแค่ 2 ช้อนโต๊ะเท่านั้น ถ้ากินหมดละก็ จะกลายเป็นยาเปลี่ยนเพศไป ชายจะกลายเป็นหญิง หญิงจะกลายเป็นชาย ออกฤทธิ์ในการกลายเพศเป็นเวลา 3 เดือนเต็ม นับจากวันที่ดื่มเข้าไป ส่วนข้อเสียของมันก็คือ ในเวลาที่เปลี่ยนเพศอยู่นั้น ห้ามมีอะไรกับเพศตรงกันข้ามกับเพศที่เปลี่ยนร่างด้วยเด็ดขาด ไม่งั้นชายที่กลายเป็นหญิงจะท้องได้แถมยังกลับร่างเดิมไม่ได้อีกต่างหาก ส่วนหญิงที่เป็นชาย ถ้าไปมีอะไรกับเพศตรงกันข้ามก็เหมือนกัน ก็คือ กลับร่างเดิมไม่ได้อีกต่อไป เข้าใจกันรึยังละเด็ก ๆ)
(..เข้าใจแล้วครับ..ว่าฮายซังพึ่งให้ผม เอายาที่อันตรายที่สุดในโลกไปลูฟี่กิน !?)
(ใจเย็น ๆ นาซาโบะ ไม่คิดบ้างหรอ ถ้าลูฟี่กลายเป็นหญิงขึ้นมา จะน่ารักแค่ไหน นายลองคิดดูสิ)
(...มันก็จริงนะครับ เรื่องที่ลูฟี่น่ารัก น่ากอด แถมน่าฟัด อีก..นี้หลอกให้ผมพูดอะไรออกมาครับ !?)
(ฉันยังไม่ได้บอกอะไรเลย นายคิดแล้วพูดออกมาเองตั้งหาก แสดงว่านาย ก็ชอบลูฟี่ใช่มั้ยซาโบะคุง ฮึฮึฮึ หลานเจ้ากาฟมันน่ารักจริง ๆ ด้วยแฮะ ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นหลาน ฉันคงไปร่วมวงกดเจ้าลูฟี่ด้วยอีกคนแน่)
(คุณ !?)
(ฮ่า ๆ !? ขอตัวไปนอนก่อนละนะเด็ก ๆ พรุ่งเช้ามีเรื่องสนุกรอฉันอยู่ Goodnight) แอ้ด ! ปัง !
(งั้นพวกเราก็ไปนอนกันเถอะ มาเร็วสาว ๆ พรุ่งนี้ยังมีงานต้องทำอีกเยอะ) แอ้ด !
(ค่ะ !) x 3
(พวกนายก็รีบไปอาบน้ำนอนกันได้แล้วนะ)
(ครับคุณอาซามิ) x 2
(ดี Goodnight จ๊ะหนุ่ม ๆ) ปัง !
(งั้นฉันไปหาอะไรกินก่อนละ นายจะเอาอะไรมั้ยซาโบะ)
(ไม่ละครับนากาโตะซัง ตามสบายเลยนะครับ ผมทานมานิดหน่อยแล้ว)
(ตามใจนายละกับ บาย) แอ้ด ! ปัง !
(ไปนอนดีกว่าเรา) แอ้ด ! ปัง !
________________________________________________
ตอนนี้จบแล้วนะจ๋าทุกคน ส่วนตอนที่ 3 โดจิน เราจะทำการลบ ในเวลาเที่ยงคืนนี้
ต้องขอโทษด้วยสำหรับคนที่ยังไม่ได้ดูด้วยนะ
เรื่องนี้เอสกับหนวดขาวไม่ตายนะ ใครอยากให้ลูฟี่โดนกดตอนนี้บ้าง
ถ้ามีก็บอกนะ เฮอ ๆ แต่เราคงไม่มี NC มาลงนะ ไปละจ๋า
ประกาศข่าวด่วนจ๋า !
เรื่องนี้มีคนเขียนกับพวกตัวละครใน fic fatal frame การกลับมาของวิญญาณร้าย แสดงด้วยนะจ๊ะ
แต่จะไม่เขียนประวัติพวกตัวละครพิเศษลงนะ เพราะว่าขี้เกียจเขียนเพิ่มแล้วจ๋า - _ -^^^
ใครอยากรู้ประวัติของตัวละครพิเศษไปตามอ่านได้ที่ fic fatal frame นะ
ส่วนใครเคยอ่าน one piece ฉากตอนเป็นเด็กบ้าง ถ้าเคยอ่านคงจำเด็กชายที่ใส่หมวกทรงสูงกับเอาแว่วตาไปคาดที่หมวดได้ใช่มั้ย ซาโบะ ก็คือเด็กคนนั้นละจ๋า ไปละนะทุกคน บาย.
ความคิดเห็น