คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ร้านซ่อมซอกับกำไลปริศนา
[
เด็กหนุ่มผมเงินทำหน้าตาบูดบึ้งไม่รับแขกใด ๆ ทั้งสิ้นสักพักก็ถอนหายใจออกมา ตอนนี้พวกซานาเอลยังไม่ออนไลน์ เขาจึงต้องนั่งบื้ออยู่ในโรงเตี๋ยมเจ้าเก่า
"กะจะถามเรื่องหัวใจแห่งเทพซะหน่อยดันไม่อยู่ซักคน สงสัยคงยังกินข้าวอยู่มั้งนี่ก็เวลาอาหารของพวกคุณหนูอยู่นี่น่า วัยรุ่นเซ็งเลย" ฮาเดสบ่นก่อนที่จะทนอยู่เฉย ๆ ไม่ไหวเดินออกจากที่พักแล้วไปเที่ยวเล่นในเมืองฆ่าเวลารอพวกซานาเอลแทน
"อืม...สมเป็นเมืองที่ออกแบบโดยผู้บริหาร 'ซิลฟา' สะอาด เรียบร้อย สงบสุข บงบอกถึงเจ้าตัวไม่มีผิด ....หือ?" นัยน์ตาสีอำพันสะดุดกึก ถอยหลังย้อนกลับไปดูสิ่งที่ไม่น่าจะมีอยู่ในเมืองที่สะอาด เรียบร้อยนี้ได้....ร้านค้าซ่อมซอดูจะพังลงมาได้ตลอดเวลาในมุมมืดสุดซอยของเมือง ถ้าไม่สังเกตจริง ๆ คงจะไม่เห็นเลยแม้มันจะขัดกับบรรยากาศภายในเมืองเป็นอย่างมากก็ตาม เด็กหนุ่มสาวเท้าเข้าไปใกล้
ร้านผุ ๆ ใกล้จะพังแหล่มิพังแหล่ มีหยากไย่ประดับอยู่เต็มไปหมด ประตูเองก็ดูจะหลุดออกมาได้ทุกเมื่อถูกลมหายใจ แต่กลับแฝงไปด้วยกลิ่นอายลึกลับและพลังบางอย่าง ฮาเดสเปิดประตูเข้าไปอย่างระมัดระวังไม่ให้ร้านนั่นพังลงมาซะก่อน
"โอ๋~~ลูกค้าคนแรกในรอบ 1,000 ปีอย่างนั้นหรือเนี่ย เชิญ ๆ " น้ำเสียงคางยานดังขึ้นภายใต้ผ้าคลุมที่นั่งอยู่ตรงเคาเตอร์ที่ทำมาจากฝุ่น ฟังจากน้ำเสียงชายคนนี้คงแก่งัมเหงือกพอสมควร ฮาเดสมองชายแก่อย่างระแวง เขารู้สึกว่าร่างเล็ก ๆ ภายใต้ผ้าคลุมนี่อันตรายยิ่งกว่าชายชุดดำที่เจอซะอีก
"ไม่ต้องระวังตัวขนาดนั้นก็ได้ ข้าไม่ทำอะไรเด็กน้อยอย่างเจ้าหรอก ไหน ๆ เจ้าก็เข้ามาแล้วช่วยอุดหนุนของ ๆ ข้าสักชิ้นสิ ถือว่าทำบุญคนแก่" ฮาเดสคิ้วกระตุก
'เด็กน้อย'อย่างนั้นหรอ? AI เดียวนี้ตาถั่วจนแยกเด็กตัวเล็ก ๆ กับเด็กที่โตเป็นไบซัน(สัตว์ชนิดหนึ่งที่มีญาติเป็นสัตว์มีเขาอาศัยอยู่ในทุ่งนา ตัวสีดำ และมีพี่เลี้ยงเป็นนก....พระเอกอยากอินเทรนเลยเปลี่ยนชื่อเรียกสัตว์เล่น = =^) ไม่ออกอย่างนั้นหรอเนี่ย~
"แล้วร้านของลุงขายอะไรล่ะ? นอกจาก....หยากไย่แล้วก็ฝุ่นที่หนาทึบจนหว้ารางวัล 'หนายิ่งกว่าปูนซีเมนต์' กันล่ะ?" ฮาเดสถามกวน ๆ ลองเชิง ชายแก่ส่ายหน้าอย่างระอา
"พูดจาดี ๆ หน่อยสิเจ้าหนู ร้านข้าขายอุปกรณ์เสริมพลังชนิดหายากทั้งนั้นเลยนาเว้ย อย่าได้ดูถูกเชียว เฮ้อ~ให้ตายสิ ทำไมเด็กสมัยไม่น่ารักเอาซะเลย"
"ที่หายากเพราะว่ามันเป็นของล้านปีมีออพชั่นเสริมเป็นฝุ่นมากกว่ามั้ง~" เด็กหนุ่มล้อเลียนชายแก่ เมื่อเห็นของที่ว่านั้นมีฝุ่นเกาะอยู่บนชั้นค่อนข้างเยอะนิดหน่อย เขาเอื้อมมือเช็ดฝุ่นที่อยู่ชั้นบนสุดดู ....นี่ไม่ได้ปัดเป็น 1,000 ปีเลยใช่ไหมเนี่ย?
