[FIC รามเกียรติ์] ชายาพันธุ์ดุ

"HOW MUCH??"

"x U : )"

เบื่อเต็มทีกับคำถามเดิมๆในคืนส่งท้ายปีจากบรรดาลูกค้าในผับทั้งไทย/เทศ  ซึ่งแวะเวียนมาด้วยเจตนาตรงๆและอ้อมๆ  แต่ถ้าคิดจะฟาด 'วิปปิ้ง' คนนี้แล้วล่ะก็...

"ช่างงามแท้...มีผัวรึยังจ๊ะ??"

OH MAN~

ช่างเป็นคำพูดที่ตรงและดิบได้ใจดีแท้~

ฉันยกยิ้มเล็กน้อยขณะชงว๊อดก้าสูตรพิเศษที่ครีเอทขึ้นเอง โดยไม่แม้แต่จะชายหางตาให้ค่าในคำพูดของลูกค้าที่คงเมาปลิ้นคะนองปากไปงั้น

"ไม่ตอบ...จะถือว่าไม่มีนะ"

แต่ดูเหมือนคุณลูกค้าท่านนี้จะไม่ยอมหยุดอ้อล้อ  ฉันจึงส่งซิกเรียกการ์ดร่างบึ้กกว่า6คนมาหิ้วปีกเขาออกไป...

ความสงบกลับคืนมาพร้อมกับเพลงจังหวะแดนซ์มันส์ๆที่เปิดโดยดีเจประจำร้าน  และควรเป็นเสียงเดียวที่ฉันควรได้ยินในตอนนี้ทว่า...

"เงียบแต่ดุแบบนี้ได้ใจพี่ไปเต็มๆเลย"

เสียงกระซิบข้างหูของคุณลูกค้าที่น่าจะกลับบ้านเก่าไปแล้ว  มาพร้อมมือกับไออุ่นและกลิ่นคล้ายน้ำอบจากร่างที่โน้มกายเข้าใกล้แต่ไม่ถึงกับประชิดเพราะมีเคาท์เตอร์บาร์ที่คั่นระหว่างฉันกับเขา

"ไม่ได้แค่ 'ดุ' แต่ยัง 'กัด' ได้ด้วยอยากลองไหมล่ะ??"

"ถ้านั่นเป็นคำเชิญ...

พี่ก็ขอ 'ขย้ำ' ด้วยความยินดี!!!"

#เปิดมาเจิมทิ้งไว้ก่อน  

#หื่นฮาสัปดนวิตกจริต

#คน(??)เจ้าชู้ที่ตามหารักแท้แต่ขาดเซ็กซ์ไม่ได้

#สาวติสท์ที่ไม่เชื่อในรักแต่เชื่อในเคมีทางกายที่เรียกว่าเซ็กซ์

 ปล. 'เขา' คือใคร??