เด็กหนุ่มสะบัดมือเล็กน้อย แต่กรรมเวร(?) เขาสะบัดมือไปโดนกำไลฝุ่นเขอะเข้า ทำให้มันตกลงสู่พื้นและฝุ่นที่เกาะมันอยู่ก็หลุดออกไปพอสมควร ฮาเดสก้มตัวลงจะหยิบกำไลนั้นขึ้นมาปัด แต่พริบตาที่มือของเขาสัมผัสถูกสิ่งที่เหมือนลูกแก้วสีขุ่นที่ประดับอยู่ตรงกลางกำไลนั้น มันก็ส่องแสงสว่างออกมา จนกระทั่งเมื่อแสงนั้นจางลง ลูกแก้วสีขาวขุ่นก็กลายเป็นอัญมณีสีเงินแวววาว ชายชราที่มองอยู่ถึงกับเบิกตากว้างก่อนจะขยับยิ้ม
"เฮ้!ลุง ไอ้นี่มันยังไงกันเนี่ย?" เด็กหนุ่มถามชายแก่ผู้เป็นเจ้าของร้านพร้อมกับยกมือซ้ายของตนขึ้นมาเห็นกำไลสีทองที่มีอัญมณีสีเงินประดับอยู่ที่ข้อมือข้างนั้น ฮาเดสพยายามแกะมันออกแต่มันก็ยังหน้าด้านไม่ยอมให้แกะง่าย ๆ
"หึ ๆ ข้าว่า...มันคงชอบเจ้า เด็กน้อย ...เอาเป็นว่ากำไลนั้นข้ายกให้เจ้าฟรี ๆ ในฐานะที่เจ้าเป็น GM...ไม่สิ เอาเป็นลูกค้าคนแรกในรอบ 1,000 ปีแทนล่ะกัน หึ ๆ " เมื่อชายชรากล่าวจบ หมอกจำนวนมากก็เข้าปกคลุมภายในร้าน ฮาเดสรีบวิ่งไปที่โต๊ะที่ชายชรานั่งอยู่ แต่ร่างที่อยู่ตรงนั้นหายไปแล้ว... ฉับพลันภาพเบื้องหน้าก็มองเห็นไม่ชัดเหมือนกับทีวีที่มีคลื่นแทรก ก่อนที่สติของเขาจะดับวูบลง เสียงยอนคางของชายแก่ก็ดังขึ้นอีกครั้ง
"จงจำเอาไว้ ความจริงเป็นสิ่งที่โหดร้าย ไม่เคยมีใครหนีความจริงได้ เช่นเดียวกับพระเจ้า....ขอให้เจ้าโชดดี ฮาเดส เซรเยอร์..."
วูบ!
......
...
..
.
ฮา....เด...ส.....ฮาเดส....ฮาเดส!!?
"ฮาเดส!"
เด็กหนุ่มผมเงินลืมตาขึ้นโพลงและดีดตัวขึ้นอย่างรวดเร็วพรางมองไปรอบ ๆ ตัว เด็กสาวนัยน์ตาสีฟ้าครามพร้อมด้วยอัศวินคู่กายทั้งสอง ที่มุงดูตนอย่างเป็นห่วงระคนสงสัย
"ฮาเดส...นายไม่เป็นอะไรใช่ไหม?" อัศวินหนุ่มเอ่ยปากถามก่อน
"ไม่...ฉันไม่เป็นอะไร" เด็กหนุ่มส่ายหน้าเบา ๆ "แล้วพวกนายมาตั้งแต่เมื่อไร?"
"ราว ๆ 30 นาทีก่อนเห็นจะได้ พอพวกเรามาถึงก็เห็นนายนอนอยู่ข้างถังขยะในตลาด เลยรีบลากมาก่อนที่จะมีใครฆ่านายเข้า แล้วนี่ตกลงนายไปทำอะไรมา?"
"ป่าว ๆ ~ อูย..ปวดหัว" ฮาเดสยกมือขึ้นนวดขมับ แต่สิ่งแปลกปลอมที่อยู่ที่แขนทำให้เขาต้องชะงัก กำไลสีทองที่ได้รับมาจากชายแก่นั้นยังคงติดหนึบอยู่ที่ข้อมือซ้ายเหมือนเดิม ทำเอาเจ้าของแขนซ้ายนั้นหน้าซีด
"อ๊ะ กำไลสวยจังคะคุณฮาเดส ซื้อที่ไหนหรอค่ะ?" เด็กสาวนัยน์ตาสีฟ้าที่เห็นกำไลเอ่ยถาม สองอัศวินที่ได้ยินอย่างนั้นก็มุงดูกำไลสีทองพร้อมอุทานออกมาพร้อมกัน
"ว้าว สวยจริง ๆ แฮะ นายซื้อไหนหรอฮาเดส ฉันอยากจะได้บ้าง" ลีรอยและเรน่ากล่าวพร้อมกัน ขณะที่เจ้าของกำไลนั้นหน้าบอกบุญไม่รับ
"...ร้านค้าซ่อมซอไม่มีอย. รับประกันและคว้ารางวัล'ฝุ่นขึ้นหนายิ่งกว่าป่าดงดิบ' ที่มีคนแก่แห้งเหี่ยวเหมือนหัวไชเท้าดองข้ามปีนั่งขาย" ฮาเดสกล่าวจบก็ลุกเดินหนีออกจากกลุ่มของซานาเอลทันที
ร้านซ่อมซ้อกับกำไลปริศนา]
ความคิดเห็น